Ik snap je frustratie. Hier ook wel eens gehoord ' wie voor kinderen kiest moet er zelf voor zorgen' Ik maak me er niet druk om. Het was iemand van een andere generatie en toe was het voor veel vrouwen mogelijk om thuis te blijven, tegenwoordig kan dat bij veel minder gezinnen. Als het voor jullie werkt zo is het toch prima!
Ik snap je frustratie, mensen weten t altijd beter. Zelf ben ik fulltime thuis helaas en kan geen werk vinden. Tot mijn frustratie roepen veel mensen " wat heerlijk zo veel tijd met je kind". Ik vind het helemaal niet heerlijk om zoveel thuis te zijn en zou graag een paar dagen werken. Dan zit ik beter in mijn vel, en dat is ook fijner voor mijn kind.
Kritiek over de keuzes die jij/jullie maken zal er altijd en overal zijn. Nu is het over de keuze te gaan werken en de invulling van de opvang. Straks zijn het waarschijnlijk de mensen met wie je dit nu goe regelt en gaat het over de verschillende manieren van omgaan met zaken zoals voeden/slapen wel/niet oppakken bij huilen. Iedereen heeft dan z'n eigen (misschien wel andere) ervaringen met jullie kindje en iedereen denkt de perfecte oplossing te hebben. Mijn advies: volg je hart! Doe wat volgens jou het beste is. Luister naar je eigen gevoel, ook wanneer je denkt dat de huidige keuze misschien anders kan en handel daarnaar. Zolang jij en je partner maar tot de keuzes komen waar jullie beiden achter staan. Mijn zoon kreeg maandag mijn moeder hier thuis als oppas, dinsdag mij, woensdag het kdv, donderdag m'n schoonmoeder, vrijdag mij en in het weekend was papa er ook bij. Leek perfect, kind hoefde maar 1 dag de deur uit en had allebei zijn oma's die veel van hem houden bij zich. Alleen: al die wisselingen waren niet goed. Iedereen doe dingen anders. Voeden op verzoek werkte niet goed, veel huilen op het kdv en bij sm, niet drinken bij mijn moeder. Werd gek van m'n sm, daar ging m'n relatie bijna aan onderdoor. Er moesten knopen worden doorgehakt. Voor de relatie met sm en m'n man moest ik stoppen met de oppas door haar. Kdv gaf aan of 2 dagen laten komen of stoppen. Stoppen met werken was geen optie, dus werd doorgaan. Heb de dagen gewisseld en m'n zoon naar m'n moeder gebracht op maandag. Daarna gelijk de dinsdag en woensdag naar het kdv. Dit was heel moeilijk, want zoon huilde heel veel op het kdv.. Maar dit voelde als de beste optie. Toen het lente werd (3/4 jaar later) en de deuren open gingen, hij buiten kon spelen, hij zichzelf kon verplaatsen etc etc. Werd hij daar steeds gelukkiger. Nu gaat hij inmiddels 3 dagen en is helemaal blij. Hij vraagt op de dagen dat hij thuis is of hij er naar toe mag. Speelt thuis met z'n auto, dan 'rijdt' hij zelf naar het kdv. M'n 2e gaat straks in februari meteen 3 dagen. Hij is nu 3 dagen oud, maar ik heb er nu al rust bij en het voelt nu al goed dat hij daar straks gaat zijn. Ik ga hem zodra ik weer lekker buiten kan lopen zoveel mogelijk meenemen met brengen/ ophalen van m'n oudste zoon. Dan went hij sneller aan de omgeving, de geluiden en de mensen. Alles komt goed!
naar hé die opmerkingen. Ik kan je vertellen, mijn dochter gaat naar de kinderopvang sinds ze 14 weken is, 2 dagen in de week. En ze heeft het super naar haar zin. Alles ontdekken en zien, andere kindjes zijn zoooo interessant. Vertroeteld worden door de lieve juffies. Ze leert er ook zoveel , echt niet zielig. Ik vind het juist minder fijn om te horen als kinderen helemaal niet naar de opvang gaan omdat ze naar mijn idee wat missen..
Au! Ik wilde net typen dat iedereen in zijn waarde gelaten moet worden en dat ze anders je rekeningen moeten betalen Nu vind ik het dan weer jammer dat mijn kinderen in de mening van iemand anders wat gemist hebben en de jongste nog wat mist aangezien ik thuis ben en de kids dus nooit naar het kdv of iets dergelijks geweest zijn Misschien kan ik je mening doen veranderen door te vertellen dat ze heel goed meekomen op school en met andere kinderen om kunnen gaan en ze het prima naar hun zin gehad hebben thuis? Ze hebben mee gedaan met ouder en kind gym, gingen mee boodschappen doen en naar de kinderboerderij en hebben aan tafel leren eten en met elkaar leren delen ( en ruzie maken ) enz. Dus persoonlijk snap ik deze mening niet, maar goed ieder mag zijn mening hebben. In ieder geval, het is toch nooit goed wat je doet in de ogen van een ander Gr MB2005.