Onze dochter kan sinds 3 weken loslopen maar ze durft niet. Wel aan 1 vingertop, of soms zelf alleen aan een voorwerp dat we beiden vasthouden. Maar los nee, alleen een paar losse stappen als ze zeker weet dat mama haar opvangt. Want vallen vind ze vreselijk. Zodra ze (zachtjes) valt is t altijd huilen. Ondanks dat wij haar heel luchtig weer terugzetten, geeft niet kan gebeuren, hup nog een keer. Ze is dan echt even uit haar doen en soms wil ze even niet meer lopen. Ik ben er de hele dag mee bezig want ze pakt voortdurend mijn vinger en zo racen we overal heen. Ze wil de hele dag samen lopen met mama, papa, oma maakt niet uit. Niet echt fijn voor mijn rug en zelf is ze flink gefrustreerd. Zodra ik haar loslaat begint ze te piepen en laat zich door haar knietjes zakken. Zijn er nog ideetjes om haar wat zelfvertrouwen te geven in het lopen? Of is geduld de enige optie? Ik ben overdreven enthousiast bij losse stapjes en probeer haar te stimuleren los te laten maar t helpt (nog) niet terwijl ze t echt zo goed zelf kan!
Zij is er gewoon nog niet aan toe. Je kunt het stimuleren en enthousiast zijn, maar ze doen het echt alleen als ze zelf heel zeker van zijn. En zij is ook zo jong hoor. Gewoon lekker laten komt binnenkort wel. Sommige lopen met eerste losse stapjes meteen en andere tasten het af. Die van mij deed losse stapjes met 10 maanden, maar paar dagen voor zijn verjaardag kwam hij echt los met lopen. Nu 3 weken later kan hij alleen nog rennen en wij ook.
Geef het inderdaad wat tijd Hier liep zoon ook al losse stapjes rond zijn 1e verjaardag, maar pas een maand later ofzo ging hij echt zelf los lopen. Is ook best eng natuurlijk, als je ineens los moet lopen en je evenwicht zelf moet bewaren! Maar het komt echt wel goed
Geef haar eens 2 pollepels in de handen en hou zelf de andere uiteinden vast. Als dat lukt geef weer de pollepels maar laat zelf los na een paar stappen.
Mijn dochter had dat idd ook. Gewoon onzekerheid idd, ze zal op zichzelf moeten vertrouwen en bij de ene duurt dat wat langer dan de ander. Bij mijn dochter duurde het 5 maanden vanaf de eerste losse stapjes tot volledig los lopen. Maar toen liep ze wel gelijk heel stevig en lange stukken. Ze was toen ong 15 maanden. Met 10 maanden dus de eerste losse stapjes, en iedereen dacht dat ze voor haar verjaardag wel zou lopen. Niet dus haha. Ze leek heel snel te zijn met lopen maar was uiteindelijk gewoon heel gemiddeld. En zo gaat het nog steeds vaak met dingen. Ze durft niet door onzekerheid en pas als ze zeker weet dat ze iets kan, gaat ze het doen. Mijn zoon van nu net 1 jaar doet nog geen stapjes maar toch zou het me niks verbazen als hij ineens loopt, hij is niet zo onzeker als dochter en niet zo bang om te vallen. Dus ik denk dat hij sneller durft als hij eenmaal door heeft dat hij kan stappen. Maar daardoor zal hij in het begin best even wat wankeler zijn dan zijn zus en meer vallen. Maar dat is een inschatting, we wachten het maar weer af wat hij van plan is
Wij hebben dat gewoon 'gelaten'. Af en toe lopen met ons aan een vinger of iets, maar echt niet de hele dag, dan maar een beetje piepen. Vooral de middelste had dat (met 11 maanden losse stapjes, met 14 maanden echt goed lange stukken lopen): zij kon het prima, viel eigenlijk nooit, maar toch was het eng. Dan gingen we af en toe wel samen met haar lopen, maar uiteindelijk moest ze het toch zelf leren. De jongste had daar minder tijd voor nodig en de oudste liep eigenlijk meteen vanaf het eerste losse stapje zelf (10 maanden). Overigens zie je dit 'voorzichtige' nog steeds terug bij de middelste: het hoort echt bij haar karakter (net haar moeder wat dat betreft, al liep ik dus wel echt meteen goed los met 10 maanden). De andere twee zijn veel minder bedachtzaam en storten zich overal in .
Gewoon geduld hebben. Was hier ook, ik dacht dat ze nooit meer los zou gaan lopen Maar ineens wel. Ze krijgt vanzelf vertrouwen in zichzelf.
Komt wel hoor, idd geduld hebben ook al is dat moeilijk Dochter heeft 4 maanden langs alles af gelopen, opeens stapte ze los. Dit doet ze sinds 3 weken, nu kan ze al bijna rennen en stapt ze met 2 speeltjes in de hand..
Beetje geduld.. Mijn oudste kon rond de 14/15 maand met de blokkenkar makkelijk de woonkamer rond, en als hij iets tegenkwam tilde hij de kar eroverheen. Maar geen stap los in de kamer.. Met 18 maand besloot hij dat hij het kon, hij liep door de gang, het huis uit de stoep op en 75 meter verder de hoek van de straat om.. Vanaf toen ging het dus helemaal weer op schema
Ik probeerde haar dan te lokken met speelgoed. Van tv meubel naar salontafel en die dan steeds verder uit elkaar schuiven . Maar had hier ook een lange adem nodig. Bij de jongste weet ik het niet meer, maar was er toen niet zo mee bezig, weinig tijd voor met 2 kinderen
Thanks voor de tip. We lopen nu samen aan 1 pollepel met af en toe zelf losse stappen Verder heb ik wel geduld hoor dames, maar ben toch blij als ze t zelf kan. Ik denk namelijk dat de lastige buien dan weer even zullen verdwijnen
Herkenbaar Meneer kan al een paar minuten overal langs rennen, houd zich amper vast, staat los, kan zelf gaan staan vanuit niets maar los lopen doet hij niet. Hooguit enkele stapjes.
Haha had ik dat even goed ingeschat dit keer. Sinds eergisteren waggelt zoon ineens door de kamer. Valt nog wel supervaak, dochter liep veel steviger toen ze zich er eenmaal aan waagde om meer dan 2 stappen te zetten. Zoon begon niet rustig met de oversteek van bank naar tafel maar probeert gelijk de hele kamer te doorkruisen heerlijk dat waggelkontje!