Wat een kinderachtige manier van reageren t.o.v. Me81. Ik krijg echt zo'n schoolplein-kliekjes-gevoel. Bah Misschien heeft Me81 niet al te subtiel geschreven maar ik ben het grotendeels wel met haar eens. Ik koop mijn zoon echt niet om met een zakje snoep zodat hij luistert in de supermarkt. Hij heeft gewoon naar mij te luisteren maar...ik heb ook naar hem te luisteren. En dat doe ik dus ook. Hij heeft net zoveel recht als ik om zich te uiten en om dingen al dan niet te willen. Ik probeer een oplossing te zoeken die het beste voor ons beiden is. Als het op geen enkele manier lukt...tja...dan ben ik de baas en hij heeft hij te luisteren/doen wat ik zeg.
Ik denk niet dat je dat antwoord van iemand kan krijgen...niet specifiek op jouw kind. Als mijn zoon dat doet en ik heb hem al meerdere keren verteld dat het niet of in de dit geval NOG niet gaat gebeuren en hij blijft doorzeuren. Dan kan die in de hoek of op de trap gaan zitten totdat hij kan ophouden met zeuren. De 1e heel veel keren heb steeds maar weer gezegd/geroepen dattie zn mond moest houden. Nu inmiddels begrijpt hij dat als hij in de hoek ofzo word gezet voor zeuren dattie dan moet ophouden. Doet hij dat niet kan hij naar boven vertrekken. Maar dat werkt hier...Dat hoeft niet voor elk ander kind te gelden... Ik denk wel dat je door proberen snel genoeg door hebt wat wel indruk maakt op je kind en welke methode dus wel werkt in jouw specifieke geval.
En als hij dat dan niet doet? Hoe los jij het op? Want er is nou zo vaak aan Me81 gevraagd om het te onderbouwen, dat lukt blijkbaar niet zo goed. Misschien lukt het jou wel?
Ik ga dat idd maar eens proberen. Dat ik het max 3 keer uitleg dat iets nog niet gaat gebeuren en als hij blijft doorzeuren dat hij dan op de trap mag zitten. Gaat hij nog door dan naar boven. Ik ga bij deze ook eerlijk zeggen dat ik te soft ben... This mijn fout. Ik heb hem vaak genoeg overal zijn zin in gegeven en daar betaal ik nu de prijs voor. Verder is het wel een ontzettend lief en sociaal kind hoor.
Zou niet mijn manier zijn van aanpakken, vind het persoonlijk ook echt een vreemde manier. Er kan van alles gebeuren, kind kan in paniek zijn moeder zoeken en helemaal de weg kwijt raken of misschien wel meegenomen worden door iemand met rare bedoelingen..
Niet dus. Maar laat maar. Ik ga mijn privé situatie hier niet uitgebreid beschrijven. Zoals dat gedoe in de super, dat hebben wij niet. Mijn zoon mag voor de kar zorgen. Bijvoorbeeld, wat ik al aangaf. Beetje fantasie gebruiken en hij is de kapitein, de wagen de boot en we gaan 'schatzoeken' de suiker ofzo. Enige negativiteit ondervang ik door eerst begrip te tonen. Ik snap echt dat hij iets wil, en ik begrijp ook dat hij boos kan worden als het niet mag. Daarna vertel ik wat wél mag. Hij mag kiezen tussen wortelen en bonen bijvoorbeeld. Zo krijgt hij het gevoel dat hij ook inspraak heeft en zijn mening er wél toe doet. Hij is hier van klein af aan gewend aan hoe wij opvoeden en dus geeft het nooit problemen. Kinderen die gewend zijn aan Als/ Dan opvoeding zullen het niet meteen accepteren want dan leveren ze hun lekkers in. Maar de aanhouder wint!
Mijn zoon heeft ook gewoon naar mij te luisteren, en ik ook naar hem. Net zo goed. Maar als hij het bloed onder nagels vandaan haalt ben ik altijd nog zijn moeder en niet zijn beste vriendin. Ik ben hier om hem op te voeden zodat hij later alles uit zn leven kan halen wat erin zit. En als ik dat doe op de manier waarop ik die aangegeven heb en dat werkt dan is dat toch prima? Me81 heeft het recht niet om te concluderen dat mijn kind dan zielig is omdat het beperkt word in zn ontwikkelingsruimte( HOE KOMT ZE ERBIJ? WAT EEN BULLSHIT) Dat ik mijn kind chanteer, terwijl dit gewoon gemaakt afspraken zijn. En om mijn manier van opvoeden, die overduidelijk door meerderen in min of meer dezelfde mate ook word gehanteerd, BIZAR te noemen. Dat gaat gewoon veel te ver en is erg aanvallend en beledigend. Duidelijkheid voor beide kanten. Als zoonlief zich goed gedragen heeft tijdens het hond uitlaten en ik vergeet de speeltuin dan zegt hij: Mama ik mag toch in de speeltuin?? Ohja, natuurlijk schat. Niks geen chanteren, gewoon goede duidelijke afspraken die voor ons beide (en papa ook natuurlijk) erg goed werken. Ze doet net alsof ik bij het aanlijnen van de hond al tegen T zeg: Nou als je je nu niet netjes gedraagd dan mag je niet in de speeltuin. HEt gaat meer zo van: Na het lopen zijn we bij de speeltuin en als het goed is gegaan zeg ik: Goed meegelopen jongen, ga nog maar ff lekker spelen. Dat is heel wat anders dan zoals zij het hier weerspiegeld...
Is ook zo, iedereen is met van alles anders, is ook prima. En we kunnen ook niet alles van elkaar snappen. En redelijk anoniem op een forum is het makkelijker veroordelen dan als je iemand voor je hebt. Dat van die zandbak snap ik ook niet helemaal trouwens, heel irritant dat zand overal, maar ze vinden het zo leuk! Maar goed, is een afweging die iemand maakt. Zo had mijn nicht haar jongste van de psz gehaald omdat ze het geld er niet voor hebben en ik denk dat ze dat wel hebben, ik zou ergens anders op bezuinigen. Maar goed, hun kinderen, hun geld, hun leven en hun mening daarover.
Hier moet je wel mee uitkijken, je weet niet hoe hun situatie is en dat kan dan vrij pijnlijk zijn. Wie weet is de moeder bij de geboorte overleden en is me81 een paar maanden later in beeld gekomen. Ik kan me voorstellen dat je het dan als je eigen kind ziet en het kind jouw als moeder ziet. Dan hoeft er dus echt geen verschil te zijn, behalve de bloedband.
Hihihi ach ook niks mis mee toch? Je moet je eigen kind leren kennen, die standaard opvoedregeltjes heb je niks aan want het gemiddelde kind bestaat toch niet maar word gemaakt. bijv: Het gemiddelde kind slaapt met 3 maanden door ( gemiddeld genomen dus van een kind dat met maand doorslaapt en 1 die met 6 maand doorslaapt) Het gemiddelde kind van 4 jaar weegt bijvoorbeeld 16 kilo. (word genomen uit een kind van 14 en een kind van 18 kilo) Zo gaat het met alles. Je moet je eigen kind leren kennen en hoe je met hem/haar om moet gaan. Want voor het ene kind werkt praten en alles tot in den treure uitleggen goed, en voor het andere kind werkt kort maar krachtig duidelijk grenzen aangeven goed, en weer voor een ander werkt het belonings/straf systeem goed. Zoals ik in een eerdere post ook al zei: Wat maakt het uit HOE je van A naar B komt...Als je er maar komt.
Maar ik heb ook geen gedoe in de super hoor En als ze bij mij iets willen, probeer ik dat ten aller tijde ook rustig op te lossen.. Weetje, ik zit me rot te piekeren of ik een voorbeeld naar voren kan halen waarin ik eens gezegd zou hebben in de super, "als nu dit niet doet, krijg je dat niet". Maar ik kan eigenlijk niets vinden Ik ben meer van de eerst rustige manier van onderbouwen, zeker weten dat hij/zij het snapt, gaat hij/zij dan nog door dan kap ik het af. Gewoon klaar, basta! Ik heb er simpelweg het geduld niet voor om van elk supermarkt bezoek een spelletje te maken. Oh en fantasie heb ik wel hoor, de draken en kabouters gaan hier regelmatig door het huis. Maar ik vind ook gewoon dat ze zich gewoon moeten gedragen in bijvoorbeeld een winkel, dat hoeft niet altijd met een tegenactie opgelost (jou voorbeeld over kiezen tussen wortels en bonen)te worden. Soms moet nee gewoon nee kunnen zijn, zonder dat je je daarvoor in alle bochten hoeft te wringen. Maar dit weekend bijvoorbeeld bleef mijn zoon van 7 jaar doorzeuren willen hebben van nog een paaseitje. En dat terwijl hij er echt al meer als genoeg had gehad. Dat netjes uitgelegd, alleen was hij het er niet mee eens... Als hij vervolgens keihard gaat zitten huilen op de bank, zijn zus de schuld geeft dat de wereld zo stom is en weet ik niet allemaal, dan blijf ik rustig en zeg hem dat als hij niet stopt, hij even naar zijn kamer moet om af te koelen (chantage???) Hij stopte niet en dan gaat hij dus ook!
Wat een rare vraag...of anders... Wat voor antwoord verwacht je...dat ik hem in elkaar sla of zo Mijn zoontje heeft nog nooit moeilijk gedaan in de supermarkt. Net als Me81 betrek ik hem bij alles. Toen hij kleiner was mocht hij de dingen in het karretje leggen, nu zoekt hij de groente uit, doet die in het zakje, weegt die af, etc. Bij de kassa mag hij mijn pinpas geven, het bonnetje aannemen, bedenk het maar. Het is een kwestie van aandacht geven en je kind laten voelen dat hij/zij een stem heeft en gehoord wordt. @Mams, jij bent boos omdat Me81 het woord chanteren gebruikt. Dat zou ik zelf niet gebruikt hebben maar het komt wel over of dat je je kind omkoopt. Als je je goed gedraagt, mag je snoep uitzoeken. Voor de duidelijkheid...ik ben wel heel consequent. Als mijn zoontje dwars is, probeer ik hem met woorden te overreden door uit te leggen waarom iets nodig is. Meestal is dat voldoende. Als hij echter bijv. zou weigeren om mee te lopen, zou ik het hem tot drie keer toe netjes vragen. Als hij dan nog niet meekomt...geen probleem...dan sla ik hem onder mijn arm (letterlijk) en draag hem mee. Dit doe ik ook als hij weigert mijn hand vast te houden langs een drukke straat. Ik draag hem tien meter en dan is het genoeg en maakt hij duidelijk dat hij zich zal aanpassen . Wat mensen daarvan vinden interesseert me helemaal niets. Liever dat dan dat hij plat gereden wordt door een auto.
Je hoeft je prive ook niet te noemen. Ik zal je een beetje van mijn privé geven. Mijn zus is overleden toen ze 37 jaar was. Ze liet 6 kinderen achter, de jongste was toen 5 jaar. Ook al hebben ze daarna een hele lieve stiefmama gekregen, je blijft merken dat het anders is. Ze binden anders. Wat niet zegt dat hun stiefmama het niet goed doet, ze is echt een schat en ze hadden zich geen betere mama kunnen wensen. Ik kan me best vinden in je uitleg eigenlijk. Zo doe ik het nu al, ook al snapt ze nog niet alles wat ik vraag of vertel. En mijn dochter kan nog geen opdrachten uitvoeren, ik voer ze meestal namens haar uit. Op zich vind ik dat vrij normaal om zo aan de gang te gaan. Tenslotte ga je samen boodschappen doen. Toch kan ik me wel voorstellen dat er momenten zijn dat zo'n kind zwaar uit zijn humeur is (ook al weet je die reden, dan moet het zich evengoed nog wel gedragen) en dat het dan een keer gewoon klaar is. Ik denk wel dat het goed is om die grenzen te stellen. Als het nodig is vind ik wel dat je ze duidelijk moet maken dat als je niet leuk doet, dat er dan ook geen leuke dingen volgen. Ik denk dus dat het te combineren is.
Pfffff, nee zo bedoel ik het niet.. Maar de meeste mensen vallen over jou mening dat je het "bizar" vind als iemand voor de andere wijze kiest die in jou ogen niet strookt met jou manier. Op die reactie kwamen de reacties van de anderen, omdat je bij iedereen de stekels overeind gooit door een ander op die manier te benaderen. Als ik tegen jou zeg dat je bizar bezig bent met je grote geduld, dan zul je waarschijnlijk ook niet zo aardig terug reageren..
Ik vind dit dus nogal een gevaarlijke. Echt. De weg die je bewandeld zal je kind vormen, niet de uitkomst. Kinderen uit heel autoritaire gezinnen zullen heel anders tegen de wereld aankijken dan kinderen die uit niet autoritaire gezinnen komen. Ondanks dat ze beide prima terecht zijn gekomen. Je zegt eigenlijk dat het niet uitmaakt hoe je met je kind omgaat, als ie maar luistert!