pffff wat een discussie is het geworden zeg !!! ik blijf me verbazen over de reacies, mams, leg maar niets meer uit hoor heeft geen zin !
Ik kan er gewoon heel slecht tegen dat mensen, gewoon ervoor kiezen om iets heel anders te lezen dan er staat. En als ik dat dan uitleg dat mensen ervoor kiezen om dat dan maar gewoon te negeren en verder te gaan met dat bord voor hun kop. Daar word ik gewoon kwaad om...Beetje mij(en vast anderen met mij die mijn mening, in wat voor mate dan ook, delen) veroordelen en in een hokje stoppen terwijl ik niks negatiefs heb gezegd over hun opvoedmethode.
In mijn ogen heeft me81 hier zelf na gemaakt. Tuurlijk kan iemand zich ongemakkelijk verwoorden. maar als je dan merkt dat je mensen hebt gekwetst met je woorden. Dan zeg je toch even "sorry maar is niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen"??? Dan ga je toch niet gewoon door met kwetsende termen roepen/schrijven?? En dat is dus wat hier gebeurt.
Wat een discussie! Weet je wat ik me afvraag, wat is nou een perfecte opvoeding? Wie zegt dat de opvoeding van A. goed is en die van B. niet? Daarnaast moeten we niet vergeten dat elk kind een ander karakter heeft. Wie weet helpt rustig praten bij B. haar kindje wel helemaal niet wil het kindje geen begrip maar is ie gewoon boos. Maar heeft het kindje van B. juist duidelijker grenzen nodig zoals bijv. een time-out. Wie weet helpt die time-out wel helemaal niet bij A. haar kindje, maar praten dus wel.
jongens dit heeft echt geen zin.... Jullie hebben echt gelijk, maar verwacht van Me geen sorry of wat dan ook....dat doet ze niet, ze verdedigt zich zelf alleen maar en legt alles bij de ander. Ze reageert ook heel selectief......dus just let it go......
Nou, laten we dan vanaf nu jou reacties met een hèle grote korrel zout nemen, scheelt een heleboel ergernis.. Dus dames, zoutpot op tafel en strooien maar
Me?, sorry, ben even het nummer kwijt Ik snap precies wat je bedoelt. Wij doen het net zo. Mijn man is een keer onbeschoft behandeld door een oude vrouw die vond dat er tegenwoordig teveel uitleg wordt gegeven aan kleine kinderen. Nou, pecht voor haar. Zij had ons kind gewoon een tik gegeven zei ze. Mijn man heeft haar vriendelijk doch dringend gevraagd zich uit zijn gesprek te houden. Je herkent je misschien ook wel in een opvoeding zonder straffen. Mijn dochter van 5.5 jaar was laatst zo verbaasd over het feit dat een klasgenootje haar eten niet had opgegeten en toen dus de rest van de week niet af mocht spreken. Ze vroeg zich toch wel af waarom, wat is straf dan, mamma? ik dus uitleggen. Nouja, om een lang verhaal kort te maken, wij leggen liever geen consequenties op die los staan van het hetgeen er gebeurt is. Dus om op het klasgenootje terug te komen, zij eet haar eten niet op. Vervelend, maar staat in onze ogen los van spelen de rest van de week. Ik begrijp je visie heel goed, wij willen liever geen 'voor wat hoort wat ' opvoeding. Soms is het best moeilijk, en is omkopen erg aantrekkelijk, maar met een kort gesprekje waarom iets niet mag kom je doorgaans heel ver. Dat wil niet zeggen dat er geen grenzen zijn bij ons, dat we praten tot we een ons wegen, nee is nee, en soms geen discussie, over snoep bijv. Over andere dingen mag gesproken worden, ik wil juist luisteren naar hoe zij over dingen denken, als wij iets liever niet hebben. Kinderen kunnen vaak best goed onderbouwen waarom ze iets willen en ik vind het dan onzin om altijd in een vast stramien dingen niet toe te staan ofzo. Mijn man heeft er soms wat meer moeite mee dan ik, hij is niet beter gewend dan uitsparken als: als je je gedraagt krijg je wat lekkers, of als je stil bent, dan krijg je zus en zo....Het sluipt er bij hem nog weleens in, maar feit is wle dat hij zich dat bewust is en het niet wilt en het daarna weer echt anders aanpakt. Feit: het is soms lastig, maar als je die visie hebt is het gewoon moeilijk om het niet als manipuleren, chanteren etc. te zien. Weetje, verder schrik ik echt van de toon wat sommigen hier uitslaan, arrogante **** heb ik ergens gelezen, om te kotsen (er zijn erge dingen, om te kotsen, maar niet dit), dat soort dingen. Het spijt me dat ik het zeg, maar dat geeft mij ook wel vraagtekens over hoe sommigen zich uit weten te drukken en communiceren. Me, heeft namelijk niets vreselijks gezegd, zij, ik en anderen die er genoeg zijn (Me, als je wat meer info wilt, stuur me een PB'tje), die een andere visie hebben maar het 'afgeschoten worden' gevoel en het 'snel op de kast zitten' is hier wel overduidleijk aanwezig. Jammer, dat mensen niet meer openstaan voor een ander soort communicatie met kinderen.
Ohja, voordat ik het vergeet: wij zijn met grenzen, zonder dreigen en zonder straffen opgevoed (heb nog nooit voor straf op mijn kamer gezeten). Ik heb 2 jongere zusjes die net zo zijn opgevoed, dus het kan prima, vrije opvoeding is weer iets totaal anders dan opvoeden zonder straffen, laat ik dat iig. even duidelijk maken
Maar Belle jij doet dat maar accepteert wel van andere dat ze het anders doen. Dit was bij Me81 niet het geval. Waardoor je dus een hele discussie krijgt.
Nou ja, dat herken ik ook wel. Kinderen mogen van mij best uitleggen waarom ze iets niet willen, best een andere mening hebben en als 't iets is waar ik me in kan vinden/het begrijp, wil ik mijn mening, gedachtengang of desnoods alleen mijn manier van handelen best aanpassen. 't Is echt niet zo dat hier alles met omkopen of chantage gebeurt. Soms wel, niet altijd. Je mag als kind best boos of chagrijnig zijn, ik ben ook vaak genoeg boos of chagrijnig. Je mag als kind best ergens niet mee eens zijn, uiteraard, niet iedereen denkt hetzelfde en ik verlang niet van mijn kinderen dat ze altijd dezelfde meningen of gedachten hebben als ik. Voorbeeld: mijn oudste zit op een christelijke school en gelooft dat Jezus de zoon van God is. Ik ben niet christelijk en geloof dat niet, maar respecteer haar mening. Ze heeft mijn mening ook te respecteren. Ik weet hoe mijn dochter over dat soort dingen denkt, omdat we met haar praten. En ja, ze krijgen regelmatig een beloning voor goed gedrag. Dat hoeft echt niet altijd snoepgoed te zijn of iets van dien aard, maar ze krijgen dus wél een beloning. (Complimentje, dikke knuffel, weet ik veel. En ja, soms wel even 'n koekje of iets dergelijks) Er wordt hier thuis veel gepraat, maar bij een brutale mond, driftbuien, vloeken of schelden etc. daar hebben wij 'n strafstoeltje voor en toen mijn dochter een keer moedwillig iemand fiets gesloopt had, heeft ze d'r zakgeld mogen inleveren, punt (ondanks dat ik best begreep wat er gebeurd was en waarom ze dat gedaan had). Ik ga niet uren met mijn kind in discussie en vaak genoeg is mijn wil wet.. Daarbij hebben sommige daden nou eenmaal consequenties. Oorzaak=> gevolg En ja, soms zeg ik dingen als 'omdat ik het zeg en ik de baas hier in huis ben', als mijn oudste voor de tienduizendste keer vraagt, op zeurtoon, waarom zij 'altijd' de tafel moet dekken.. Ze weet dondersgoed waarom namelijk. Dus tot op zekere hoogte kan ik me vinden in het 'overleggen', maar dus wel tot de grens die wij, als ouders zijnde, bepalen.
Maar hoe kom je er nou bij dat mensen niet meer openstaan voor ander soort communicatie met kinderen? Volgens mij is iedereen in dit topic het er wel mee eens dat een kind ook een stem heeft en dat er gepraat wordt. Alleen de 1 geeft een andere grens aan tot hoever, dan de ander.. Dat Me81 zegt dat het chanteren is als je een consequentie bind aan bepaald gedrag en dan met woorden als bizar aan komt, komt net zet zo over als een reactie als "om te kotsen".
De eerste reactie van Me81 was op mijn tekst, dat ik mijn kind chanteer en dat ze dat sneu vind omdat hij zo belemmerd word in zijn persoonlijke ontwikkeling. Terwijl ik over niemands manier van opvoeden wat zeg. Geef zelfs meerdere keren aan, dat verschillende kinderen verschillende opvoedwijzes vragen. Ik vind dat ik zelf in mijn eerste paar posts niks dan redelijk ben geweest en voel mij (NOG STEEDS) oprecht aangevallen en beledigd door Me81. Maar zelfs een klein excuus kan er niet af. Zo is de hele situatie nu omgedraaid alsof iedereen hier de wijze van opvoeden (Veel praten, communiceren, niet straffen en niet belonen) afkeuren, terwijl dat helemaal niet het geval is en bij mijn weten niet eens ter sprake is gekomen.