Tja moeilijk om zoiets te oordelen. Weet namelijk ook niet hoe het altijd aan toe gaat met moeder en kind. Niet dat dat alles goed praat. Maar stel haar kind doet altijd zo,dan kan ik me enigzins begrijpen dat die vrouw uiteindelijk denkt,dan probeer ik dit maar. Wij lezen uiteraard alleen jou verhaal. En jij ziet deze vrouw met kind toevallig. Maar zoals ik zei wij kunnen allemaal niet in hun dagelijks leven kijken en weten dus niet hoe het er altijd aan toe gaat. Over wat ik zelf zou doen kan ik nu ook niet zeggen. Tot nu toe zou ik zeggen dat ga ik niet doen,maar de tijdt zal het zeggen.
Pardon,gewoon dat kind oppakken en in het wagentje zetten,waarom je zwak opstellen,mama is de baas en sterker dan jou.
het is ook echt heel leuk, en ook heel leerzaam, tenminste voor onze zoon en nu ook voor onze dochter, dan heb ik bijv een a4 met groentes en dan kijken we op het plaatje en staan er wortels op, en dan pakt meneer de bonen...... tja dat staat niet op het plaatje dus dan vraag ik hem welke kleur er op het plaatje staat, en welke kleur de boontjes hebben....en dat het dus niet klopt wat hij heeft gepakt, en waar hij dan wel oranje groente ziet liggen, ondertussen weet hij het al heel goed hoor, hij snapt het allemaal precies, maar hij vind het nog steeds leuk om zijn eigen boodschappenlijstje te hebben en saampjes boodschappen doen en het leuke is nu dat wat ik altijd deed met hem ( voorbeeld van hierboven..) doet hij nu bij zijn zusje zo leuk om ze zo samen boodschappen te zien doen
Hier ben ik het mee eens! En dat idee met die plaatjes op een A4-tje van Mejojo is er inderdaad eentje om te onthouden!
Ja, juist die, die hebben vaak zo'n lekker karaktertje in die leeftijd. Maar ik kon ze natuurlijk wel horen bléren he, dus hoefde niet bang te zijn dat ze meegenomen werden. Kreeg wel eens de vraag of ik wist dat m'n kind op de grond lag te huilen, Ja duh, ik hoor dr toch?! Oppakken en meenemen is niet altijd mogelijk, vooral niet als je dr nog een paar bij je hebt. En boodschappen doen als je alleen bent is natuurlijk ook niet altijd mogelijk. En immers dit gedrag kan ook gebeuren als je alleen een pakje boter kwam kopen....
laat dat beetje maar acterwege, dat is echt te ver! kind weet niet dat moeder boodschappen doet en wel weer terug komt in zijn beleving is het alleen gelaten.... zielig!
ik zeg ook altijd dat ik ga..... en ik ga ook wel maar laat kind niet uit het zicht.....en bij 20 kilo of meer, en het luistert niet, dan waarschuw ik rustig dat als er niet geluisterd word dat het dan onder dwang moet en dat dat pijn doet aangezien ik ze niet gemakkelijk kan tillen, dat werkt goed..... 20 kilo dan zijn ze oud genoeg om dingen te begrijpen en eieren voor hun geld te kiezen. Als mijn kind altijd zo moeilijk deed dat ik me tot zulke methodes moest wenden dan zou ik hem een tijd niet meemenemen met boodschappen doen.... de strijd even niet aan gaan, en soms is het dan na een tijdje geen issue meer....
Ik snap wat je bedoelt. De mijne gaat nu ook aardig richting de 20kg, en dat word toch idd wel pittig, maar voor een korte poos is het nog te doen. Maar het komt soms ook wel voor, dat ie het zo bont maakt, dat we hem direct in een winkel in een hoek zetten.Daar gaan we niet op wachten tot we thuis zijn, want dan is hij het weer vergeten. En dan weet ie dat ie zuur is hoor hahaha. Ik heb inderdaad ook een hekel aan die dram acties. En soms probeert ie een keel op te zetten, en ga ik em na doen. Vind ie erg vreemd. Maar waar ik nog meer een hekel aan heb, is wanneer andere mensen zich gaan bemoeien met het feit dat hij op dat moment straf heeft. Terwijl diezelfde mensen, ongetwijfeld durven te mopperen op het moment dat we aan hem toe zouden geven.
in zzulke situaties doe hoef ik geeneens uit beeld te verdwijnen alleen maar te zeggen dat ik dan verderga en ze komen al hihi ... maar echt serieus boodschappen gaan doen lijkt me niet zon tof plan, straks neemt iemand dat kind mee of rent ie de verkeerde kant op brrrr....nee zou dan nog om het hoekje wachten en in de gaten houden vaak komen ze dan wel lijkt mij!
Toen mijn dochter die leeftijd had liep weglopen wel altijd,dan rende ze gelijk achter me aan maar anders lijkt het me best lastig,elk kind is ook weer anders.
Ik niet, gelijk duidelijk dat moeder haar woord houd. Kind krijgt niets van een paar tranen, overleven ze wel.
Nou dan laat jij je kind toch lekker ergens zitten. Ik niet, ik wil het risico niet nemen dat hij zelf op onderzoek uit gaat en de winkel uit loopt. Ik wil ook het risico niet nemen dat iemand met kwade bedoelingen mijn kind mee neemt.
ik zelf zou dat nooit doen, ik zou zobiezo al niet dreigen met : als je nu niet zelf mee gaat dan loopt mama weg zonder jou, ik wil mijn kinderen niet het gevoel geven dat ik ze in de steek zou kunnen laten, zeker niet dat ze denken dat ik ze in de steek laat met mijn volle verstand, net zoals wanneer hij bang is in het donker en graag een lampje aan wil, waarom zou ik dat lampje niet aan doen.... hij denkt dan meteen mama laat mij bang zijn, ik wil dat niet, ik wil dat hij vertrouwen heeft in zijn ouders,en dat hij niet bang hoeft te zijn, zo is een jongentje die ik ken.... steeds bang om naar de markt te gaan, want zijn moeder gaat zo de markt over zonder hem als hij niet luisterd en dan moet hij naar de blokker om daar te wachten tot ze klaar is, en als zij eerder klaar is wacht zij bij de blokker, nou ik vind het te zot voor woorden, ja hij gaat nu netjes mee... maar puur omdat hij bang is mama kwijt te raken, zo wil je toch niet boodschapjes doen met je kind, dat is toch niet gezellig meer, en ja ik vind dat boodschapjes halen gezellig "hoort" te zijn met je kind, dat het er naar uit kan kijken, en tuurlijk mag het hier en daar zijn buien hebben, maar dan kun je als moeder zijnde ook zeggen : ik heb het nu 2 keer netjes gevraagd, de derde keer gaat niet zo netjes en pakt mama jou op en zet jou in het karretje ! je hebt gewoon te luisteren naar mama.
Ja en zonder karretje bijv? Mijn dochter was gister ook stierlijk vervelend (sinds tijden hoor). Ik heb 4 weken geleden een keizersnede gehad en kan haar niet optillen, ik loop nog met een duowagen en mn boodschappen en ze wilde niet meer mee. Nou ik weet niet hoe ik dat nog gezellig moet oplossen? Ja ik ben naar de kassa gegaan en heb gezegd dat ik naar huis ging (terwijl de jongste het ook op krijsen had gezet ondertussen).
elke winkel heeft een karretje, wat voor moeite is het om een karretje te pakken ? 50cnt erin en klaar.... en ik zou het nooit doen ( heb ook geneens een auto)..... maar ik denk dat ik nog liever mijn kind even in de auto zet met de deuren op slot als ik even gauw een boodschapje moet doen dan dat ik het alleen krijsend op de grond achter laat en wie weet wat er dan gebeurt... en voor de echte grote boodschappen heb ik zobiezo al wel een karretje, en anders zou ik naar huis gaan, maar dat ben ik hé iedereen doet het anders en dat is prima, veroordeel verder ook niemand, alleen zou ik het zelf gewoon nooit zo doen.
haha ja dan? Ik heb een peuter die loopt, een dreumes en een kleine baby in de duowagen. En dan nog een karretje?
Weet je, geen idee wat die moeder bewogen heeft om zo te handelen. Kunnen wij gewoon niet zien. Maar ze heeft haar kind echt niet in de steek gelaten, zo zie ik dat niet. Het wilde niet luisteren en het heeft gewoon een keuze gekregen, mee gaan of blijven zitten. Ze had dat kind echt niet laten zitten en was weggegaan zonder het kind. Dat geloof ik niet. Ik weet niet of ik net zo zou handelen, maar ik weet wel dat er grenzen zijn en dat je ze dan op een gegeven moment wel duidelijk moet maken. Ik ga niet eindeloos onderhandelen met een kind van 3. Zie wat het met kinderen doet op die leeftijd en dat vind ik meestal niet positief. Een ouder die geen leiding neemt vind ik veel bedreigender voor een kind dan een ouder die een keer zijn punt maakt door zich aan zijn woord te houden. Al denk ik dat er meer manieren zijn om dat duidelijk te maken dan deze hoor, maar ik kan best begrijpen dat als moeders moe is, het gehad heeft en nog meer aan haar hoofd heeft dat ze een keer zo reageert. Verder ik zeg het wel zo stoer, maar ik geloof niet dat ik het ooit over mijn hart zou verkrijgen om onze dochter zo te laten huilen zonder dat ze mij nog kan zien...
jeetje dat je dat doet! Eeb kind van 2 jaar achterlaten...nee sorry ik vindt dat niet normaal. Natuurlijk moet jij dat helemaal zelf weten is jouw`n kind...maar ik zou dat nooit doen. En in principe krijg je je kinderen niet onder controle dan toch?