Waarom hebben kinderen niet gewoon te luisteren naar je?? Waarom niet de moeite nemen om je kind duidelijk te maken dat mama nu wilt dat hij/zij meegaat? Gewoon weglopen is toch ook geen les? Ja dat je als moeder gewoon weggaat omdat je kind even geen zin heeft...niet? Ik vindt dat ze gewoon te luisteren hebben en ik maak ze dat echt wel duidelijk op dat moment.
een kind hoort daar helemaal geen keus in te hebben naar mijn mening, mama zegt mee komen dus hup je gaat mee. en daarmee neem je toch de leiding, is veel duidelijker dan laten zitten vind ik zelf, dan weet het kind meteen dat hij niets te kiezen heeft en gewoon bij mama moet blijven punt uit. en nee ik zie het ook niet als in de steek laten.... maar het KIND misschien WEL en DAT wil ik niet !
ja dat word wel lastig ja nee ik heb werkelijk geen idee hoe ik het dan zou doen maar ik denk dat ik dan naar huis zou gaan ofzo,
Tja dat weet ik ook niet, dat vind ik zeker zo autoritair hoor... Vind ik ook ver gaan. Je neemt wel de leiding zo ja, dat klopt en het is ook duidelijk. Altijd beter dan eindeloos gedrein denk ik. Ik ben van mening dat er wel meer manieren zijn om de leiding te nemen. Deze moeder nam ook de leiding, maar ging wel zo ver weg dat ze vervolgens gezocht moest worden..
Ik denk dat het ook nogal aan de situatie ligt. Mijn dochter is bijv bijna 4, ze weet echt wel wat ik van haar verwacht en hoe het werkt. Maar nu bijv dat ze pas weer een broertje heeft gehad is ze alles weer gaan uittesten en op een nogal hardnekkige manier. Natuurlijk draai ik me niet direct om en zeg dat ik naar huis ga. Ik probeer een normaal gesprek met dr aan te knopen en probeer het gezellig te houden maar vervolgens smeet ze een paasei door de supermarkt en ging dramatisch rondjes lopen rennen, kleine in de wagen begon ook te janken en dan nog de drukte gister in de supermarkt. Ja ik kan op het moment niet achter dr aan of dr op tillen dus dan zeg ik dat ik ga en dan bekijkt ze het maar even wat ze doet want weet niet hoe ik het anders op moet lossen (en ja dan komt ze uiteindelijk wel).
haha ja het was dramatisch. Maar het was ook al op het punt dat we naar huis wilden gaan (gelukkig), maar ze wilde dus niet mee omdat ze perse een gigantisch chocolade paasei wilde die ze echt niet zou krijgen.
Ja dit is een moeilijke situatie natuurlijk met 3 kids Maar ik zou serieus haar terrecht wijzen op dat moment....
nja ik doe het niet meteen hoor, ik geef ze echt wel 2 a 3 keer een kans, maar als ze dan nog niet luisteren, dan gaan ze gewoon mee
ja ik heb er 2 dus ik ken dat probleem niet, dus kan me voorstellen dat het met 3 een stuk moeilijker gaat !
het zal vast wel weer beter gaan hoor binnenkort Ze weet ook dat ik lichamelijk niet echt veel kan op het moment dus daar neemt ze het dan ook van.
Kan me niet voorstellen dat die moeder gewoon boodschappen is gaan doen. En daarbij: je weet helemaal niet wat er van te voren allemaal al is gebeurd. Maar hier is het 1x vragen, 1x uitleggen en dan loop ik ook weg. Tot nu toe kwam ze er altijd wel snel achter aan.
Ik vind zeker dat ze de leiding neemt en de vraag of dat het gemakkelijkste is, dat blijft een vraag. Gezien hoe iedereen reageert, is het denk ik niet de meest gemakkelijke weg. Die zou zijn van pappen en zoet houden, anders vind iedereen het zielig en nog net geen kindermishandeling
Omdat het mensen zijn? Zijn wij als volwassene belangrijker met onze behoeften dan het kind? In de ogen van dat kind echt niet hoor. Maar nogmaals, ik weet serieus niet hoe ik het zou aanpakken op zo'n moment. Ik kan er alleen een idee over vormen. Ik zou mijn kind geen talloze keuze's geven, maar ik wil me ook niet zo gaan gedragen dat als ik het zeg, dan moet het kind acuut luisteren. Kom zeg, ze zitten niet in het leger hier en ik ben niet de commandant. Ik denk dat ik onze dochter dan even naar oma breng of zoiets, "dan mag je dus niet mee met mama boodschappen doen". Ik zou die moeite ervoor nemen. Bij mijn zus haar dochter werkte dat heel goed. De keer daarop was er geen enkel probleem meer, met mama boodschappen doen is namelijk veel leuker en gezelliger.
Ik heb dan niet alle reacties gelezen, maar als ik mag reageren op het eerste bericht: Ik zou in zo'n geval inderdaad weg lopen, maar dan om een hoekje uit het zicht blijven kijken Sterker nog, dit heb ik vaker gedaan. Als je niet wil luisteren, en zo stout doet, dan gaat mama weg. Ze schrikken wel en beseffen dat hun gedrag geen aandacht krijgt. Sterker nog, het wordt genegeert en mama is gewoon weg. Het werkt wel. Maar let wel, ik zorg wel dat ik weet waar hij is, of hij weg loopt enz enz. Ik ben nooit echt weg, maar dat weet hij dan niet Nu is onze zoon net 4 en hij snapt het. Hij zegt ook, als ik zo stout doe of niet luister, dan ga je weg he. Ik antwoord met, Ja, inderdaad. En met dat besef luistert hij wel beter. Ik heb dan ook zo'n kleuter die uitdaagt, stout kan zijn enz enz, maar hij kan ook vaak zoooo lief zijn. Gewoon als elk ander kleuter. Belangrijk is dat ze het begrijpen en weten wat de consequenties zijn.