Jij doet nu net alsof ik me gedraag als een commandant dan? Nee ik vindt dat ze naar mij moeten luisteren idd, ik ben de moeder toch? Ik probeer het ook eerst uit te leggen hoor...ga niet gelijk eisen stellen. Maar het ging hier over een huilend kind die niet mee wilde met mama...ja en ik vindt dan dat je je kind niet achter moet laten maar duidelijk moet maken dat we nu echt even boodschappen gaan doen
Liever "vechten" met mijn kind dan terug komen en je Kind niet kunnen vinden en denken had ik maar toch het gevecht aan gegaan !
Ik kijk er anders tegen aan als jij, het is niet bedoeld als kritiek op jouw manier van opvoeden, iedereen voed op zoals het bij hem/haar past tocht? Ik vind niet omdat ik de mama ben, dat ze gelijk moeten luisteren. Ik wil wel dat ze luisteren natuurlijk, maar dan wel vanuit een eigen gemotiveerde houding en niet omdat ik het afdwing. En dat is gewoon schipperen, het gaat niet altijd vanzelf, vraagt veel geduld en soms lukt zoiets ook gewoon niet en dan moet je wel met je kracht ingrijpen. Maar ik zou zoiets liever voor zijn. Wat betreft dat huilende kind, ze had beter zo kunnen gaan staan dat ze het kind in ieder geval nog kon zien. Je mag niet de verantwoordelijkheid zomaar aan een omgeving over laten, in dit geval de kassière. Zover zou ik niet gaan in ieder geval. Ik kan me wel voorstellen dat ik zou zeggen 'of gewoon doen en mee gaan of hier blijven huilen, dan kom je maar als je klaar bent, mama loopt vast even door'.
Oh want ik voel me nu alsof ik een commandant ben tenminste dat jij dat denkt dan hahaha. Ach iedereen doet het idd op zijn eigen manier......ook zijn alle kindjes anders he.. Maar ik vindt het van dat verhaal van ts gewoon schrikbarend dat die moeder gewoon lekker boodschappen gaat halen ik zou me heel erg druk maken of ze er wel nog was?
Ja, ik geloof ook niet dat ik dat zou kunnen hoor, als onze dochter 2 minuten ligt te huilen in haar bed of in de box dan vind ik het al vervelend. Dan moet ik wel heel goed weten waarom het is, anders laat ik haar echt niet aan haar lot over. Dus dat zou ik niet kunnen.
Nee als ik hoor dat ze zich meer "aanstelt" dan iets anders ga ik niet gelijk...maar anders ga ik gewoon hoor. Vindt het net zoals Mejojo zei...je gaat toch niet je kinderen het gevoel geven dat je ze zomaar in de steek gaat laten....
Zal het iets meer toelichten waarom ik zo afkeer heb aan dit soort topics. Het eindigt altijd met een vingertje naar elkaar. Men laat elkaar niet meer in hun waarde maar wil perse haar/zijn mening door de strot duwen. En dan met name de mening waarin alles volgens het boekje moet, en er nooit en ter nimmer fouten gemaakt kunnen worden. Immers als moeder kan en mag je geen fouten maken!!! Nou mijn mening is, er is geen goed of fout in dit soort situaties!! Simpel je weet de achterliggende gedachte niet van de moeder. En daarbij hoor je het verhaal van een derde. Het is over het algemeen bekend dat je alleen datgene er neerzet wat er in je eigen referentiekader gezien wordt, details daaromheen worden dan vergeten.
Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Niemand is een betere moeder dan de ander.we doen het gewoon anders. En zelfs al doe je het hetzelfde dan nog reageert het ene kind anders dan het andere
Vraag me toch af wat er achter zit nog. Kan me gewoon niet voorstellen dat iemand gewoon boods happen gaat doen dan. Zal ze echt niet om een hoekje hebben gestaan?
En op de ene dag reageert het kind weer anders dan op de andere dag. Als mijn dochter op "oorlogspad" is, dan luistert ze voor geen meter. Is ze gewoon zichzelf, dan luistert ze gewoon. Hoef ik niks te zeggen, doet ze gewoon zoals ik vind dat het hoort....
Heb dit bijna nooit. Nooit gehad ook met geen enkele van mij. Want wij zijn van begins af aan duidelijk. Zodra ik zeg dat t klaar is is het ook klaar. Al gaan ze op hun kop staan. Zo is het voor iedereen duidelijk wat er gaat gebeuren. Bij alle 3 heb ik ook altijd maar tot 5 (Wendy 3) hoeven tellen en dan werden ze ineens ERG snel. Want ze wisten wat er na 5 kwam; Boze mama en wat je niet wilde gebeurt dan toch. Dus kan je maar beter meteen mee werken want dat scheelt weer een boze mama/papa Natuurlijk proberen ze me wel eens uit. Maar ik heb dus echt 3x scheit aan mensen die me stom aan kijken als ik mijn schoppende en trappende kind uit een wagentje pluk oid en even duidelijk maak dat IK de regels uitmaak (door ze daarna op de grond te zetten en op HUN ooghoogte even te vertellen dat ik nu boos ben en helemaal niet blij met hun gedrag. Zonder schreeuwen of geweld uiteraard) Ik ben dus ook ooit echt wel ergens in, over of op geklommen wat allerminst handig was voor mij (of beter gezegd mijn postuur ) om een kind uit een speeltuin te halen die dacht ach...mama is boos maar die kan NU toch niet bij me. FOUT! Dan zorgt mama wel dat ze bij je kan! En zodra ik tot 5 geteld heb gaan ijsjes, andere speelplekken of weet ik wat het kind nog meer wil 100% zeker niet meer door en als ze er omvragen herinner ik ze even aan de reden. Dat is bij een kind van 1 a 2 soms nog moeilijk maar ze hebben al heel snel door hoe de vork in de steel zit hoor! Overigens wil ik ook nog wel eens doorlopen als ze niet snel genoeg komen. Ga je niet mee? Nou dan niet "Houdoe!". En aanlopen! En de meeste kinderen komen dan snel toch wel. Behalve dan Wendy....die blijft dan gewoon door spelen omdat papa dit niet durft en na een paar tellen blijft staan en soms zelfs terug loopt. Maar mijn kind in iets laten zitten en zelf echt weg gaan; NOOIT!