Ik kan me eigenlijk wel vinden in allebei de 'methodes'. Ik 'chanteer' ook wel, maar niet met de dingen die Mams136 noemt. Opruimen gebeurt hier gewoon omdat het erbij hoort en er hangt geen consequentie aan vast, behalve dat we pas iets anders gaan doen als er opgeruimd is. Dus eigenlijk wel een vorm van chantage (als je het al zo wil noemen), maar wel verband houdend met waar het om gaat. Zo ook in de supermarkt, ik ga vervelend/goed gedrag niet bestraffen/belonen met iets uit mogen kiezen, al zal het uitkiezen er vaak niet van komen als ze vervelend zijn, maar het uitkiezen is hier ook niet een vast iets, dus ook geen 'chantagemiddel'. Ik doe het dus meestal anders dan Mams136, maar vind het niet meteen fout hoe zij het doet, ieder z'n manier. Net als met in van die autootjes laten zitten, prima als iemand dat haar kinderen niet laat doen. Alleen snap ik niet zo goed waarom niet
Sja, waarom wel? Jìj vind leuk, jìj geniet ervan. Ik niet, dat is het verschil.. Ik heb een hekel aan het gejengel wat die dingen teweeg brengen als ze er een keer nìet in mogen zitten. Ik heb jaren bij Zeeman gewerkt en daar stond zo'n geval buiten. Ik heb genoeg taferelen gezien, die mij hebben doen besluiten om ze er gewoon helemaal niet in te laten Ik vind het gewoon niet nodig. Daarbuiten doen we heel veel wat ze wel mogen hoor, 't is nu ook weer niet zo dat ze de hele netjes met de handjes in de schoot gevouwen op de bank zitten Ik heb bijvoorbeeld een mega grote trampoline in de tuin staan. Zo groot dat we enige moeite moeten doen om erlangs te kunnen met de fietsen.. Sja, ìk vind dat geen probleem. Zolang de kinderen klein zijn, pas ik m'n tuin aan aan hun, zolang ik maar ruimte heb voor een zitje. Een ander verklaard me waarschijnlijk voor gek om zo'n achterlijk groot ding in de tuin te zitten. Zo heeft ieder zijn ding
Met de eerste zin ben ik het eens, met de rest niet . Ik ga niet straffen met iets wat er niet mee te maken heeft, ik vind dat altijd een beetje raar. Bij vervelend doen ga ik over op de negeermodus of ik stop haar in het (zitje van het) karretje (laatste geldt voor Lisa, Eva is daar te groot voor). Ik heb niet zo'n moeite met een zeurende of huilende peuter . Ik moet wel zeggen dat het hier eigenlijk alleen om Lisa gaat, Eva luistert meestal gewoon goed en stopt snel met stammen. Lisa is wat bewerkelijker
Ik snap wel waarom mensen hun kinderen er nooit in laten zitten, maar dat gejengel als het hier niet mag valt wel mee eigenlijk omdat ze weten dat het soms mag en soms niet. Net als soms geld erin en soms niet. Zo is het met alles eigenlijk, soms mogen ze een surprise ei, vaak niet. Soms mogen ze snoepjes uitkiezen, meestal niet. En dit gaat ook altijd goed, ze weten niet beter. Al vindt Lisa het soms wel lastig, maar ik ben dan gewoon consequent en heb geen last van haar gejengel . Zo leren ze het wel. Ik vind het fijn dat als ik met ze ga shoppen het voor hun ook een leuk uitje is. Zo'n trampoline willen wij ook, zitten nog even te kijken hoe, want bij ons is het ook niet helemaal handig . Maar echt superleuk voor de kinderen.
Ik mag het toch bizar vinden dat het blijkbaar voor veel ouders normaal is je kind te chanteren om zo gedaan te krijgen wat je wil? Als ze heel klein zijn dan werkt het misschien, maar als ze ouder zijn en NOU EN zeggen, dan sta je daar. Werkt het chanteren niet meer. Maar je hebt je kind dan ook niet geleerd te luisteren. Het is in mijn ogen een teken van onmacht dat chantage nodig is om gedaan te krijgen van je kinderen wat je graag wil, en een gebrek aan échte communicatie. Waarom luister jij netjes in de winkel? Nou, omdat ik dan een snoepje krijg. Mijn zoon zegt: Nou, omdat de winkel geen speeltuin is
Hier ben ik het volkomen mee eens. Hier moeten ze zich gedragen omdat er nog meer mensen zijn dan zij, waar ze rekening mee moeten houden. De 'beloning' is dat mama dan blij en trots is .
In het hele verhaal heb je dus niet de tijd genomen even met je dochter te praten wáárom je het vervelend vind dat ze de kar wegduwt, en waarom ze niet op het krattending mag staan. Als je het had uitgelegd, dat mama het vervelend vind om steeds de kar te moeten zoeken, dan had ze het wellicht begrepen en het niet meer gedaan.... EDIT: als je het had omgedraaid, en het haar taak had gemaakt voor de kar te zorgen, dat de kar bij mama blijft, dat ze 'Kapitein van de Kar' was, had ze goed gedrag vertoond, op de kar letten en hem bij je houden Consequent zijn is in mijn ogen ook zo iets raars. Als iets niet mag, mag het dan nooit? (want dat is consequent) Mag het dan ook niet als de situatie anders is of de voorwaarden? En waarom mag iets niet? Zou het ook wel mogen als je er anders naar kijkt? Of mag het niet omdat het niet mag? Ik begrijp wel dat een kind dat niet snapt.
In mijn opvolgende berichtje heb ik geformuleerd hoe het echt werkt. Er zijn standaard dingen..Zoals het lekkers uitzoeken in de supermarkt, het douchen met speelgoed en het bezoekje aan de speeltuin. Die gebeuren eigelijk ALTIJD WEL! Behalve als hij zich niet gedraagt... Dan gaat het niet door. Maar dan neem ik hem zeker weer wat af volgens de wijzende vingers hier
Ik ben van mening dat het de verkeerde consequentie is van het gedrag. De juiste zou in mijn ogen zijn dat je uitlegt wat er zo vervelend is aan dat gedrag. Kinderen kunnen daarvan leren.
ik zou echt niet helemaal weglopen maar loop wel door en zeg dan doei mama loopt door, binnen no time staat me dochter achter me alleen bij me zoon werkt dit dus niet!! die is echt werkelijk waar nergens bang voor bij hem doe ik het dus niet omdat hij echt niet komt en pak hem dus gewoon bij de arm en mee komen en luisteren maar wat ts dus schrijft zou ik dus echt niet doen
Jouw mening...je goed recht. Ik chanteer niet, ook al vind jij dat. Mijn kind is niet sneu, ook al vind jij dat. Hij weet dondersgoed waarom iets wel of niet mag. En als hij dan nog vertikt te luisteren, dan volgen er consequenties. Mijn methode, werkt voor mij...En voor mijn kind.
Dit wordt weer zo'n discussie vol met wijzende vingertjes en mama's die het veel beter weten dan de ander. Laat toch iedereen gewoon zijn of haar eigen manier hebben en in plaats van kritiek te leveren van elkaar te leren. Ik heb hier een stel pittige dames die nogal moeite hebben met luisteren en opruimen al helemaal niet voor hun vinden dus ik lees juist vol interesse en zie dingen waarvan ik denk he dat zou ik s kunnen proberen. Dus in plaats van een ander het gevoel te geven een slechte mama te zijnbedenk je gewoon eens dat er zoveel manieren en ook zoveel karakters zijn dus wat voor de één werkt is voor de ander weer helemaal niks.
Want net zoals in de beginpost, weet niemand wat er vooraf is voorgevallen. Weet niemand dat ze normaal gesproken altijd wil helpen en nu gewoon oervervelend was. Weet niemand dat ze in een bui was: ik wil niks, ga toch niet luisteren. En niemand weet dat ik al 1,5 uur op pad was met een oervervelend kind. Respect voor de moeders die altijd geduld hebben en alles uitleggen, maar ik niet En ik heb niet het idee dat mijn kinderen daardoor te kort komen. Tja, het zijn kinderen en die hebben in mijn ogen soms gewoon te luisteren.
Ik doe hetzelfde hoor Ga je niet etteren met honden uitlaten wil ik best even langs de speeltuin lopen zodat hij even kan glijden Wil hij een toetje prima maar eerst fatsoenlijk eten bord hoeft echt niet leeg als hij vol zit zit hij vol of als hij geen zin meer heeft kan ook maar ik wil niet dat hij 1 hap neemt zegt dat hij vol is en Zegt oké mama nu toetje ! En soms met boodschappen doen als hij lief is geweest zeg ik dat ik het fijn vind dat hij zo lief is geweest en dat ik vind dat hij een snoepje mag uitzoeken maar die doe ik niet bij elke boodschap
Dat bedoelde ik met mijn vorige post. Niemand weet precies hoe de vork in de steel zit , alleen de moeder in kwestie. En helaas voor deze moeder was er , net op het moment dat ze het gehad had en geen uitleg meer wilde geven aan haar kind, een andere moeder die ipv lekker naar huis te gaan blijft staan om te kijken hoe dit opgelost wordt. En dan een lekker veroordelend topic opent over hoe slecht deze moeder wel niet bezig is. Jammer dat er zo veroordeeld wordt terwijl men niet weet hoe de vork precies in de steel zit.
Ben het op zich wel met je eens, maar wat er vooraf ook gebeurd is en ervan uit gaand dat die moeder écht ging winkelen zonder haar kind, dat vind ik dus echt niet verantwoord. Een kind kan nog zo vervelend zijn, ik vind niet dat je het dan maar alleen kan laten, ik vind dat gevaarlijk (en ook wel zielig, maar goed, is een verschil in opvoeden en dat hou je toch).
ALS die moeder echt is gaan winkelen zonder nog om te kijken dan is dat zeker onverantwoord maar niemand van ons weet dat zeker, toch? Alleen die moeder weet hoe het precies is gegaan.
Klopt. Kan het me ook haast niet voorstellen dat iemand dan maar zonder haar kind boodschappen gaat doen, maar goed, er gebeuren wel meer dingen die eigenlijk echt niet kunnen en toch een aantal mensen doen...