Herkennen jullie onderstaande, en zo ja, hoe gaan jullie ermee om? Yasmine heeft er momenteel een handje van om haar grenzen te verkennen. Dit uit ze vooral in het niet komen als ik haar roep. Bijvoorbeeld bij het naar bed gaan, of als we buiten zijn en richting huis lopen. Ze blijft dan op haar plek staan, of gaat liggen en vertikt het om bij me te komen. Ik heb zelf het idee (misschien vergis ik me?) dat ze echt naar mij toe moet komen en ik niet achter haar aan moet gaan, en tot voor kort hielp het wel om m'n stem wat te verheffen of (bij buiten) gewoon door te lopen zonder haar. Maar vanmiddag bij het naar bed gaan kon ik hoog en laag springen, ze kwam níet bij me. Goeie manier om dit op te lossen? (giechelend zusje die het maar al te grappig vindt werkt ook niet mee btw )
Omkopen Vaak maak ik met mijn dochter (2,5 jaar) afspraken als we bijvoorbeeld boodschappen gaan doen: als je straks in de winkel goed naar mama luistert, dan gaan we als we thuis zijn even tv kijken/kleien/naar de glijbaan of iets anders wat ze heel leuk vind. Vaak helpt het wel als ik dan ter plaatse tegen haar zeg wat ik verwacht (bij mama blijven). En als ze dan niet luistert, zeg ik ook dat we dan niet gaan tv kijken/kleien etc. Ik ga ook altijd brood halen bij de bakkerij en daarna gaan we naar de slager en krijgt ze een plakje worst. Helaas staan er in die buurt allerlei van die wipapparaten waar ze op wil zitten en niet meer af wil. Ik zeg dan vooraf: we gaan brood kopen en daarna worst en we gaan niet op de wippers zitten. Als je dat doet gaan we meteen naar huis en krijg je geen worstje. Nou, reken maar dat we niet in de buurt komen van die wipdingen! Zorg wel dat je contact hebt als je iets wilt. Niet op een afstand gaan roepen, maar naar haar toe gaan, door je knieen en zeggen wat je wilt.
Hier nog zo eentje hoor (2 jaar en 3 maanden). Ik heb geen idee hoe je het op moet lossen, want mij lukt het niet. Ik kan boos worden, hem negeren, doorlopen, teruglopen, het helpt allemaal niks. Met een uitdagende blik blijft ie staan waar hij staat, of hij loopt nog verder weg. Waar het kan, laat ik hem gewoon achter en dan komt hij uiteindelijk altijd wel achter me aan, maar dat werkt natuurlijk niet op straat of in een winkelcentrum of zo. Vantevoren onderhandelen werkt hier niet, het interesseert hem echt niks (of hij snapt het niet, kan ook nog). Het wordt hier ook met de dag erger, dus blijkbaar barst de peuterpuberteit hier nu echt los (lekker getimed). Het enige waar ik wel in geslaagd ben, is zorgen dat hij bij de auto blijft staan, terwijl ik de boodschappen eruit haal. Voorheen liep hij dan altijd al weg, richting huis, maar dat mag niet van mij. Nu zeg ik altijd: "Bij mama stil blijven staan" en dat doet ie nu ook, hoewel het hem moeite kost, hoor. Hij staat echt te popelen en zegt soms zelfs: "Weglopen? Nee, mag niet", haha.
mijn zoon is ook 2 jaar en 3 maanden bijna. Hij deed het eerst echt extreem. Hij begint wel ietsje meer te luisteren. Dat weglopen doet hij meestal ook nog wel. Als hij iets ziet als een spelletje dan rent hij weg, dan moet ik er echt achteraan. Roepen helpt dan niet. Als hij zijn schoenen wil pakken en die liggen op een andere plaats en als ik dan roep komt hij wel kijken. Verschilt per situatie
Bij het naar bed brengen zou ik niet eens de optie openlaten om zelf te komen of niet, ik zou haar aan de hand gelijk meenemen en niet vooruit lopen en dan roepen of gewoon gelijk optillen en meenemen naar bed. Ik snap dat je t liefste wilt dat ze luistert en dus zelf komt, maar voor haar is het veel spannender om te zien wat er gebeurt als ze niet komt en dan heb jij straks elke avond gezeur bij het naar bed brengen. Hoe oud is ze?
ik tel tot 3 en dan pak ik m toch echt op en zet hem neer waar ik hem hebben wil. maar ik ga niet achter hem aan rennen.. meestal kan ik wel inschatten welke kant hij opgaat als hij probeert weg te lopen als hij bij mij komen moet, dus snij ik hem de pas af. hij kan dan roepen en krijsen wat hij wil, maar ik vertel hem dan dat als hij niet naar mama luistert, luistert mama niet naar hem. overigens hoef ik in 8 van de 10 gevallen maar tot 2 te tellen. tja en omkopen ? weet niet of t omkopen is,vind t meer onderhandelen :-D. als hij zijn brood niet op eet krijgt hij geen lekkers smiddags bij de thee, en als hij vervelend doet met naar bed gaan mag hij niks zelf doen (tanden napoetsen, toet wassen, licht uit) voor buiten hebben we zon wandelkoordje, en als hij niet bij mij blijft moet hij die om, dat is vervelend, dus hij luistert meestal wel
Als ze in huis niet luistert boos worden, of gaan tellen bij 3 op de gang. Als ze buiten wegloopt gewoon zeggen dag ik ga weg. In het begin trapte m'n zoon daar niet in, en lag hij helemaal in een deuk als ik erachter aan rende, maar nu komt hij echt wel.