Ik vind dit een lastig onderwerp. Eerlijk ik vind dat je je man niet van begin zwangerschap tot na het helen van de hechtingen elke vorm van intimiteit kunt ontnemen. Dat vrijen soms echt te pijnlijk is ja.. dan moet je dat inderdaad niet doen. Maar we hebben nog zat andere manieren om intiem te zijn en onze vent blij te maken. Als een man een hoge libido heeft en hij komt al die tijd niet aan zijn "trekken"... dan maak je het de meest trouwe man nog moeilijk. En mevrouw pinguin.. Ik begrijp dat zaterdagavond belangrijk is met zijn vrienden, maar kan hij dat niet ietsje terugschroeven? Om en om ofzo? Mijn vent zit liever nu elk moment dat hij kan bij mij. Zijn vrienden zullen het vast begrijpen.
Ik denk dat er meer in een probleem is in het langs elkaar heen leven als ik jullie weekplanning zo hoor. Als het dan op die ene dag aan komt en je hebt dan ook nog van alles te doen en gedaan kan me voorstellen dat dat soms net niet uitkomt die dag maar ja dan ligt er wel soort druk van dit is de enige dag dat het kan. Toch zou ik het proberen wel gezellig met elkaar te maken. Laat ook weten aan je man dat je het zelf ook vervelend vind en je er rot onder voelt, dit helpt soms ook al want hij kan ook het idee hebben dat het jou allemaal niet zoveel uit maakt. Probeer er samen een weg in te vinden.
Het is alsof ik dit verhaal schrijf! Alleen dan na de bevalling. Ik heb erg veel pijn tijdens seksueel contact omdat ik mijn bekkenbodemspier niet kan ontspannen en ook omdat ik subtotaal ben uitgescheurd bij de bevalling, onze dochter is nu 15,5 maand en nog steeds weinig tot geen seks, zelfs geen handwerk, omdat ik nouja laat ik het maar zeggen, ik wordt niet opgewonden.. en dat licht niet aaan m'n man, maar warschijnlijk omdat ik onbewust weet wat er van komt en dat ik dan pijn heb, en dat 't een paar dagen enorm beurs voelt van onderen zeg maar.. Ik ben ook bang niet meer te redden te zijn, en dan wil ik eind 2016 beginnen aan een 2de kindje! Ik wilde dit verhaal er even bij kwijt, maar ik weet verder ook niet hoe 't opgelost moet worden. 1 ding kan ik je wel zeggen,, niet tegen je zin in met hem vrijen, want dat werkt afrechts. Als ik met tegen zin ga vrijen, heb ik alleen maar pijn waardoor 't de volgende keer alleen maar moeilijker wordt! NIET DOEN!
Hier ook een man met een hoog libido en ik vanaf begin zwangerschap libido onder het vriespunt Wij hebben het er regelmatig over (communicatie) en mijn man begrijpt het volledig. Hij helpt zichzelf dus.... en daarnaast maken wij er ook gewoon grapjes over samen. We zien het maar gewoon als een rustmoment voordat de storm weer los kan barsten. Intimiteit is er genoeg door lekker tegen elkaar aan in slaap te vallen iets meer te knuffelen (terwijl wij juist geen knuffelmensen zijn) Ik vermoed dat het bij mij de aanloop naar de zwangerschap de boosdoener is. Het heeft zo lang geduurd, toen de moetjes van het ziekenhuis het haalt de hele fun eruit. Nu dus psychisch even rust. Vind het dan nogal kort door de bocht om te zeggen je moet maar zin maken. Probeer er toch vaak over te praten, ga lekker uit eten samen doe gezellige dingen zodat jullie beide wel weten we horen nog steeds bij elkaar en de rest komt later vanzelf weer. Houd je basis goed. En sorry maar de basis van een relatie is niet per definitie de seks.
Wij praten er veel over omdat ik me er inderdaad erg schuldig over voel. Dan zegt hij ook steeds, dat hoeft niet schat, het komt wel weer goed. Volgend weekend gaan we een lang weekend weg. Ik stel me er op in dat ik me dan wat meer open ga stellen en hem helpen. Bedankt voor alle reacties. PandaBeertje wat rot voor je. Hoe gaat jouw man ermee om? Ik kan niet zeggen dat dit ons verder uit elkaar brengt. Hij weet dat dit een fase is, was bij de eerste ook zo en kwam toen ook weer goed, maar hij heeft het er wel moeilijk mee. ..
Ohh maar dat mag toch ook dat hij het wel moeilijk ermee heeft? Dat betekent dat hij je nog steeds aantrekkelijk vind. Mijn man doet ook echt weleens een poging, ik zou het niet leuk vinden als hij geen poging doet. Maar hij word er niet boos om.
Ik kan heel eerlijk gezegd ook niet zonder sex dus ik vind het toch een belangrijk puntje waarbij je niet kan zeggen, goh jammer dan. Maar tegen je zin in klaar gaan liggen vind ik net zo goed een no go. Misschien zijn er andere intieme dingen die jullie kunnen doen? Waar hou jij van? (Retorische vraag hoor, hoef geen details ) dan raak je vast weer in de stemming en heb je niet zoveel tegenzin om zijn behoeftes te vervullen. Hij kan je lekker masseren, of ga samen douchen of in bad zitten, avondje uit, beetje 7 tinten grijs of hoe dat ook heet
Hier precies hetzelfde. En oh wat heb ik me ongelukkig gevoeld. Ik wil mijn man dat niet ontnemen, ik wil hem niet het gevoel geven dat ik hem afwijs. Dat vind ik vreselijk. En elke keer dat ik hem afwees werd ik er zo ontzettend verdrietig van. Ik kon me er ook echt niet toe zetten. En 'zin maken', het alleen voor hem doen nam het hele 'samen gevoel' weg, waardoor ik er ook echt niet van kon genieten en er elke keer meer tegenop ging kijken. Van mijn man kreeg ik gelukkig alleen eindeloos geduld en begrip, iets wat ik eerlijk gezegd nog steeds niet begrijp. Die enkele keer dat ik dan toch het initiatief nam, vrijwillig en niet omdat hij het vroeg, zorgde er uiteindelijk voor dat het langzaamaan weer beter ging voelen, er kwamen 'succeservaringen'. Alleen dat heeft hier geholpen. Tegen je zin doen of uit schuldgevoel werkte averechts. Het is een lastig probleem, maar uiteindelijk is het hier helemaal goed gekomen!
WAAAATTTT??????? Dat meen je toch niet!!!! Zij is ZWANGER en hij niet. Als ze niet wil, dan basta! Hem een pleziertje doen, pffff. Nee, meis, voel je niet schuldig of rot en ga nooit tegen je zin in. Iemand gaf de tip dat je naar hem toe kan gaan als je zin hebt, zodat hij zich niet constant afgewezen voelt. Maar voel je niet schuldig. Hij moet er maar mee leren leven. Je bent zwanger van jullie kind. Toevallig moet jij nu al het werk doen. Hij moet jou waarderen. (Mijn man zegt dat hij jou zelfs op een voetstuk moet zetten!). Succes!
Heel normaal hoor als je zwanger bent en geen zin/behoefte hebt aan sex. Niks om je voor te schamen en je man moet daar gewoon respect voor hebben. Grote kans dat je na de geboorte van jullie kindje nog een lange tijd geen behoefte hebt aan sex, niet alleen, omdat je moet herstellen, maar mede door de vermoeidheid dat het ouderschap met jullie meebrengt. Maar een goed(e) huwelijk/relatie is daar echt wel tegen bestand hoor. Uiteindelijk komt het wel weer en dan genieten jullie er extra van!
Tsja... ik zou mijn man dan ook wel weer 'een handje helpen', haha. Ook als ik geen zin heb, juist als ik geen zin heb. Je kan maar van de gluiperige oogjes af zijn hoor . Maar dat neemt niet weg, TS, dat als je je er niet prettig bij voelt. Je het gewoon moet laten. Tenslotte heeft hij ook nog een rechter en linker hand, dus als hij je daar even mee kan ontlasten. So be it.
Goed om te lezen dat ik niet de enigste ben.. Helemaal geen zin om te vrijen, al vanaf het begin.. Zeker geen dingen doen waar je niet achter staat, zoals eerder gezegd is moet je er beide van genieten! Gelukkig doet mijn vriend er niet moeilijk over al had hij het natuurlijk wel anders gezien!
Dus je zegt nu indirect, je moet je man pleasen, anders kan hij wel eens vreemd gaan en is het je eigen schuld... En wij moeten onze mannen maar blij maken...? En wie maakt ons blij dan..? Als ik geen zin heb heb ik geen zin hoor, dan Kan man op zn kop gaan staan... Hij heeft zelf ook handjes gekregen, dus als hij dan perse moet doet hij het maar lekker zelf
Ik vind de reacties dat je je er maar toe moet zetten een beetje raar. Ik heb ook 0,0 zin en zo is het gewoon. Ik ga niks tegen mijn zin in doen. We zijn ruim een jaar bezig geweest met zwanger worden en veel te vaak tegen mijn zin in moeten doen. Nu is het klaar... Jammer voor mijn vriend dan maar.. Gelukkig zit hij er niet zo mee. Ik denk dat we het 1x per drie weken doen ofzo. Daar mag 'ie het mee doen als we het nog minder zouden doen dan zou ik denk ik wel een handje helpen, maar ook alleen omdat dat ook zo gepiept is Je zou wel kunnen próberen of je in de mood kan komen, maar lukt dit niet dan niet hoor.....
Ik heb juist meer zin dan voor de zwangerschap. Ik neem aan het het voor jou nu een periode is waarin je ff geen zin hebt....lijkt me voor je man wel moeilijk als je dit de hele zwangerschap blijft houden.
Heel herkenbaar. Elke keer voel je dat hij weer behoefte heeft omdat hij achter je gaat staan bij het aanrecht of als je wel terugknuffelt wil hij direct meer waardoor je bij voorbaat al hem wegduwt of afstandelijker bent. De gedachte van 'Ohh daar wil hij weer' is ook niet erg bevorderlijk voor de aantrekkingskracht haha. Na de bevalling was het bij ons nog veeeel erger ik had echt maanden geen zin doordat ik op de overlevingsstand stond. Ik voelde me ook zo ontzettend schuldig. Maarja zij hoeven geen kind de dragen, te baren, uit te scheuren, pijn te lijden etc etc. Gewoon over praten en in een voorgaande reactie zag ik ook wel een herkenning. Hij kan zich ook emotioneel afgewezen voelen. Erover praten en eventueel zeggen dat jij naar hem toe komt en dat je wel gewoon wil knuffelen maar niet altijd verder wilt gaan. Gelukkig heb ik nu een partner die dat goed begrijpt en ook rustig en begripvol is, maar in het verleden heb ik ook anders meegemaakt. Sterkte!
dit. Als je niet wil, dan niet. Je bent zwanger en het is gewoon je goed recht. Als het andersom is? Genoeg mannen die er even niet aan moeten denken omdat ze het eng vinden of zo. Moet je dan als vrouw ook maar bij een ander het bed in duiken met je dikke buik, want je moet toch aan je trekken komen? Lekker als je zo met elkaar omgaat.
Ik ben het hierin wel eens met Hilly eigenlijk. Intimiteit is heel erg belangrijk in een gezonde relatie en het is niet minder belangrijk voor een man. Ik zeg niet dat je dingen tegen je gevoel in moet doen, maar als je man aangeeft er toch wel problemen mee te hebben kun je dat ook niet zomaar in de wind slaan. Je kunt toch proberen een compromis te sluiten, dat je inderdaad wat hand-of mondwerkzaamheden doet ofzo. En ja, dat doe je dan voor hem. Je houdt toch van hem, dan is het toch normaal dat je graag wil dat je partner gelukkig is? Ook op dat vlak... En het is best reëel dat je er zelf ook weer meer zin in krijgt op die manier.