Jij had een hele andere functie dan ik, vermoed ik. Je bent psycholoog, toch? Ik gaf les in groepen. Soms moest iemand privéles krijgen, dat was voor mij ook veel te moeilijk. Ik had een privétraject met een bekende zedendelinquent. écht een grote, zeg maar. Daarbij moest ik wel aangeven dat ik het niet meer kon, na 2 momenten al. Het blijft pittig werk. Doe jij nu geen forensische psychiatrie meer?
Oh ja, dat herken ik wel. De zedendelinquenten waren uiterst beleefd, op het enge af. Dus dat is niet alleen bij de jeugd zo Maar wel freaky inderdaad. Meer dan dat, maar ik heb er niet echt goede woorden voor. Ik snap dat je dat werk niet meer doet. Ik kon in mijn positie die verhalen echter snel afkappen, ik had de vrijheid om dat te doen. Want ze wilden er bijna altijd wel over vertellen (en hoe zij zelf óók slachtoffer waren), maar ik stond dat niet toe.
Door te vertellen krijgen ze herbelevingen en het geeft hen een kick om het uit te spreken. Erg hè dat slachtoffers soms daders worden. Diep triest.
Ze vinden zich al slachtoffer als ze zelf niet misbruikt zijn, maar simpelweg omdat ze slachtoffer zijn van hun lust/verstoten door de maatschappij/verzin maar iets. Ze zijn sowieso slachtoffer, met uitzondering van enkele psychopaten. Maar jij hebt ook ervaring, dus?
Wacht even, moeten we het hier wel over hebben? Zedendelinquenten maken heel veel slachtoffers, er zitten hier ook veel slachtoffers van seksueel geweld, misschien is dit geen goed onderwerp om zo te bespreken. Ik weet niet of dit iemand triggert of iets dergelijks.
Ik ben een tijdje via mijn werk veel bij een justitiële inrichting en een GGZ afdeling voordat ze een beoordeling geven geweest. Allemaal zeden delinquenten. Wat ik daar gehoord heb van bestuur en behandelaars heeft mij inderdaad voor eeuwig de ogen geopend.
Ik vind het erg overdreven allemaal. Maar goed, ik vind de hele AVG ontzettend zwaar overtrokken. Ben zelf tot FG binnen ons bedrijf gebombardeerd en echt, je wilt niet weten met wat voor administratieve ellende ik me de afgelopen maanden heb moeten bezighouden om registers op te stellen en regels en beleid op te schrijven van dingen die we toch al precies zo deden, maar die nu allemaal tot in detail op papier moeten staan. De leukste vakantiefoto's zijn juist de aktiefoto's in een zwembad of bij een meertje, waar mijn kinderen van de duikplank springen en ik ze net in de lucht op beeld kan vangen of half onderwater tijdens het snorkelen. Ik zou daar, denk ik, niet op vakantie gaan, dan. Ik zit er ook niet mee als ik of mijn kinderen op de vakantiefoto van een ander staan. Die andere vakantieganger kent mij niet en mijn kinderen niet en de mensen aan wij hij zijn foto's laat zien kennen ons waarschijnlijk ook niet. Ik probeer zelf wel om zo min mogelijk vreemden op de foto te krijgen, gewoon omdat ik het niet leuk vind staan. Ik zet bijna nooit foto's op FB, tenzij ze echt heel erg leuk zijn en er geen vreemden bij staan, en mijn FB staat afgeschermd op alleen vrienden, waarvan ik er niet zo heel veel heb. Hier in het zwembad hebben ze trouwens nog nooit van de AVG gehoord geloof ik. Op de FB-pagina van het bad worden al de hele week allerlei foto's geplaatst waar het halve dorp herkenbaar op te zien is. Door de badmeesters zelf!