Even kort mijn verhaal (tenmiste, dat probeer ik ) We genieten enorm van onze dreumes, een vrolijk mannetje die het leven erg leuk vind! Af en toe zijn er wel eens momenten van....pfff....vooral als er tandjes aankomen, sprongetjes (we zitten er midden in, 13 mnd) en moeheid. Toch zitten we met een dilemma. S heeft tijdens de bevalling behoorlijk klem gezeten. Uiteindelijk ks. Toch kon je aan hem zien dat hij een "banaantjes" vorm had. Hij had een duidelijke voorkeur en dit is behandeld door fysio en osteopaat. Al met al een heerlijke baby. Geen zorgen. Pas toen we zijn begonnen met bijvoeden ging het mis. Hij kreeg aanvalletjes die sterk leken op epilepsie. Na maanden van dokteren bleek dit niet zo te zijn maar hij had wel reflux en de aanvallen worden veroorzaakt door het Sandifer syndroom. Al met al toch opgelucht. Toch speelt er nog meer.... S heeft duidelijk het Oei ik groei boek niet gelezen. Hij is erg traag en vind het allemaal wel best. Door zijn nekproblemen in het verleden hebben we hem bewust veel op de buik laten liggen. In het begin krijsen natuurlijk maar toch doorgezet. Toch zal S nooit uit zichzelf gaan rollen, toen niet en nu eigenlijk ook niet. Hij doet het wel maar dat alleen als ik hem stimuleer om te rollen. tijgeren, kruipen,lopen etc doet hij niet. Door de maanden heen krijgt S wel fysio om hem te stimuleren. Wij, als ouders, krijgen tips om hem te motiveren tot. Dit gaat echter langzaam. S heeft de kinderneuroloog bezocht en hij is nagekeken. Ook natuurlijk om epilepsie uit te sluiten. Kinderneuroloog ziet (nog) geen aanleiding om S verder te onderzoeken. Toch kunnen we altijd bellen als er wat is, de deur staat immers open.... Voor de controles van reflux, sandifer en zijn trage motoriek staan we onder behandeling bij de KA. Er is teveel aan de hand en ze wil S blijven volgen. Ook zij geeft aan dat er nog geen reden tot zorg is. S is laat, maar dat was ik ook vroeger. Ook zijn gewicht speelt mee, S is een stevige jongen. Ga ik met hem zwemmen of doe ik hem in bad dan ken je hem niet terug, hij is dan heel bewegelijk! Zijn karakter zal er ook mee te maken hebben. Ik kan nu pas zeggen dat S gefrusteerd raakt als hij ergens niet bij kan komen. Moet je nagaan; hij is 13 maand! Eindelijk!! Eerder als hij er niet bij kon komen dan paktte hij wat anders om ging de hond volgen etc. Hij vond het allemaal wel best en is tevreden. S maakt goed contact, brabbeld en gilt tevreden. Hij is een echte knuffel en geniet van alles om hem heen..... En dat maakt het ook zo rot, hij is zo tevreden maar er is veel aan de hand! Waarom is hij zo traag, waarom ontwikkeld hij zich niet goed (of i.i.g niet snel), is er meer aan de hand? Hij heeft al het Sandifer syndroom, is er nog een syndroom??? Ik zie misschien spoken en die zie ik niet vaak maar als ze er zijn.... dan schrijf ik het op, zoals nu.... Toch moet ik vertrouwen hebben in mijn ventje en genieten van hem zoals hij is. Zijn er meer moeders die dit hebben meegemaakt? En hoe gaat het nu? Verhalen van peuters die alles pas met 2 jr doen ben ik ook heel blij mee!