Ons zoontje is naar onze mening nu echt bezig met leren lopen. Hij staat heel stevig op zijn beentjes en loopt zelfs al goed aan 1 hand en overal langs af. Maar hij durft dus absoluut niet los te laten, hij begint gelijk te wenen als we hem roepen als hij ergens aanstaat en hij dus moet loslaten en 1 à 2 stapjes moet zetten om bij ons te komen. Hij wil dan echt komen, maar durft gewoon niet... Zijn er manieren om hem meer vertrouwen te geven? Of is het gewoon afwachten tot het vanzelf komt?
Misschien een stuk speelgoed of iets anders wat hem erg interesseert een paar stappen van hem vandaan leggen zodat hij zijn angst vergeet en naar dat ding toe loopt? Mijn moeder vertelde mij laatst dat dat bij goed heeft gewerkt.
Zou een stuk speelgoed een grotere stimulans zijn dan mama of papa? Het zou schoon zijn Nee, de favoriete knuffel hebben we al geprobeerd en dat lukte niet, hij begint gewoon te wenen omdat hij niet durft...
Wat wij doen is tegenover mekaar zitten (mama en papa) en hem dan om de beurt roepen. Hij vindt het een erg leuk spelletje en omdat mama of papa hem opvangt die laatste paar stappen, vindt hij het blijkbaar niet eng.
Het was maar een idee. Ik dacht namelijk met je mee Hier zijn de open kastjes wel een grotere stimulans dan mama of papa. Zo zie je maar dat elk kind anders is. Succes.
Jelle liep al 4 maanden langs dingen af, al zeker 2 maanden ook aan 1 hand. Maar los, echt niet. Nu sinds vorige week wel, hij ging al eens een stapje of 2 van de tafel naar de bank, maar nu ook van papa naar mama, of naar oma, en weer terug. Ik geloof niet dat je het kan dwingen, als ie bang is om los te lopen/staan zal ie het ook niet doen. Komt vanzelf wel, als ie er aan toe is, denk ik altijd maar. En jouw zoontje is net een jaar oud, tijd genoeg toch?
Ja, het is ook niet echt de bedoeling om hem te dwingen of te forceren. Maar gewoon hem meer vertrouwen geven en zijn angst wegnemen. Je merkt namelijk dat hij echt gefrustreerd is omdat hij het niet durft. @Kiwi: mijn opmerking was ook niet slecht bedoeld hoor, eerder een grapje. Bedankt voor het meedenken in elk geval
Die angst gaat pas weg als ze er aan toe zijn. Gewoon stimuleren zoals je nu doet en als je merkt dat dat alleen frustreert stop je weer. En dan komt ineens de dag dat ie het WEL gaat doen,
herkenbaar.. Mijn zoontje kon rond zijn 1e verjaardag prima aan 1 hand lopen, of langs de tafel. Maar los lopen deed hij echt niet. Ook lokken door papa en mama, of tegen overelkaar gaan zitten en dan laten overlopen was geen succes. Speeltjes, stiekem loslaten, zoveel geprobeerd. Uiteindelijk heeft het nog 7 maanden geduurd voordat hij wel losliep. En toen liep hij gelijk de 1e dag de straat uit, zo de hoek om (zeker 75 meter)
Ach, hij is nog heel jong. Het komt vanzelf en moedig hem vooral aan. Waardeer uitbundig datgene wat hij doet maar ik zou het vooral verder even z'n beloop laten. Met 1 jaar staan en zelf lopen is een behoorlijke uitdaging. Hij zal in de toekomst ook leren dat als iets niet lukt, of angst er geen reden is te gaan huilen.