Door broodjes mee te nemen naar de efteling en in de efteling géén geld uit te geven aan spelletjes, kadootjes, eten en drinken, zoals je normaal wél zou doen, als je één keer per jaar naar de efteling gaat. Wij hebben ook 10 jaar een abonnement gehad ofzo. We woonde in de buurt. Maar zo als bovenstaand, werd het ons wel duidelijk gemaakt. Verder hadden wij het niet superbreed ofzo (ook niet slecht hoor) - vakantie was kamperen of rondtrekken in nederland, duitsland en luxemburg, met als enige eis een zwembad op de camping... Ik denk dus dat het afhangt van het totale plaatje, geef je overal je kind alles waar het om vraagt etc? Ga je mee in het 'groot, groter, grootst?'. Als je nu het geld hebt, en je kan dure (of buiten-europese) vakanties veroorloven, zou je dan jezelf als het ware tekort doen? Ik denk eerder dat je ter plekke ook kan laten zien, dat niet iedereen het even goed heeft...
ik moet eerlijk zeggen dat ik vind dat je schoonouders helemaal gelijk hebben,maar ik ben dan ook al van de wat oudere generatie
Het zijn de kleeeeeeeeeeeeine dingen die het doen, die het doen.... Anyway.... wij letten er dus bewust op dat ze niet te veel krijgt. Zorgen er zelfs voor dat ze met verjaardagen van familie één groot cadeau krijgt en niet heel veel kleine cadeautjes of dat er te veel geld aan uit gegeven wordt (1e jaar een speelgoedkist, 2e jaar een fiets etc). Met grote regelmaat naar dierentuinen en pretparken? Wat is er mis met eendjes voeren, boswandelingen maken (en dan op zoek gaan naar kabouters), de speeltuin etc? En als ze wat ouder zijn hebben ze vaak ook wel een (sport)club waar ze graag lid van willen worden. Activiteiten genoeg te verzinnen. En als ze later een scooter wil, dan gaat ze er maar voor werken (en kunnen we daarna kijken of we eventueel wat mee betalen). Rijbewijs idem dito. Een mobieltje is ook zoiets wat ik vrees. Hoe lang duurt het voordat ze daar over beginnen: "Maar maaahaaam, Pietje kan ook internetten, wazzappen en muziek luisteren...." En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ik een mobiel voor een kind onder de 10 eigenlijk al niet nodig vind....maar ja, Pietje heeft er ook een (Ja, maar Pietje is mijn zoon niet....ik hoor mijn eigen ouders praten). Pffff, horror! Ben heel benieuwd hoe we daar later echt mee omgaan (iets zeggen en later doen hoeft niet hetzelfde te zijn) x Kweenie
och nee, het is geweldig, elke week weer. Nu is het ook zo dat wij er zo dichtbij zitten dat wij natuurlijk geen hele dag gaan. Het kan best zijn dat wij om 15 uur nog bedenken om erheen te gaan. Een uurtje of 1 1/2 en dan weer naar huis.
en dat is ook zo heerlijk in de efteling... Lekker mensen kijken als het druk is. Of een dag gaan, 2 of 3 attracties doen en verder lekker frisbeeen of spelen op het grasveld. Of 2 x per dag naar de show van samson en gert (indertijd ) , superleuk was dat ( óók toen ik 13/14 was ) . Ik ben wél verwend qua wachtrijen: Welk pretpark dan ook, als de rij langer is dan een 20/30 minuten heb ik eigenlijk al geen zin meer dan moet de attractie wel zó geweldig zijn... Maar ik vermaak me dan dus ook prima met de minder drukke attracties en gewoon de mensen en de aankleding. Tóén ook al...
Ik ben het volledig met je schoonouders eens, ik kan niet anders zeggen. En toch verwen ik mijn kind ook. Het is nou eenmaal zo.
Ik ben het wel met ze eens. Niet alleen kinderen, maar als ik voor mijzelf spreek, ook volwassenen. Dingen die je vroeger als speciaal zag, is nu doodnormaal en dan is het allemaal niet meer zo boeiend en ben je minder snel tevreden.
Ja het wordt natuurlijk wel moeilijk als deze volwassene straks niet evenveel verdient als de ouders en dus niet op deze manier door kan leven. Daar stranden veel mensen op. En natuurlijk verdien je niet veel als jongvolwassene dus reken er maar op dat dat een vieze tegenvaller wordt. Of dat nu met verwennen te maken heeft of niet, als je ze een hoge levensstandaard meegeeft dan wordt dat in het verdere leven ook als normaal gezien. Maar ja als je nu eenmaal goed in de slappe was zit doe je automatisch ook méér dingen dus hoe ik me dat dan moet voorstellen weet ik ook niet echt. Een klein voorbeeldje: mijn oudste heeft een badkamer en suite en tja eerst was ze wel verbaasd dat niet alle kinderen dat hebben haha.
Ik snap het wel wat ze bedoelen. Wij hebben (bijna niet meer ) een abonnement op Artis. We gaan er denk ik 1 keer per maand naar toe. De oudste vindt Artis super leuk, maar ik denk dat hij het nog specialer had gevonden als we maar 1 keer per jaar gingen. Aan de andere kant deel ik net als jij de zorgen niet. Niet in ons geval althans, maar wij ook niet echt van de extremen. We geven geen hele dure cadeaus met verjaardagen, we gaan niet ver op vakantie, we gaan ook niet vaak op vakantie, etc. Ik ben zelf ook zo opgevoed en stond ieder jaar weer perplex om welke achterlijke dure cadeaus een vriendin van mij kreeg met sinterklaas. En zij vond dat inderdaad heel normaal... Of ze tevreden is met het leven... Mwah, ik denk wel minder dan gemiddeld ja. Maar denk niet dat dat met hun luxe te maken heeft. Of misschien wel, moeilijk te zeggen.
Ik verwen mn kinderen echt niet, ook al zou ik dat wel kunnen doen.. Kinderboerderij is hier al een uitje, gaan we niet al te vaak heen. Speelgoed krijgt ze ook sporadisch, meestal van mn moeder dus koop zelf eigenlijk bijna nooit wat. Voor mn zoontje heb ik ook nog helemaal geen speelgoed gekocht maar die heeft nog zat leuke dingetjes van mn dochter. Vooral op deze leeftijd kunnen ze nog zo blij worden van kleine dingen, ik wil het bewust ook zo klein houden allemaal. Pretpark zijn we nog niet geweest, dierentuin trouwens ook niet..
Hier in de stad is een abonnement op de dierentuin eerder regel dan uitzondering. Maar dat komt met name doordat de meeste mensen in een appartement wonen zonder tuin. Naar de dierentuin is dus een manier om naar buiten te kunnen met je kind. En omdat we altijd maar zo'n 1,5 uur gaan, verveelt het eigenlijk nooit.
Ik denk dat je schoonouders/moeder wel ergens een punt heeft. Het kan niet optegenwoordig. En me oudste even als voorbeeld stellende. Die heeft ook altijd maar gekregen met zijn verjaardag wat hij hebben wilde! Nu de tweede er bij is gekomen moet ik meer gaan kiezen en kan ik niet altijd alles geven wat meneertje zou willen en merk dat hij dat niet altijd prettig vind. Moet zeggen heb hem best wel verwend met spullen! Dus ja elke week naar de Efteling ik blijf het een uitje vinden dat je eens per jaar of twee jaar doet niet elke week. Anders haald het het bizondere er van af van het dagje uit! Hier ziet hij echt niet elk jaar een pretpark of dierentuin! Wel zo veel mogelijk maar die dagjes uit die zijn zo duur dat kan ik niet meer betalen je bent met twee kinderen twee volwassen al z.n 100 euro kwijt alleen aan entree. Dat zijn best wel duren dagjes uit. Zelf zoek ik wel leuke aanbiedingen bijvoorbeeld een weekendje slagharen wat en uit is en een beetje vakanite maar twee weken vakantie ik zou begod niet weten waar ik het geld vandaan moest halen. Als ik het geld wel had zou ik denk ook een duurdere vakantie voor me kinderen op het oog hebben bijvoorbeeld eens een luxehotel met zon strand en zee. ! Dus ja denk zeker als je alles maar geeft dat de lol er van af gaat het moet wel zo zijn dat ze nog gelukkig moeten zijn met een bellenblaas van een euro of een waterpistooltje! Maar ook ik heb er al aan mee gewerkt met het verwennen van mijn kinderen en het einde is nog niet in zicht!
Ben het eigenlijk wel met je schoonouders eens. Als je iedere maand naar de Efteling of een ander pretpark gaat, is er op den duur niets speciaals meer aan. En een pretpark heeft al alles, wat is het volgende wat je moet verzinnen om je kinderen tevreden te houden? Na verloop van tijd zullen ze op de Efteling uitgekeken zijn, en dan? Wat ik ook zo vreselijk vind zijn sommige schoencadeaus die kinderen krijgen met Sinterklaas. Je hoort de gekste dingen, een Playstation of een DS als schoencadeautje... Dan denk ik, hoort dat niet iets kleins te zijn? Wij kregen vroeger snoepgoed en andere kleinigheidjes in de schoen en de grote cadeaus kwamen op pakjesavond. Afijn, dat is iets heel anders, maar waar is dat nou voor nodig? Ik denk dat hoe meer een kind overdreven verwend wordt, hoe ontevredener hij of zij zal zijn als het volwassen is. En dat diegene dan denkt dat alles wat hij wil altijd maar komt aanwaaien. Mijns inziens werkt het zo niet in het leven. Tuurlijk, als mijn kind later iets aanwijst in de Bart Smit wat hij graag wil hebben, overweeg ik ook om het te kopen omdat hij daar blij van wordt, en ik mijn kind graag gelukkig wil zien. Maar dat moet geen gewoonte worden, geluk moet niet voortkomen uit verwennerijen en materialistische zaken.
Ik ben zelf vroeger naar veel pretparken, dierentuinen etc geweest. Meerdere keren per jaar. Ook zijn wij naar het buitenland geweest en op latere leeftijd naar ny omdat m'n ouders 25j getrouwd waren. Ik kan nu niet zeggen dat ik ontevreden ben met m'n leven die ik nu heb; partner, kind, koopwoning en een baan. Omdat wij willen sparen en graag willen verhuizen gaan wij niet vaak op vakantie en hebben we weinig uitjes, maar hierdoor respecteer ik juist meer dat m'n ouders dit met ons wel deden. Ja ik ben misschien een verwend kind geweest? Maar heb wel geleerd dat het niet allemaal vanzelfsprekend is, dat m'n ouders er hard voor hadden gewerkt. Ti's maar net hoe je zelf bent en welke normen en waarden je mee krijgt denk ik.
Ach ik val een beetje buiten de boot hier met de abo's op de dierentuin, Efteling en Disney en een museumjaarkaart. Maar ik vind dat je moet doen wat je _zelf_ als ouder wilt. De abo's hebben wij aangeschaft omdat wij dat graag doen niet omdat dochterlief (8 jaar) erom zeurde. En wat maakt het voor haar uit, of we naar de kinderboerderij gaan of naar de Efteling, het gaat om de tijd en aandacht die we aan elkaar besteden, dat we als gezin samen weg zijn. Ze kan zich uiteindelijk in een week net zo vermaken in de knuffelhoek met de konijnen als in een attractie. Ze is met iets 'gratis' niet ontevreden. En inderdaad krijgt ze niet iedere keer een kindermenu in de Efteling, en om kadootjes vraagt ze niet eens. We gaan wel in de winkels kijken, en wijzen aan wat we allemaal leuk vinden en dat was het. In Disney ook, we hebben alle hotels gehad (zelf binnen een jaar, noem me maar gek) maar 'het' Disneyland hotel was niet haar favoriet, nee liever het op een na goedkoopste cowboy hotel met pony's en een stapelbed. Ik geloof echt niet dat duurder beter is voor haar beleving. Daarbij leren wij haar omgaan met geld, moet ze klusjes doen om zo centjes te verdienen om haar huisdier te verzorgen. En zij geniet zo van onze aandacht. Mijn man heeft een hele drukke baan en met deze abonnementen kunnen wij, geld of geen geld, altijd uitjes maken met elkaar om er zo 100% voor elkaar te zijn. Verre reizen hebben we ook gemaakt, hoe cool is het dat je je kind iets over de wereld leert?! Dat je als je op school het hebt over Curacao dat je daar iets uit je beleving over kan vertellen, dat ze daar hun geld nog guldens noemen en dat je zo ver van huis Nederlands kan spreken. Of dat je op de Chinese muur hebt gelopen, de Ijfeltoren hebt gezien, dat is toch vooral ook heel leerzaam.
Een goed punt om eens over na te denken vind ik. Ik heb het vroeger thuis erg goed gehad. Leuke dingen doen, 2x per jaar op vakantie, leuke verjaardagkado's en veel speelgoed. Onze auto was nooit oud. Nu woon ik op mezelf en hebben we het minder goed dan ik het thuis had (maar ook niet te klagen hoor, we zijn immers alle 4 gezond!). We kunnen sinds 2 jaar niet meer op vakantie en verhuizen (wat wel nodig is want we hebben maar 2 slaapkamers) wordt ook lastig. Onze auto is oud en we hebben geen geld om zomaar een nieuwe te kopen. Ik merk aan mezelf dat ik me redelijk vaak ontevreden voel. Want ik ben dit simpelweg niet gewend.
Ik ben het met je schoonouders eens. Ik zie het eigenlijk een beetje zo: iedereen heeft in zijn hersenen een soort "geluksknobbeltje". Elke keer als we iets leuks meemaken of krijgen dan wordt er zachtjes op dat knobbeltje getikt. hoe meer en vaker we iets krijgen of hoe steeds leuker/beter iets wordt hoe vaker er steeds harder op dat knobbeltje wordt getikt zodat dat geluksknobbeltje op den duur gevoeloos wordt en je dus steeds meer nodig hebt. Door dus af en toe te tikken en niet al te hard blijft alles in tact en leven we nog lang en gelukkig
Bloeme, voor jouw kind is dat laatste vooral leuk.. Voor veel kinderen die nog nooit Nederland uitgeweest zijn kan dat op een gegeven moment wel steken. Zeg niet dat je het dan maar niet moet doen oid maar weet wel van vroeger dat ik kinderen die hiermee flink te koop liepen erg irritant vond. Naar curacao gaan is voor een kind natuurlijk wel flink luxe.