Onze tweede zoon is nu 2 weekjes en na de late voeding van de avond en de nachtvoeding krijg ik hem met geen mogelijkheid meer in de co-sleeper. Wel slaapt meneer heerlijk op mijn borst of in mijn armen. Een baby van 2 weken is natuurlijk niet in een ritme te dwingen, dus ik laat hem op dit moment ook gewoon bij me slapen. Ik vermoed dat hij ook gewoon geborgenheid zoekt. Het niet doen betekent het huis bij elkaar krijsen en ik merk dat dit mijn bijna 4-jarige zoon op begint te breken. Die wordt ook continue wakker en begint steevast zo zielig mee te huilen. Ik zal niet de eerste mama zijn die als menselijk matras wordt gebruikt . Mijn vraag aan jullie is of jullie dit herkennen en gaat deze fase vanzelf weer over of komt er een moment als hij wat ouder is dat ik hem toch weer iedere keer terug moet leggen? Overigens heb ik warme kruiken, een nestje tussen ons in en terugleggen als hij diep in slaap is al geprobeerd. Hij valt echt alleen in slaap op mijn lichaam en slaapt dan door.
Ja natuurlijk herken ik dit en heb er bij alle 3 gewoon aan toegegeven. Ze slapen nu alle 3 heerlijk in hun eigen bed
Ik merkte aan hun rond 2 maanden dat ze niet meer bij mij wilden slapen en dus wakker bleven. Zag wel duidelijk dat ze moe waren overdag en 's nachts is het geen speeltijd ik heb ze toen in hun eigen bed gelegd na nachtvoedingen of overdag als ze moe waren. Ze sliepen toen wel in hun eigen bed. Jongste sliep pas met bijna 3 maanden in eigen bed, net voordat ik weer ging werken.
Mijn zoon heeft 4 weken op mij geslapen. Ik was gebroken Na die 4 weken heb ik hem eens op zijn buik te slapen gelegd en sindsdien slaapt ie in zijn eigen bedje (co-sleeper)
Hier heeft de jongste in het begin ook veel bij mij geslapen en slaapt nu heel goed in zijn bed. Ik probeerde wel regelmatig hem in zijn bedje te leggen(zeker toen hij niet beneden bij mij ging slapen). Als het niet lukte om zelf te gaan slapen dan voedde ik hem in slaap. Als hij bij mij lag legde ik altijd een dekentje over hem heen en als hij sliep legde ik hem met dekentje en al over in zijn wiegje. Probeerde ik het zonder dekentje dan werd hij steevast wakker en met bleef hij meestal slapen. In het begin was het best een heel gedoe en werd ik er weleens niet goed van, maar ik denk doordat ik hem wel telkens in zijn eigen bed heb gelegd hij daar nu ook heel goed in slaapt.
Mijn jongste had het heel erg. Zodra we haar weglegde begon haar buikje hoorbaar te rommelen en begon snel te krijsen. Het maakte weinig uit hoe we haar weglegde. Na 9 weken zijn we wee gaan oefenen en lukte het steeds beter. Maar ik heb haar ook regelmatig in ons bed gevoed tot ze sliep en haar dan laten liggen met de babyfoon camera op haar gericht. Het gaat over, ze slaapt inmiddels prima (niet door, maar zonder drama's) in haar eigen bedje.
Accepteren en afwisselen met je man... . Wij bleven wel elke keer proberen hem weg te leggen. Overdag ging dat eigenlijk niet, maximaal 15 minuten en hij begon te huilen. Kon er de klok op gelijk zetten. 'S nachts zodra hij diep in slaap was wegleggen in zijn eigen bed, duurde alleen 1 a 2 uur voordat dat lukte.
Bij ons precies zo, op de buik sliep ze ineens wel in der eigen bedje. Dus tja, dan maar op de buik....
Haha, ik dacht wat is in vredesnaam een mama matras , maar nu snap ik 'm! Hier hielp inbakeren. Als ze dan in slaap was gevallen kon ik haar ingebakerd en wel wegleggen en sliep ze door.
Hier deden ze het alledrie en ik vond het juist heerlijk. Ik zou er lekker van genieten. Nestel jezelf op.de bank met een lekker filmpje en kopje thee. Voor je het weet willen ze dat niet meer en dat kan ik nog echt missen nu ze groter worden.
Heel herkenbaar, onze dochter heeft destijds ook de eerste 4 en van haar leventje op ons geslapen... Overdag ook alleen maar bij ons op de arm. Op en gegeven maar moment brak dat op. Uiteindelijk dachten wij op ons sliep ze altijd op haar buik waarom niet op haar buik in bed leggen? Dus hebben we haar op haar buik in haar eigen bedje gelegd en dat ging super. Hebben haar nog wel maanden in slaap moeten wiegen voordat we haar in haar bed weg konden leggen.. Inmiddels een tuttebel van 20 maanden en slaapt nog steeds alleen maar op haar buik en maakt nachten van 18:45 tot 08:30
Hier ook één die alleen op mijn buik wilde slapen. Helemaal niet gewend van onze oudste dochter maar er toch maar aan toegegeven. Na zo'n 3 weken wilde ze ineens niet meer op mijn buik en had ik haar op een groot kussen naast mij. Dit vond ik toch wel erg onveilig worden en toen de co-sleeper aangeschaft. Dit accepteerde ze vrijwel direct. Inbakeren hielp hier ook. Nu is ze 3 maanden en ligt ze sinds een week in haar eigen bed. 2 maanden geleden kon ik dit echt niet bedenken maar ben heel blij dat ik met haar behoeftes ben meegegaan en haar geborgenheid heb kunnen geven ondanks veel negatieve reacties over het samen slapen. Doen wat voor jou goed voelt. Neemt niet weg dat het best pittig is om als mama matras gebruikt te worden (leuk bedacht trouwens)..
Lekker van genieten ookal voel je je verrot. Hier hadden we een papa matras. Die twee vielen samen op de bank in slaap. Ik heb wat foto's gemaakt van die periode. Van de maand (9 mnd)nog speciaal een foto gemaakt, meiske was op dr schouder van papa aan t snurken. Was alweer maaaaaaaanden geleden dat we dat hadden gehad. Zo lief. Lekker in meegaan, nu kan t nog. T gaat echt over. Zo had ik een frummeltje naast me in bed omdat ze krampjes en ellendig was. Vond t doodeng destijds, ookal lag ze hardstikke veilig, en werd er gestoord van (huilde destijds ook wel heeeeel erg veel) en terugkijkend zo blij dat ik haar gewoon bij me nam want nu zou ze t hele bed door banjeren en er vanaf kukelen (Afgrond? Waar???). Ookal vind ik zelf die hele kleine grut fase niet zo denderend, die late avondfles of die keren in de nacht samen met zn tweetjes en zij tevreden met dr flesje melk tegen me aan gedoken, daar geniet ik van. Als ze koorts of veel pijn heeft lig ik bij dr op haar kamer op een stretcher, heeft ze veel pijn van dr tandjes en helpt ook de ibuprofen te weinig ligt ze in de houtgreep op mij op de stretcher. Tis een beetje onhandig naarmate ze groter worden maar t lukt nog. Ik slaap dan amper omdat ze zachtje ligt te piepen in dr slaap van de pijn en de volgende dag ben ik zo stijf als een plank, maar zij voelt zich geborgen en slaapt wel (weliswaar onrustig, maar ze slaapt). Als ik drie keer met mn ogen knipper pakt ze dr tas om naar school te gaan of wil ze de auto lenen. In t nieuwe huis nemen we ook een 180 bed ipv 140, geheid dat ze straks met een jaar of 3-4 niet meer kan slapen, groeipijn/oorpijn heeft, kom dr dan maar bij. Wij kregen die momenten thuis zelf ook en zijn ons ook bijgebleven, zij krijgt dat ook (maar wel geleerd van onze ouders dat met 140 t wel erg krap wordt!). Mocht je echt koekoek worden zou ik eens kijken naar een wiebelwieg (hangwieg/plafondwieg worden ze genoemd) je hebt ze ook met een standaard of wand bevestiging. Leander is een merk, kinderke klein is een andere. Onze dochter had een hele heftige opstart met krampen en vond dat ding op de kdv helemaal fantastisch. Als zij trappelde ging die deinen, zo lag ze geborgen en in beweging. Ze kwam helemaal tot rust. Voor een evt tweede komt die hier als eerste t huis in! (met driepoot dan wel, vindt mijn boorskills en plafond niet goed genoeg om dat aan t plafond of wand te durven bevestigen).
Bedankt voor de reacties ladies! Ik moet zeggen dat ik niet zo verrot wakker word als je zou vermoeden met zo'n hummeltje de hele nacht op je borst. Maar ik ga steevast om 20.30 na zijn voeding naar bed. Dan ligt meneer nog naast me in de co-sleeper. Zo slaap ik toch nog 2,5 uur onafgebroken. Vanmorgen om 05.00 beneden gaan zitten en toen hebben we ook nog een powernap kunnen doen. Papa kan dan nog 2,5 uur ongestoord verder slapen. In het weekend of als papa thuis werkt kan ik weer wat langer blijven liggen. En 's middags steevast een uurtje terug naar bed. Voor nu laat ik het even zo en over een paar weekjes gaan we langzaamaan weer proberen hem in de co-sleeper te leggen. @Vero0504 die wiebelwieg spreekt me wel aan. Ga eens kijken! @kuzzie1986 en @Dress mannetje slaapt alleen op mij op zijn buik. Het is geen buikslaper net als zijn broer destijds. Ook dan wordt hij wakker.
Heel herkenbaar! Mijn dochtertje heeft tot een week of 5 vrijwel alleen maar op me of in mijn armen geslapen. Zodra ik haar weg legde was het brullen. Toen ze 5 weken was wilde ik toch wel weer eens lekker liggen in bed en zijn we ermee begonnen haar in de wieg (bij ons op de kamer) te leggen. Dit ging goed en nu slaapt ze elke avond en nacht in de wieg. Ik moet wel zeggen dat ze overdag nog steeds het liefst bij mij of m'n man in de armen slaapt... Ik probeer haar wel elke dag in haar ledikant te leggen overdag en soms slaapt ze dan 30 à 45 min en is ze weer wakker. Ik had mezelf voorgenomen om niks te forceren en om ook niet te stressen. Huilt ze na 5 min slapen? Prima, dan nam ik haar bij me en proberen we het later of morgen nog eens. Heb je er al eens aan gedacht om naar een Osteopaat te gaan?
Mijn jongste is nu 1.5 en doet het nog steeds. Heerlijk vind ik het. Blijkbaar heeft hij die geborgenheid nog nodig. Als we bezoek hebben slapen die van 8 en 4 ook bij mij in bed. Samen slapen is erg goed voor de binding met de kinderen vind ik.
Ja helemaal mee eens. Mijn zoontje van 5,5 slaapt nog bij ons in en dochtertje soms ook nog. Zoontje van 10 wil niet meer, ook helemaal prima. Geniet er vooral lekker van, zoals je ziet willen ze op een gegeven moment niet meer. Je hoeft niet bang te zijn dat je altijd bij je blijven liggen.