Beetje rare vraag misschien: zijn er nog meer vrouwen die sinds de bevalling niet meer gevreeën hebben en hoe staan jullie daar tegenover?
nou het heeft wel een tijdje geduurd maar zoals je ziet aan mijn banner is het op den duur wel weer goed hersteld, wat wijw el heel belangrijk vonden was intimiteit dus lekker samen badderen of onder de douche, lekker eten (gewoon thuis met kaarslicht) of lekker happies op tafel en knuffelend op de bank enzo daar zou ik wel energie instoppen want das erg belanghrijk en blijven praten met elkaar.. Is er misschien een reden waarom het er nog niet van gekomen is (lichamelijk of mentaal?)?
Jeetje, al negen maanden niet? Als het om één of andere manier niet lukt, kun je misschien hulp vragen bij je huisarts? Wellicht moet je even een duwtje hebben, voor de eerste keer. Of misschien moet je zelf even het knopje in je hoofd omzetten, dat je jezelf enigzins dwingt. Je zult jezelf hierover niet tevreden voelen, denk ik, anders was je dit topic niet begonnen. En hoe vindt je man/vriend het?
Bij ons heeft het ook een maand of 7 geduurd hoor. Ik had een vervelende knip gehad bij de bevalling en had een extra gaatje er aan over gehouden zeg maar...er zit een heel dun velletje tussen. Dus ik was gewoon bang dat dat zou scheuren als we zouden vrijen. Nou meid het is bij ons wel goed gekomen want zoals je ziet is de 2e onderweg...sterker nog hij/zij had er al moeten zijn!
Bij ons is het wel weer aardig hersteld. Maar ik moet zeggen dat het van mij niet zo hoeft... Ik doe het meer voor hem ook. Mijn libido is echt heel ver te zoeken. En als we het dan een keer gezellig hebben dan piept onze kleine meid even en dan houdt het voor mij meteen op... Voel me soms ook vies dan... Ik weet met mijn verstand wel datdat nergens op slaat maar toch voel ik me dan zo. Misschien de hormonen nog steeds, ik weet het niet.
heb een keizersnee gehad maar na ongeveer 7 a 8 weken toen ik geen bloed meer verloor hebben we het vrijen weer opgepakt. daarvoor heel veel knuffelen maar niet echt sex. en nu weer gewoon zoals vroeger (moet zeggen dat ik geen wipkip ben van elke dag jahoehhh maar 1 tot 2 keer per 10 dagen zitten we wel. en volgens mij is dat heel redelijk voor een relatie van 19 jaar(vanaf mijn 15e ga ik al met hem) mirell
Wij lagen na een 1,5 week als 2 tieners te zoenen omdat ik nog genezende ben van knip en scheur. Maar het voelde echt als "weer samen komen" na de zwangerschap, waarin we nauwelijks vreeen. We hebben "het" nog niet kunnen doen maar we vrijen wel.
Hier ook wel weer op de rit maar erg weinig vergeleken met daarvoor. Ik ben gewoon moe en blij als mijn hoofd het kussen raakt. Ach we vinden het beiden niet zo'n issue,het zal vanzelf wel weer meer worden.
Wat ik zelf wel vind is, als je net moeder geworden bent, zit je hoofd zo vol met 'baby en aanverwante zaken', dat je libido daar best even van op een heel laag pitje staat. Dus echt gek is het geloof ik niet.
ik heb vantevoren amper sex gehad,, het deed gewoon te pijn. maar na 5 week hebbenn we het toch maar geprobeerd, deed eerst veel pijn, maar met geduld ging het goed, en het was kort (dankzij vriend ) maar zo onwijs fijn, stom dat je zoiets zo gemist heb. maar ik moet zeggenn vrij wel met angst, bang om zwanger te raken mijn bevalling was een ramp, ze hebben mijn dpchtertje met spoed moeten halen omdat het met mij heel slecht ging, 5 min later en ik en mijn dochter waren er niet meer geweest ik kan niet wachten tot het spiraaltje geplaatst wordt, tot die tijd durf ik kwa geestelijk niet echt aan, lich wel hoor die wil graag,
ja hier heeft het ook wel even geduurt voor de echte geslachtsgemeenschap. Vrijen pakte we vrij snel weer op. Daarmee bedoelde ik knuffelen en kussen. Dat vind ik heerlijk, eerlijk gezecht lekkerder dan de echte sex.
Ik kreeg al heel snel weer zin, weer vrijen met mijn 'normale' lichaam. 4 weken na de bevalling geprobeerd, maar ging echt niet, deed heel veel pijn. Na 5 weken ging het weer goed en nu is ons seksleven weer net zoals voor de zwangerschap. Ik merk dat ik het nu ineens nog beter en lekkerder vind, net alsof ik meer bewust ben van mijn lijf en ik voel me vrouwelijker.... Maar meid, je moet het op je eigen tempo doen. Er is natuurlijk een reden dat jullie het nog niet gedaan hebben. Mss eens goed bekijken wat die reden is en kijken wat de oplossing is. Ik zou dan wel goed aandacht besteden aan elkaar met kussen en knuffelen, want intimiteit is belangrijk, zeker als je kinderen hebt, dan heb je toch al zoveel minder tijd voor elkaar! En seks zonder 'het', is toch ook heerlijk!
De eerste maanden zat mijn hoofd ook veels te vol met babydingen en kon ik het ook niet. Ik heb echt moeten leren ook om mn mamaknopje even uit te zetten zo nu en dan. Ik moet daar ook best moeite voor doen af en toe. Het leek ook wel alsof sex ineens helemaal niet meer belangrijk was. Wat kan er belangrijker zijn dan je kind? Dat gevoel een beetje Nou hebben wij er ook 7 jaar over gedaan en heel lang "moeten "vrijen en in die jaren 3x MK gehad enzo waardoor de belading van sex ook heel anders geworden was. Nu er eenmaal een kleine was, heb ik echt weer moeten leren dat sex leuk is en fijn en niet alleen maar voor een doeleinde (zwangerschap) Dus ja kan me er absoluut is bij voorstellen ja
Ik herken dat totaal niet. Ik vind niet dat mijn leven nu alleen maar in het teken moet staan van de kleine, ik ben ook nog steeds vrouw, vriendin en student. Eerlijk gezegd lijkt het me ook niet oke voor je relatie om zo ontzettend lang te wachten met seks. Mijn man zou daar absoluut niet over zeuren, maar hij zou het echt niet leuk vinden. Terecht vind ik. Wij hadden na een maand weer seks. De eerste keer deed het wel nog wat pijn, maar bij de tweede keer ging het alweer veel beter en nu voel ik niets meer Ons oude tempo hebben we niet meer opgepakt, maar we doen het nog wel zo'n 2 keer per week en daar ben ik best tevreden over. Al zou mijn man wel vaker willen
Pfff hier willen we wel veel vaker maar ik heb zo`n vervelende knip gehad dat het nog altijd pijn doet. Gelukkig is het wel al minder pijnlijk dan in het begin. Ach dat komt wel weer er zijn meerdere manieren om je liefde te geven aan elkaar!
het is ook niet zo dat je leven in teken moet staan van de baby. Maar dat gebeurt gewoon tijdelijk even omdat een baby krijgen je hele wereld even op zn kop zet
Ik ben ook totaal niet bezig met baby gedachten als we beginnen te vrijen. Met het eens met merleQ. Voel me juist weer helemaal vrouw zonder die buik!
Nee dat snap ik, maar ik herken het helemaal niet. Ik snap niet dat er vrouwen zijn die niet meer met hun man over andere zaken praten dan hun kind of tegen vriendinnen het alleen nog maar over haar kind heeft. En dus ook niet als seks niet meer in het woordenboek voorkomt.