Ik ben het wel met Lexie74 eens hoor, je leven staat toch wel op de kop! Het heeft zijn grenzen ik bedoel om nou alleen maar moeder te zijn is ook niet goed maar de een gaat hier makkelijker mee om dan de ander. Zo heb je moeders die meteen op stap kunnen inderdaad meteen weer sex kunnen hebben, tja niet iedereen is hetzelfde. Ik heb ook effe tijd nodig gehad om weer om te schakelen je bent tenslotte wel even moeder geworden dus je bent toch echt wel veranderd. Je moet je draai vinden tussen het moederschap en ook partner zijn van je man en jezelf zijn! En als je zolang bezig bent geweest als lexie om uberhaupt zwanger te worden kan ik me best voorstellen dat je je modus niet meteen kan omschakelen, van kindjes maken sex naar het sexbeest hahah.... Groetjes Cindy
Wij zijn na 3 maanden weer begonnen... , maar ons oude ritme hebben we nog niet... . Hebben allbei even teveel aan ons hoofd.... komt wel weer...
Nou precies! De ene vrouw heeft minder lang nodig om haar draai met haar nieuwe rol als moeder te vinden en de balans tussen al haar rollen, dan de ander. Ik heb daar echt wel bijna een jaar voor nodig gehad hoor.
Ik denk dat je hier beter de tijd voor kan nemen als je het nodig vindt is alleen maar beter voor jezelf en je relatie, snap je. Ik begrijp je wel Ik snap bijvoorbeeld niet dat zoals een vriendin van mij die was bevallen in dezelfde week naar een of andere housparty gaat, ja dat vindt ik dus vreemd! Ook brengt ze de kleine zo vaak weg is niet normaal terwijl de kleine net 2 maanden oud is, maar dat is dus weer precies hetzelfde de een gaat hier makkelijker mee om dan de ander
mijn hoofd zit niet vol met baby, maar wel met weinig nachtrust en regelmatig de baby en z'n broer moeten verschonen. ik heb het heel druk met mama zijn, mijn man met papa zijn, dus geliefden voor elkaar zijn is over het algemeen geen tijd meer voor. nu heb ik een subtotaal ruptuur gehad en wat dat betreft heb ik nog láng geen wens naar een sexleven
Hier ook een sub totaal ruptuur. Ik heb het de eerste keer geprobeerd met 3 maanden...dat deed echt nog heel erg veel zeer.....een week later weer geprobeerd ging wel weer iets beter....en nu vorige week ging het hartstikke goed. Wij hebben wel veel gevreeen met elkaar zonder HET. Mijn hoofd zit dus wel vol met baby...het liefst heb ik t de hele dag over d'r. Gelukkig heeft mijn man dat ook. Maarruh...tijdens de sex kan ik haar wel even uit mijn hoofd bannen hoor Maar 9 maanden geen sex...poeh dat vind ik toch wel lang hoor. Praat je er over met je man? En wat vind hij ervan?
Hier 'het' ook nog niet gedaan (2 maanden na de bevalling). Wel geknuffeld e.d. al kostte me dat in het begin ook erg veel moeite. Maar ik heb het probleem dat ik nu op zich wel opgewonden kan zijn, maar ik ben zo ontzettend DROOG! (en ik geef geen bv) Echt waardeloos. En glijmiddel vin'k nou net niks. Is dit herkenbaar, dat droge? Na hoeveel maanden gaat mijn eigen lichaam weer vocht aanmaken, zeg maar?
Hier heeft het ook lang geduurd tot het 'echte werk' hoor. Wel knuffelen enzo, maar meer niet. De eerste 6/7 weken vloeide ik nog, dus vond ik het sowieso geen optie (en ik moest er daarnaast ook niet aan denken hoor) en de maanden daarna was mijn libido, volgens mij met name door de borstvoeding (die ik tot 9 mnd gegeven heb), heeeeeeel ver te zoeken. Na een paar maandjes is het er wel van gekomen, maar eerst echt nog met mondjesmaat. Langzamerhand kwamen we weer meer terug in het 'normale ritme'. Wat ik erg belangrijk vond, is dat we er wel over konden praten. Dat hij het af en toe wel miste, maar dat hij ook begreep dat als ik gewoon écht geen zin had, het niet echt leuk zou zijn. Juist door die openheid konden we wel echt van elkaar genieten op een andere manier en het is echt weer helemaal goedgekomen. De tweede is weer onderweg en de laatste 2 maanden is er van sex al niks meer gekomen door bekkenklachten, dus mijn mannetje moet wel geduld met me hebben. Maar ook nu praten we er weer over en we weten dat het tijdelijk is. Ik heb wel geleerd dat je af en toe je best moet doen om in de stemming te komen; bij mij lukte dat het beste als mijn mannetje niet te 'wanhopig' overkwam, zodat ik totaal geen 'druk' voelde en het helemaal vanuit mij kon komen. Ook dat soort dingen bespraken we. Maak je niet te druk, praat erover met je man en het genieten komt vanzelf weer een keer terug!
Bij ons duurde het ook een tijdje, 3 maanden geloof ik. Die eerste keer was even heeeeel voorzichtig, maar daarna weer als vanouds. Had gelukkig weinig last van de knip, die voelde ik wel, maar niet vervelend. Moet wel zeggen dat we wel echt veel minder vrijen dan eerst... Ik heb wel zin, maar als we dan bezig gaan en de kleine maakt geluid, voel ik me weer ineens mama ipv vrouw.. Gaat wel over denk ik..! Ik heb inderdaad ook het gevoel dat het een beetje door de borstvoeding komt. En ik voel me echt zo'n moedertje soms, met mn voedingsbh, pfff..
Ik zou eigenlijk best graag weer willen...maar ik durf het nog niet. Ik heb een grote knip gehad, waarvan de hechtingen na een paar dagen zijn gaan wijken. Volgens de vk is de wond prima hersteld, maar ik durf er zelf niet eens aan te voelen of ernaar te kijken, laat staan dat ik sex durf te hebben.... Ik baal er echt van dat ik er zo bang voor ben
Ik voel me vreselijk ongelukkig.... Mijn man wil niet meer met me vrijen. We hebben sinds een week of 6 geen sex meer gehad. Ik heb na de bevalling vrij snel weer zin gehad om het te proberen ( ondanks knip) en mijn man reageerde daar ook wel positief op en zei ook wel, dat we het zeker konden proberen, maar hij neemt het initiatief niet. Ik heb al vaker geprobeerd om met hem te knuffelen in de hoop, dat we verder zouden kunnen gaan, maar hij gaat niet verder en dat maakt me zo onzeker... Ik voel me hartstikke klote, lelijk en niet meer vrouwelijk... Ben erg blij met mijn kindje en geniet er intens van, maar ik mis de intimiteit met mijn man zo erg...( hij knuffelt me ook niet) Voor de bevalling was het de dikke buik, die hem afschrok, maar nu ( ik heb mijn oude figuur compleet weer terug) weet ik niet wat het is...
ik wel sommige mensen hebben even tijd nodig om te wennen dat is namelijk ook gezonder voor je lichaam, snap niet dat je zo snel wilt alles, geniet gewoon even van je pasgeboren kind, zorg voor je lichaam en gun je man even wat tijd.. hij moet misschien ook wennen aan het vaderschap, dat jij in 1 keer blijkbaar je ritme vind en je kindje alles perfect doet (kan me anders niet voorstellen waar je de energie vandaan haalt binnen de eerste 3 weken maar goed) betekend niet dat hij met dit soort dingen bezig is, misschien is met hele andere dingen bezig je kan wel zeggen dat je bv knuffel mist enzo of bv lekker samen douchen, masseren maar sommige mannen hebben ook even tijd nodig om hun vrouw weer als vrouw te zien zeg maar, geduld is een schone zaak....
Hier heeft het langer dan een jaar geduurd We hebben het wel eerder geprobeerd maar het deed zoveel pijn, ben uiteindelijk naar de gynaecoloog gegaan en daar kwam uit dat de knip te strak genezen was en er zat ook heel veel litteken weefsel, ik ben dus opnieuw gehecht en we hebben het van de week weer voor het eerst gedaan en het was weer als vanouds...jippie!!! =D> =D> =D> Achteraf had ik veel eerder aan de bel moeten trekken maar het is niet iets waar je meteen mee naar een dokter gaat vind ik.
@maartje1983, Ben je toen eerst ook nog naar de huisarts geweest? Of ben je meteen/rechtstreeks naar de gynaecoloog gegaan? Ik zit hier nl. ook nog met iets waarvan ik niet weet of ik eerst naar de huisarts moet..., want daar heb ik helemaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal geen zin in!
@Hanna 76, ik ben meteen naar de gynaecoloog gegaan gewoon omdat ik die stap naar de huisarts te groot vond. Ik werk in het ziekenhuis en ken wat mensen bij de gynaecologie en heb toen gebeld en ik mocht gewoon komen zonder verwijzing van de huisarts. Je kunt denk ik gewoon even bellen en vragen of je ook kan komen zonder verwijzing huisarts omdat je hiermee liever niet naar de huisarts gaat. succes
@maartje1983, Keej, bedankt! Als ik de moed heb verzameld ga ik het t.z.t. ook maar op deze manier proberen.