Mijn zoontje van 2,5 krabt (knijpt) regelmatig andere kinderen in hun gezicht. Hij kan nog niet zo goed praten, het lijkt dan ook vaak uit frustratie te komen. Maar soms doet hij het ook gewoon uit het niets. Zit ie lekker op het kdv naast een kindje een boekje te lezen en opeens haalt hij uit. Hier wordt hij zowel thuis als op de opvang op aangesproken en soms even op de bank gezet, maar hij blijft het maar doen. Als ik het er op een ander moment met hem over heb blijkt ie prima te weten dat het eigenlijk niet mag, 'aaien he mama, niet slaan' zegt ie dan. Iemand hier ervaring mee? En een oplossing voor? Vind het zo moeilijk om elke opvangdag weer kinderen met krassen in hun gezicht te zien.
Gewoon gelijk apart zetten... Ik ben ook wel van het uitleggen... Maar na een aantal keer ben ik er klaar mee hoor ik blijf niet uitleggen tot ik een ons weeg... Als er hier word geslagen verdwijnt hij gelijk voor ongeveer 2 minuten in de hoek
Hoe reageert hij als andere kindjes gaan huilen of juist iets bij hem terug doen? Heeft hij door welk effect zijn actie heeft? Begrijp hij bijv dat het een ander pijn doet?
Ik laat hem wel zien dat het andere kindje moet huilen en verdriet heeft. Dat het pijn doet wat hij gedaan heeft. Of hij het helemaal snapt weet ik niet. Als hij zelf geslagen of geknepen wordt is hij helemaal verdrietig en boos. En slaat dan meestal ook meteen terug
Ik wilde net zeggen, wat als hij lik op stuk krijgt? Dan zou het toch gauw over moeten zijn... Fysiek pijn doen betekent hier de hoek, ook op de crèche. Nu is dochter daar voorbeeldig maar thuis natuurlijk niet altijd
En als je hem op zo'n moment herinnert aan iets wat hem pijn doet? Kan hij die link al leggen? Ik zou sowieso het woordje pijn goed benoemen, zowel wanneer hij zelf pijn heeft als wanneer hij een ander kindje pijn heeft gedaan zodat dit betekenis voor hem krijgt.
HEEL erg boos worden? Eerlijk gezegd heb ik het 1 keer meegemaakt en schrok er zo erg van dat ik onbedoeld flink heftig reageerde (dus niet zie je dat het andere kindje pijn hebt en o wat doe je nou maar echt heel erg geschrokken voluit) Geen klappen uitgedeeld ofzo hoor Maar geloof dat mijn reactie zo voluit aan kwam dat het ook de benodigde indruk maakte
Ik ben al zo vaak heel boos geworden maar helaas geen effect. Ik geloof wel dat het over zal gaan. Ooit. Maar voor nu vind ik het zo moeilijk dat andere kinderen en hun ouders 'slecht' over m'n zoontje denken, dat ze het een vervelend jongetje vinden. Terwijl ik er zo bovenop zit en het probeer te stoppen niet alleen niet hoe voel me echt een slechte moeder op zulke momenten, die d'r zoon niet in de hand heeft.
Hier is fysiek geweld meteen 2 minuten op de mat zitten of ergens anders als we niet thuis zijn. Geen waarschuwing maar echt meteen. Hij weet het ook en hoewel hij dit bijna niet doet komt die straf altijd wel meteen aan. Ik denk dat je ook strenger op mag treden in deze situatie.
Hier nog net geen 2.5 en het lijkt erop dat die fase aan zijn eind aan het komen is. Gelukkig want het heeft inmiddels al maanden geduurd. Slaan, bijten, knijpen, wat dan ook Heb van alles geprobeerd. In de strafhoek, heel boos worden, terugbijten, uitleggen maar niets hielp. Hij praat nog nauwelijks, mss heeft het daarmee te maken, maar leuk is anders. Gelukkig lijkt het nu minder te worden zonder dat ik daar dus een aandeel in heb. Echt een fase
Schiet me net te binnen, en misschien compleet zinloos hoor, maar een soort wantjes over zijn handjes heen? Hij is 2.5 dus misschien werkt het dat als jij het aan ziet komen meteen twee wantjes over zijn handjes heen trekt, van te voren even uitlegt dat je het niet leuk vind dat hij dat doet, en dat als hij het doet hij de wantjes om krijgt zodat hij andere kinderen geen pijn kan doen. Sowieso zal het krabbels en echte pijn schelen, maar voor hem zal iets leuks doen ook wat lastiger zijn. Eigen schuld dikke bult zeg maar. Geen hele dagen lang hoor, maar als hij begint bvb een minuutje of 2, en dan af, en als hij weer begint weer om. Misschien is het een gek idee, maar het verwijst wel direct naar zijn handjes, en het "straft" hem op een manier die hij zelf in de hand heeft. Nogmaals, het is een gedachte, en misschien een gekke, maar als een kind met speelgoed gooit haal je het weg, nu haal je in principe zijn handjes weg, je zou niet echt boos hoeven te worden, je showt hem enkel het gevolg van zijn actie. Denk dat na 2 keer lachen om de leuke wantjes hij al snel door zou hebben dat het niet zo leuk als je door zou willen gaan met een puzzel oid
Ik hoop ook heel erg dat het snel over gaat! Eerst beet hij ook, dat is opeens gestopt dus hopelijk stopt dit ook vanzelf. En snel graag Die wanten heb ik ook wel eens aan gedacht, maar die trekt hij natuurlijk net zo snel weer uit. Misschien een gat in de markt, niet uit te krijgen anti knijp wanten voor tweejarigen
Heb je al beloond voor goed gedrag? Dus elke dag dat hij niemand pijn heeft gedaan een sticker en bij een bepaald aantal stickers een cadeautje. En laten merken dat mama erg blij wordt dan. Daarnaast natuurlijk duidelijk afkeuren wanneer hij het wel doet. Uitleggen waarom het niet mag en ook laten merken dat mama daar erg boos en verdrietig van wordt. En op een rustig moment dat hij aandacht heeft (bijv tijdens avondeten?) er met hem over praten. Steeds maar blijven benoemen en elke dag weer (tot in den treure) herhalen wat gewenst gedrag is en wat ongewenst gedrag is. Het kinderdagverblijf kan dit dan hetzelfde aanpakken zodat er structuur/consequente gevolgen is voor hem.