hallo mama's , jeetje , zo ineens sinds een week , is mijn dochter van 9.5 maand eenkennig..! als bijvoorbeeld papa of oma haar vast houdt op de arm en ik sta of zit er naast , dan strekt ze zich met haar armen naar mij toe , zo van mama wil graag naar jou toe...!! is ze lekker aan het spelen , en ze ziet ineens dat ik uit zicht ben , in de keuken of wc dan is het brullen...! als ze zich zeer heeft gedaan of iets niet lukt , dan is het brullen en gelijk weer naar mama ! alles draait om mama.. best irritant.. snap ook wel dat het een fase is maar hoop snel dat het over gaat.. maar moet ik daarin mee gaan of ook haar es laten gaan ?? heel moeilijk.. en ook pijnlijk voor papa..! nog meer mama's waarvan de koters eenkennig zijn?? liefs hele trotse mama van esmee
bewust of onbewust, die van mij heeft het nu al. als we ergens lopen en iemand praat tegen haar dan begint ze te huilen, ook als iemand haar aanraakt of haar aankijkt/aandacht geeft dan gaat ze huilen, dit heeft ze niet bij mij en papa, wij geven haar de ruimte om eenkennig te zijn en laten haar rustig aan anderen wennen maar of die aanpak ook werkt als ze in de bekende eenkennigheidsfase zitten? ik weet het niet.
Die van mij begon ook met die leeftijd eenkennig te worden en is het nog steeds! Gelukkig vind ze het bij papa zijn niet erg ook als mama er naast staat. Op kdv gaat het gelukkig ook goed. Maar ze heeft het wel met familie en vooral mensen die ze nog nooit heeft gezien wil ze niks van hebben. Ik heb er zelf niet zo moeite mee. Krijg wel soms eens te horen dat mijn kindje niet echt sociaal is?
Ook Marin is al eenkennig! Ik kon het eerst bijna niet geloven zooo jong! Maar bij de osteo was er eerst niets aan de hand totdat hij haar weer optilde en ze mij zag, Toen begon ze te pruillippen en te huilen. en zonet ook bij mijn zus op schoot. Huilen en huilen met traantjes. En ik neem haar over en ze begint te lachen! En dat gebeurde laatst ook bij mijn moeder! En toen mijn mams oppaste was ze dus ook niet meer stil te krijgen!
Mijn dochtertje heeft er volgens mij ook last van. Als ze door iemand anders opgepakt wordt, dan zie je gelijk zo'n pruil lipje tevoorschijn komen en zet ze het op het schreeuwen. En als ik haar dan weer pak is ze gelijk stil en kan ze weer lachen Ze heeft het vooral bij mijn schoonfamilie (deze praten ook erg hard en doen ook erg druk met haar), bij mijn ouders heeft ze er helemaal geen last van. En als ze dan bij mama op schoot zit durft ze wel te lachen naar anderen. Is het niet een beetje vroeg om al zo eenkennig te zijn?
Rond 3 maanden hebben de meeste kleintjes dat een beetje denk ik, maar rond 9 maanden schijnen ze het nog veeel erger te hebben. Ik zou er niet teveel in mee gaan, zeker niet als ze ook bij papa beginnen te huilen. Ik zou niet teveel bevestigen dat het inderdaad het fijnste is bij mama, en ook niet teveel haar zin geven
Rond de 3 maanden had mijn zoontje het idd ook wel een klein beetje, maar niet zo extreem als nu! Hij is nu bijna 9 maanden en pfff hij wil alleen maar bij mama! Het lijkt ook wel alsof hij 'banger' is van mannen als van vrouwen... een vreemde man hoeft maar tegen hem te praten en hij trekt een pruillipje en begint enorm hard te huilen.. slaat dan allebei zn armpjes om mn nek en houdt super stevig vast... Enorm vervelend, maar ook wel ego strelend hihi
die van mij is al vanaf ca. 5 maanden oud eenkennig, dus nu al bijna 9 maanden. Volgens mijn schoonmoeder zelfs extreem (volgens mij moet ze oma gewoon niet zo) In het begin nog naar zowel papa als mama maar nu vooral naar mij. Maar als ik weg ga duurt het gelukkig maar een minuutje en dan is alles weer goed. Ze moet me dan niet zien want dan begint ze weer opnieuw. Op het kdv kent ze gelukkig nu de meeste leiders dus daar gaat het ook goed, maar ze heeft weleens een dag niks gegeten of gedronken omdat er een nieuwe leidster was. Ooit zal het wel overgaan, ik hoef me in elk geval niet druk te maken dat iemand haar zomaar mee zal nemen. Dan hoor ik het meteen
Hier ging dat nogal in fases.. Eigenlijk het hele 2e halfjaar. De ene keer was het mama, de andere keer alleen papa die kon troosten. Als ik dan alleen met hem was, was het wel goed, maar zodra papa er was, dan kreeg ik hem niet stil. En andersom..
Mijn dochter heeft het ook rond de 9/10 mnd een tijdje gehad. Het heeft me er niet van weerhouden om het gewoon te proberen. Als we dan bijvoorbeeld ergens op visite waren dan bleef ze natuurlijk eerst even lekker bij mij zitten en dan langzaamaan probeerde ik of ze even bij die tante of oom op schoot wilde. Soms ging dat goed, en als ze niet wilde ook prima, dan weer lekker terug naar mama. Bij het naar papa gaan merkte ik dat het makkelijker gaat als jij haar aan papa geeft waarbij je ook iets zegt als: ga maar even lekker bij papa zitten en er dan even naast blijven zitten en dan weg gaan. Dat gaat beter als dat papa haar uit jouw armen pakt. Het initiatief moet bij jou liggen zeg maar, probeer maar eens... Verder is het idd een fase waar ze doorheen moet, het gaat echt over en voor je het weet zit ze weer tegen iedereen te lachen (en zwaaien misschien ook al?)... en dan komt het later nog wel eens een beetje terug hoor. Net over de 1 jr had ze het ook weer een beetje... en nu met 1.5 jr is het een echt durfal, die stapt zo op mensen af om even een 'praatje' te maken... maar ze checkt steeds wel even waar mama is, maakt oogcontact en durft dan weer verder te lopen... Succes, komt goed!
Rond 8 a 9 maanden had mijn zoontje het enigszins. Als iemand hem te snel oppakte (zonder dat hij er nog aangewend was) dan trok hij een pruillipje. Als hij eerst eventjes 5 min naar mocht kijken, was het daarna gewoon goed. Wij hebben dat totaal een maandje of 1,5 gehad. Daarna is het weer verdwenen als sneeuw voor de zon. Hij heeft het overigens niet heftig gehad, het was alleen opvallend dat hij meer kat uit de boom keek dan daarvoor. Het is een fase en gaat vanzelf weer over. Wat ik deed is tegen de "vreemden" zeggen dat ze hem even tijd moesten gunnen. Nadat hij ze van alle kanten uitgebreid heeft geinspecteerd was er niets meer aan de hand. Zo zijn we er goed doorheen gekomen. Hij had het overigens niet bij zijn vaste verzorgers (oma/opa en gastouder).