Pfff, ze maken ons echt niet meer wijs dat de peuterpuberteit pas met 2 jaar begint. Want wat is dat knulletje van ons nu al opstandig! Het avondeten is de laatste tijd vaak een drama. Tijdens het koken hangt hij continu jengelend aan mijn broek en wil opgepakt worden, in de pannen kijken en vooral niets missen. Als ik hem dan even in zijn speelhoek zet, of met wat speelgoed bij mij in de keuken, begint hij heel hard te brullen. Meneer heeft geen geduld tijdens het eten en wil persé zijn bord op het blad van zijn kinderstoel, zelfs als het eten nog veel te heet is. Dingen die hij niet lust gooit hij gewoon op de grond. Zijn fles of beker en bestek hoeft meneer die niet. In plaats daarvan wil hij uit onze bekers drinken en met ons bestek eten. Na een kwartier vindt hij dat hij wel lang genoeg aan tafel heeft gezeten en begint dan met alles te gooien en wederom vreselijk te jengelen. En nog zoiets: hij heeft een loopauto waarmee hij graag door de huiskamer racet. Zijn favoriete activiteit is om ermee tegen alle kasten en muren en zo te botsen. Wij proberen hem dat af te leren, want we willen niet dat ons hele meubilair vol deuken komt te zitten. Dus als hij het toch doet, zeggen we de eerste keer 'Niet botsen Daan!', de tweede keer spreken we hem op ooghoogte aan terwijl we de loopauto vasthouden en derde keer pakken we de loopauto af en zetten hem in de kast. Hij trekt zich er totaal niets van aan, als de auto na enige tijd weer uit de kast komt gaat hij er meteen weer mee botsen. Zo zijn er nog talloze dingen. En dan moet je mij net hebben met mijn zwangerschapshormonen, tot 10 tellen is vaak niet genoeg. Dus af en toe ontplof ik ook. Dan komt mijn man thuis en treft ons allebei huilend aan. Herkennen jullie dit? En wat doen jullie om het hoofd koel te houden? En hoe gaan jullie hiermee om richting jullie kindje? Groetjes, Wendy * wil graag wat behang zodat ze hem er even achter kan plakken*
He Wennypenny, nou jouw verhaal komt mij heel bekend voor, een tempramentvol mannetje noemen ze dat dan. Hij wordt boos als iets niet mag waar hij zijn zinnen op heeft gezet. Knijpt en bijt dan, tenminste bijten probeert hij dat is nog niet gelukt. Als hij knijpt pak ik zijn handje stevig beet en zeg ik dat het niet mag omdat het pijn doet. Doet hij het daarna weer dan waarschuw ik hem nog een keertje en als meneertje het dan nog een keer doet mag hij in de hoek. Ook al maakt dat helaas ook niet altijd indruk. Hoewel het nu beter gaat, gisteren kneep hij me in mijn keel en toen heb ik hem meteen in de hoek gezet, begreep de boodschap donders goed. en das eigenlijk het ergste he hij het weet het hartstikke goed, maar wil mama toch graag eventjes met alles uitdagen en kijken hoe ze reageert. Succes
Hier het zelfde verhaal, meneertje ken nu het woord nee. Vandaag ook, lekker gekookt, ik doe een hapje voor zijn neus, nee zegt ie, ik zeg ja en dan nog harder NEEEE. Geduld hebben is nu een schone zaak
Daan slaat als hij zijn zin niet (snel genoeg) krijgt. En daar zijn we ook niet blij mee, dus dat proberen we hem heel snel af te leren. Tot nu toe helaas zonder succes... Dat ik moe ben en wat last heb van mijn onderrug en bekken helpt natuurlijk ook niet mee. Daardoor pak ik Daan iets minder vaak op dan voorheen. En ben ik prikkelbaarder en reageer ik soms kribbiger dan ik bedoel. En hij voelt dat feilloos aan en reageert op zijn beurt met een driftbui. Groetjes, Wendy
Peuterpuberteit begint ook vaak al met 1,5 jaar. Dus gefeliciteerd, je mannetje zit al in de peuterpuberteit. Hier ook een dametje die erin zit te komen hoor. Mama: "kom gaan we je schoenen aantrekken" Fenja: "Nee" Mama: Haha, nou kom op joh. Fenja: Nee, en loopt lachend bij me weg. Mama: Mama zet avondeten op tafel en Fenja roept "toetje!" en eet vervolgens geen hap. Grrrr Lekker zichzelf overstrekken als ik wil dat ze gaat liggen. Gaan zitten als ik vraag of ze wil gaan staan (en niet meer overeind te krijgen). Zucht, en dit is nog maar het begin.
O wat een heerlijk topic! Hier een dreumes van 19 maanden, en waar ze de pit vandaan heeft, i don't know! Mama en papa zijn toch allebei hele rustige, beheerste mensen Wenniepenny zo gek, maar herken zoveel in jouw verhaal! Vooral het ineens weer veel gedragen willen worden, continu in de pannen kijken en aan je broek hangen als je kookt Heb hier het geluk dat papa vaak thuis is als ik kook, en die kijkt dan met yara even sesamstraat of een dvdtje want anders.. O en die combi met zwangerschapshormoen is inderdaad een hele slechte, kan erover meepraten zeg! Ook hier komt papa wel eens thuis en treft jij twee huilende meisjes aan Of zoals vorige week, toen had ik ook zo'n dag, Yara had een enorme driftbui gekregen in de bieb tijdens het peuteruurtje, waar ik me nu nog voor schaam. Ze was achterop de fiets in de regen (?) in slaap gevallen, en vond die 8 minuten lang genoeg. Wilde 's middags dus geen dut meer doen, en ik was zoooo moe! Zij alleen maar drammen en dreinen, even nr buiten, mevrouw vroeg na 3 stappen alweer: mama dragen? en zo kan ik nog wel even doorgaan... en alkievalkie hier eet Yara ook geen avondeten, ze roept keihard: jochem! (vrj vertaald: yoghurt!) en blijft dat 10000 keer roepen totdat ons bord leeg is.. hoe ik er mee om ga..thuis vond ik het zoveel makkelijk dan als we ergens zijn, thuis maak ik haar 1x duidelijk dat ze niet moet gillen, en dan laat ik haar uitrazen, ga (zogenaamd) rustig op de bank zitten tot ze is uitgeraasd. dan komt ze meestal wel naar me toe. Maar als we ergens zijn (op visite, supermarkt) dan vind ik het heel moeilijk! Gelukkig heeft ze nu weer een periode dat het weer even wat makkelijker gaat, op een drifbuitje hier en daar na..Maar soms is het gewoon superpittig en vraag ik mezelf wel eens af of ik wel een goede moeder ben. Ik hou zo onbeschrijfelijk ontieglijk veel van haar, en weet dat het erbij hoort! Vind het alleen stiekem wel heel fijn om jullie ervaringen te lezen!
Heel herkenbaar. Nic is nog lang geen 20 maanden, maar doet dit soort dingen al langere tijd. Afleren dat hij niet aan de tv/stereo/plant/oven mag zitten? Vergeet het maar, hij doet het toch weer en weer en weer... Het moeilijkste vind ik dat ik niet precies weet of hij het snapt, maar ik denk van wel. Ik zet veel maar weg, want anders ben ik de hele dag bezig om NEE te zeggen! En dan nog zoiets: op de aankleedtafel niets anders dan draaien, echt op gek van te worden. Wat een geklaag, het is een schatje hoor en vol temperament, maar zo vermoeiend! Dus geen tips, lees met je mee...
Haha wat heerlijk herkenbaar allemaal... Hier is het ook begonnen hoor! Alles is NEE, mevrouw wil zelfs al bepalen wat ze aandoet smorgens... Pak je een broek om aan te trekken krijg je als antwoord; NEEE MOOI NIET! Om vervolgens naar de kast te rennen en er iets uit te pakken wat ze dan wel mooi vind..! We gaan hier dus niet in mee zie mezelf andrs iedere ochtend al hele discussies voeren, dan nu maar een paar keer een woedende dreumes die schreeuwt en knijpt en schopt en alles " uit uit uit" wil... Eten? 1 hap en dan is het BAH nee, toet?! Dan kan ik haar bord aan de kant zetten of niks doen en dan vliegt het door de kamer.. en alles zelf doen he.. Zelfs een koekje aangeven kan leiden tot een ongeleid projectiel dat huilend door de kamer rolt.. WANT het moet op de tafel liggen en niet aangegeven worden GRRR... Af en toe moet ik er stiekem wel om lachen hoor, ze maakt het zichzelf ook wel heel moeilijk zo.. Maarja soms is het ook echt even genoeg... Gelukkig werkt 1 minuutje in het hoekje hier op het moment wel aardig... En ik vraag niet veel meer maar deel mee wat we gaan doen.. Pfff succes ermee! heb hier de laatste weken al heel vaak tot 10, 20 of soms 100 geteld.. haha
Hoe bedoel je dat? Moet ze dan 1 minuut in een hoek staan? Huilen jullie kleintjes ook in de winkel als ze iets zien wat ze willen hebben, dan is het die die die en krijsen pffff maar ik ga echt niet toe geven
Heeeeel herkenbaar allemaal, adem in adem uit en ......doorgaan Mijn dochtertje wil daarbij ook liefst ineens weer de hele tijd in mijn buurt zijn enbuiten spelen.
Verheug me er nu al op Volhouden dames. Is een faze! (herhaal dit 5 x na het bijna of geheel ontploffen nadat je tot 10 geteld hebt....nee helpt niet hoor maar dan is er weer wat tijd voorbij dat je ff jezelf niet stoort aan die dwarse kabouter) Nee echt stug volhouden en duidelijk zijn. En vooral belonen als ze n keer WEL doen wat ze moeten doen. Dat laatste is mogelijk nog belangrijker. En 1 ding wat ik met die 2 dwarsklepels van mij geleerd heb: Als je het ff niet meer trekt dan geef je jezelf en je kind een time out. Als je de wanhoop nabij ben dan loop je ff weg (als je zeker weet dat die kleine niks gevaarlijks kan doen dan) Nog n tip: buiten gesloten worden van de gezelligheid vinden die kleintjes t ergste wat er is. Dus als ze iets doen wat echt niet door de beugel kan zoals slaan oid dan zet je ze abrupt neer met de melding dat dat "niet lief" is en loop je weg. Dat is de eerste keer schrikken en daarna brullen. Maar dat hebben ze zo door. Slaan = weg gezet worden = niet leuk Wel altijd dezelfde woorden gebruiken. Hielp hier iig heel erg. Na n dag of 2 werd er niet meer geslagen (wel iedereen die dr op tilt op de hoogte brengen van deze regeling) Hielp ook nog bij mn jongste zoontje van 2 die t leuk vond in iedere vrouw zn borsten te knijpen als hij opgetild was
Waarmee beloon je ze dan? Met een knuffel en een "goed gedaan"? Elke keer wat lekkers lijkt me ook niet de bedoeling.
Ik beloon met een heeeeel enthousiast geklap, zwaai met mijn handen in de lucht en roep heel vrolijk 'GOED ZOOOOO'! Vigo vind het geweldig, en herhaalt vaak nog een keer hetgeen dat hij goed heeft gedaan. Naar mijn mening is dit voldoende beloning, met uiteraard een dikke knuffel er achter aan Af en toe krijgt hij ook wel eens een doosje rozijntjes als beloning. Voor de rest herken ik zó veel in jullie verhalen! De peuterpubertijd is ook hier vol op aan de gang! Vigo moet nog 18 maanden worden... (Ojee...)
Hier ook precies hetzelfde, alleen is mijn vriend gelukkig thuis als ik ga koken. Ik schep haar eten trouwens alvast op, zodat het al minder heet is als we gaan zitten. Isabella eet hoe ze wil. Met vork, zonder vork, met lepel enz. Ik laat dat gewoon. Met mes en vork leren eten kan ook over een jaar. En uit mijn beker drinken mag. Ze zegt zelfs dank je wel als ik haar een slokje heb gegeven. Maar die koppigheid is nu best lastig inderdaad. Ik doe net als mijn moeder. Die zei nee, legde uit waarom, en pakte het af. Daarna negeerde ze onze reactie. Doe ik dus ook. Nee is nee. Geen discussie over mogelijk. Er mag bij mij echt heel veel, want ontdekken moeten ze ook, maar grenzen zijn er wel.
hier echt een drama-king! Als ie zijn zin niet krijgt ofzo dan gaat ie mega hard krijzen en gooit zichzelf al krijzend op de grond en gaat met zijn hoofd op de grond bonken. En dan mag ie alleen even niet op schoot ofzo. Echt van de kleinste dingen gaat ie compleet door het lint! In de hoek zetten helpt niet, ook in de gang ofzo helpt niet. Alleen maar hem optillen en knuffelen helpt. Maar goed, dat is niet echt straf natuurlijk Vind het best moeilijk met zo'n drama-king. Vooral ook omdat ie echt heeeel hard schreeuwt! Had het cb vandaag aan de lijn en Erik had een kleine woede aanval. Zegt ze : wow die schreeuwt hard! Hihihi ik zei : en dit valt nog mee hoor, hij kan nog veel harder! Kan het zelfs niet opnemen op camera hihi die geluiden die Erik produceerd kan de camera niet aan. Volgens mij zijn mijn man en ik beide doof als Erik uit de peuterpuberteit komt ( wou dat ik het nu al was soms )
Vandaag weer... Mama: kom meisje, we gaan staartjes maken! (haar haartjes worden nu echt lang en hangen voor haar ogen) Yara: NEEE SPELDJE! Mama: Nee, we gaan zo weg, en mama wil nu staarten maken Yara: NEEEE MAMAAA SPELDJE! (* werpt zich dramatisch op de grond, en huilt en schreeuwt*) Vijf minuten later staat ze lekker wat te drinken, en doet mama zonder problemen de stiekjes in haha..
hier valt t gelukkig nog redelijk mee. als lars zijn oren dicht zitten gaat ie zonder pardon naar bed hij heeft meestal branie buien als hij moe is... in zijn oppasboekje staat dan "na de middag ging lars op oorlogspad, overal mee gooien en niet luisteren, dus enkele reis naar boven " dat hebben we afgesproken hoor, dat doe ik zelf ook
Dit is het begin, dames! Onze oudste was ook zo'n heerlijke dwarskop. Wilde altijd A als ik B zei en vice versa. Als ik zijn lievelingstrui aan wilde doen, wilde hij persé die ándere! En als hij oude kleren aanmoest omdat hij in de tuin wilde spelen, dan wilde hij z'n nieuwe schoenen en jas aan. Echt een ontzettende dwarskop! Later werd hij in de puberteit ook VERSCHRIKKELIJK! Maar goed: ook dat ging voorbij, duurde maar zes jaar Nouja, nu kunnen we d'r wel om lachen...