Ik snap het wel. De jongens vinden het vervelend, voelen zich achtergesteld en gepest omdat ze niet samen mogen spelen. De rest van de kinderen mogen wel zelf weten in welk team ze spelen. Dat zou ik ook vervelend vinden. Dat betekent niet dat ze altijd samen zouden moeten kunnen spelen, want dan heeft de rest van de klas er last van. Misschien dat ze kunnen overleggen dat ze 1 dag in de week samen in een team kunnen en de rest van de week lekker tegen elkaar. Laat ze dat zelf in de klas aanbieden en oplossen.
Tjee wat lezen mensen slecht en vullen zelf dingen in. Ongelooflijk. Meerdere malen geef ik aan dat ik wil dit iedereen een fijne pauze heeft maar dat de jongens zich gestraft voelen. En hier dus heel verdrietig over zijn. Kwestie van zeer slechte communicatie vanuit school vind ik. Maar sommige vinden het nodig mij arrogant te noemen, me een schreeuwende voetbalmoeder en weet ik wat nog meer. Dat zonder dat ze me kennen. Houdt jullie onterecht meningen lekker voor je als de tekst juist lezen te moeilijk is. en dank voor de reacties die wel op een normale manier zijn.
Wat goed om te lezen dat moeders elkaar zo steunen, ook als ze van mening verschillen. Ik vind het persoonlijk eigenlijk best vreemd dat een school überhaupt de teams regelt. Onderhandelen hoe je de teams vormt lijkt mij een deel van de sociale ontwikkeling, dat neemt de school de kinderen nu uit handen. Maar buiten dat begrijp ik best dat het leuker is voor iedereen als deze twee jongens niet met elkaar spelen, of als wel, in teams van ongelijke grootte. Wellicht kunnen zij daar ook over nadenken. Zouden ze het leuk vinden om een puzzel te maken van teams waarbij ieder team ongeveer 50% kans heeft om te winnen?
Ik snap dat je zoon baalt, maar hoe zou hij het vinden als hij met een groepje zou voetballen waarvan er 2 in het eerste elftal voor 10-jarigen zou spelen en dat die altijd bij elkaar in het team wilden en hij vaak niet in hun team zou zitten? Ik denk dat ze uit elkaar worden gehaald omdat ze zo goed kunnen voetballen dat zij als zij samen spelen altijd winnen omdat het niveauverschil te hoog is wat de kinderen die niet in hun team zitten niet leuk vinden want zij hebben dan geen kans om te winnen. Die kinderen komen dan strontsjacherijnig de klas binnen wat wsl. weer niet goed is voor de sfeer onderling. gaan klagen en de juf wil die kinderen helpen door ervoor te zorgen dat het niveau tussen de teams een beetje van het zelfde niveau is. Ik zou de juf gewoon eens vragen waarom ze het heeft gedaan en of ze het al eens geprobeerd heeft om de kinderen zelf een oplossing te laten vinden die voor (bijna) iedereen leuk is. Je zoon zou ik vertellen dat ik goed snap dat hij baalt maar dat hij het niet als straf moet zien maar als compliment en dat het zo wel eerlijker is voor de andere kinderen.
Genoeg anders te doen denk ik, maar niet datgene wat ze het liefste doen en dat snap ik best. Verpest etc gaat een beetje ver, dat wel. Zeker op die leeftijd.
Maar je vraagt in je titel of het terecht is, de meesten antwoorden «ja», en jij blijft volhouden dat het een straf is. Denk je nu niet dat jouw houding net ervoor zorgt dat jouw zoon geen begrip kan opbrengen voor de situatie?
Ik geef aan dat de jongens zich gestraft voelen. Mijn houding en wat ik gezegd heb tegen de jongens heb ik nergens aangegeven. Dat is dus iets wat je zelf invult.
Ik snap dat de jongens balen, maar ik vind de maatregel van school heel begrijpelijk. Ik zou als ik jou was een goed gesprek met mijn zoon hebben om hem te laten inzien dat dit niets met ‘straffen’ te maken heeft.
Je overdrijft gewoon enorm. Het zijn kinderen van 7 jaar en jij hebt het maar over straffen en dat je zoon en zijn vriendje dit zo ervaren en jij blijft dit iedere keer weer benoemen, Als mijn kinderen hiermee thuis zouden komen zou ik eens een hartig woordje met ze spreken, soms zijn dingen nu eenmaal zoals ze zijn en daar moet je het maar mee doen. Er komen nog meer obstakels in hun leven dan het voetballen in een panna kooi als je 7 jaar bent.
Dit ben ik met je eens hoor. Men weet blijkbaar meteen hoe jij als moeder je kind helemaal verkeerde signalen geeft, waardoor je kind zich zo afschuwelijk gedraagt. Foei! Nogmaals, ik snap de teleurstelling van de jongens, maar ook van de klasgenootjes. Ik snap dus ook de beslissing van de school. Daarom zou ik het in een compromis zoeken; soms samen in een team en voor de rest apart, zodat klasgenoten ook eens kunnen winnen.
Je vraag is, of de situatie terecht is. Ik vind het terecht. Dat ze het niet leuk vinden kan ik begrijpen. Jouw uitleg over waarom jij en je zoontje het wel onterecht vindt vind ik, net als velen in dit topic, vreemd en overdreven. Voetballen met z'n allen in de pauze op t schoolplein hoort leuk en sportief te zijn voor iedereen die mee wil doen. Dat ze soms wel en soms niet bij elkaar zitten gebeurd. Ik kan me de gekozen regel wel voorstellen. Om het straf te noemen vind ik overdreven. Het is een besloten regel en dat ze dat niet leuk vinden begrijp ik. Dat het anders voor andere kinderen niet leuk is begrijpen jullie niet, althans begrijpen misschien wel maar je hoeft je er niet op aan te passen lijkt het? Alleen je eigen gevoel telt ofzo? Om op niveau te voetballen is zo te horen veel ruimte voor buiten schooltijd. Onder schooltijd zijn de niveau's verschillend en zal t anders gaan dan op de voetbalclub. Leuk als ze ook eens samen mogen tijdens de pauze maar de maatregel an zich begrijp ik zeker wel.
Mijn dochter is ook net 7 en voetbalt ook op hoog niveau (selectie in een jongens elftal), een klasgenoot van haar speelt ook hoog bij een andere club. Tijdens de pauze gaan ze juist in andere teams omdat het volgens mijn dochter anders saai is omdat ze dan elke keer winnen. Toen dat jongetje een week ziek was, hadden ze zelf bedacht om in het team van mijn dochter 2 kinderen minder te zetten, zodat het allemaal wat eerlijker was. En ja, ook ik word wel eens door andere ouders aangesproken over het voetbal talent van mijn dochter, maar gelukkig alleen maar positief. Zoals al eerder aangegeven, is het dan geen goed idee om jouw zoontje met zijn vriendje samen tegen de rest te laten spelen? En anders na schooltijd samen voetballen? Of organiseer zelf eens een vriendschappelijke wedstrijd tussen het team van jouw zoontje en dat van zijn vriendje? Er zijn denk ik genoeg opties. Hoe doet de juf het trouwens met de teams met voetbal tijdens de gymles? Gaat dat wel goed?
Op een enkele na krijg je allemaal dezelfde soort reacties. Zou het liggen aan dat wij allemaal noet goed lezen, of misschien omdat we er collectief anders over denken? En je daar misschien eens goed naar moet kijken?
Jij vraagt of het terecht is Als je goed leest vind bijna iedereen het terecht en moet je niet zo zeuren je opmerkingen daarna zijn onnodig en kinderachtig en komen arrogant over Dus dan kan je zo'n opmerking terug verwachten
Verplaats je eens in de andere kinderen en laat je zoontje dat ook doen. Met begrip voor de ander kom je verder dan in verzet gaan. Verder vrees ik voor het moment dat zoontje en zijn vriendje wellicht wel minder goed worden in voetbal. Dat je met 7 jaar goed kunt voetballen wil niet zeggen dat dat zo blijft. Hij kan ook in teams komen waar anderen nog veel beter voetballen dan hem of door tegenstanders volledig worden ingemaakt. Nu al meer relaxt er mee omgaan kan hem ook in de toekomst helpen. Nu al zo focussen op 1 sport sluit ook heel veel buiten. Natuurlijk is het leuk dat hij het goed kan en er veel plezier in heeft. Maar een beetje realiteit of evenwicht lijkt me wel gezond om in het oog te houden.
Ik moet zeggen dat ik het wel heftig vind dat het gevoel van deze twee jongens door de meesten van jullie gewoon onder de tafel wordt geschoven. Waarom is het gevoel van deze jongens minder belangrijk dan van de andere kinderen in de klas? Ze moeten zich er maar overheen zetten en verder kijken dan alleen voetballen.
Dat die jongens balen, het niet eerlijk vinden , de juf gemeen is , etc lijkt mij een vrij normale reactie van een 7 jarige. Dat een ouder er vervolgens voor kiest hun gevoel alleen maar te bevestigen door het ( in ieder geval hier) ook steeds te benoemen als straf . Vind ik wat minder acceptabel. Immers de jongens hebben geen straf, ze mogen ook nog gewoon voetballen , de enige restrictie die ze hebben gekregen is, dat ze niet meer bij elkaar in het team mogen. Een beslissing van juf die het spel , op het plein, waarschijnlijk vaker heeft gezien dan de ouder. Is het alleen omdat ze samen zo goed voetballen, dat een ander dus niet meer aan bod komt, of speelt er meer en wordt hun ongenoegen van het lagere niveau van de ander ook verbaal uitgedrukt? Snap best dat je als ouder ook de eerste reactie hebt dat je kind nu " gestraft" wordt. Maar als volwassenen zul je je moeten herpakken, als de zaak niet duidelijk is een gesprek met juf aangaan en duidelijkheid hierin krijgen. Daarna kun je aan je kind uitleggen waarom deze regel er is gekomen, hoe hij ermee om kan gaan, dat het balen is maar dat straf toch echt iets anders inhoudt en eventueel samen over een compromis nadenken ( b.v op vrijdag mogen jullie wel samen in een team)
Iedereen snapt balende kinderen en dat ze het stom vinden etc, hele normale reactie, maar ouders kunnen beter relativeren en hun kind leren omgaan met teleurstelling. Ipv alleen maar zelf in de verdediging te schieten en te blijven hangen in de 'straf'. Daarvoor ben je volwassen, je zegt tegen je kind: ik snap volledig dat je baalt en dat het echt niet leuk is en dat mag ook. En daarna kun je helpen met relativeren en je kind helpen denken in oplossingen en mogelijkheden.