:x Ben het zo zat he ! nergens word ik serieus genomen, overal moet ik een enorme strijd voor leveren om iets voor elkaar te krijgen. En dan heb ik het voornamelijk over artsen etc. Je word gewoon weggewimpelt ! ze denken waarschijnlijk : ow daar komt weer zo'n jonge moeder zonder ervaring.. Wat is dat toch tegenwoordig ? mijn zoontje heeft koemelkallrgie en dat wist ik na de 1e dag, heb het zelf ook in extreme mate. Heb ervoor moeten knokken ! en nu gaat het nog steeds niet goed en moet hij eigenlijk nog betere voeding.. maar er is niemand die je gelooft hij ziet er toch goed uit ? is wat ze zeggen. Ja dat is de buitenkant ! allemachtig ik ben het zo zat ! ik mag dan een jonge moeder zijn maar daarom weet ik toch wel hoe mijn kinderen in elkaar zitten !? :x heb er trouwens 1 van 4 jaar en 1 van 11 weken.. en ben zelf net 24. lopen er meer tegen dit probleem aan ? of ben ik gewoon een pechvogel..
In mindere mate, maar ik merk het wel. Vaak word je aangesproken op een andere toon, alsof je idd al die bergen ervaring niet hebt die anderen wel hebben... En alsof alleen dat je dan een mindere moeder maakt! Maarreh, blijven knokken hoor! Want ik heb idd een kindje met niet zoveel problemen dus ben minder in zo'n situatie, maar voor je kindje moet je wel blijven vechten!
Ik heb nog 5 pakken friso allergy care voeding, wil jij ze hebben? Zoontje had tot 1 jaar heel erg kma. pb maar bij intresse.
herken dit wel hoor,, mijn dochtertje had ook koemelkallergie,, dit is inmiddels wel over gelukkig maar ik werd ook alles behalve serieus genomen ,, ben vaak afgesnauwd en weggewuift,, totdat ik een keer ontzettend tekeer gegaan ben tegen de assistente van de huisarts hahaha,, je wilt natuurlijk altijd de eer aan jezelf houden en gewoon rustig blijven maar ik vond het echt niet normaal meer,, er werd me trouwens ook heel vaak gevraagd of ik geen hulp aan huis wilde en dan werd dan vriendelijk maar toch met een ontzettende neergbuigende ondertoon gezegd :S en zelfs mensen op straat die gewoon hun hoofd schudde en zeide meisje toch :O nu was ik net 20 toen ik bevallen was niet eens zo heel jong maar toch... kan me voorstellen dat je je erg machteloos voelt hoor! maar mijn advies is gewoon op je strepen gaan staan en duidelijk zijn dat je serieus genomen wilt worden!
Ik herken het maar...het is wel tijdelijk! Ik was net 21 toen ons eerste kindje geboren werd. Ik voelde me ook wel zo net als jij en eigenlijk, heb ik als ik op mijn werk met jongen moeders te maken heb soms ook wel eens een vooroordeel klaar. Op het Cb kreeg ik ook wel eens nare opmerkingen te horen of zag ik aan de blikken van hen of gewoon mensen op straat dat ze het allemaal maar vreemd vonden. Je zag ze al denken, daar heb je er weer eentje. Nu inmiddels bestata ons gezin uit 3 kindjes en gaat alles goed, ja zelfs papa en mama zijn nog bij elkaar iets wat ook nogal vreemd blijkt te zijn..... als je jong vader en moeder bent geworden denken anderen dat je relatie gedoemt is te mislukken..... Maar nu, 8 jaar later, wordt ik op het CB erg serieus genomen. Geven ze zelfs complimenten over hoe leuk onze kindjes zijn en dat we vast weten hoe iets moet omdat het al de 3e is enz. Zelfs op straat krijgen we nu ipv gekke gezichten complimentjes zelfs van vreemden..... Vroeger vroegen onbekenden ongevraagd of het wel gepland was, nu zeggen onbekenden, wat gaaf, dat jullie kinderen zulke jonge ouders hebben. Zelfs collega's en vrienden die ouder zijn komen nu met vragen naar mij. Ik moet zeggen.....dat is ook wel heel erg leuk!
ik was 19 toen ik zwanger raakte van de oudste.. nu ben ik 24 en hebben we een 2e we zijn dit jaar ook getrouwd. Maar dat zien mensen niet aan de buitenkant he ?! heb heel wat rare blikken gezien hoor van mensen, zelfs bij de 2e maar toen kon het me niks schelen. net trouwens contact gehad met het consultatiebureau, en ze gaf me gelijk, de huisarts heeft daar geen verstand van, het gaat dus goedkomen met mijn zoontje. Maar mijn vertrouwen in mijn huisarts is geschaad.. Vanaf dag 1 dat hij geboren is zijn we al aan het knokken voor zijn gezondheid, het hele gezin lijd er inmiddels onder, wanneer mogen we nu genieten van dat kleine ventje ?
Mij zus is ook met haar dochtertje naar de kinderarts geweest. Erg serieus genomen, had ook koemelkallergie! Zelfs dietiste ingeschakeld... Mijn zus is 23 jaar....
Hmm, nee ik kan me er ook niet in vinden. Ik ben 21 (ook niet zo heeel jong) en heb een kleine van 14 (bijna 15) weken. Ik heb wel t idee dat de artsen een beetje "laks" doen.. maar niet alleen met mijn kleine, ik zie dat bij vele mensen terug..
ja, herkenbaar ikzelf ben nu 22 en mijn zoontje is nu 16 maand helaas zie ik er jonger uit dan ik ben (veel mensen schatten me steeds op 18 ofzo) en dat maakt het nog wat 'moeilijker' voor anderen als ik met mijn zoontje ga wandelen kan ik echt soms die blikken opmerken in het begin stoorde ik me daaraan, maar nu niet meer ik ben een mama en ik doe het goed en al degene die het niet willen zien, kijken maar even de andere kant op en indien nodig zeg ik luidkeels mijn gedacht! gelukkig heb ik ook mijn vriend (papa van zoonjte) die ook niet op zijn mondje is gevallen ) en ik vind het alleen maar voordeel hebben een jonge mama te zijn; tleeftijdvesrchil is minbder groot en dus later beter voor je kind mijn zoon kent mijn ouders en mijn oma's voor een heel lange tijd wss veel kinderen hebben enkel nog een oma ofzo, laat staan overgrootouders we zijn zelf nog jong en kunnen dus veel meedoen of es samen weggaan, ... lang leve jonge ouders
oja, die vraag van 'ist gepland' grrr een punthoofd zou ik daar van krijgen zelfs alst ni gepland was, tis er toch he, dus wast welkom !!!!! DUHUH