Mijn dochter is nu alweer 10 maanden en wordt al een echte meid! Voordat mijn dochter er was zei ik dat ik een tweede pas wou als de eerste zo'n 3 jaar is. Op het moment dat mn dochter 6 maanden was dacht ik alweer na over een tweede en nu zitten we er serieus over na te denken en eindelijk is mijn man er ook over uit: we gaan voor een tweede! Ik was helemaal blij maar nu begin ik te twijfelen en wordt ik helemaal zenuwachtig ( gezonde spanning dat wel). Is het niet te snel? Geniet ik dan nog wel genoeg van mn eerste? Kan ik het wel aan 2 kindjes ( ben best een stresskip met een drukke baan lol)? Zal het wel goed gaan? Wil ik nu alweer 9 maanden zwanger zijn? Hoe zal het financieel zijn? Kortom allerlei vragen waar ik nog geen antwoord op heb...... Wil ik een tweede? Ja zeker! Als ik die kleintjes zie smelt ik gewoon! En dan is het gezinnetje nog completer met zn viertjes en kunnen we allerlei leuke dingen doen. Mn dochter vindt andere kinderen erg leuk dus ze zal het vast ook erg gezellig vinden met een broertje/ zusje.... Maar die twijfel komt af en toe om de hoek kijken en bij twijfel zeg ik altijd niet doen Hadden diegene die een tweede hebben ook die vragen en twijfels gehad? Zo ff van me afgeschreven soms erg fijn....
Herkenbaar hoor! Hier was de wens voor een 2e kindje ook vrij snel al aanwezig. Maar er spookte ook van alles door mn hoofd, zag allerlei spreekwoordelijke beren op de weg Maar toen ik eenmaal zwanger was verdwenen alle twijfels per direct... en nu heb ik er al helemaal zin in, weer zo'n klein humpie straks!
Tja.. Dat is heel persoonlijk! Wij zijn er na 9 maanden weer voor gegaan. Onze oudste is en was altijd heel makkelijk. De zwangerschap van hem verliep ook prima. Ik was gelijk weer zwanger! Deze zwangerschap verliep wat minder fijn. Zo'n 18 weken misselijk geweest, beetje last van de bekken gehad. Fysio gehad en daarna verliep het beter! Bevalling ging prima (niet mijn hobby) en er zit 1,5 jaar tussen de kids. Maar daarna begon het gedonder. Ons dochtertje (jongste) heeft altijd veel vage klachten gehad en we zijn er nog niet klaar mee na 6,5 maand. Al denken we dat we in de richting zijn. Gebroken nachten hebben we ook nog steeds. We vinden het erg zwaar, maar wachten om voor een tweede te gaan had het vast niet beter gemaakt. Want als je kindje allerlei klachten heeft dan is dat altijd zwaar, helemaal als je er nog een kindje hebt lopen. En ja, de aandacht verdelen is lastig. Ik heb me vaak schuldig gevoeld naar beiden. En door alle toestanden om de jongste en natuurlijk nog niet lang geleden bevallen, maakt me soms erg labiel. Maar als we zien hoe lief en vrolijk ze naar elkaar kunnen zijn dan is dat echt geweldig! Ook die mooie lachjes van ze, die mooie ontwikkeling. Het is prachtig! Ook wij hebben getwijfeld hoor, ik denk dat dat heel logisch is. En wachten maakt denk ik niet dat je spanning weg gaat, want het is nou eenmaal spannend! Ik vond het de tweede keer nog spannender dan de eerste keer. Ik denk omdat je veel beter weet wat het is! Dus ja, waar doe je goed aan...? Goeie vraag! Succes met de keuze!
Nadat de eerste geboren was heb ik heel lang het idee gehad, dit nooit weer Het heeft een tijd geduurd voor ik het idee had toch een tweede te willen. toen we eenmaal zover waren heeft het anderhalf jaar en een aantal bezoeken aan de gyn geduurd voor ik weer zwanger was. na een helse zw.schap zit er nu bijna 3,5 jaar tussen onze meiden. als je er klaar voor bent zou ik er gewoon voor gaan, succes!!
Hier hetzelfde verlangen. Onze zoon is ook 10 maanden en ik wil dolgraag een tweede, zonder twijfels, alleen mijn man vindt het nog te vroeg dus ja dan houdt het op Zo te lezen zijn jullie er wel allebei klaar voor en de wens is er op dit moment, dus ga er voor! Twijfels zul je altijd wel een beetje hebben, ook als er meer tijd tussen je kindjes zit. Ik hoop voor je dat je snel zwanger bent en er lekker van kan genieten!
Jouw gevoel is herkenbaar hoor. Toen mijn zoontje zes maand was had ik ook het gevoel, dat ik nu een tweede wilde. Tijdens het stoppen van de pil benauwde het me toch behoorlijk. Kan ik dit? Is het niet te vroeg..... Twijfels, twijfels, twijfels. We hebben besloten om voorlopig nog een x aantal jaren te wachten. In elk geval tot hij zelfstandig genoeg is. Dit kan met 4 jaar zijn, maar ook later. We hopen op een tweede kindje, maar nu nog niet.
Onze tweede was een ongelukje (door de pil heen) maar ik herken je twijfels en heb ze ook gehad tijdens zwanyerschap. Die overigens de eerste 15weken echt niet leuk was. En de eerste twee maanden toen Milou geboren werd dacht ik echt van "komt dit nog wel goed" maar nu loopt het allemaal veel beter. Maar ik ben wel blij dat onze oudste al heel veel zelf kan en zn eigen goed kan vermaken!