Ties gaat al ruim 2 jaar naar het kinderdagverblijf. Voorheen moest hij altijd wel heel even huilen als hij weg werd gebracht, maar dat doen alle kinderen. Er waren ook tijden dat hij geen eens meer omkeek als we weg gingen. De laatste paar weken word het echt niet meer leuk om hem weg te brengen, want het begint thuis al met zeggen dat hij niet wil, vervolgens moet je worstelen om hem zijn schoenen aan te trekken, begint keihard te huilen, gaat huilend de auto in, krijsend de auto uit bij het KDV en het loopje naar binnen is helemaal een drama. Hij krijst echt keihard, hangt aan je broekspijp, laat je niet meer los, roept de hele tijd keihard (terwijl hij hartverscheurend huilt) mama, mama of papa papa, maar net wie hem wegbrengt. Wat kan dit nou zijn? Dit geeft mij het idee dat er wat gaande is op het KDV want ik vind dit echt niet normaal meer. Als ik het de leidsters vraag zeggen die dat er niks aan de hand is. Wat moet ik hier nou mee? Vind dit zo zielig!
Beste Rianne, Dit antwoord heb ik bij een soortgelijke vraag eerder gegeven: Mijn zoontje is net zo oud als de jouwe en hij heeft ook een periode gehad dat hij niet naar de creche wilde en steeds ging huilen en aan mijn benen hangen. Ik vond dat ook heel lastig en heb toen 2 dingen gedaan. Vragen waarom niet en benoemen van zijn gevoel. Als hij niet goed praat kun je wel een aantal redenen noemen die hij met ja of nee kan beantwoorden (vind je het gezellig om bij mama te blijven? Denk je dat mama je niet komt halen vanmiddag? denk je dat mama je niet lief vindt en daarom wegbrengt?). Jelle vond het zo gezellig bij mama. Ik heb gezegd dat ik dat snap en dat dat goed is, dat ik het ook heel gezellig vind met hem. Maar ik heb ook gezegd dat mama moet werken en dat Jelle daarom naar de creche moet. Het 2e was hem een keuze geven. Ik zei dan in een rustig gesprekje voordat we gingen (nadat we een boekje hadden gelezen ofzo): We gaan straks naar de creche omdat mama moet werken en jij niet mee kan naar mama's werk. Daarom ga jij spelen op de creche en mama (of papa) komt je aan het einde van de dag weer halen. Als we straks bij de creche zijn kun je 2 dingen doen: je kunt heel hard gaan huilen en dan gaat mama je een kus geven en naar haar werk. Je kunt ook niet gaan huilen en zeggen "dag mama" en dan geeft mama je een kus en gaat naar haar werk. Dus mama gaat sowieso je een kus geven en naar haar werk, alleen jij kan kiezen of je gaat huilen of dat je lief gaat zwaaien en dag zeggen. En mama vindt het fijner als je lief gaat zwaaien. Snap je dat? Het ging niet in 1 dag goed, maar ik heb dit verhaal een aantal keer afgedraaid en toen kwam inderdaad het moment dat hij ging roepen: Dag mama! Soms op de fiets vroeg ik dan ook al: Wat gaat Jelle zo doen: huilen of dag mama zeggen? Dan zei hij vaak: dag mama zeggen en dat deed hij dan ook. Elk kind is anders, maar misschien heb je hier wat aan. Succes en sterkte! Madelief
Sorry, ik vind het een rare reactie dat jij denkt dat het aan het kdv ligt.. misschien vind hij het onderhand geen uitdaging meer? dat zie je vaak bij 3 plus kids. Weet niet hoe oud de jouwe is? Mijn advies is er niet teveel op in gaan. Des te meer jij er op in gaat, des te meer reden heeft hij om te mopperen..
Hallo Rianne, Vervelend! Ook voor jou. Maar of dit aan het KDV ligt? Mijn dochter is 2.5 en heeft het tot op de dag van vandaag nog! (na 1 jaar) Ik probeer er maar zo luchtig mogelijk mee om te gaan. Na 5 minuten is het geschreeuw en het gekrijs namelijk al over..... Ik sprak met moeders waarbij dit 4 jaar! heeft geduurd.... nou kun je je lol op. Het is denk ik toch een manier voor ze om te kijken hoe ze je in kunnen pakken. Als ze 's ochtends wakker wordt, vraagt ze aan mij wat we die dag gaan doen. Dan zeg ik dat ze naar het schooltje gaat. Prompt zegt ze in bed dat ze een beetje ziek is.... haha. Nou mama trapt er niet meer in, en deze fase gaat vast wel weer over. Succes, Kari
Het is ook echt niet zo dat alle kinderen huilen hoor, bij het wegbrengen. Mijn zoon heeft nog nooit gehuild bij het wegbrengen, en ik zie het bij de andere kindjes daar ook nooit!! Ik blijf ook niet te lang staan draaien. Als hij op de groep is, krijgt hij een kus, en de leidsters eventuele informatie, en dan ga ik weg, en gaat hij met een leidster bij het raam even staan zwaaien. Ik denk dat het ook is, hoe je er zelf mee omgaat. Hoe moeilijk het ook is, toch zul jij aan je zoon moeten laten merken, dat het jou niet interesseert, en jij hem na een kusje gewoon daar achterlaat!! Is keihard dat weet ik..
hallo, ik werk zelf ook indd op een kdv, het zijn indd echt van die fases waar ze dan in zitten! heb zelf ook een peutermeisje en ik ben ook altijd van de korte rituelen, even een boekje of puzzel, even wat info doorgeven en zeggen dat ik ga werken kus en weg wezen! mijn meissie klaagt altijd s'morgens, ik negeer dat een beetje, met het zeggen van: komt allemaal goed het word vast leuk! en dan hou ik erover op en zeg niets meer erover, meestal huilen kindjes totdat mama het hoekje om is ha ha! en dan zijn ze alweer afgeleid!!!!!!!!!!! succes!
Mijn zoon is altijd razend enthousiast om naar het kdv te gaan. Hij wil zo snel mogelijk erheen 's morgens... Maar als we dan daar zijn begint het feest... Hij wil alleen maar mama. Niks is goed. Als ik wegga is het ook krijsen ed. Dit is nu sinds een paar weken, en sinds die tijd doet hij ook zo als ik hem naar opa en oma breng. Zal gewoon een fase zijn denk ik. Hopelijk is hij snel over