Mijn zoontje is 20 maanden en een redelijk druk mannetje. Kan thuis heel lief alleen spelen. Sinds een paar weken is het zo dat als er bezoek komt hij alleen maar bij me wil zitten en gaat huilen zodra ik hem op de grond zet of weg loop. Best vervelend als je visite hebt. Ook als we ergens op bezoek gaan is dit zo. Ook bij mensen die hij kent. Als z'n neefje vd zelfde leeftijd komt dan wil hij niet spelen. Neefje mag ook niet aan z'n speelgoed zitten en niet bij hem in de buurt komen. Net bij opa in het ziekenhuis geweest op bezoek. Daar waren nog wat mensen die hij niet kent. Hij kruipt zowat in me en wil weg... Hij gaat naar een gastouder waar nog 1 kindje is. Daar kan hij prima mee spelen. Als hij 2 is wil ik hem 1 ochtend per week naar een psz doen. Denk dat dat goed voor hem is. Maar herkennen jullie dit? En wat kan ik eraan doen om het te veranderen? Ik begin bezoekjes en visite te vermijden. Dat kan niet goed zijn toch?
Kinderen van die leeftijd zijn vaak eenkennig, dat is een fase die voor de ouders niet bepaald fijn/handig is. Ik zou zeker niet visites gaan vermijden, je kan ze vertellen dat je zoontje in een moeilijke eenkennige fase zit en ze hem het beste kunnen negeren en als hij contact wil het zelf wel komt opzoeken. Vaak zijn anderen de reden van een kind dat overstuur raakt, ze willen contact met zo'n kleintje en gaan dan gek doen, misschien wel oppakken en als hij dan huilt vinden ze het zielig waardoor ze hem nog meer aandacht geven en het dus alleen maar erger maken! Het beste werkt wanneer je visite hem "negeert" niet naar hem kijken en niks zeggen tot dat hij aangeeft dat het goed is. Succes en hoop dat dit misschien werkt voor je zoontje!
Dank je wel voor je reactie! Vind het alleen zo gek dat hij echt blijft huilen en echt niet gaat spelen. Ook al zijn we er 2 uur. Ik ga het inderdaad zo maar eens proberen. Zaterdag verjaardag van m'n moeder met een hoop voor hem onbekenden. Zie er best tegenop. Ben dan ook "bang" dat ze m'n zoontje niet leuk vinden omdat de andere kindjes wel lief spelen met elkaar.
ik doe altijd heel relax en niets forceren ...het zijn allemaal fases, tis ehct niet voor altijd.. mijn zoontje roept de hele tijd papa paniekerig hahaha, teriwjl die er dan niet is, nou dan leid ik hem af...door te vragen waar is papa, en dna zget hij werken...en dna gaan we even naar een foto kijken van papa...en die vreemde mensen laat ik gewoon... je kan hem toch gewoon betrekken bij jouw bezighden als je bezoek hebt, bijv helpen in de keuken koffie te maken of alvast iets "brengen" naar de visite ... of hun iets "laten zien" waar hij trots op is
Ja dat probeer ik ook. Maar zodra ik hem maar op de grond zet of probeer op de grond te zetten zet hij het op een brullen en met zn handjes in de lucht staan dat ik hem weer moet oppakken... Ik vind het een erg lastige fase moet ik zeggen. Ik vraag me ook af of het eenkennigheid is... Maar ja, wat het anders zou zijn weet ik ook niet
verlatingsangst/eenkennigheid, is hier iets wat steeds terugkomt om de zoveel tijd, de ene x wat heftiger dan de andere x ik doe bijv als mn zoontje steeds opgetild witl worden vragen, wie kan er rennen?...en dan vind ie dat ineens heel leuk, en gaan we samen ergens heen rennen... tis geowon btj uitzoeken hoe jij je zoontje op zn gemak kan krijgen, en als dat alleen maar kan zolang ie bij je zit, tja dan is dat maar zo...tis nog een klein ventje heh... samen spelen met kindjes is nog helemaal niet echt aan de orde, kindjes spelen dan vaak nog naats elkaar... en vooral op festjes is het altijd zo druk en veel indrukken opdoen, gewoon iets meenemen wat hem vertrouwt is, en een rustig plekje zoeken waar hij bij je mee kan spelen... ik vind hetw el normaal gedrag hoor, maar snap dat je het lastig vind ermee om te gaan
Ik zou er zoveel mogelijk aan toegeven, mijn ervaring is dat hoe veiliger dl zich voelt, hoe sneller ze van mijn schoot glijdt en op pad gaat. Bereid hem wel goed voor ook, vooraf vertellen wat jullie gaan doen etc. En idd afleiding werkt soms, maar pas als ze er klaar voor is heb ik gemerkt. Ik hoef niet met "rennen" te komen als ze echt nog bangig is, zeg maar. Ik kan haar soms met voorleesboekje en al aan een vertrouwde ander overdragen, en dan is het ook wel okee.
Thanx! Stelt me wat gerust... Ik zie zoveel kindjes die wel leuk willen spelen enz. Ik ga er maar gewoon aan toegeven inderdaad. Dat is wat lastig als er hier bezoek is en ik koffie enz voor bezoek wil zetten. Maar dat is dan niet anders. Het zal ook wel weer een keer beter gaan...