Een keuze maken na trauma

Och jeetje... Wat erg zeg!!!!! Poe hee... Ik wens je een goede bevalling toe!.
Hier absoluut niet iets vergelijkbaars. Maar ik heb na de tweede tegen een pnd aangezeten en dat was bv gerelateerd. Dus opgegeven en later gerealacteerd.
Door de hormonen weer in neerwaartse spiraal , maar t voeden zelf was genieten.

Anyway. Wat ik me voorgenomen had was een week borstvoeding. Dat is een belangrijke eerste "vaccinatie".
Dat ging ik doen.
Helass pas na een dag begonnen met voeden en heeft ze uiteraard kv gehad. Maar ik heb de week wel gehaald.
En toen zei ik: ik ga voor de twee weken. Dan zijn de tepels gewend en doet het minder zeer.
Ook dat gehaald.
Toen wilde ik naar een maand, want dan moest mn man weer gaan werken. En ook dat gehaald.
En toen ben ik gewoon door gegaan.

Dit werkte voor mij heel goed. Ik had me ingelezen in t belang van colostrum.en had er echt vrede mee gehad ls t daarbij gebleven was. Afgebakende dingen werken voor mij altijd wel goed

Succes met je beslissing!! Wat je ook doet, t is goed.
Dat jij goed in je vel zit is heeeeeel belangrijk.
Wilde alleen mijn ervaring even delen.

 

Als je graag bv wil proberen met je dochter en er zo angstig voor bent waarom ga je niet praten met een lactatiekundige en vraag je een goede begeleiding de eerste dagen. In het ziekenhuis kunnen ze nogal lomp zijn is de ervaring.
Als je je pasgeboren baby bij je borst in de buurt legt zal ze in de meeste gevallen vanzelf naar de tepel gaan zoeken.
Het speeksel van je kindje heeft ernaast ook een soort helende werking dus kan ook helpen met genezen mits de baby goed is aangelegd.

Laat je gewoon helpen door iemand die je hiermee vertrouwd.

 

Wat een verhaal TS, ik snap dat je heel onzeker bent en het allemaal even niet weet, deels spelen hormonen ook mee, hopelijk gaat deze bevalling en kraamweek een prachtige ervaring voor je worden!
hier iets anders meegemaakt, de eerste was een spoedkeizersnede waarbij ik net als jij vanalles heb gevoeld, helaas, toen kwam bv ook niet goed op gang, de kleine lag ook nog eens op de kinder afdeling een en al ellende, bij nummer twee wilde ik alleen bv geven als ik op de natuurlijke manier kon bevallen, helaas was dit ook weer een keizersnede (gelukkig gepland en niets van gevoeld) uiteindelijk heb ik dus vanaf het begin flesvoeding gegeven, en ik heb daar vrede mee, het was voor mij bij de tweede een prachtige bevalling, en ik heb een super mooie kraamweek zonder problemen wat betreft voeding gehad.

maar zowel de verloskundige als in het ziekenhuis adviseerde mij heel goed als ik wel bv had willen geven, je hebt idd lactatiekundige, bij ons in het ziekenhuis liepen die ook op de afdeling rond, ook heb ik bij de eerste een infoavond bijgewoond van de lactatiekundige, misschien kun je ook alvast wat extra info inwinnen, en als je eenmaal bevallen bent direct contact leggen met een lactatiekundige, zodat je de beste hulp krijgt. veel verpleegkundige etc geven wel info, maar de lactatiekundige weet toch net wat meer. ook de kraamhulp kan weleens gedateerde info geven, heb ik van enkele vriendinnen vernomen.
ik hoop dat je de knoop door durft te hakken, en ik gun je een prachtige bevalling, met een heel goed lopende borstvoedings periode, maar mocht je het toch niet aandurven, geniet dan van het geven van de fles! en vooral zorg dat je je niet schuldig gaat voelen!

 

Ik heb dezelfde ervaring als jij. Alleen omdat ik zover omhoog kwam tijdens de operatie, hebben ze mij onder narcose gebracht. En dus de geboorte van onze dochter niet meegemaakt. Hier heb ik ontzettend veel last van gehad en nadien niet snel genoeg de juiste begeleiding en hulp gekregen, terwijl we daar wel direct om gevraagd hebben.
Ook hier ging de borstvoeding niet goed, terwijl dat voor mn gevoel het enige was, wat ik had met onze dochter. Al met al werd het er niet beter op

Wat voor mij heel erg belangrijk was voor ons tweede kindje: ik wilde haar geboren zien worden , en ik wilde heel graag bv geven.
Bij de kraamzorg heb ik direct aangegeven dat ik graag iemand met veel ervaring wilde.
Deze bevalling is uiteindelijk een natuurlijke keizersnee geworden, en echt eenn prachtige ervaring. Ik kon haar direct op de IC aanleggen en dat ging gewoon super goed. En ook nu gaat de bv nog goed. Voor mn gevoel heeft deze bevalling de vorige bevalling goed gemaakt.
Ik hoop dat dit voor jou ook gaat gebeuren!

Oh ja, wat de bv betreft, ik heb tijdens de zwangerschap wel steeds gezegd dat ik minder obsessief met de bv bezig wilde zijn. Lukt het niet, dan lukt het niet. En zo denk ik er nog steeds over. .

 

Lijkt me een verstandig besluit. Een ks zal zeker de nodige stress weer met zich meebrengen.
Dan heb je de rust dat je hier niet over na hoeft te denken. Ik wens je uitetaard een natuurlijke bevalling toe.

Wat mij ook heelveel heeft geholpen was mijn borstvoedingscoach. 2 van mijn vriebdinnen had al drie keer succesvol bv gegeven en die heb ik gepromoveerd tot bv coach voor mij.
Zij had e echt verstand van en die appte ik dag en nacht met vragen en onzekerheden.
Erg fijn

 

Ik zou bv proberen omdat er dan 2 dingen kunnen gebeuren:
Of Het loopt goed, dan krijg je een positieve ervaring!
Of Het loopt niet goed, je hebt t iig geprobeerd, je baby heeft er wat van binnengekregen en je kiest bewuster voor de fv

Als je meteen fv geeft dan:
Blijf je sowieso met t negatieve gevoel van bv hangen
Je krijgt mss later toch spijt omdat je t niet geprobeerd hebt

Ik heb zelf ook geen fijne ervaring met bv, ben na 5 weken gestopt. Maar een volgende keer wil ik t weer proberen. Wordt het fijn: super! Wordt het weer ellende, dan is t niet anders. Heb ik t iig geprobeerd en mijn best gedaan

 

En wellicht naar een bijeenkomst over BV, aanleggen, kloven etc?? Dan ben je een beetje voorbereid. Had k ook gewild aks k t had gekunt!

K geef nu 8 wk BV. Niet te vergelijken natuurlijk maat een zware bevalling gehad, ingeleid, weeenstorm, persweeen tegenhouden, 2 uur persen, flinke knip, vacuumpomp en een schoudertje vast. Ruggenprik die niet goed zat en een kind dat toen blauw en slap niet ademend geboren werd. Na een zwangerschap waarbij hij vanaf 28 eeken dreigde te komen, vier opnames, spoed naar t academisch met gillende sirenes etc was ik KAPOT.
BV wilde k hoe dan ook geven, maar kwam nauwelijks op gang. Zoonlief zoog flink maarja, geen productie. Wel kloven en PIJN. Uiteindelijk hij aan de KV en ik kolven. Dat kreeg hij dan eerst, dan aan de borst, dan KV. Na een half uur 5 cc, wat een frustratie. Maar een week na de bevalling in totaal gaf k volledig de borst! K heb nog veel pijn gehad daarna, zonder aanwijsbare.oorzaak, gewoon gevoelige borsten en een ongeduldig kind.
Nu 8 weken later is t alle moeite en pijn waard geweest. K heb een heerlijk dikke baby, bv is echt handig, geen afmetingen en tijden gewoon zoals t loopt en t is echt heerlijk nu om m te voeden.
K heb wat gemopperd in t begin en echt gedacht te stoppen maar nu heeel blij dat k heb doorgezet!

 

Heftig hoor. Ik zou nu alvast contact opnemen met een lactatiekundige en met haar een plan maken. Zij kan je ook helpen met de eerste keren aanleggen. Ik zou het een kans geven. Is het na een week nog niet goed, dan stoppen. Of een andere deadline, wat jij prettig vindt.

 

Jeetje meid, wat heb jij veel meegemaakt bij het krijgen van je eerste. Hoop echt voor je dat je deze keer een bevalling krijgt waar je met een goed gevoel op terug kan kijken.

Over je borstvoedingsverhaal; hoewel het hier allemaal niet zo traumatisch en heftig was als bij jou herken ik toch wel veel dingen en ik heb dezelfde twijfels (nu al, hoewel wij nog niet eens bezig zijn voor een tweede. Ik wil wel graag nog een kindje).

Ik had een goede bevalling, alleen had ik geen energie meer over omdat ik daarvoor en tijdens niet heb kunnen eten en ik veel bloed ben verloren. Dus ging de kraamtijd al best wel moe in. Gelijk de eerste dag in het ziekenhuis tepelkloven. Aanleggen wilde zo niet dus maar kolven. Had niet direct het idee dat het op gang kwam. Hulp in het ziekenhuis vind ik om te huilen. Er is wel een lactatiekundige geweest maar zij praatte alleen maar en schreef een zalfje voor. Tsja, daar had ik niet veel aan. Aanleggen moet je doen. Zij keek niet eens hoe ik probeerde aan te leggen.
Eenmaal thuis (na 2 nachten ziekenhuis) heeft de kraamhulp me fantastisch geholpen met aanleggen en kolven en de productie kwam op gang. Toch leek ik niet te kunnen ontspannen. Ik sliep heel slecht en het aanleggen was een heel gedoe. Kon in de eerste weken ook erg weinig hebben. Bezoek was minimaal en tv en radio moesten uit. Zelfs het geluid van de telefoon die overging werd me teveel.

Terug naar het voeden: het moest met tepelhoedje want anders had ik gelijk een kloof. Na anderhalve week na de geboorte was de kraamhulp weg en toen heb ik het nog 1 week volgehouden. Ik kon niet meer. Ik stond stijf van de stress en ik kreeg spruw op de tepels waardoor aanleggen een hel was geworden. Het deed zo vreselijk zeer. Een uur voordat ik weer moest voeden zat ik al van: oh god nee, ik moet zo weer voeden. Elke keer die pijn, elke keer dat gedoe met het tepelhoedje en alle andere dingen die erbij komen kijken.
Nadat ik 's nachts nog slechter had geslapen omdat ik de hele nacht met brandende tepels had gelegen en alleen maar op mijn rug kon liggen besloot ik dat het genoeg was. Heb er uren om zitten huilen maar het was op dat moment echt de beste beslissing.
Achteraf gezien bleek ik ook niet zo goed tegen de hormonen te kunnen die vrijkomen bij het borstvoeding geven.
Hoewel ik nog steeds achter dat besluit van toen sta dat ik stopte steekt het nog steeds. Ik had het graag anders willen doen.

Aan de ene kant denk ik van: nooooit weer die bv, het was de hel! Aan de andere kant wil ik een volgend kindje ook de eerste belangrijke voeding zelf geven. En eerlijk is eerlijk: zo'n kindje aan de borst was toch ook best mooi, al kon ik er toen haast niet van genieten.

Ik denk dat ik, zoals ik er nu in sta, het bij de tweede gewoon ga proberen. Ik weet nu iets beter hoe alles werkt en hopelijk ben ik zelf dan ook relaxter. Wat taliaa ook al zei, dat wil ik dus ook doen. Die eerste week in elk geval proberen. Mocht dat goed gaan misschien een weekje erbij en dan zie je wel. Wat misschien rust geeft: je kan op elk moment stoppen met bv als je dat wil.

Schakel in elke geval een goede lactatiekundige in (kan vaak via je kraambureau) en vraag desnoods om een kraamhulp die heel veel weet van bv geven.
Wat je ook voor keuze maakt, ik wens je in elk geval een mooie kraamtijd toe.

 

Wellicht is er in je omgeving een borstvoedingscafe of mamacafe. Daar zijn ook lactatiekundigen aanwezig. In het oosten van brabant regelmatig.
Zij kunnen je helpen met oefenen van aanleggen met een pop, maar ook hoe je kloven kunt voorkomen en genezen.

En probeer er gerust meerdere uit. Niet elke lactatiekundige is wat bij je past.

 

Bij mij is mijn eerste bevalling niet traumatisch geweest, maar wat er daarna gebeurde heeft veel impact gehad. Mijn zoontje werd erg ziek een paar uur na de bevalling, wilde niet eten, spuugde alles (ook dat wat hij met de sonde kreeg) weer uit en hij was erg fladderig. De artsen hadden er geen idee van wat er aan de hand was. Na 4 dagen ging het gelukkig iets beter. Uiteindelijk mocht hij na 6 dagen naar huis. Ik heb toen nog 1 week bv gegeven. Na een moeilijke eerste periode waarin de bv maar moeizaam op gang kwam viel mijn zoontje ook teveel af en zat ik ook onder de dubbele antibiotica ivm een hardnekkige blaasontsteking. Daarnaast spuugde mijn zoontje ook heel erg veel. Ik trok het niet meer, moest alles afkolven zodat we precies wisten wat erin ging en van alles dat erin ging kwam de helft er weer uit. Uiteindelijk heb ik met veel tranen besloten om te stoppen met de bv.
Bij mijn tweede wilde ik het wel weer proberen. Uiteindelijk, met de nodige hobbels, heb ik ruim 1,5 jaar bv gegeven aan mijn jongste zoontje. Het heeft mij veel tranen gekost (kon het soms wel uitschreeuwen van de pijn, mijn zoontje hapte niet goed), maar toen, na vier maanden, de bv echt goed liep was het echt heel fijn en ik vond het echt zo makkelijk. Nooit op zoek naar warm water voor het flesje, erover nadenken hoeveel zoonlief mocht drinken en hoevaak per dag. Gewoon aanleggen wanneer hij honger kreeg en laten drinken zolang hij wilde.

Ik zou het een kans geven, met in je achterhoofd, lukt het niet, dan lukt het niet en dan is er altijd nog fv.

Ik weet overigens niet of je lang in het ziekenhuis moest blijven, maar bij mij kwam de borstvoeding pas goed op gang toen ik thuis kwam (bij de eerste op dag 4 en bij de tweede dag 6). Kennelijk werkte de drukte en stress in het ziekenhuis mij alleen maar tegen. Ook heb ik erg veel steun gehad van de lactatiekundige van het consultatiebureau.

 

Ik wil ook graag even reageren. Bij de oudste heb ik ook een pittige zwangerschap en zware bevalling gehad. Borstvoeding geven was een ramp en mede daardoor heb ik de kraamweek traumatisch ervaren.
Toen ik het na een aantal jaren het weer aandurfde om zwanger te worden was voor mij meteen één ding duidelijk; ik zou geen borstvoeding gaan geven en het ook niet gaan proberen. Op het verloop van een zwangerschap of bevalling heb je geen invloed. Op het wel/niet geven van borstvoeding wel. Door deze beslissing viel er echt een stressfactor weg. Voor mij is borstvoeding niet heilig. Ik vind het zelf belangrijker dat ik er als moeder niet aan onderdoor ga.
Ik heb echt een heerlijke kraamtijd gehad bij de tweede, en sta nog steeds volledig achter mijn beslissing. Ik weet nu wat een roze wolk betekent..

 

Hoi rijo.

Het had mijn verhaal kunnen zijn.
Traumatische bevalling(en), ook keizersneden en bij mijn jongste ben ik om die reden ook snel gestopt met bv geven.

Door paniekaanvallen, de vermoeidheid, het herstel etc. ging het kraantje gewoon al heel snel dicht en ik heb toen de keuze gemaakt voor 'mezelf' en een happy mama voor de baby (hoewel dat uiteindelijk ook psychologische hulp nodig heeft gehad).

Nu weet ik gewoon niet wat ik ga kiezen. In het ziekenhuis weten ze daarvan. Het zal denk ik ook, een last-minute beslissing worden, genomen op het gevoel wat ik ter plekke krijg.
Ik heb getwijfeld om alleen de colostrum te geven, te kolven, volledig bv te geven of gewoon de fles direct erbij te pakken. Kortom; ik weet het gewoon niet. Daarom laat ik me denk ik maar gewoon meeslepen door mijn gevoel. Al maakt dat het niet minder moeilijk.

Ik hoop dat je er uit komt.

 

Met wat voor trauma dan ook, heb je extra zorg voor jezelf te dragen. Vooral in zo'n heftige periode als de kraamtijd. Daarbij is het goed om het echt belangrijke van het minder/niet belangrijke te onderscheiden. Probeer de dingen los te laten die niet belangrijk (genoeg) zijn. Er is hier goede kunstvoeding te verkrijgen. Verhongeren zal je kindje niet. Jij bent veel belangrijker voor de kleine dan het extra voordeel dat bv zou kunnen bieden.

Maar soms kan je ook ergens tegen op gaan zien, wat eigenlijk niet meer zo zwaar is als je op het moment zelf beland. Sluit het niet uit voor jezelf. Maar spreek met jezelf af dat je doet waar je je goed bij voelt. En dat geld niet alleen qua voeding. Maar ook voor kraam bezoek etc.