Hoi, Heb eigenlijk geen idee waar ik dit neer moet zetten, dit leek me de meest logische plek. Ik zit al een tijdje te twijfelen of we nu wel of niet voor een tweede moeten gaan. Aan de ene kant neig ik sterk naar nee, ook omdat het voelt alsof mijn gezin af is, en ben ik ook al aan het onderzoeken of ik me kan laten steriliseren en aan de andere kant lijkt het me ook wel leuk ook voor Thijmen. Maar de echte drang, zoals ik bij de eerste had, om nog een kindje te krijgen is er niet. Betekent dat dan dat ik het niet echt wil?? Voelden jullie wel echt een drang om nog een tweede kindje te krijgen? Daarnaast ben ik soms ook bang om het wel te willen, het heeft 6 jaar geduurd voor we Thijmen kregen en in die tijd heb ik 2 miskramen gehad. Dat was heel erg zwaar en ik weet niet of ik het wel aankan om nog een kindje te verliezen. Ook was de zwangerschap door Hyperemesis Gravidarum (extreme misselijkheid) heel zwaar en moest ik naar het ziekenhuis. Ik weet er nu wel meer over, maar of ik het nog een keer aankan om zeg 20 weken kotsmisselijk te zijn??? Vind het zo naar om zo in dubio te staan. Elke keer als ik bijvoorbeeld heb besloten dat het zo goed is, gebeurt er iets waardoor ik denk: hmm toch wel leuk. Hoe weet je het ZEKER? Hoop dat er mensen zijn die mijn gevoel herkennen! Groetjes Rosa
ik herken je gevoel helaas niet. ik heb echt een ontzettende drang naar nog een kindje. Ik heb helaas ook geen fijne voorgeschiedenis en mijn lichamelijke situatie is verre van ideaal, maar ik wil heel erg graag en heb alles er voor over om dit nog een keer mee te mogen maken. Hoe oud is je eerste kindje? En hoe oud ben je zelf? Misschien kun je het heel even van je af zetten en er over een tijdje nogmaals rustig over nadenken? Zou iig geen overhaaste beslissingen nemen! Sterkte!
Hallo Rosao, Ik herken je gevoel niet, mijn drang naar een 2e kindje was groot en nu de drang naar een 3e kindje is zeker zo groot. Het is zeker niet fijn om in dubio te zitten, wat wil je vriend/man? Misschien ben je onbewus bang om zwanger te raken door je geschiedennis en ben je daarom zo aan het twijfelen. Je kunt tegenwoordig ook al voordat je zwanger bent een afspraak maken met de verloskundige om deze dingen te bespreken, misschien kan zij je geruststellen. Ik zeg altijd dat je krijgt wat je aan kunt, je zou dus ook kunnen zeggen we gaan onveilig vrijen en het lot bepalen of jullie nog een kindje mogen krijgen ja of nee. Als je nu iedere maand teleurgesteld bent weet je dat je eigenlijk toch best wel een kindje zou willen. Ben je steeds opgelucht dan moet je er misschien nog maar even mee wachten. Misschien lijkt het te simpel zoals ik het neerschrijf, maar zo wordt je ook niet vrolijk denk ik. Succes!!! Liefs Lies
Hallo Rosao, Ik herken je gevoel wel, ook ik heb twijfels. Heb een hele tijd gedacht dat ik het wel goed vond zo. Maar de twijfel begint steeds mee toe te slaan. Vooral voor mijn zoontje. Toch "durf"ik nog niet te stoppen met de pil. Ik voel me ook niet helemaal happy met mijn werk, dus dat helpt ook niet nu. Ik heb inderdaad nog niet de drang die ik de eerste keer wel had, zeker na mijn miskraam was de drang toen erg groot. Maar ik gooi de deur ook zeker nog niet dicht.
Ook hier (helaas voor ts) geen herkenning. De drang is bij mij en mijn man heel groot voor de 2e (zie banner). En mijn zoontje is pas 6,5 maand! Maar bij mij helpt het wel dat mijn zwangerschap echt super ging, ik vond het zo geweldig. Alleen de bevalling was dan weer een drama (vooral voor mijn zoontje, hij had het benauwd en zijn apgar was maar 2 ). En toch zie ik er niet echt tegenop. Dus het zou kunnen dat de moeilijke zwangerschap je iets tegenhoudt. Maar als je het echt heel graag zou willen, denk ik dat je het ervoor over hebt, gezien mijn eigen gevoel over de bevalling.
Hier wel zeker herkenning, deels dan. Zwanger worden was niet zo'n probleem, maar zwanger zijn!! Ik ben ook erg ziek geweest, de hele zwangerschap. t/m 12 weken continu kotsmisselijk, ook 1x opgenomen geweest wegens uitdroging, kon alleen maar op bed liggen. Daarna t/m 19 weken nog iedere dag misselijk, maar kon wel weer wat. Helaas begonnen vanaf 16 weken ong. tot het eind hele erge maagklachten en verder had ik GEEN energie. Heb niet meer gewerkt en voelde me iedere dag vreselijk. Ik ben doodsbang voor een volgende zwangerschap, dat ik het niet nog een keer aankan, of dat het nog erger zal zijn (9 maanden continu kotsmisselijk...???) Sowieso willen we wachten tot onze dochter wat ouder is, wat meer zelf kan, naar school gaat, het een beetje kan begrijpen... Want mama kan wekenlang niet voor haar zorgen. Dat is misschien nog wel het ergste. En dan nog, ik weet niet of ik het nog een keer aandurf. Aan de andere kant, heb ik wel weer kriebels om zwanger te worden! Een brusje voor mijn dochter, misschien valt de zwangerschap de tweede keer mee, kan ik wel genieten...? Ik heb tijdens mijn zwangerschap wel alle 'leuke' dingen meegemaakt, maar ik heb er nooit echt van kunnen genieten. Dat vind ik nu zo jammer! Ik was helemaal niet blij/gelukkig dat ik zwanger was, terwijl ik het wel heel graag wilde... Voelde me gewoon zó verrot!
Hoi, Thnx allemaal voor jullie mailtjes. Ik begin hoe langer hoe meer te denken dat alles toch wijst naar niet nog een kindje erbij willen. Zoals ik al zei, mis ik echt die onwijze drang die ik bij de eerste wel echt had. Heb nu meer het gevoel dat het toch wel goed zo is. @Maka123: wat je zegt over je zwangerschap herken ik wel heel erg. Soms heb ik heel erg het gevoel dat me een gewone zwangerschap 'ontnomen' is. Ik heb ook niet gewerkt in de zwangerschap. Heb je trouwens een pb gezonden over mijn site met betrekking tot extreme misselijkheid. Misschien heb je daar iets aan.
hier ook geen herkenning(zie banner) ik had heel erg de drang voor een 2e. toch zou ik adviseren niet meteen te laten stelleriseren. een kennis van mij had dat ook gedaan mar had na 2 jaar heel erg spijt... en toen kon het niet meer ongedaan worden gemaakt doordat er verklevingen aan de eierstokken zaten.... ik denk als je die drang niet heel erg hebt, je het ook niet moet doen nu... maar nu betekent niet nooit? succes!
Hier geen twijfel, mijn drang naar een tweede is groter dan de drang naar het eerste kindje. Ondanks dat ik ook hyperemesis gravidarum had (hele zwangerschap misselijk en overgeven, geen dag dat ik me goed voelde). Desondanks ga ik een hopelijk tweede zwangerschap niet uit de weg omdat ons gezin nog niet compleet voelt. Een sterilisatie is erg definitief, zolang je twijfelt zou ik dat niet direct doen... Succes!