Oh Ja, ik wiast al dat het niet goed was maar vond bijv koe ook niet meer goed klinken, was het even kwijt, hihihi , maar het is indd een koe
Of je nou de koe bij de horens pakt, of een geit bij de oren, het zou fijn zijn als je hier uit kan komen. Mijn vk vond ik op z'n zachtst gezegd ook niet erg aardig. Tot ze mijn bevalling heeft begeleid. Een supermens!
Sprak toevallig mijn kraamhulp vandaag en die zei ook dat het echt heel erg belangrijk is dat ik er eerst eens goed over praat met een psychologe, dus dat ga ik maandag aanstaande doen.
Nou in het eerste gesprek hebben we iig achterhaald wat voor mij nu het daadwerkelijke trauma is. Niet zo verwonderlijk misschien is dat het moment dat ik zonder Annika in de ambulance afgevoerd ben naar het ZH.
Hier een heel erg emotionele Loeki. Heb heel erg veel gehuild vandaag al. Bah, nu komen eindelijk de tranen los lijkt het. Ben ineens zo boos, heb spijt en nog veel meer. Waarom ben ik niet op mijn eerste gevoel af gegaan en ben ik poliklinisch bevallen zoals ik graag wilde. Waarom heb ik die VK's op me in laten praten om thuis te bevallen? Ik had meer voor mezelf op moeten komen, ik had voor mijn eigen gevoel moeten gaan en moeten kiezen voor MIJN manier van bevallen en niet die van de VK. Ik heb heel sterk het gevoel dat ik mezelf en mijn meisje te kort gedaan heb door niet te doen wat goed voelde. Die thuisbevalling heeft me vanaf het begin van de klachten in de 20e week niet lekker gezeten. Het is natuurlijk niet eerlijk om de VK hiervan de schuld te geven, maar ze hadden me gewoon moeten begeleiden bij een poliklinische bevalling en niet aan moeten dringen op een thuisbevalling. Als die complicaties er niet geweest zouden zijn, zou dit allemaal niet zo'n probleem zijn. Maar als ik nu terug denk aan het moment dat ik mijn 20 minuten oude dochtertje thuis moest laten en zelf met loeiende sirenes afgevoerd ben naar het ZH, dan schiet ik weer helemaal vol. eindelijk had ik haar na zo'n moeilijke zwangerschap in mijn armen en ik moest haar gelijk weer af staan.
Jeetje Loekie, Ik leef heel erg met je mee, ik wilde juist wel zelf thuis bevallen en de hele zwangerschap was prima verlopen dus er was geen vuiltje aan de lucht, omdat de ontsluiting op een gegeven moment stopte moest ik toch naar het zh. Achteraf maar goed ook, want de VK had me thuis nooit kunnen hechten. Ik had dan ook na de bevalling met ambu naar het ziekenhuis gemoeten... Hopelijk kun je nu een beetje met de verwerking verder Liefs! We moeten maar denken dat we op dat moment hebben gedaan wat ons (en de VK) het beste leek.
Ja maar dat is nu de crux, ik wílde eigenlijk helemaal niet thuis bevallen ;( Ja, het blijft vervelend als je achteraf naar het ZH moet. Ga je voor hechtingen ook met een ambu dan? Toch niet met loeiende sirenes?
Ik las dat je VK daarop heeft aangedrongen toch? Helaas weten we niet alles van te voren. Zelf zou ik nu toch zeker eerst eens in een ziekenhuis gaan kijken. Ik had volgens de gyn zeker met loeiende sirene naar het ziekenhuis gegaan i.v.m. bloedverlies/infectiegevaar. Dan had ik mijn kereltje gelijk moeten missen. Ze zijn met zijn twee bijna een uur aan het hechten geweest in het zh en ik kreeg de keus of op de verloskamer of onder narcose. Ik koos voor op de verloskamer want dan kon ik bij mijn ventje blijven!
Ik bén in het ZH wezen kijken, samen met mijn man en toch heb ik me om laten lullen. Geloof me het achterlaten van je kind is het ergste wat je kan overkomen op zo'n moment, gelukkig hoefde het bij jou niet zo ver te komen.
Nou ik ben al weer een behandeling verder, maar dat is geen kattenpis zeg, wat gaat dat letterlijk onder je huid zitten zeg
ik MOET nu naar dezelfde VK (hier heb je dus geen keuze bij ons in) omdat we overal best wel ver vandaan wonen..en ze komen niet / nemen je niet als patient aan als je verder als zover weg woont. Ik was de eerste keer helemaal niet happy (vanwege mijn ziekte ME/CVS, te grote baby waarbij het steeds niet serieus werd genomen totdat ik een groeiecho had geEIST!, extreem veel vocht ed.) ik werd gewoon niet serieus genomen volgens haar was het allemaal normaal maar als je extra veel kans hebt op depressies is JUIST begeleiding wat je zoekt.. Ik mag nu 26 aug op intake ik heb met mezelf afgesproken dat als er een bekende zit ik een goed gesprek aanga en EIS dat ik niet meer als 2-3 VK's om mag gaan doe van mijn situatie afweten (ipv de 6 van vorige keer die ik steeds moest blijven uitleggen wat ik nu had) en als er een onbekende is dan vraag ik verwijs naar gyn aangezien hun medische kennis tekort komen (haha nu nog uitvoeren WISH ME LUCK!)
@ Velobabe, mijn beste tip op dit moment is "praat er over en zoek hulp als je er zelf niet uit komt, je hoeft het niet alleen te verwerken." Ik ben er echter nog lang niet, dus misschien volgen er nog meer tips. @Imd, hier min of meer hetzelfde, deze praktijk doet de gehele regio, er zit er nog wel een in de buurt, maar dat komt omdat wij op de grens van de regio zitten, zij vallen eigenlijk onder een andere regio, dus denk niet dat ik daar zomaar binnen kan stappen. Ik zou zeker een goed gesprek eisen met de VK daar. Ik heb de eerste keer ook 8 VK's gehad, een gyn en 3 stagaires. De VK bij de bevalling had ik EEN keer gezien en haar stagiare was nieuw voor me. Ik wil echter een gesprek met ze vóór ik weer zwanger word.
Ik moet ook weer naar de zelfde vk praktijk, hier zit ook maar eentje. Ben nog niet eens zwanger en zie er al tegen op. Ze hebben me zoveel onzin wijsgemaakt. Ben bijna blij dat ik toch in het ziekenhuis moet bevallen, heb ik in elk geval geen begeleiding van hun. Die vk's hier zijn echt zo tegenstrijdig, de een zegt dit, de ander dat en je hebt echt geen flauw idee waar je aan toe bent. Tot slot hebben ze na mijn bevalling bij de controle (ben bevallen in ziekenhuis kz) heel onzinnige dingen gezegd, over dat het hun wel gelukt was thuis en dat soort dingen. (heb 14 uur weeen gehad en uiteindelijk kz omdat jesper te groot was) Volgens hun was het ook geen enkel probleem dat de navelstreng 3x om zijn nekje zat, terwijl de gynaecoloog daar toch heel anders over dacht.
Ik moet nu ook naar het ZH voo de bevalling, maar dat is dan wel poliklinisch en blijft dus onder begeleiding van de VK. Ik zou er echt over gaan praten vóór je weer zwanger wordt.
ja ik ben uiteindelijk naar de gyn verwezen met 37 weken pas, en uiteindelijk met 2 medische studenten (geloof ik) bevallen maar hun hebben hun werk beter gedaan als als die VK's bij elkaar haha Ja ik ga me er niet door laten tegenhouden ik ben nu heerlijk zwanger en ze kunnen nu gewoon een grote bek krijgen van me als ik het ergens niet mee eens ben hoor aldoende leert men idd.
@loekie2: ik ga er ook over praten binnenkort, maar ik kom wel onder begeleiding van de gynaecoloog, dus zij zullen niet mijn bevalling gaan doen gelukkig. Tenminste zo heb ik het wel begrepen. Enne, ik ga een volgende keer ook mijn bekkie wel opentrekken, hoe moeilijk ik dat ook vind.
@Loekie2 Heel fijn dat je je ervaringen met ons deelt. Ik ben nu vanzelfsprekend ook heel wat wijzer op bevallingsgebied dan voordat Keano geboren werd. Ik weet dat er veel dingen zijn waar je zelf geen invloed op hebt, maar zeggenschap is wat anders.