Tijdens mijn eerste bevalling zal ik ze ongetwijfeld gehad hebben, maar weet er helemaal niks meer van. Hoe herken je een perswee? Of is het gewoon iets wat je overkomt wat je niet kunt onderdrukken?
Ik bleef al mijn weeen vragen of ik al mocht persen ! Poehhhh wat wilde ik graag van die weeen af ! Maar uiteindelijk kreeg ik toestemming om langzaam mee te gaan persen met een wee. Ik herkende/ervaarde dus in eerste instantie niet iets heel anders. Wel vond ik mijn 1 1/2 uur persen totaal niet pijnlijk of vervelend zoals ik de weeen vond, die pijn was toen ook echt weg.
alsof je heel erg moet poepen haha jeetje wat deed dat zeer zeg. Heb 2 uur persweeën op moeten houden omdat ik op 9 cm bleef hangen. Toen ik volledige ontsluiting had en mocht persen kreeg ik geen persweeën meer dus op eigen kracht geperst wat was dat fijn zeg haha
ze voelen indd alsof je moet poepen. echt een drukkend gevoel naar onderen wat niet tegen te houden is. ik kan geloven dat het een hel is als je niet mee mag persen maar ik vond ze echt een verademing na de rugweeen. je kon eindelijk iets doen om de wee weg te krijgen en dat is persen.
Voor mij voelde het als een niet te onderdrukken drang om te persen, je zag mijn buik ook een soort van golfbeweging maken . Vond het echt heel anders aanvoelen als de ontsluitingsweeën, de persweeën vond ik niet pijnlijk. Waar ik nog het meeste last van had na afloop was de spierpijn in mijn armen, van het vastklampen aan mijn benen tijdens het persen zelf .
Het voelde inderdaad aan als of je heel nodig moet poepen, maar dan nog veel erger. Ik kon de persweeen ook moeilijk wegpuffen, had het gevoel dat ik moest persen.
Ik dacht vannacht dat ik ze had (maar ik was aan de diarree, sorry voor de details). Zo vind ik het voelen.. Alsof je het niet op kan houden..
Inderdaad alsof je moet poepen. Maar ik merkte ook dat ik al zachtjes mee begon te persen. Toen vroeg de gyn of ik persdrang had. Ik had het nog niet eens zo door, dus dat waren de persweeen.
Volgens mij heb ik ze gewoon niet gehad. Toen ze zeiden dat ik 10 cm had, kon ik alleen maar denken aan het feit dat ik nu zelf iets kon doen om de pijn te stoppen en heb ik als een gek geperst. Herken het gevoel in ieder geval niet.
HEERLIJK !! Na lang persen op eigen kracht kreeg ik opwekkers, heerlijk vond ik dat, daar kon ik tenminste wat mee (niet veel uiteindelijk want ze paste gewoon niet maar toch )!!
Niet op te vangen drang om met alle geweld je baby eruit te persen. Bij de oudste niet heel duidelijk mee gekregen door de ruggeprik hoeveel kracht er op een perswee zit. Onze tweede ging zonder ruggeprik en ik kon alleen maar meeduwen. Tegenhouden had geen zin. Ging kompleet vanzelf en met een mega kracht. Ze was ook zo geboren.
Eigenlijk voelde het een beetje alsof mijn lichaam, en dan met name mijn buik, een geheel eigen leven begon te leiden. Er ging zo'n oerkracht van uit, daar had ik zelf helemaal geen controle meer over.
Zo was het bij mij wel. Het waren weeën die ik niet kon wegpuffen (voor zover ik dat uberhaupt kon) en het enige wat ik kon was meepersen.
Inderdaad alsof je moet poepen, ik vond de persweeen alleen verschrikkelijk om tegen te houden (ongeveer anderhalf uur) maar toen ik eenmaal mocht persen, vond ik het eigenlijk gewoon een fijn gevoel..
Hahaha... Ik kreeg persweeen toen ik 8 cm. ontluiting had en moest ze dus een hele tijd wegpuffen waardoor ik vanzelf begon te grommen omdat dat heel onnatuurlijk is. Het persen ging bij die weeen bijna vanzelf, je kon het gewoon niet tegenhouden, overkwam je gewoon...
ik vond de persweeen heerlijk! echt een verademing na die nare ontsluitingsweeen. Ik voelde druk van onder, alsof je naar de wc moet idd. mijn lichaam deed t allemaal zelf leek t wel, ik zag mijn buik ineen krimpen en ik deed amper iets. Heel mooi vond ik dat, de natuur die zijn gang gaat. bij tweede bevalling in ieder geval bewust meegemaakt hoor dit alles, want de eerste was horror. zal t je besparen. ik heb afgelopen keer maar 2x hoeven persen, ideaal!
Ik vond ook dat het persen iets was dat mijn lichaam uit zichzelf ging doen, er was geen tegenhouden mogelijk. En dat begon toen de vk er nog niet was, maar ik wist meteen: dit is het, dit is persdrang! Het begon als een gewone wee, maar aan het einde 'rolde' er een heel raar gevoel door mijn onderlichaam, met heel veel druk naar beneden toe. Dus gelijk m'n vriend laten bellen dat de vk NU moest komen. Overigens zei ze tegen mij, nog voordat ze me had getoucheerd, dat ik alvast zachtjes mocht meepersen. Dat maakte het een stuk beter te verdragen. Vervolgens bleek dat ik al volledig ontsloten was en dus écht mocht gaan persen. Het was m'n eerste, en vanaf het moment dat de vk er was heb ik nog 1,5 uur geperst. Bij m'n tweede kreeg ik ook persdrang terwijl de vk weg was (ze was echt 10 min daarvoor naar een ander gezin gegaan). Toen ze net terug was braken mijn vliezen en nog eens 10 minuten later was mijn dochter er al.
Bij mij voelde het ook als een gewone wee, ik had ook echt niet in de gaten dat het een perswee was. Op het hoogtepunt / einde van de wee voelde ik een flinke druk vanuit mijn hele buik naar beneden, net alsof ik heel erge buikkramp had (wat eigenlijk ook zo is natuurlijk) en ging ik vanzelf meedrukken en keihard grommen hahahaha. De verloskundige was er ook nog niet en ik had nog maar amper in de gaten dat ik aan het bevallen was. Toen de verloskundige gearriveerd was en me getoucheerd had (8 cm!!) brak ze meteen mijn vliezen en toen had ik eigenlijk al meteen 10 cm ontsluiting en mocht gaan persen. Als een wee begon had ik het niet precies in de gaten maar ik kreeg een soort pijn, een ongemakkelijk gevoel in mijn buik waardoor ik het gevoel had dat ik weer mijn benen op moest trekken en het nog maar een keer moest proberen . Ik vond het een heel apart gevoel.
ik heb volgens mij geen goede persweeen gehad, ik kan me namelijk alleen nog maar herinneren dat ik pijn in mijn rug had. Daarom duurde het waarschijnlijk ook 2 uur voor ik haar eruit had geperst.