Ik ben al ruim zeven jaar aan de pil. Ben hem eind vorig jaar 1 keer vergeten. Mijn vriend en ik dachten dat het wel wat mee zou vallen. We wisten niet dat ik zwanger was. Ik ben zo'n zes weken heen geweest. [FONT=Palatino Linotype, serif]03 januari 2009 Donderdag, voel niks. Vrijdag nog geen teken. Oké, we hebben een risico gelopen, maar dat zal toch wel wat meevallen? En ik ben de laatste alleen maar wat moe. En oh ja, mijn rug zeurt wel steeds... En mijn borsten... Nee het zal toch niet? Vrijdagavond. Dat voelt als iets wat los gaat komen. Toch maar een tampon gebruiken. Die nacht een paar keer wakker met buikkrampen. Wat een buikpijn zeg. 's Ochtends nog steeds. Chris biedt aan een ontbijt te maken, zo kan ik nog even blijven liggen. Lekker warm. [/FONT] [FONT=Palatino Linotype, serif]Zal er nu toch maar uit. Ik kom eruit en voel het er gewoon uitlopen. Net of is er iets geknapt. Bed onder het bloed. En voor ik de trap afgewankeld ben, loopt het bloed me op de enkels. Angstig kijk ik Chris aan, die reageert rustig maar bezorgd. Maar snel naar de wc. Alles zit er onder. Het gaat maar door. Ik wordt duizelig. Gaat van alles door me heen. En ik voel me vies. Maar snel onder de douche. Houdt de deuren maar open, als ik me niet goed voel kan ik Chris roepen. Maar die komt af en toe al kijken of het wel dan niet met me gaat. 't Gaat. Voel krampen en mijn gevoelens worden heen en weer geslingerd. Chris en ik beseffen beide dat we zwanger waren, maar voor we daar iets van konden vinden het ook alweer kwijt zijn...[/FONT]