Als mijn man zou zeggen gelieve niet te voeden openbaar dan zou ik hem er even haarfijn op wijzen dát hij dan beter nooit meer iets buiten de deur móet gaan eten/drinken.
Als ik bij Centerparcs ga zwemmen zie ik weleens een moeder met een baby aan de borst. Maar het valt niet op. Eén keer heb ik in het horeca gedeelte van een dierentuin een vrouw zien zitten met een baby aan de borst. Ze zat met haar gezicht richting het looppad waar je langs komt als je van de ingang naar de dieren loopt. En ze zat echt halfbloot op die stoel. Er hing nog een beetje shirt over haar andere schouder (waar de baby dus niet dronk) maar dat was het. Nou kun je zeggen "op het strand zie je dat toch ook??" maar ik vind het niet nodig om zo in de kijkert te gaan zitten hoor. Neem dan een stoel die met de rug naar het pad zit als je je kleding niet aanpast op de voeding. Noem mij maar preuts.
Mijn vriend maakte het niets uit. Mij zelf ook niet, en dat vind ik uiteindelijk het belangrijkst. Het is nog altijd mijn lichaam dus ik bepaal wie wat te zien krijgt, op welke wijze en onder welke omstandigheden. Ik ging niet pontificaal met blote borsten in the spotlights zitten, maar ging me ook niet in 100 bochten wringen om maar te voorkomen dat iemand iets zou zien. Ik deed wat nodig was om mijn kind te kunnen aanleggen en laten drinken. Als iemand daar problemen mee heeft, kijkt hij/zij maar even de andere kant op, wat mij betreft. Zelf zie ik het best vaak, moeders die een baby voeden.
Ik heb ze ook op 1 hand kunnen tellen de afgelopen 3 jaar. Ben weleens bij een bv.cafe geweest, maar daar had op dat moment niemand haar kind aan de borst, haha!
Kom niet aan mijn man! Als er iemand mij door dik en dun gesteund heeft, ook als het moeilijk ging, ook als de omgeving lullig deed, dan is hij het wel! Hij steunt me voor 200%, wist al veel eerder dan ik hoe belagrijk het is bij allergie en astma! Ik kan heel veel redenen bedenken waarom je als moeder liever buiten in de kou zit als in een resaturant. Bijvoorbeeld ander kind dat je in de gaten wilt houden. Of simpelweg tijd. Als mijn baby drinken moest dan gaf ik. Dan ging ik echt niet eerst een rustig zoeken naar een beschutte plek. Kind moest drinken, kind kreeg, dat kon ik al lopend en vrijwel handsfree. Als ik dan wilde zitten dan ging ik als kind vast zat wel even verder zoeken. Iemand die zit te voeden met een bv-schort voor vind ik demonstratiefbbezigbzijn, zo van 'kijk mij eens discreet wezen', je kunt met goede kledingkeuze zo voeden dat geen hond doorheeft dat je voedt, daar heb je echt geen bv-boerka voor nodig. Met zo'n geval trek je juist de aandacht. Ik vind een kind de borst geven niet intiemer dan een kind de fles geven. Een moeder die haar kind de fles geeft geniet volgens mij even hard van de nabijheid van haar kind en van het tevreden volgedronken snoetje. Als dat genieten zo intiem is dat je dat niet op plekken met andere mensen mag doen, dan kun je beter alle moeders huisarrest geven. Of je moet ook fb-boerka's op de markt brengen of zo.
Mijn man zegt het ook tongue-in-cheek hoor. Hij stond ook altijd klaar, dag en nacht, om ons van alles wat we nodig hadden te voorzien. Hij was een super luierverchoner, kampioen badderen, en terwijl ik op de bank zat met kind deed hij gewoon het huishouden. Die eerste maanden heb ik naast mezelf en ons kind voedenecht weinig hoeven doen, alles werd voor me gedaan.
Had jij dan een draagdoek, of hoe moet ik dat voor me zien? Liep je in de stad, kindje krijgt honger, jij legt al lopend kindje aan en winkelt verder?? Dat lijkt me mega onhandig, leg uit aub . Ik bedoel, ik heb ook weleens met mijn kleine baby aan de borst staan koken maar dat ging niet zo heel erg makkelijk..
Ik heb wel eens voedend door de duinen gelopen, maakten lange wandeling in kou en wind, nergens een bankje, en NU honger. Goed je rug recht houden, kindje aanleggen en armen eromheen.
Wow, is het werkelijk mogelijk om een relaas te houden over hoe bv vriendelijk een echtgenoot wel niet is of hoe openbaar er wel of niet gevoed wordt? Het lijkt wel een wedstrijdje... Ik moet werkelijk zo langzamerhand ontzettend lachen om dit topic.. mijn verontschuldigingen. @Dirksmama... meer pro-bv dan jij? dat is gewoon eng Enne... maanden? Wow... dat is niet meer relaxt.. dat is domweg lui (sorry, zo komt het over)
Nou dat lui dat weet ik niet hoor Cygnet, ik ben ook niet lui in de zin van dat ik mijn man lekker alles laat opknappen terwijl ik op de bank zit te niksen, maar de eerste twee, drie maanden was dat toch wel wat het meeste gebeurde. Dus ik met baby aan de borst op de bank en papa nam de meeste huishoudelijke taken op zich. Ik was ook doodmoe.
Nou ja, dat is dan het verschil tussen mensen (en misschien ook bevallingen). Ik was na een week gewoon weer in mijn eigen doen. Bij dochter duurde dat iets langer maar dat had te maken met het ziekenhuisverblijf gedurende 10 dagen. Met een man die gewoon werkt, was het heel gewoon dat hij wat meer deed (doet normaal de helft) maar ik zat niet alleen maar op de bank met kind aan de borst. Ik kookte gewoon en deed kleine boodschappen, ruimde op, deed de was, licht schoonmaakwerk, administratie, zocht alvast de vakantie uit etcetc. Eigenlijk vind ik een participerende man gewoon niets met bv te maken hebben. Het is handig wanneer hij het snapt en het steunt en gewoon z'n ding doet in het geheel maar dat is met fv precies hetzelfde verhaal.
Waar gaat de discussie nu weer heen? Ik vind dat je vooral niet tegen je zin/gevoel in het openbaar moet voeden, maar ook dat er niet moet worden gedaan alsof voeden in het openbaar aanstootgevend is. Ik denk dat de meeste vrouwen dat op een 'beschaafde' (whatever that may be ) manier doen en als niet ... tja ... dan kijk je toch even weg. Ik zie ook wel eens iemand over straat lopen met net iets te veel zicht op het een of ander ... Maar goed. Ook dat is niet de vraag, de vraag is in hoeverre de partner daar iets over te zeggen heeft. Ik zeg: niet in verbiedende zin
Mijn dochter heeft de eerste 3 maanden de hele avond uuuuuren willen clusteren. Ik kon dan echt niet het huishouden doen, ook al zou ik dat best willen. Dus man heeft dat de eerste maanden 's avonds na het werk gedaan.
Maanden en dan lui? I wish dat het gewoon luiheid bij mij was na de bevalling van de oudste. Maar na een heel heftige bevalling+ks en veel bloedverlies+transfusie sta je echt niet na 10 dagen weer op de been hoor. Tel daar een huilbaby bij op en ik denk dat ik pas rond 4 maanden weer een beetje begon te herstellen. Sterker nog, 11 dagen na mijn bevalling ging ik voor het eerst even naar buiten met de kleine, wilde een klein rondje door de buurt lopen. Nou flauwgevallen dus, mijn lichaam kon het echt nog niet aan. Fijn dat jij het makkelijk hebt gehad na je bevalling, maar ga dan niet de vrouwen die het wel moeilijk hebben gehad die eerste maanden na de bevalling meteen maar lui noemen. Prijs jezelf eerder gelukkig dat jij lekker snel weer op de been was.
Ik werkte ook weer na drie maanden. Dus ik kwam weer een beetje boven jan en toen kon ik aan de gang op het werk .
Hier ook zo. Mn knip was na 10 weken eindelijk genezen, toen dus ook eindelijk zelf pijnvrij. Dochter bleef flink allergisch te zijn, met 8 weken op dieet gegaan en na 2 weken was ze klachtenvrij. Verder tot 4 maanden clusteren s avonds. Mijn man werkte in ploegendiensten dus stond er s avonds ook geregeld alleen voor. Heb afgelopen jaar vakantie en overuren opgespaard en mocht ik meenemen. Zomervakantie er straks bij, kan ik zodoende een week of 7 langer thuisblijven. Verder hopelijk zelf lichamelijk een andere start en een tevreden baby
wow, wordt die opmerking hier effe verkeerd geïnterpreteerd... nee, bv heeft inderdaad niks met seks te maken, behalve dan dat het wél ook een lichamelijke handeling is tussen twee mensen die veel van elkaar houden. Ik begrijp dan best dat er mensen zijn die dat liever achter gesloten deuren doen, ook al ben er daar zelf niet één van. (en mroos, dankjewel voor de verdediging )