Hallo lieve meiden Ik wil graag even m'n verhaal kwijt, hoop dat ik het met jullie mag delen. In het kort onze voorgeschiedenis... Na een lange weg in de mmm ben ik spontaan zwanger geworden van mijn kleine vriendje Siem. Met 30 weken kreeg ik hellp en een totale placenta ruptuur. Met een spoedkeizersnede is hij geboren, na 1,5 dag mocht ons wonder al van de zuurstof af! We waren zo verschrikkelijk trots. Na acht dagen is mijn vriendje ziek geworden en heeft tijdens een operatie een hartstilstand gekregen. Hij werd gereanimeerd en hij is in mijn armen gestorven. Ik mis mijn kleine vriend verschrikkelijk, iedere dag. Bij onze dochter Norah had ik heel veel extra controles, bij 35 weken kreeg ik preclampsie en is onze prinses met een spoed keizersnede geboren. Ze was zowel prematuur als dysmatuur. Maar o zo sterk! Na twee weken mocht ze naar huis, eindelijk ons baby bedje gevuld. We wilden Norah heel graag nog een broertje of zusje geven, we hebben zo veel liefde te geven. Ik ben nu 25 weken zwanger, heb wederom veel extra controles en medicatie. Door onze voorgeschiedenis ben ik extra alert op symptomen, maar wil niet voor iedere klacht het ziekenhuis bellen. Ik ben altijd bang dat ik hun tijd verdoe als ik voor niks kom. Ze zeggen altijd dat ik moet bellen, zijn altijd vriendelijk en alert. Kan er ook niks aan doen dat ik zo onzeker ben en niet vaak hulp wil vragen, ik ben gewoon zo helaas Maar vanochtend werd m'n hoofdpijn steeds erger en kreeg ik erg maagpijn en het werd me slecht. Ik kon gelijk terecht in het ziekenhuis. Heb met m'n eigen gynaecoloog en een andere gepraat en moest gelijk naar de verlos afdeling waar ze ook ctg ed doen. M'n bloeddruk was wederom veel te hoog. De ctg was gelukkig goed en de baby doet het prima, alleen de bloeddrukken waren te hoog. Ik was erg bang en verdrietig, heb gelukkig goed kunnen praten met de verpleegkundigen. mn bloed en urine zijn onderzocht en gelukkig geen grote afwijkingen te zien. Heb bloeddruk medicatie gekregen en mocht kiezen of ik wilde blijven of het aan durfde om naar huis te gaan. Ik wilde natuurlijk het liefst naar mijn prinsesje. Wel moet ik als ik me slechter voel, gelijk bellen. Maar ik ga er vanuit dat de medicatie zijn werk gaat doen. Nu krijg ik twee keer per week ctg, en vrijdag weer controle. Ik hoop zó dat ons meisje tot minimaal 32 weken blijft zitten. Zodat ik in ons eigen ziekenhuis kan bevallen en ze ook hier kan blijven. Anders moet ik naar Maastricht, daar is mijn kleine vriendje gestorven. Ik weet dat ik een grote kans heb op opnieuw hellp of preclampsie, en premature geboorte, maar zowel ik als de artsen gaan natuurlijk voor een latere termijn! Omdat het nu ook 30, 35 was. Maar o, wat ben ik bang. Het zal toch niet weer zo vroeg gebeuren. Ik ben zo geschrokken vandaag, ik kan niet nog een kindje verliezen. Dat kan ik gewoon niet. Bedankt voor het luisteren.
He meissie toch Wat hoopte ik toch dat je deze keer een zorgeloze zwangerschap zou meemaken. Vind het zo rot voor je Heel dikke knuffel
Wat vreselijk om je kindje te moeten verliezen. Ik hoop met heel mijn hart dat deze zwangerschap verder goed verloopt en je baby op een mooie termijn ter wereld komt. Heel veel sterkte x
Wat een heftig verhaal! En wat hoop ik voor je dat je zwangerschap goed verloopt. Heb je hulp zodat je het thuis een beetje rustig aan kunt doen? Heel veel sterkte gewenst. Knuffel!
Vreselijk! Ik duim mee voor je. Iedere dag is er 1, en het liefst zo lang mogelijk. Ben je nog int ziekenhuis?
Pfff wat heftig . Ik ga heel hard voor je duimen dat je het met de medicatie nog lang kunt rekken. Sterkte meis
jeetje meid wat ontzettend heftig dit 3 keer mee te moeten maken, ik wil je wel echt 1 ding op het hart drukken, bel liever te vroeg meis doe dit, je belt nooit voor niets houdt jezelf goed in de gaten ik ga voor je duimen dat deze kleine meid nog lekker bij je blijft zitten
Bedankt lieve meiden. Ik schiet er gewoon weer van vol. Dat ik jullie steun en lieve woorden mag krijgen, ik heb geen vriendinnen om het mee te delen, jullie helpen me enorm. Bedankt
Gelukkig heb ik een paar hele lieve forum vriendinnen die ik graag extra wil bedanken... Bolkje, pink peony, Mamabri en birds, bedankt voor alles.
Oh meid toch . Dikke knuffel! En je mag je echt niet bezwaard voelen, al bel je elke dag naar het ziekenhuis. Tuurlijk ben je bang en iedereen begrijpt dat, ook de professionals. Dus bij twijfel gewoon aan de bel trekken. Dat moet je blijven doen gewoon. En blijven babbelen erover. Ben er voor je!
ohh lieve mitsy, wat onwijs K*T dat je deze situatie nu wéér mee moet maken! ik hoop en duim keihard dat jullie kleintje voorlopig nog even lekker bij mama kan en mag blijven zitten.. dikke knuffel!
Wat een heftig verhaal. Beter 1 keer te veel bellen dan 1 keer te weinig. Ik duim voor een goede afloop van je zwangerschap. Sterkte.
He nee toch meissie.. Ik ga zo hard duimen dat de medicijnen hun werk doen en dat jullie meisje nog heel lang in je buik mag blijven zitten.. Had zo voor je gehoopt dat het 'gewoon' zou gaan deze zwangerschap, alsof het nog niet moeilijk genoeg is allemaal.. Heeeeeeele dikke knuffel.
Bedankt lieve meiden Vannacht redelijk geslapen, door de pillen wordt ik ook wel suffig. Net nog bij de huisarts geweest en de psych. Goed kunnen praten. Ik hoop dat vrijdagen bloeddruk gezakt is, maar ze kunnen deze medicatie altijd nog ophogen. Iedere week is nu super! Ik hoop zo dat ze lekker rustig blijft zitten voorlopig.
Vanmiddag nog even contact gehad met de gyn. Het is zo fijn dat ze zo betrokken is. Dat geeft ook een beetje rust. Ik mocht vandaag nog komen als ik wilde, voor m'n bloeddruk te meten. Maar manlief is werken, heb wel ook gezegd dat als ik me slechter voel, dat ik kom.
Och meid, ik ken je niet maar ik schiet echt vol na je verhaal. Niemand hoort dit mee te maken. Weet je.. Je kan beter te vaak bellen dan te weinig. Dit is gewoon te belangrijk.. Het is ook belangrijk voor jou kleine meid dat het met mama goed gaat. Dus gewoon doen hoor!! Desnoods verblijf je daar zodat ze je goed in de gaten kunnen houden. Het is doodeng en ik hoop dat ze nog lang mag blijven zitten. Dit is vast ook een stoere sterke meid! Stuur haar maar veel kracht en vertrouwen toe. Ik denk aan je.
Jeetje wat verschrikkelijk Ik hoop dar je kindje zo lang mogelijk in je buik blijft Dit gun je niemand Heel verl sterkte