Meis ik volg je topic al een poos, en wil je vanaf hier een dikke digitale knuffel geven. Nog maar heel even en dan mag je je kleine meisje in je armen houden!
Ik wil niet beweren dat ik je ken, maar ik heb wel een bepaalde indruk van je en ik heb een vermoeden dat als jij zegt dat het 'niet echt' gaat, dat het eigenlijk 'echt niet' gaat. Volhouden hoor, vertrouw op jezelf, laat je man binnen en doe het samen. Ik wens jullie alle kracht, moed en liefde. Laat je hoofd niet hangen!
Dikke knuffel meid je hou het al zo lang vol! Nog 1 dagje en dan mogen jullie haar ontmoeten en heerlijk knuffelen!
PS Voel je niet verplicht ons op de hoogte te houden hoor, steek al je energie maar in jezelf en je gezin.
Gelukkig nog maar een dag. Heel veel sterkte de laatste dag. Die zal wel extra lang duren. Dikke knuffel.
Heel veel sterkte... Wat moet je het ontzettend zwaar hebben. Jullie prachtig wonder is er bijna! Zet 'm op samen.
Ik denk heel veel aan je lieve meid! Hoop dat alles goed en rustig verloopt morgen en dan is ze er!! Dikke knuffel!
Och lieve lieve meiden... Heel heel erg bedankt! Ik heb het al vaker gezegd, maar jullie zijn zo'n steun. Het doet me echt heel erg goed! Morgen is het zo ver, na half 1. En dan is het wanneer er plek is. Ik ben heel zenuwachtig, blij maar vooral verschrikkelijk bang. Ik blijf bang dat er iets fout gaat, na ons kleine vriendje is niks meer vanzelfsprekend. Ik mis hem zo ontzettend erg. Morgen komt er een kindje bij, maar er is er een die nooit meer terug komt. Iedere keer beleef ik het allemaal opnieuw, ik weet nog precies hoe hij voelt, hoe prachtig hij was. Ik denk heel veel aan alle fantastische momenten met ons vriendje, het kangeroeen, het knuffelen, het was de mooiste week van mijn leven. Maar het moment dat hij in mijn armen overleed, is heel erg aanwezig, het doet zo veel pijn, en komt nu nog eens extra hard terug. Ik kan gewoon niet nog een kindje afgeven, dat kan ik gewoon niet. Ik weet heet, ik moet niet doem denken, maar ik heb geen knop die ik uit kan zetten. Ik denk dat ik pas kan ademen als ik mijn tweede prinsesje mee naar huis kan nemen. Ook blijft het gevoel van falen nog steeds aanwezig, de derde keer dat m'n lichaam me in de steek laat. Dan voel ik me slap, morgen een ks, waarom kan ik haar niet nog drie weken bij me houden? Ik weet het, dan ga ik eronder door, en de risico's worden dalijk te groot. Maar toch. Ik ben wel heel blij dat het zes weken gerekt is... Ik voel me eenzaam, de avonden zijn lang geweest. Ik mis m'n man en Norah heel erg. Ook vind ik het toch erg jammer dat er buiten m'n moeder, schoonmoeder, man en natuurlijk mijn prinses bijna geen bezoek is geweest. Of soms maar 1x. Ik lig dalijk in het totaal verdorie 6 weken in ziekenhuizen. Ach ja, wat zeur ik nou, straks als ik thuis ben met m'n man en dochters is alles goed. Dat is het aller aller belangrijkst. Maar ik heb nu even een verdrietige bui, dus vertel het jullie even. Nou ik ga zo maar lezen, m'n medicijnen nemen en dan hoog ik toch wat te kunnen slapen. *klaagmodus uit*
He naar mitsy, ga ik met je mee zitten brullen hier, heb je ook niks aan Ik heb echt geen advies, het enige dat echt zal helpen is idd met je meisje fijn naar huis gaan. Als ik kon, had ik de klok een paar dagen vooruit gezet!
Ik ken je niet, maar ik bid voor jou en je gezin. Ik hoop dat het morgen een mooie ervaring mag zijn, een rustige bevalling. Prachtig en hartverscheurend hoe je over je zoontje schrijft...ik hoop dat als jullie meisje er straks is dat je de angst los kan laten. Heel veel succes morgen, nu je laatste zwangere nachtje, dan de prachtige beloning. En je bent niet slap, je geeft alles voor je kindje. Ik bewonder je. Ik wens je een goede nacht.
Ha die Mitsy. Ik ken je nog van een vorig topic over hypertensie. Ik wil je veel sterkte en succes wensen morgen! Die eenzaamheid, die ken ik zo goed. Ik heb er dan 4 weken ingelegen ipv 6, maar toen kwam ik erachter dat ik door mijn fulltime werk en gezin eigenlijk geen vriendenkring heb. Ik hoop voor je dat je snel thuis mag zijn met je twee prinsessen en jouw man en dat je weer snel veel gezelligheid om je heen mag hebben!
Lieve Mitsy, Wat je schrijft is zo herkenbaar. Het is net of je steeds op dat slechte nieuws wacht. Ik ben 2 maanden geleden bevallen van onze dochter, nadat we ons zoontje vorig jaar Oktober zijn verloren. En wauw, zij huilde, zij mocht wel bij me liggen, en zij mocht mee naar huis! De angst staat nu heel logisch op de voorgrond, maar hopelijk zal straks als ze er is de blijdschap overheersen. Ik wens je alvast heel veel succes, maar vooral ook een prachtige eerste ontmoeting. Zet 'm op!