Bij de eerste wilden we het niet weten. We wilden toch een 'neutrale' babykamer voor evt. volgende kindjes/ander geslacht en qua aanschaf van spullen zijn wij toch niet echt heel erg van alles blauw of roze... Maar ik heb dus altijd het gevoel gehad dat de eerste een jongen was, écht tot ze geboren was. De vk vroeg toen nog: jullie wisten niet wat het was toch, kijk eens even...! De verrassing toen het toch een meisje bleek te zijn, geweldig! Bij de tweede wilden we eens weten hoe het zou zijn als het wel bekend zou zijn maar ik zou er niet meer kiezen. Je weet al zoveel van je kindje dat juist dat ene wat je niet perse hoeft te weten (mits het niet anders kan) zo leuk is. Nu bij de derde weten we weer niet. Heb wel het gevoel dat het een meisje is, gezien de vergelijking bij mijn eerste zwangerschap (druk kindje, draag het heel erg naar voren) terwijl de tweede juist heel rustig was en meer rond gedragen. En dan toch weer de verrassing dat het toch een jongen blijkt te zijn, heerlijk, kijk er nu al weer naar uit, dat was het leukste moment van de bevalling...
Ik vind het heel knap van de dames (en heren ) die zo lang kunnen wachten ! Voor mij is het een cadeautje dat in de kelder ligt met mijn naam erop en ik mag het uitpakken ..... En er dan voor kiezen het niet uit te pakken kan ik mij maar moeilijk voorstellen haha, vind het dus echt knap ! Ik heb het dus bij alle vier geweten . Ik vind de bevalling sowieso wel magische en het is ook een verrassing hoe groot hoe zwaar hoeveel haartjes wat voor neusje mondje en oortjes etc Soms denk ik wel... Ik heb 4 keer de kans gehad om het niet te weten, er achter komen of het ECHT zoveel specialer is ( omdat ik het mij dus niet voor kan stellen ) maar toch heb ik het nooit gedaan ... Maargoed dat werd natuurlijk niet gevraagd maar ik wou alleen even zeggen dat ik het echt knap vind en er bewondering voor heb
Wij wisten het bij de eerste niet en dit vonden wij leuk: - het fantaseren, wat zal het zijn - langer nieuwsgierig zijn (vonden wij niet erg ) - het gevoel meteen na de geboorte 'wat is het eigenlijk', en het in die zin totaal niks uitmaken.. want na zo'n bevalling ben je alleen maar blij dat de kleine er is - de verrassing komt in een keer, en niet in delen in je zwangerschap (eerst geslacht weten, daarna zien hoe het eruit ziet) - nooit het gevoel gehad dat we dan geen kleertjes kunnen kopen ofzo... paar unisex en daarbij is er zoveel online vanuit je bed te kopen (+ bezoek lekker veel kleertjes laten kopen!). Bij de tweede wisten we het met 35 weken, de gynaecoloog vertelde dat er vocht bij de balletjes zat (en ja.. dat hebben meisjes niet). Dus verrassing was meteen weg. Dat verrassingsgevoel dat je krijgt meteen na de bevalling was er dan uiteraard niet. Ik had het idee dat ik al gespiekt had in een cadeautje dat ik nog niet open mocht maken. Voordeel was dat ik alle kleertjes weer uit kon zoeken van broer.. maar dat was ook echt het enige voordeel. Nu weten we het weer niet. Want dat eerste gevoel vond ik prettiger dan het al eerder weten.
Wij weten het ook niet. Eerste keer wisten we het wel want dat wilde manlief meteen gezegd bij de 2e wil ik het niet weten. Ik vind het nu extra spannend, je blijft twisten wat ik erg leuk vind. Ook leuk dat anderen gokken en je het zelf toch echt ook niet weet. Het kan me ook niet snel genoeg gaan omdat ik zo nieuwsgierig ben, maar ik vind het niet weten denk ik toch een stuk leuker!
Hier wisten wij het ook niet. Ook ik werd erg nieuwsgierig toen de 20 weken echo in beeld kwam maar juist tegen het einde van de zwangerschap had ik zoiets van: ik zie wel. Had toen meer geduld gekregen. Over het shoppen: kamertje hebben we zo uitgekozen dat er prima roze of blauwe accessoires bij kunnen. Voordeel is dat we bij een eventuele 2 kindje de boel lekker zo kunnen laten. We gaan niet weer alles behangen en schilderen. Heb mooie uniseks kleertjes gekocht. Heb heerlijk geshopt hoor. Kaartje uitzoeken: Mocht 2x uitzoeken Nog een voordeel van het niet weten: het blijft doorgaans over het geslacht gaan. Geen gezeik over namen. Nicht van me wist het geslacht wel en toen waren met name de schoonouders bezig met de naam. Dat bleef me redelijk bespaard. Begin van de zwangerschap maakte het geslacht me niks uit. Later merkte ik dat ik toch stiekem een (lichte) voorkeur voor een meisje had. Jongen was net zo welkom geweest hoor, laat ik dat voorop stellen. Maar om niet teleurgesteld te zijn (want dat wilde ik niet voelen) stelde ik me in op een jongen, iedereen riep ook dat het een jongen zou zijn. Zelfs de verloskundige dacht een jochie. Na de bevalling niet eens direct gekeken wat we nou hadden gekregen. Pas na een kwartier ofzo. Onze eerste zorg was de baby. Alles goed? Alle vingers en teentjes er aan? Pas toen de verpleging vroeg hoe de baby zou heten dachten we er pas aan om te kijken. Met een beetje hulp baby omhoog getild om tussen de beentjes te kijken. Ik verwachtte echt dat er wat tussen zou hangen. Mijn eerste gedachte. Een meisje?! Neee, echt???!! *nog een keer goed kijken* Jaaaa een meisje! Ik vond het echt een magisch moment. Was het een jochie geweest dan had ik het net zo goed een magisch en mooi moment gevonden. Op dat moment heb je keihard gewerkt en ligt je kindje in je armen. Geslacht is dan de extra kers op de taart (voor mij dan). Vond het ook geweldig om iedereen te bellen en te kunnen zeggen dat we een dochter hadden gekregen. Mijn man maakte het niks uit, geslacht wel of niet weten, bij de volgende wil hij het weer niet weten. Ook hij vond het heel mooi zo.
Wij wisten het niet bij de 1e en ook nu willen wij het niet weten. De verrassing als jr bevallrn bent is zo geweldig. Ook het fantaseren ovet het geslacht is enorm leuk. En dan al die praatjes van iedereen..... haha. Ik vond het echt geweldig. Mij gevoel spreekt wel heel sterk en ook dat is een reden dat ik wil wachten. Ik vind het gewoon iets hebben om het niet te weten. Er zijn al zo weinig verrassingen kn het leven. En dit is er toch wel 1 van.
Ik wist het bij mijn zoontje wel, nu wil ik het niet weten maar mijn man wel. Voorlopig win ik Ik dacht dat het bij de eerste juist praktisch was om het te weten maar uiteindelijk heb ik heel veel unisex dingen gekocht. Heel veel jongenskleertjes kunnen ook voor een meisje, andersom is dat veel moeilijker. Het enige waar we tegenaan lopen is een meisjesnaam...
Bedankt voor al jullie ervaringen, super! Morgen is onze twintig weken echo en we houden het nog steeds op'verrassing'. Mocht het nodig zijn of ooit per ongeluk toch uitkomen, dan vinden we dat hartstikke leuk, dan kan ik me al goed instellen op wat er komen gaat. Blijft het een verrassing dan is dat ook helemaal goed en ben ik benieuwd hoe we dat gaan ervaren de komende maanden met de bevalling tot slot ..
Wij weten het ook niet en ben inmiddels bijna 30 weken zwanger. Ik ben echt wel heel nieuwschierig maar de verassing lijkt me zo leuk. Ook kunnen we er over blijven praten haha. Nog een paar maandjes en dan weten we het
Wij vonden het ook heel leuk om het niet te weten! En idd heel apart dat je op het moment van bevallen niet eens bezig bent met het geslacht. De spanning voor de mensen om je heen is ook echt geweldig, iedereen incl jezelf is zo nieuwsgierig! Wij zouden het bij een eventueel 2e kindje weer zo doen.
Wij wisten het bij beiden niet. Eerste was een 'gewone' bevalling en ik was echt helemaal niet bezig met of het een jongen of meisje was. Blij dat ze er was. Bij de tweede was het een keizersnede. Dan ben je toch anders bezig, ik was me bewuster van de hele geboorte ofzo, je hebt ook geen pijn. Dus toen zoon boven het doek hing was het ook overduidelijk (nu heb je dat met jongetjes natuurlijk sowieso al snel). In de zwangerschappen helemaal geen moeite mee gehad. Ik vind het zo bijzonder dat je überhaupt zwanger mag worden, wat doet het er dan toe wat het is (voor mij he?!). Shoppen voor neutrale kleertjes is niet makkelijk, maar aan de andere kant kun je tegenwoordig ook zo makkelijk online bestellen. Bij de 2e beviel ik de dag voor kerst en heb ik in die week gewoon jongens en meisjes kleding besteld en de meisjeskleding uiteindelijk weer teruggestuurd. Dit was wel omdat ik verwachtte niet zoveel te krijgen ivm de kerstdagen (winkels dicht) en mensen die niet wisten dat ik ging bevallen (alleen ouders wisten het ivm opvang van dochter).
Bij de eerste twee wisten wij het wel. De eerste keer vonden we het zo spannend dat we het gewoon wilden weten, dat haalde in elk geval een klein stukje van de spanning af. Bij de tweede dacht ik dat het een meisje zou worden en toen wilde ik het graag zeker weten, omdat ik bang was dat ik anders teleurgsteld zou zijn bij de geboorte (onzin maar ja, hormonen he). Bij de derde maakte het ons niets uit wat het zou zijn, en toen vonden we het juist wel spannend om het een keer niet te weten. En dat was het ook! De dag voor de bevalling had ik toevallig nog een groeiecho en toen meende ik wel een piemeltje te zien, maar de echomevrouw heeft me niets bevestigd, omdat ik vantevoren al had gezegd dat ik het niet wilde weten. De volgende dag werd hij geboren en toen zagen we dat het inderdaad een jongetje was. Ik vond het superleuk om hem op te tillen en te kijken, haha, net als in de film: oh, it's a boy! Qua kleding had ik een neutraal setje, maar ik had ook een meisjespakje gekocht. Jongenskleding had ik natuurlijk in overvloed, maar ik vond het toch wel leuk om in elk geval een meisjessetje klaar te hebben, want ik was wel van plan om volledig los te gaan op haar garderobe, als het eindelijk een meisje zou worden, haha. Na al die spijkerbroeken en gestreepte shirts was ik daar wel aan toe. Het pakje heb ik later weggeven aan een vriendin van de zwangerschapsyoga die wel een meisje kreeg. Wat ik wel lastig vond was de namenkwestie. Wij vonden het zo moeilijk om een goede jongensnaam te vinden en als het nou een meisje was geweest, was al dat gepieker voor niks geweest.
ja ik heb altijd geroepen dat ik het geslacht niet wilde weten. mensen wilden mij ook altijd overtuigen van het gemak van het wel weten. Ik wuifde dat altijd weg, vond dat onzin. Er zijn genoeg babykleertjes in neutrale kleurtjes en de babykamer zou ik toch echt niet roze of blauw geschilderd hebben. Puntje bij paaltje kon ik mezelf niet bedwingen. Ik had mezelf er heilig van overtuigd dat we een meid zouden krijgen en mijn omgeving deed daar lekker aan mee haha. Op de verjaardag van mijn man hadden we de 20 weken echo. Vk schreef op een kaartje het geslacht. Tijdens een etentje hebben we samen de kaart opengemaakt. Ik zocht echt naar de woorden 'dochter of meisje'. Ik las alleen maar: gefeliciteerd jullie krijgen een zoon. ZOON?! HUH??? ik dacht dat ik maar even aan de leesbril moest hahaha. Ik stond perplext en heb serieus 3 weken aan het idee van een zoon moeten wennen. Uiteraard vond ik het super leuk, maar als jij in je hoofd al jurkjes en prinsessendingen aan het aanschaffen bent, dan stap je (letterlijk) van je roze wolk af. Achteraf ben ik dus super blij dat ik het geslacht wel weet. En de volgende keer maak ik deze keuze weer (als die komt). Maar ik begrijp waarom je het niet wilt weten. Het is ook een super leuke verassing tenslotte!
Bij onze zoon wilden we het heeeel graag weten, het haalt jnderdaad een beetje de spanning er vanaf van het voor t eerst zwanger zijn e.d. volgende keer zou ik het wel een verrassing willen houden.
Bij de eerste was ik heel nieuwsgierig en verrast te horen dat het een meisje zou zijn. (Ik dacht zelf steeds een jongetje). Bij de 2e nu wilde ik het ook weten, praktisch gezien qua babyspulletjes en namen verzinnen. We gaan er vanuit dat het weer een meisje is. Maar hier zit wel een verhaal achter... Bij 20wk echo zeiden ze een meisje, Bij een pretecho rond 28wk Werd dit in twijfel gebracht. En bij de liggingsecho konden ze het ook niet duidelijk zien. Beetje verwarrend dus. We gaan nu toch maar af op de 20wk echo. En tja als het toch een jongetje is dan is het ook gewoon welkom hoor! Neem neutrale kleertjes mee naar het ziekenhuis.
wisten het beide keren niet (nouja 2e bij de 36 weken echo per ongeluk en dat vond ik toch achteraf heel jammer...) ja het was makkelijker kleren en kaartjes uitzoeken, maar de verrassing was helemaal weg...