Mijn dochter verzet zich al tijden tegen het aankleden 's ochtends. Loopt rustig de hele ochtend (of liefst de hele dag) in haar pyama. Het was tot nu toe nooit zo'n probleem, want als ze naar de creche ging die dag dan kwamen we hooguit een half uurtje later, en als het een oppasdagje of mama- of papa-dagje betrof dan was het ook niet zo erg om een uurtje later aan te kleden. Maar nu is ze 4 en gaat ze straks naar school. We hebben al een paar weken wat geoefend, mede door de wendagen op school, maar dan is het steeds rennen, vliegen, haasten, omdat zij op het laatste moment pas wil/gaat aankleden en we dus veel te laat buiten staan. Ik wil niet dat ze te laat komt, maar ik wil haar ook niet teveel met stress op de nek zitten zodat ze 1. een gehaaste ochtend heeft en 2. een neurotisch persoon wordt (zoals ik ) Ik heb geprobeerd haar meteen te laten aankleden als we uit bed komen, maar dan moet ik het 8 keer vragen en wordt ze alleen maar heel geïrriteerd naar mij toe (of gaat ze weer naar bed!) Dan ga ik vaak liever zelf nog wat dingen doen die moeten gebeuren (wassen, aankleden, baby de borst geven, pap koken etc), maar als ik terug kom zit ze in haar spel en vertikt ze het nog steeds om aan te kleden. Met tanden poetsen is het hetzelfde. 9 van de 10 keer wil ze niet, en moet ik uitleggen dat we altijd 2 x per dag moeten poetsen.. maar het gaat bijna altijd met tegenzin, waardoor ik haar 10 minuten aan het vragen ben om te komen ipv dat we even in 1 minuut tanden kunnen poetsen. Ik voel me dan ook zo'n zeurmoeder!! Eerst aardig vragen om zich aan te kleden (zal ik je helpen of doe je het zelf?), uitleggen over consequenties te laat komen, en uiteindelijk resulteert het steeds in: OK, het is genoeg geweest, je gaat je NU aankleden! Overigens help ik haar graag met aankleden hoor, maar ze doet het al zolang het liefste zelf. Maar wel in haar eigen tijd dus... Hoe krijg ik die routine erin??
Tja vele zullen mijn aanpak niet goed keuren maar ik houd geen rekening met de kinderen wat dat betreft, Ik hou van op tijd zijn en de meesten kunnen bijv ivm werk het niet permitteren om te laat te komen dus zullen ook de kinderen optijd moeten zijn, Mijn zoon was 4,5 toen hij vertikte om zich aan te kleden, ik had nog een dochter van drie en een pasgeboren baby die de fles moest, aankleden kan hij prima zelf, schoenen aan zou ik doen zo ook knopen en ritsen, maar verder kan hij het prima zelf, Toen hij het vertikte zei ik hem dat ik hem hoe dan naar school breng als de grote wijzer bovenaan zou staan ( 08.00 uur) En dit heb ik gedaan, hij was niet aangekleed, ik heb hem in zijn pyjama in de auto gezet en bij school eruit gehaald, in zijn pyjama de klas in... Daar zat hij niet op te wachten, de kleding die ik mee nam trok hij binnen 2 minuten aan hij is nu 6 en hij trekt nu altijd zijn kleren aan voor de wijzer bovenaan staat want hij weet dat ik dan gewoon echt weg moet en dat ook doe, nog in de pyama of niet. Dus tot 5 voor 8 blijft hij in de pyama en dan gaat hij ineens in turbo stand
Goeie actie. Met 4,5 jaar vind ik onze oudste oud genoeg om te kunnen overzien wat de gevolgen zijn van niet aankleden. Tot nu toe is het genoeg om te zeggen 'tsja, dan moet je maar in je pyama mee naar school'. Als dat niet (meer) zou werken, zou ik hem inderdaad in pyama laten gaan.
Hier is het gewoon eerst wassen, aankleden, tandenpoetsen, daarna pas naar beneden. We doen alles spelenderwijs, dus zij is bv een tekenfilmfiguur dat gewassen moet worden, of zij is de dokter die naar een patient moet en dat kan natuurlijk niet in pyjama Als ze weigert, dan gaat het toch onder lichte dwang, dan heeft ze ook door dat het iets is dat gewoon moet gebeuren en dat het leuker is als we er een spelletje van maken.
Misschien samen de kleding uitzoeken Sochtends? 'Wat wil je aan vandaag?' En dan daarna 'goede keus/prima/o.i.d trek jij het alvast aan dan ga ik ..... en zie ik je zo beneden' Hier is het ook wel eens drama geweest. Nu loopt ze nog steeds het liefst in pyama
Ik bepaal wat er gebeurt en wanneer het gebeurt. Ik ben de moeder en bepaal. Ik ga toch niet te laat komen omdat mijn dochter niet wil aankleden. Idem dito met tandenpoetsen...ik ga echt niet 10 minuten vragen om te tandenpoetsen. Ik denk dat je even moet laten zien dat jij degene bent die bepaalt en niet je dochter!
Doordeweeks is het heel simpel. Eerst aankleden dan naar beneden. Avond daar voor legt ze zelf haar kleren klaar in de douche. In de ochtend, na het aankleden, ontbijten en als er dan tijd over is mag ze nog even tv kijken. In het weekend of vakanties is het prima om nog even in haar pyama rond te lopen. Jongste loopt nog wat vaker in haar pyama. Maar als het tijd is om aan te kleden dan doen we dat.
Ik maak m'n oudste wakker, knuffel haar, trek d'r pyama uit, washandje over d'r toet en kleding aan. Dan mee naar beneden. Kleed d'r aan in bed. Ze is moeilijk wakker te krijgen en m'n man is dan ook niet te motiveren (kom nou!! Schiet op!!) nu heeft ze d'r kleding al aan, lekker makkelijk. De jongste is sneller s ochtends, die zou zich tegen hij 4 is, wel zelf aan kunnen kleden.
Als mijn zoon geen zin heeft maak ik er soms een wedstrijdje van. dan geef ik hem de kleding, en ik ga de schooltas klaarmaken, en dan wie het eerst klaar is. en dan wint hij het altijd. de oudste hier is ook best moeilijk met dingen zelf doen. hij kan zogenaamd niks. terwijl de jongste van net 2 alles zelf wil doen en die doet het nog sneller dan de oudste. alleen wedstrijdjes werken hier.
Heb van een aantal moeders in directe omgeving wel te horen gekregen hoe zielig het is het is tot nu toe maar 1 keer voor gekomen, hij weet nog steeds dat ik het echt doe dus het gebeurd niet wekelijks dat mijn kinderen in hun pyjama op school komen met 4,5 jaar Acht ik ze oud genoeg om zelf te begrijpen dat er gevolgen aan dingen zitten ( uiteraard met een herinnering van mij ) Zo ook met ontbijt, je mag dan wel lekker lang over je ontbijt doen maar 8 uur is het grwoon gaan, niet gegeten ? Jammer dan ik heb drie keer gezegd dat we zo gaan en als je het vertikt om te eten dan moet je op school maar wachten tot het tijd is voor het fruit. Maar verder ben ik ook lief hoor haha
Ik waarschuw hier altijd mee. Dochter kiest dan altijd eieren voor haar geld, maar ik zou dit dus ook doen, als dat nodig is. Ga niet eindeloos de strijd aan en dit hoef je maar 1 keer te doen, dan is dat weigeren om aan te kleden wel over
Ja dat heeft mijn man dus gedaan met onze kinderen, en opa ook, Beide willen niet uit de auto ? Oke dan doen we wie het eerst bij de voordeur is, allebei niet eten ? Wie heeft als eerst de boterham op ? Beide niet de kleding aan .. Wie Kan zich sneller aankleden Wie ruimt er het snelste op ? Dit heeft er in geresulteerd dat er een onderlinge strijd is gekomen en dat ze overal een wedstrijdje van maken, Bij mij is het, niet in de auto willen ? Dan blijf je maar hier, niet uit de auto willen, dan blijf je maar zitten, geen ontbijt? Jij hebt dan de honger ik niet, wil je niet opruimen ? Dan blijf je op de bank zitten en er word niets anders gepakt tot je het andere spul hebt opgeruimd Heb er echt werk van moeten maken om er geen onderlinge strijd meer van te hebben want het was echt ...ik was lekker sneller, ik had het lekker eerder op, ik ben er lekker beter in dan jij, Gelukkig nu niet meer van die wedstrijdjes. Overigens geen kritiek op jou hoor als het werkt dan werkt net
Het is nu 2 jaar geleden, dus inderdaad maar 1 keer hoeven doen Moet zeggen dat ik hier juist om me heen vaak hoor hoe zielig dat was, en hier gauw oordelen zijn dus even twijfelde of ik het wel neer zou zetten hier... Maar ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben die het zo aanpakt of aan gepakt zou hebben
Ik heb het net als Hippo gedaan! Oudste 2 meiden moesten naar school. Die moest ik met de auto brengen. Ze waren toen 4 en 5 jaar. Onder hun had ik toen een peuter en een baby. Genoeg te doen dus om op tijd op school te komen. Dochterlief van 4 vond het ook wel makkelijk als ik haar aankleedde, maar ik wist dat ze het prima zelf kon. Ze moest het van mij ook doen, maar ze vertikte het. Ik ben toen gewoon een paar minuten eerder begonnen met alle kids in de auto te zetten. En tegen haar gezegd dat als ze niet klaar zou zijn als we weg gingen ze dus in pyjama mee naar school zou gaan. Dat hielp! Ze was nog nooit zo snel klaar met aankleden. En uiteindelijk nog nooit zo vroeg op school geweest. Daarna ook nooit meer problemen gehad. Ze had goed begrepen dat ze echt in pyjama meegenomen zou zijn. Klinkt misschien zielig, maar dit werkt als een trein. Eindeloos gaan soebatten hou ik niet van.
dl ontbijt trekt haar kleren aan en mag dan nog even tekenfilmpje kijken voor ze tanden poetst en naar school gaat. toen ze nog wat jonger was en ze wilde niet aankleden dan zei ik haar dat ze dan maar weer naar bed moest gaan om vervolgens net zo lang te blijven liggen tot papa weer thuis zou komen. dat wilde ze ook weer niet want dat betekende de hele dag in bed door brengen. wil je ook best helpen met speelgoed opruimen hoor maar dan verdwijnt het wel in de container. heb ooit eens haar allerliefste knuffel boven de prullenbak gehouden omdat ze weigerde op te ruimen ze was in no time klaar! ik vraag het haar ook niet om het te doen ik draag het haar op. ik ga ook echt de discussie niet met haar aan en blijf ook niet eindeloos doorgaan met het opdragen van dingen.. thuis is mama de 'baas' en als ze later zelf kids heeft mag ze dan de baas spelen.. ;-P
Wij zijn echt van de gevolg-oorzaak hier. Stiefkids liepen altijd eindeloos te treuzelen met de corvee en vergaten de helft. Volgens mijn man omdat ze ADD hebben ws, ik had daar zo mijn bedenkingen bij, (niet bij het ADD, wel of dat nou de oorzaak van al dat vergeten was, want er was echt altijd gezeur en gedoe). Afgesproken dat als ze dingen vergeten en wij dat later moeten doen, ze daarvoor huishoudelijke hulp in moeten kopen van ons. Van hun zakgeld dus. En 3 keer raden...? NOOIT meer gedoe over corvee: het is nu altijd gewoon klaar
haha hippo wat een goede actie ! Vind ik ook echt niet zielig. Hier ging het ook echt niet door. Ik heb wel geleerd wat meer tijd te nemen s`ochtends zodat we iets relaxter kunnen opstaan enzo. Maar als ik zeg dat ze nu aan moet kleden moet het toch echt. Als ze da niet doet zeg ik; " tja prima dat je treuzelt maar dan vrees ik dat we geen tijd meer hebben voor een boterham " ( en haar boterham s`ochtends is heilig dus dan is het snel klaar. ) Wedstrijdje doe ik niet. Als ik zeg dat ze zich moet aankleden moet ze het gewoon doen doet ze het niet zijn de gevolgen voor haar ( geen boterham dus bv. in pyjama naar school zou ik niet zo snel doen omdat dochterlief die meestal wel snel uit heeft dus dan zou ik haar in haar onderbroek in de klas moeten brengen dat gaat me wat te ver..
@Hippo fantastisch dat je dat zo hebt gedaan en dat het werkte Zo leren ze het beste de consequenties, zonder dat het ze enige schade geeft (niet zielig dus) Heb het vanavond vast even uitgeprobeerd met tandenpoetsen: pyama was aan, ze was weer op het bed gaan spelen.. gevraagd of ze wilde komen, geen antwoord... nog eens gevraagd.. niets.. Daarna rustig gezegd dat ik naar de kamer zou gaan en geen boekjes meer zou lezen als ze niet zou komen. Niks.. OK, dan ga ik! Maar 5 minuten later stond ik in de kamer en smeekte ze me om alsjeblieft haar tanden te poetsen "want ze kon toch niet met vieze tanden naar bed??" Heb het nog maar een tijdje zo gelaten, wel een beetje zielig, maar ik denk ook dat ze moet leren dat er dingen zijn die gewoon moeten gebeuren en dat we niet alles eindeloos kunnen gaan uitstellen.. Ik ben echt geen moeder naar wie de kinderen altijd maar moeten luisteren, wil ook geen kinderen die alles maar blindelings opvolgen, maar een paar kleine regels wil ik toch wel stellen..