Sinds ik zwanger ben merk ik dat ik heel erg ingetogen / terug houdend ben naar anderen toe. Als men vraagt hoe het met mijn zwangerschap gaat of ze zeggen voor de zoveelste keer "je kunt het nu wel echt zien hoor" dan knik ik of geef een kort antwoord. Ik merk dat ik mijn gevoelens niet met anderen wil delen (wel met m'n vriend trouwens!) Ik merk dat ik vooral denk het is van ONS.. en anderzijds voel ik me dan een behoorlijke egoist. Ik heb het gevoel dat ik een soort muur opbouw voor alle invloeden van anderen Als anderen een tip geven.. een idee.. een kadootje dan heb ik er eigenlijk altijd wel iets op aan te merken.. of ben het er gewoon standaard niet mee eens. Dit terwijl ik de kadootjes wel waardeer en sommige tips en ideeën bij nader inzien ook wel goed vind maar er voor uit komen.. neee dat doe ik niet We zijn nu begonnen in het kamertje en tot nu toe heb ik alle hulp af kunnen houden want ik WIL het gewoon samen met mijn vriend doen. Als we het over de bevalling hebben en m'n moeder geeft aan dat ze graag op de hoogte is wanneer het begint dan klap ik dicht en denk ik bij mezelf dat BEPAAL IK ZELF wel! Als s-moeder aan het fantaseren is dat ze deze zomer lekker met de kleine gaat wandelen dan denk ik NO WAY.. (vooral omdat ze pas vanaf dec. gaat oppassen) En als s-vader aangeeft dat ons kindje dan lekker weekendjes bij hun kan logeren krijg ik het helemaal benauwd.. In het topic "kraamtijd" las ik dat sommige mama's het moeilijk vinden om de kleine na de bevalling aan visite te geven. Maar dit gevoel heb ik zelfs al bij ouders, broers en zussen. Anderzijds wil ik natuurlijk dit bijzondere moment ook niet van ze afnemen.. Maar zodra ik er aan denk zegt mijn gevoel... IK heb het kindje 9 maanden gedragen dus ik hou het voorlopig ook bij me! Ik weet niet zo goed wat ik met dit.. ja noem je het egoistische / achterlijke gevoel moet. Hopelijk zakt het allemaal nog een weg want ik ben eigenlijk helemaal niet zo. Iemand ook ervaring hier mee? Liefs, LB
Hhihih herkenbaar verhaal!!! Vooral dat van s moeders hhih en dat logeren heb ik pas gedaan toen ze zelf konden aangeven of ze wilden. En dat toe eigenen van JOUW kind met ritjes en noem maar op lekker niet doen als je datr niet wil klaar uit!!! En alles zelf doen als kamertje etc heb ik ook gehad!!! Ach zullen de hormonen wel zijn hihih
Heel herkenbaar! Lekker doen wat je zelf wilt hoor! En vooral niets doet wat je niet wilt Hier gaat de kleine de eerst week/weken ook door niemand vastgehouden worden. En tja, zijn inderdaad hormonen, maar dat betekent niet dat je die gevoelens niet mag hebben
Pfiew!! Zo blij dat ik niet de enige "idioot" ben Hopelijk zwakt het allemaal wat af.. en dan vooral het vasthouden straks want opa's en oma's hebben daar voor mijn gevoel ook wel weer "recht" (al is dat een verkeerd woord) op Maar het logeren ed.. dat kunnen ze voorlopig wel vergeten...
Heel herkenbaar hoor! Ik wil wel mn zwangerschap delen, hou de oma's op de hoogte, toon iedereen die het al dan niet wil zien mijn echo foto's maar hou mn hart vast voor het moment na de bevalling. Wil geen vreemden aan mn kind, vooral geen kraamverzorgster oid, ik wil zoveel mogelijk zelf met mijn man doen en mijn moeder is er vanaf de persweeën om de kleine aan te kleden na de geboorte als wij daar zelf niet toe in staat zijn (wil dus niet dat de kraamzorg dat doet) Zoals ik er nu over denk mag mijn moeder het vast, mijn zus, 1 schoonzus en verder op onszelf na niemand...erg he. Denk dat ik bij mij wel weet waarom ik zo bang ben dat iedereen aan mn kind wil komen...mijn s.moeder heeft al een paar keer gezegd "zodra ze eruit is bel je en dan kom ik meteen al is het midden in de nacht. Ik kan niet wachten om het uit je armen te trekken" Het erge is nog, ze meent het....serieus, zoiets zeg je toch niet? Niemand trekt mijn kind uit mijn armen! ik krijg rillingen bij het idee! In ieder geval, ik vind het dus helemaal niet zo gek dat je er zo over denkt Hoort er een beetje bij denk ik, zeker bij een eerste kindje!
Sommige dingen zijn echt super herkenbaar. Ik denk dat het ook wel een beetje bij het zwanger zijn en moeder instinct hoort hoor, ik lees of zie zovaak zulke dingen om me heen. Je wil nou eenmaal je kindje heeel erg beschermen. Misschien verandert het wel als de kleine straks geboren is meid, je zit nu nog vol met hormonen die je op de meest rare gedachtes kunnen brengen.. Ik heb het zelf heel erg met het idee dat straks kraamzorg komt als ze is geboren maar ik echt hoop dat ik zelf sterk genoeg ben om haar meteen goed te verzorgen omdat ik het een verschrikkelijk idee vind dat iemand anders voor haar zou zorgen, haha.. heel erg bezitterig dus ook.
Met kraamhulp heb juist weer totaal geen moeite.. hmzz hoezo raar Meer omdat ik zelf ook in de kraamzorg gewerkt heb. Maar ik moet wel zeggen als ik door de kraamverzorgster naar bed wordt gestuurd om te gaan slapen gaat mijn kleine wel MEE! Of vriendlief blijft bij hem/haar Echt niet dat de kraamverz. de kleine mee neemt Enne een schoonmoeder die een pasgeboren kind uit de armen van een net bevallen vrouw wil trekken.. GRRRR steekje los?? Nee.. net na de bevalling wil ik (en vriendlief is op de hoogte en het er mee eens) eerst samen zijn.. en dus echt niet dat de kleine dan bij mij of hem weggekaapt wordt! Liefs, de vol met hormonen Lievebeeb!
Haha, ik heb dat juist weer niet met me schoonouders. Kan echt niet wachten om ze de kleine te showen en te zien dat ze haar voor het eerst vasthebben. Maar ik heb het dan ook wel echt getroffen hoor met hele lieve schoonouders.
Het gekke is ... ik ook! Super schoonouders... vandaar dat ik mijn eigen gevoel ook totaal niet begrijp..
En ik herken het ook al! Met mijn ouders en schoonouders en vriend wil ik vrijwel overal wel over praten maar met andere... nee dat hoeft niet van mij. Soms kan ik er zelfs al niet tegen als ze naar mijn buik kijken Terwijl dat het natuurlijk vrij normaal is dat ze nieuwsgierig zijn. Als de kleine geboren is bepaal IK wie de kleine vasthoudt! En dat zullen hoogstwaarschijnlijk alleen hechte familieleden zijn...
herkenbaar, wil om die reden ook geen (schoon)moeder op vaste dag in de week voor kind laten zorgen, is míjn (/ons) kind en daar zorgen we zelf voor.. vind het ook al een naar gevoel als er wordt gesproken over oppassen/logeren etc. maar eigenlijk voornamelijk bij schoonouders, bij mijn eigen ouders vind ik dat minder vervelend.. en heb geen vervelende schoonouders, maar toch! zij hebben zo'n andere manier van opvoeden (bij mijn man) dan ik..
Hier ook heel herkenbaar.... Met name ook naar andere zwangere vrouwen dat ik het er niet over wil hebben. Of alles wat hun zeggen ik 'stom' vind... ben overigens heel blij om te lezen dat meerdere dit hebben.....
Heb ik bij de 1ste wel gehad. En achteraf viel het reuze mee. Heel veel dingen waarvan ik dacht het niet te willen of toe te laten, zoals baby vast laten houden door anderen, ben ik van terug gekomen. In het begin wel voorzichtig maar op een gegeven moment is het wel fijn om even zelf gastvrouw te kunnen spelen ipv met een baby op de arm te zitten. En een nachtje uit logeren, voor moeders en kindje wel goed in mijn geval. Lekker tijd voor elkaar en voor de kleine ook wel goed om beetje flexibel te zijn. Hij sliep heerlijk in het bedje van opa en oma. Maar het is je eigen gevoel en daar moet je niet tegenin gaan. Als het zover is dan kun je als nog een duidelijk standpunt innemen, misschien veranderd je gevoel nog wel en anders is het toch ook prima. Straks als de kleine geboren is ga je met name naar het kindje kijken, wat is voor hem/haar het beste.
Ohh, ik herken het ook! Ik ben nu 12 weken zwanger en ik wil dat niemand zich met mij bemoeit. Mijn vriend natuurlijk wel, en mijn moeder ook wel redelijk. Maar ik voel me zo opstandig. Bijvoorbeeld; mensen die zich bemoeien met wanneer en hoe we het aan familie moeten vertellen. Bemoei je er niet mee, dat bepalen we zelf wel!!:x Ik zou rustig op een hutje op de hei willen zitten en dan terugkomen wanneer ik bevallen ben.. Helaas gaat vriendjelief daar niet mee akkoord en mijn werkgever denk ik ook niet.
Herken het ook wel hoor! Wij ook wat probleempjes met schoonvader en zowieso schoonfamilie en heb heel sterk het gevoel van; mijn ouders moeten er eerst zijn hoor en dan pas jouw vader/zusje. Wil echt niet dat die er eerder zijn als mijn ouders!!!! En ik weet niet of ik wil dat hij ons kind vasthoudt Tja.... We zullen zien hoe het gaat straks, wie weet valt het allemaal wel mee.
heel herkenbaar! Ik heb geen problemen met mijn ouders en broertjes/zusjes. Heb ook afgesproken dat de baby dadelijk 1 dag in de week daar gaat logeren. Leek me een betere oplossing dan een kdv. Ik moet er alleen niet aan denken dat mijn s-ouders dadelijk de baby vast willen houden! Ik kan het sowieso niet zo goed met hun vinden omdat ze denken dat ze alles voor me kunnen bepalen. NO WAY!! Ik zit dus ook echt niet op hun te wachten. Ik vindt eigenlijk alleen wel dat ik het niet kan maken om mijn ouders wel te betrekken en dat zij wel alles mogen en mijn s-ouders niet. Ik denk dat ik me daar niet te veel van moet aantrekken en moet doen wat goed voelt, ook al is dat niet wat zij willen. Het is tenslotte mijn kind en niemand heeft er wat aan als ik me alleen maar zit op te vreten.
hihi herkenbaar hoor! Ik heb dit ook wel, vooral bij de s-familie kant zeg maar. Ik wil ook absoluut niet dat mijn kindje zomaar met hun mee zou gaan zonder dat ik er bij ben, en ik maak me nu al druk over het feit dat daar gerookt wordt en ik mijn kind daar dus echt niet mee naar toe wil nemen als ze niet bereid zijn buiten te roken (bij de andere kleinkinderen roken ze namelijk gewoon) Ik droom nu af en toe al over de ruzies die dat kan geven (vooral tussen mij en vriendlief) Maar ja, hier dus ook een hele beschermende mama, ik wil het op MIJN mannier en NIET anders Maja dan denk ik , liever zo, dan een moeder die dr kind geen reet intereseerd!
@Vagans...Herkenbaar stukje over dat roken, mijn s.ouders roken ook bij al hun kleinkids, één van die kids is zelfs asmatisch maar in hun huis gelden hun regels en dus wordt er gerookt. Das ook de reden dat mijn schoonzus er praktisch nooit komt. Tja en bij mijn kind....word gewoon niet gerookt, ook niet héél soms en ook niet met kerst. punt uit. Dus komt het eropneer dat ik daar dan niet meer heen kan, want ik moet hun regels wel respecteren toch? Het vervelende is, mijn man heeft al twee kids met zijn ex, en daar is altijd bij gerookt. Hun moeder rookte door tijdens de zwangerschaps en zij en manlief rookten ook gewoon waar de kids bij waren, dus als ik nu op mijn strepen sta weet iedereen dat ik de boosdoener ben die hun levenswijze veroordeeld. Ik ben trouwens geen anti-roker, heb tot een week voor ik erachter kwam dat ik zwanger was flink gerookt maar sindsdien zijn manlief en ik allebei gestopt en hij vind ook dat onze kleine niet aan de rook van zijn ouders blootgesteld mag worden...Tijden veranderen, bij zijn oudste kids kwam het niet bij hem op om buiten te gaan roken omdat hun moeder dat ook niet wilde. Ik weet het, slap excuus, maar ik ben blij dat zijn standpunt nu anders is
ohhh, echt heel herkenbaar hoor, nu verwachten wij de tweede en ben heel erg benieuwd of ik weer precies zo er over denk of niet. Als mijn ouders iets zeiden van lekker bij ons slapen ect ect, dan reageerde ik er vaak niet echt op, ze sliep alleen heel soms daar als we er zelf ook waren. In het begin droeg ik de kleine zelfs in een draagdoek die je helemaal omknoopt, dan hoefde ze tenminste niet van schoot naar schoot. Nu dat de eerste 15 maanden is eigenlijk pas nadat alles volgens mij goed liep, ze gaat lekker makkelijk slapen ect, laat ik dit ook over aan anderen (papa natuurlijk altijd al) als mijn moeder of oma op komt passen, bij oma laat ik alles nu aan haar over, en dit gaat echt super voor mijn gevoel, ook zou ik ze er nu wel naar toe brengen om bv s middags daar te slapen, maar de avond niet, lekker thuis, als mijn moeder komt oppassen leg ik ze zelf in bed, ivm ziekte van mijn moeder en ik niet het gevoel heb dat alles goed zal gaan.... en jaaaaa onze meid is al 15 maanden zelfs dan heb je het nog... ben benieuwd bij de tweede!! Maar je bent echt niet de enigste, doe lekker wat je zelf fijn vind en wilt, geef ook aan als iets je niet leuk vind, dit durfde ik dus echt niet zo goed. Toen de buren bij ons op kraamvisite kwamen (hebben niets met die mensen, zijn z on rare, en wonen toch ver weg/boerderij) moesten ze allemaal lisa vasthouden, ook alle 4 de kinderen, ze begon te huilen en ik had zo iets van geef haar terug, geef haar aan mij, maar hun moeder gaf ze gewoon door aan de volgende, vond ik echt niet fijn, en had er eigenlijk iets van moeten zeggen.... dit vond/vind ik dus echt moelijk. Wil ook geen zeur lijken ect. Er zijn genoeg mama's die zich hier in herkennen.