Onze dochter van 2,5 jaar is sinds een paar dagen aan het rommelen met slapen. Ze heeft zaterdagavond gespuugd, omdat ik denk dat ze toen ziek was. Sinds maandag wil ze opeens niet meer in haar eigen bed slapen en zegt ze steeds dat ze moet spugen. En probeert dat dan ook, ze roept het dus zelf op. Ik corrigeer haar dan en dan stopt ze daarmee. Ze wil nu dus niet meer inslapen in haar eigen bed, gaat dan meteen overstuur huilen en kokhalzen. Ze slaapt dus in ons bed en later leggen we haar dan over en slaapt ze gewoon door. Ik wil eigenlijk dat ze gewoon in haar eigen bed in slaap valt. Iemand tips om dit zover te krijgen? Is het een kwestie van gewoon doen en laten huilen en steeds even gaan kijken? En wat als ze dan toch weer gaat spugen? Negeren en opruimen en dan weer in bed leggen? Of even accepteren dat ze in ons bed in slaap valt in de hoop dat het een fase is? Ze wil nu ook steeds dat ik naast haar ga liggen, compromis is dat ik ga douchen en zij slapen. Wil ook proberen haar middagslaapje te laten vervallen... Misschien dat het helpt als ze moe is...
Hmm wat vervelend voor beide kanten in dit verhaal. Bij vrienden van ons was het niet overgeven, maar continu huilen. Dat kindje wilde van de ene op de andere dag niet meer slapen in zijn bed. Niks hielp, ze werden er gek van, want elke nacht was het flink raak. Ze hoorden iets over aardstraling in een kamer en geloofden daar eigenlijk niet in. Omdat ze er echt gek van werden, hebben ze wel iemand laten komen. Die zei; zet een meubelstuk in zijn kamer ergens anders. Ook al geloofden ze dit niet, ze hebben zijn bed verplaatst. Sinds die nacht slaapt het manneke weer door!?
Je kunt proberen om in haar kamer erbij te gaan zitten. Met je rug naar haar toe. Zo weet ze dat je er bent en krijgt ze geen aandacht. Misschien lukt het dan om in te slapen en als ze slaapt kun je weg. Dit deed supernanny en het werkte wel. Als je maar niets tegen haar zegt als ze in bed gelegd is. Heel veel succes en sterkte.
Misschien is ze ineens angstig geworden van het slapen met de deur dicht? onze zoon was zomaar van het ene op het andere moment bang geworden in het donker en toen mocht ook zijn kamerdeur niet dicht. Als ik dat wel deed schreeuwde hij moord en brand. Tot op de dag van vandaag (hij kreeg het met 2jr en 2/3 maanden) mag zijn deur nog steeds niet dicht en moet er een lampje aan op de gang. Ik.geef er aan toe. Hij slaapt verder hartstikke goed en komt zn bed niet meer uit als ik hem gedag heb gezegd enz. Zo zijn we allemaal tevreden en blij (hij blijft heus niet tot zn 18e bang in het donker en als hij ooit een vriendinnetje te slapen heeft zal de deur ook wel dichtgaan met slapen
Ze heeft de hele nacht geslapen met de deur op een kiertje. Is ook de hele nacht rustig geweest. Ze was helemaal trots vanmorgen! Hopelijk zet het Door!