Hoi dames, Ons normaal zo vrolijke meisje is sinds een aantal dagen veranderd in een klein draakje. Ze huilt veel en is bozig. Ze wil constant op de bank om vervolgens heen en weer te rennen en zich te laten vallen. Prima voor eventjes, maar ik vind het best gevaarlijk omdat ze super snel is en ik bang ben dat ze me een keer ontglipt en van de bank valt. Als ik haar vervolgens op de grond zet is ze ontroostbaar. In de kinderstoel wordt ze boos als we haar vast zetten, zetten we haar niet vast dan gaat ze constant in de kinderstoel staan en wanneer we haar weer neerzetten is het huilen geblazen. In de keuken heeft ze ontdekt dat de keukenkastjes open kunnen en haalt ze echt alles eruit, wanneer ik zeg dat dat niet mag is het ook brullen. In de box weet ze zich ook niet echt meer te vermaken. Kortom, ik word zo langzamerhand een beetje gek van het gehuil en boos zijn. Herkennen jullie dit? Hoe hebben jullie dit opgelost? Of is het gewoon weer een fase en moeten we even doorbijten?
Ik denk dat het een fase is want ik herken precies wat je schrijft. Hier wil hij ook alleen maar OP de bank.... Het helpt als ik op zijn speelkleed erbij kom zitten dan vermaakt hij zich prima alleen. Ook items die hij normaal weinig ziet ( bv een emmer) dat is opeens reuze interessant... Hier ook nog last van niet willen slapen, en dat ligt er niet aan dat hij niet moe zou zijn. Het is een fase ):
Dat was hier destijds ook echt een lastige fase. We zijn toen wel heel consequent geweest in wat wel en niet mag, en daar hebben we nu (met 20 maanden) echt plezier van. Ze weet nu heel goed wat wel en niet mag en probeert het ook niet meer. In deze fase hielp het om haar mee te laten 'helpen'. Als ik ging koken, kreeg ze ook kommetjes en een lepeltje, helpen bij was ophangen door was aan te geven of met de knijpers te rommelen. Voor je het weet is het ook weer voorbij. Ik weet dat ik de fase daarna heel leuk vond. Dan zijn ze in eens zo wijs! Wij hebben rond 18/19 maanden ook weer zo n lastige fase gehad. Nu gaat het hier weer goed. Die fases zijn lastig, maar je krijgt er wel steeds wat voor terug vind ik. Succes! Ik weet trouwens niet of ze al loopt..? Dat kan ook al veel frustratie schelen.
Heel herkaanbaar, is echt een fase hier is het net weer voorbij. Gelukkig Nog even doorbijten vrees ik. Suc6
Heel herkenbaar. Hier op dit moment ook zo. Wordt er af en toe gek van. En dan is hij driftig pff niet normaal. Terwijl hij ook super lief kan zijn. Het is nu ook heel de dag papa papa papa. Mama kan niks goed doen. Ja alleen als papa niet in de buurt is.
Zooooo herkenbaar! Onze zoon is inmiddels al 4 maar tot 13 maanden was hij een engeltje, zo makkelijk en lief... Zucht... En toen werd hij 13 maanden, aarrgghh! Hij veranderde in een temperamentvol en bozig kereltje. Boos dat hij kon worden en ook vaak was. Het heeft tot ongeveer 18 maanden geduurd maar dat temperamentvolle, pittige, bozige, is er tot op de dag van vandaag niet echt uit.. Zijn zusje daarentegen; zo makkelijk, lief, makkelijk te corrigeren, heel kort boos, niet zo fel, zoveel makkelijker! Ik vond het destijds echt een rotfase, zeg het nu nog regelmatig tegen anderen hahaha! Maar het is even doorbijten dus.. Wordt makkelijker als ze wat meer taal krijgen.. Succes! Of sterkte..
Hier ook een driftkopje! Maar in onze ikeakinderstoel kan hij niet zelf staan, op de bank kan hij zelf niet komen en hebben we hem nooit veel gezet en alle keukenkastjes hadden we een tijdje terug al vergrendeld dus wat dat betreft hebben wij t makkelijker. Maar wee de gebeente als hij ergens niet heen mag, iets niet mag hebben, verschoond wordt, zijn slaapzak aankrijgt enzovoorts... Gillen, krijsen, trappelen, huilen. Maar het verschilt wel... Van sommige dingen weet hij al dat het niet mag... De prullenbak en wc bijvoorbeeld mogen niet open. Hij loopt er nog wel eens heen en zegt dan zelf al nee en schudt zijn hoofd... Geweldig! Als ik dan ook nee zeg doet hij t ook niet. En de keukenkastjes heb ik niet altijd meer vergrendeld. Eerder ging hij er dan heen, gauw openmaken... Maar nu drukt hij de vergrendeling er weer tegenaan. Het is alsof die nu dicht horen ofzo..
Heel herkenbaar! Huilen, jengelig, erge verlatingsangst, amper meer vrolijk. Duurde hier 4! maanden, vond t echt heel zwaar. En van de een op de andere dag weer voorbij.
Oh ja! Altijd een pittig kind geweest, maar rond die tijd, geen land mee te bezeilen, ook geen moment alleen willen spelen, overal aanzitten. Heb het idee dat ik in die periode alleen maar zei: "afblijven!" "Pak maar iets anders" Heeeeeeel vermoeiend. En niet willen eten, want niet in stoel willen, of zelf willen eten, maar t lukt niet, dus boos... Poeh
Haha wat een reacties al, en wat "fijn" dat jullie het herkennen. Iemand vroeg of ze al loopt, ja ze loopt al vanaf 11 maanden. Maar praten doet ze daarentegen nog helemaal niet, geen 1 woordje. Daar maak ik me helemaal geen zorgen om, maar misschien frustreert het haar wel op de een of andere manier? Ik ben blij om te lezen dat het een fase is, maar wordt wel een beetje moedeloos van sommige berichten dat de fase maaaanden heeft geduurd. Hoop dat dat hier niet het geval is. Grappig ook dat iemand zei dat haar zoontje juist de moeilijkste was. Ik ervaar het andersom, mijn meisje is echt een stuk pittiger dan mijn zoon. Nou ja, hopen dat de "fase" snel weer voorbij is
Hier precies het zelfde met dochter van bijna 1, word er soms niet goed van. Maar consequent zijn is t beste, wel lastig want mevrouw is echt drama koningin nummer 1 als het haar niet bevalt
Mijn jongste (zoontje) is ook net 1 en zit nu ook in een fase geloof ik. Hij is opzich vrij makkelijk en huilt normaal niet veel, maar nu is het vooral heel erg aan mijn benen hangen en inderdaad gevaarlijke capriolen uithalen en overal aanzitten. Ik weet nog van mijn dochter dat deze fase inderdaad erg lang kan duren! Wat wij hebben gedaan toen is alle keuken kastjes kinderslotjes gegeven en dingen waar ze makkelijk aan kunnen komen opbergen! Ze zijn nu nog zo klein dat ze echt nog niet begrijpen waar ze wel en niet aan mogen komen! Ze willen ontdekken, en alles is interessant
Heel herkaanbaar begon hier ook met 13/14 maanden, en helaas nog steeds. Hij word snel boos en kan nog steeds hele dag door jengelen en huilen, heel vermoeiend!! Soms zijn er van die dagen dat echt helemaal niks goed is, hij groeit z'n eigen op de grond en gaat krijsen. Alleen spelen wil hij al helemaal niet meer, hangt de heledag aan m'n been te jengelen Niemand mag hem op tillen wil bij niemand anders zitten, ook niet bij de opa's en oma's dan zet die hem ook op een brullen! Het liefste wil die de heledag bij mij op schoot zitten. hij kan wel een uur lang met een deur spelen, open en dicht doen ook met keukenkastjes. zijn eigen speelgoed ziet hij niet staan! Herkent iemand dit ook zijn dreumes? Hopelijk word het snel een beetje beter
Heel herkenbaar van de deur en keukenkastjes haha. Hij heeft een berg met speelgoed, maar daar kijkt hij niet naar om. Voorheen wou hij wel op schoot, maar nu dus helemaal niet meer!! Hij wil alleen maar op de grond, beetje rondkruipen/langs de tafel e.d lopen. Als hij in iets zn zin niet krijgt is het echt heibel! Ik ben nog wat terughoudend wbt met de pot mee eten (patatjes etc) dus ik maak voor hem dan iets anders klaar.. nou drama!!!!! Hij moet en zal ook patat!!! Hetzelfde als onze oudste bijvoorbeeld een pakje drinken heeft... no way dat ie dan zn beker water drinkt Maar dit heeft hij vanaf een maand of 10 al.. vanaf toen ook concequent nee gezegd bij bijvoorbeeld de prullenbak openen. En dat heeft hij nu ook echt door.. alleen de plant heeft nog steeds een enorme aantrekkingskracht op de 1 of andere manier.
Ohhhh als ik dit lees denk ik... pfff ben niet de enige! Soms denk ik in de ochtend wel eens okay niet direct nee zeggen of dergelijke. Maar dan wordt de luier afgetrokken, ooooooooveral aanzitten, drink beker op de grond gooien, stukken rijstewafel wanneer madame genoeg heeft, in de ogen wrijven als ze zat is met als resultaat dat de pap nog achter de oren zit, alles in de mond stoppen wat op de grond ligt, alles van tafel trekken enz. Op zich kan ze erg goed zelf spelen en dreint, huilt ze weinig. Maar soms kan ik haar naam niet meer over de lippen krijgen en mezelf niet meer nee horen zeggen gelukkig zijn keuken kastjes en dergelijke niet in trek en weet ze ook donders wat nee is. Maar toch moet elke dag even weer getest worden of de nee's van gisteren de volgende dag ook nog nee is.
Onze zoon had ook een pittige fase tussen 13 en 16 maanden. Alles veranderde weer op het moment dat hij het aandurfde om te gaan lopen. Je engeltje komt echt weer tevoorschijn 😁