Ik wilde het niet weten, mijn vriend wel. Uiteindelijk heb ik pas bij de 20 weken echo besloten dat ik het toch wel wilde weten. En pas op het moment dat ze vroeg of we het wilden weten zei ik ja. De kleuren van de kamer hebben we neutraal, die keus hadden we al gemaakt voordat we het wisten. En wat de rest van de wereld betreft; we hebben het aan niemand verteld, het is nu echt ons geheimpje. En dat is wel erg leuk hoor!. Mensen lopen te vissen en denken hardop wat het wordt en dan is het heel erg leuk als je het samen wel weet. Ik vind het ook wel makkelijk met kleertjes. Kortom; ik heb er absoluut geen spijt van dat ik het nu toch weet! Het heeft ook zijn charmes, vooral als je het tot de bevalling voor jullie zelf houdt.
Wij willen het niet weten en weten het dus ook niet. Wij zijn dus echt "in verwachting". De babykamer is donkerblauw en rood, dus leuk voor jongen of meisje. Klinkt enorm cliche maar het belangrijkste is dat het gezond is voor ons.
wij wilden het wel weten maar weten t niet...gewoonweg omdat ons kindje niet wil dat wij t weten hahaha elke keer tijdens n echo, doet t de beentjes kruisen waardoor de echoscopiste t niet kan zien
Ik ben het met Schumi eens, het was geweldig om het te weten en niet verder te vertellen..... Een zwangerschap is op de een of andere reden een publieke aangelegenheid, mensen die je niet kent spreken je ineens aan, iedereen vraagt elke dag hoe het gaat en denkt mee met van alles en nog wat. Dit was echt alleen van ons tweetjes.....ons geheimpje! Het verrassingseffect, tja, dat ben ik er niet zo mee eens, bij ons was het, met 16 weken, ook een waanzinnige verrassing en dan met de geboorte (bij ons 16 weken later) weer de verrassing hoe Mirthe eruit ziet, ruikt, voelt.........wauw! Twee keer een verrassing dus. Als mensen het hebben over "dan is het geen verrassing meer" komt het bij mij over dat er gedacht wordt dat je dan je kind eruit perst en zoiets hebt van 'nou we weten het toch al'....nee hoor, het was echt fantastisch haar voor het eerst te zien! Ondanks dat het "geen verrassing" meer was. we hadden geen voorkeur, dus waren ook niet bang voor teleurstelling tijdens de zwangerschap. Als jij echt een voorkeur hebt, tja, dan zou ik het ook niet willen weten denk ik..... Oh en ons kamertje is, ondanks dat we wisten dat het een meisje werd, rood en oranje....dus ook niet om die reden dat we het wilden weten.... We wilden het gewoon weten....gewoon, om daarom...... Maar ik snap ook de mensen die het niet willen weten....bedenk daarom gewoon echt wat JIJ wilt en niet wat WIJ allemaal vinden...hahaha.....
Wij weten het niet.. hoewel we het best wel hadden willen weten wilde de vk tijdens de echo niets zeggen (bij 18 weken) omdat dat niet in hun werkomschrijving staat hier in Zweden en ze het volgens mij ook geen tijd had om er na te zoeken. Nu kunnen we op eigen kosten weer een echo laten maken om het te weten te komen maar we hebben besloten om het een mooie verrassing te laten zijn. Zowel een jongetje als een meisje zijn harstikke welkom.. beetje jammer alleen dat kleertjes en spulletjes hier ook zo enorm gericht zijn op geslacht..
Ik wilde heel graag weten wat het werd maar m'n man niet. Toen de 20 weken echo zich aankondigde begon m'n man toch ook wel erg nieuwschierig te worden en hebben we er uit eindelijk voor gekozen om het wel na te laten kijken (mits ze het zeker weten konden zien, bij twijfel moesten ze het voor hun houden). We hebben toen wel besloten om het voor ons te houden en om tegenover de buitenwereld de schijn op te houden door te zeggen dat we het niet weten (dan gaan ze ook niet zo op je letten, of je je verspreekt) en tot nu toe is het nog steeds ons geheimpje Nu moet ik wel toegeven dat je er makkelijker naar gaat kopen en omdat het tegewoordig de normaalste zaak van de wereld is om het te weten en het ook te vertellen is er in de winkels bijna niets neutraals meer te krijgen. Het is of heel meisjes of heel jongensachtig en dat vind ik wel heel jammer. Nou geniet ervan, wat je ook beslist!
Dit vind ik geen goed uitgangspunt, sowieso eigenlijk niet als je aan kinderen wil beginnen. Ik denk dat je al blij mag zijn als je kinderen kan krijgen. Een lichte voorkeur is niets mis mee vind ik, zolang het dus maar geen teleurstelling is als het anders blijkt te zijn (tijdens een echo of bij de geboorte), dan noem ik het geen lichte voorkeur meer. Over de kleertjes, ik vind het best te doen om neutrale kleertjes te kopen, er is inderdaad heel veel jongens/meisjeskleding, maar ook heel veel neutraal. Ik ga als kraamcadeautje wel echte jongens en meisjes kleding vragen, maar dan vooral t-shirts en mutsjes enzo, zodat ik de neutrale pakjes daarmee kan combineren. Daarna koop ik dan zelf wel weer kleding, ik heb nu ongeveer genoeg voor de eerste 1 a 3 maanden. Liefs, Snoopy
Wij willen het ook niet weten,maar nu heeft waarschijnlijk die doos van het echo bureau zich laatst hartstikke verl*ld. Maar ja zeker weten doen we het alsnog niet. Enne het is heeeeeeel cliche,maar als het maar gezond is ben ik helemaal gelukkig.
Ik denk dat ik het wel wil weten. Maar t duurt nog wel ff voordat het zover is dat we het kunnen zien (en zelfs dan nog kan het zyn van niet hihi)
Wij wilden het ook niet weten. Voor mijn gevoel zou het echt een jongen zijn, ik was dan ook verbaasd toen het een meisje bleek. Maar natuurlijk hartstikke blij mee, net zo leuk, had echt geen voorkeur. Jammer alleen dat mensen om je heen zo blijven vissen en zanniken over wat het wordt. Gaan ze zich blindstaren op de echo (jaaah, het zou echt een jongen worden, dat hadden ze wel gezien?) of ze denken dat je het wel weet maar niet zegt. Heb je het over hem, gelijk 'oh, je hebt je versproken, je zij hem, het wordt een jongen'. Echt, om moedeloos van te worden. Bovendien als wij toch aangeven dat wij het niet willen weten, dan vind ik dat dat gerespecteerd moet worden en dan kun je toch zelf de link wel leggen dat wij geen zin hebben in allerlei bakerpraatjes etc. Vond het leuk om het niet te weten, toch echt een verassing, zou het zo weer doen mocht ik nog een keer zwanger zijn.
Wij willen ook niet weten wat het gaat worden.Voor een tweeling ga je vaak voor echo en dan is het extra moeilijk om niet te vragen wat het gaat worden.Mijn man wil het echt niet weten en ik heb me daar bij neegelegd.Last vind ikhet wel.Vooral omdat je alles al dubbel nodig hebt en met kleding is dat extra lastig. Groetjes Jo
bij de eerste wilde ik het ook niet weten nu bij de tweede wilden we het wel. en idd het maakt de verrassing er niet minder op
Wij wilden het wel weten, groot was mijn verbazing dat het een jongetje zou worden, ik was overtuigd van een meisje. Wel hebben we het geheim gehouden voor onze omgeving, er waren drie mensen die het zeker wisten (flapuit die ik ben), maar verder niemand. De naam (die we al hadden bedacht voordat er ook maar sprake was van een zwangerschap) hebben we wel al die maanden geheim gehouden. Erg lachen met mijn moeder die bang was dat het een hele moeilijke Engelse naam zou worden.. Of we er een vertaling bij wilde doen... Hahaha en toen was onze kleine er uiteindelijk en kon ik haar eindelijk laten weten dat het gewoon Sam is.. niets moeilijks, niets vertaling. Je moet gewoon doen wat je zelf wilt. Ik kan me niet voorstellen dat ik al die maanden niet had geweten of het een jochie of een meisje zou worden. Daar ben ik veel te nieuwsgierig voor. Vond het ook leuk om "echte" jongenskleertjes te kopen.
Ik wilde het wel graag weten. Ik hou niet zo van verrassingen en waarom zou het een verrassing moeten blijven? Vroeger kon het niet anders, toen bestonden er nog geen echo's. Maar nu is de techniek zo veranderd. Ze kunnen het goed zien. Ik vind het ook wel gemakkelijk met kopen van spullen. Het is zo moeilijk om neutraal te blijven, als je alleen al naar de kleertjes kijkt. Nee, hoeft voor mij geen geheim te blijven. Heel mijn omgeving weet het ook al. Alleen de naam blijft een verrassing!
Toen ik zwanger was van mijn dochter wilde ik het per sé weten. Dit omdat ik 2 miskramen heb gehad voor haar en niet weet of dat nou jochies of meisjes waren (of allebei). Ik was zeer verrast te horen dat het een meissie was. Bij mijn zoon wilde ik het ook per sé weten. Verrast was ik niet, ik had al het gevoel dat deze een piemel had! En het is makkelijker een naam te kiezen (vind ik). Maar ieder zijn/haar ding! En ik vind wel dat je er beide achter moest staan.
wij weten het ook niet , me man wilde het wel weten maar we konden niks zien met 20 weken echo..en daarna hoefde ik het niet meer te weten maar het is zoo spannend iedereen w8 nu echt op me bevalling iedereen is nieuwsgierig en dat is leuk!
Ik vind het niet raar dat je als aanstaande ouders het geslacht van je kindje wilt weten. Bij ons is het zo dat het de zwangerschap ook wat concreter maakt. En dat de verrassing er al af is vinden wij van niet, want het is toch dadelijk een grote verrassing hoe het kindje eruit ziet? Maar ieder moet het inderdaad voor zich weten. Wij wilden het dolgraag weten en zijn er blij mee, sowieso als eerste omdat ons kindje vooralsnog gezond is.