Als jouw moeder achter kees blijft staan en daardoor haar kleinkind niet ziet verdiend zij overigens de titel oma ook niet. En ik zou m'n kind ver uit de buurt houden van de man die jij omschrijft.
Dat gevoel heb ik ook wel een beetje. Een moeder die haar kinderen als het ware aan de kant zet voor een vent dat klopt in mijn ogen/ hoofd niet. Verder denk ik dat jij en je gezin beter af zijn zonder deze ellende. Vertel je moeder wat je dwars zit en hoe je je voelt in deze situatie en hoe jij het graag zou zien. Dan is het aan haar wat ze ermee doet. En soms is het echt beter om het contact te verbreken
Is er nog andere familie? Heeft je moeder nog broers of zussen? En heeft ze daar nog contact mee? Wie weet kunnen zij nog bemiddelen. Maar weet je, zij mist het opgroeien van haar kleinkind. En je kleine is nog zo klein, die merkt daar niets van. Heeft je man nog zijn ouders?
Kinderen vinden het gewoon een simpele naam??? Hoe kom je daarbij? Het zijn de ouders van je ouders, dat is niet niks. En in verhalen en films en boeken spelen opa en oma ook vaak een grote (verwen-)rol. Dl ziet haar opa weinig maar ze noemt hem 'mijn lieve opaatje' etc. En haar oma voldeed niet helemaal aan het beeld (dat ze blijkbaar voor ogen had), dus daar heeft ze wel eens over gevraagd of het wel haar echte oma was Kortom, hier is er niks simpels aan hoor.
Dan was ze ook al zo groot dat je kon uitleggen dat hij niet echte opa was en jij in deze situatie een andere papa had en dit de vriend van oma is
Dit zou het moment kunnen zijn waarop jij en jouw zusje misschien tot haar kunnen doordringen. Sowieso is hij dan niet in de buurt, waardoor jullie zonder Kees met jullie moeder kunnen spreken. Het klinkt sowieso als een erg ongezonde relatie. Misschien is ze ook wel bang voor hem? Het feit dat hij erbij blijft staan als je met jouw moeder belt, geeft ook wel aan dat hij de controle wil blijven uitoefenen. Heeft ze nog wel een eigen wil, een eigen mening? Wie weet wil ze dolgraag meer contact met jou en jouw zus, maar mag het niet van hem. Wie weet heeft ze er veel verdriet van dat ze haar kleinzoon zo weinig ziet, maar mag ze van hem niet (alleen) naar jullie toe gaan? Als je jouw moeder toch nog eens zonder hem te spreken krijgt, zou ik aangeven dat ze altijd terecht kan bij jullie, zodat ze een veilige plek achter de hand heeft als ze ooit mocht besluiten om bij hem weg te gaan...
ik krijg de kriebels bij die vent....je moeder zit gigantisch onder de plak en het zou me niets verbazen als ze ronduit bang is voor hem... bij deze vent wat je allemaal beschrijft komt er bij mij ook vooral 1 woord naar boven...narcist. anderen maar constant naar beneden halen en dergelijke om zichzelf goed te voelen. het zodanig controleren en beheersen van het leven van je moeder dat ze dus geen eigen leven meer heeft...heeft ze geen mobiel dan ook zelf ofzo dat je haar daar op kan bereiken zonder dat die vent ertussen zit? wat verschrikkelijk benauwend zeg moet dat zijn voor je moeder op die manier die je vertelt. zou ze het niet zien, of ziet ze het wel en weet ze het dondersgoed maar durft ze niks. is ze misschien bang voor de gevolgen... weet je...zolang zij oogkleppen op heeft kun je er niks mee. en ook dit is heel makkelijk praten vanaf deze kant van het scherm, maar ik zou denk ik toch voet bij stuk houden dat hij gewoon echt niet welkom is. wanneer hij voor de deur staat hij er ook gewoon echt niet in komt. vertel er gerust bij dat je vreest voor de veiligheid van HAAR kleinzoon. dat zij altijd welkom is, en dat je deur altijd open zal staan voor haar, maar samen komen ze er gewoon echt niet in. en who cares dat deze Kees het dan ook leest. hij mag dat toch best weten hoe je erin staat. samen niet welkom, je moeder alleen wel. en daarmee uit. en zo niet, ja dan maar geen oma? en verder zou ik er vooral niks van verwachten. misschien heeft ze wel een bepaalde blokkade van jullie kant nodig voor ze stappen durft te zetten. misschien zal ze dit nooit durven...ik weet het niet. ik weet ook niet wat wijsheid is hierin....ze moet zelf weg willen bij hem op een gegeven moment dan he... heb zelf wel een stiefvader gehad die deed aan emotionele mishandeling (toen woonde ik nog thuis), en dat had mn moeder ook echt wel door hoor. die zei ook vaak zat 'nog 1 keer en ik ben weg'...maar dat deed ze niet. pas toen hij weer vreemdging en ze daar achter kwam en hij exact dezelfde verhalen aan zijn nieuwe vlam verkondigde als zij destijds te horen kreeg over zijn ex-vrouw.....toen pas hehe was het eindelijk voorbij en ging ze daadwerkelijk bij hem weg. heeft ze zich overigens wel heel schuldig over gevoeld dat ze nog zo lang bij hem gebleven was. mn nieuwe stiefvader (toen ik inmiddels uit huis was) is gelukkig wel een goeie vent. ja we botsen wel eens, maar hij staat altijd voor mij en ons klaar en is echt wel de opa van onze dochter. maar goed, mijn echte vader heeft ook die titel, vanuit biologisch/familiair verband zeg maar. om dochter duidelijk te maken wat voor familiaire band er bestaat...en zijn vrouw zie ik dus dan weer echt niet als een stiefmoeder, nee dat is de vrouw van....maar toch heeft zij voor dochter wel de titel oma gekregen...vond t anders veel te ingewikkeld worden en denk dat we anders toch wel wat ellende over ons heen hadden gekregen (of achter ons langs). ze bedoelt t niet kwaad of verkeerd, maar volgens mij weet ze gewoon niet goed hoe ze ermee om moet gaan ofzo.
Nou idd dat dacht ik ook gelijk. Dat je moeder dat allemaal toe laat. Nee bij mij zouden ze er beide niet meer inkomem. Rare mensen heb je op de wereld
Mijn moeder heeft een oudere zus, maar daar heeft ze geen contact mee. Is keuze van die zus, zij heeft gebroken met de hele familie. Verder zijn er mijn opa en oma maar die zijn helemaal into Kees. Ze hebben zelfs hun testament veranderd zodat de erfenis voor mijn moeder binnen de huwelijksboedel valt in plaats van erbuiten. Vriendinnen heeft ze voor zover ik weet niet echt. Mijn man zijn ouders leven nog, door omstandigheden hebben we elkaar een aantal jaar niet gezien maar dat is nu bijgelegd. Dus mijn zoon heeft wel een opa en oma van vaders kant.
Wij weten natuurlijk niet wanneer Kees het op zijn heupen heeft en wegloopt. Het zal niet meer zo vaak voorkomen nu, want mijn moeder gedraagt zich volgens mij precies zoals Kees wil. Een eigen mening? Daar heb ik haar al een aantal jaar nauwelijks op kunnen betrappen.Als ze praat hoor ik zo Kees uit haar mond komen. "Kees vindt," "Kees wil," "Kees doet,"... Vroeger als ik met haar belde hing ze op met letterlijk de woorden: "Maar ik ga nu ophangen, want ik moet karbonade bakken voor Kees." Dat vond ze normaal.En als ik dan vroeg of Kees wat aan zijn handjes had, zei ze dat ik haar man niet accepteerde.
Wat een rot situatie voor jullie. Ik denk zelf dat jullie voldoende hebben gedaan richting je moeder, haar kun je niet beschermen als ze er zelf voor kiest om in deze relatie te blijven. In een relatie waarin mishandeling plaatsvindt zie je vaak dat degene die mishandelt wordt, wordt geïsoleerd van haar omgeving. Dat zou bij jouw moeder het geval kunnen zijn. Maar jij krijgt je moeder daar niet weg, dat moet ze echt zelf doen. Je kindje kun je wel beschermen en als dat voor jullie betekent dat er geen contact is met Kees, dan vind ik dat echt niet onredelijk. Helaas heeft dit kennelijk tot gevolg dat jullie ook nauwelijks contact met je moeder zullen hebben. Dat is dan echt de keuze van jouw moeder. Jullie hoeven helemaal niets met Kees en als zij dat niet kan accepteren, dan denk ik dat jullie hier weinig aan kunnen doen. Je zou nog een allerlaatste poging kunnen doen, maar als ik je verhaal zo lees, heeft dat waarschijnlijk geen nut.
Wat een vervelende situatie! Hier word je niet gelukkig van. Ik denk dat jouw moeder een keus heeft gemaakt. Ik zou hier niet teveel energie meer in steken, bewaar die energie voor je eigen gezin om warme herinneringen op te bouwen. Dat kan ook zonder je moeder en al helemaal zonder die "Kees", die ben je liever kwijt dan rijk in je leven. Zo te lezen blijf je anders in een cirkeltje gaan. Sterkte, dit is niet makkelijk.
Ze heeft geen mobiel, en de e-mail leest hij ook (gezamenlijk mailadres). Maar Kees weet wel hoe wij erover denken hoor. Mijn man is namelijk absoluut niet bang voor Kees. Aan de telefoon heeft Kees o.a. eens tegen mijn man gezegd dat hij onder de plak zit bij mij en maar eens een echte vent moet worden. Daarop is mijn man daar aan de deur geweest en heeft Kees en mijn moeder recht in hun gezicht gezegd: "Kees, ik wil niks meer met je te maken hebben, maar (naam moeder) jij blijft altijd welkom om je dochter en je kleinzoon te zien." Kees had op dat moment niks te zeggen, nee voor mijn man is 'ie bang maar mijn moeder kan hij wel aan.
Ik vrees het eigenlijk ook, als ik het zo teruglees. Soms is het erg verhelderend om je verhaal eens te delen.
Ze zit zeker onder de plak bij hem maar als dochter kan je daar 0,0 aan doen zolang ze dat zelf niet in ziet.... Dus duidelijk aangeven waarom hij nooit welkom is, duidelijk aangeven dat de deur voor haar áltijd open staat en verder je eigen leven leven want tenzij ze zelf weg gaat of aangifte doet veranderd er niks en moet je je eigen gezin beschermen ook al gaat dat ten koste van de relatie met oma/mama
Je moeder wordt blijkbaar toch heel blij van Kees. Vrees dat je het daarmee moet doen. Jouw keuze of je daar nog langer tegenaan wil kijken of je eigen weg gaat...
Dat vind ik eigenlijk ook. Als je toch een compromis wil zoeken, dan geef je Kees toch een alternatieve naam? Bij ons is de overleden moeder van mijn man ook gewoon oma. De stiefmoeder die we allemaal eigenlijk niet erg leuk vinden, heeft een alternatief gekregen. Iets à la 'tante'.
Herkenbaar, toen ik eindelijk om ML zover had om spontaan langs zijn moeder te gaan (10 jaar elkaar niet gezien/gesproken) En ja, we stonden voor haar deur, heel veel tranen, maar toen we binnen waren en gezellig aan het kletsen waren. Moest ze de boterhammen klaar maken van haar man. Echt achterlijk. Alsof hij een klein kind is.
Heb alleen de openingspost gelezen. Ik zou je moeder vertellen dat ze alleen van harte welkom is maar dat Kees weg kan blijven. Vind hem heel eng klinken. Ook aan haar duidelijk maken dat jouw vader de opa is van je kindje en Kees niet. Heel veel sterkte ermee in ieder geval!
Dat was ook mijn eerste gedachte. Misschien kun je haar een kaartje of brief sturen, al zal het me niets verbazen als hij haar post leest. Verder is het rot om te zien en te merken hoe sommige mensen zich laten gebruiken en door anderen alles laten bepalen. En nee, die man is geen opa en met zulk gedrag zal hij dat ook niet worden.