ik hoorde een verhaal van iemand dat diegene er wel te veel mee bezig was en zo een hormoon aanmaakte wat het tegen hield . Dat kwam uit alle onderzoeken die diegene gehad heeft. Ik merk dat bij mij de rust weer is weer gekeerd nu ik helaas ongie geworden ben tuurlijk vind het wel jammer maar mijn tijd komt ook nog wel
Ik heb pas dat de laatste week de dagen heel lang gaan duren, maar ik wou dat ik het kon, de boel los laten. Ik zit nog maar in ronde twee en had hier heel veel gelezen over allerlei kwaaltjes dat ik echt zoiets had van: zo wil ik niet worden. Nee, ik wil niet zeggen dat ik obsessief ben, maar het houdt me wel bezig en ook meer dan is van te voren bedacht had Ik hoop dat ik je voorbeeld kan volgen
Ik denk dat er wel degelijk een verschil bestaat tussen er veel mee bezig zijn of er te gestressed mee bezig zijn. Ik ben er ook wel veel mee bezig, maar dan op een gezonde manier, gewoon je ei in de gaten houden, lekker klussen en niet zeeeer teleugesteld als mijn ongi komt. Dan vind ik het ook prima en weet waar ik aan toe ben. Voor de rest gewoon relaxed leven en het komt als het komt... Good luck voor iedereen..!
Sterre ik word niet met klussen zwanger maar met inseminaties, en met ovutesten een eisprong vinden...dan word t lastig er niet mee bezig te zijn haha
Bamjolan, begrijp ik hoor meid. Ik lig ook ieder ochtend met een thermometer in mijn k*nt dus tja, iedere ochtend denk ik er aan. Maar als je er 'gezond' mee bezig bent is het denk ik ook beter voor je zelf. Anders duren de dagen zoo laaannnggg en is de teleurstelling enorm groot...altijd wel denk ik hoor maar je snapt wel wat ik bedoel denk ik.
ik moet er ook wel dagelijks mee bezig zijn ( heb diabetes, dus moet veel bloedprikken enz) maar ik dacht er echt zoveel aan, dat ik niet eens meer kon slapen.. dag en nacht alles uitzoeken, wat de eerste symptomen konden zijn, alle verhalen lezen, ovulatietesten gebruiken, veel zwangerschapstesten gingen er doorheen. Maar in 1 x waren die dingen klaar. ik besefte dat iedereen die zwanger is het anders mee maakt, dus dat ik helemaal niet niet dezelfde klachten hoefde te hebben. En mijn eisprong weet ik ook wanneer hij eraan komt. Mijn vruchtbaar slijm is heel duidelijk, en met eisprong heb ik last van mijn onderbuik. ik heb een hele regelmatige cyclus, dus de ovutesten zijn eigenlijk overbodig bij mij. Maar toch wilde ik ze doen, puur om het feit dat ik er dat mee bezig was, en dat ik bevestiging had en er niet naast kon zitten. En het klussen voelde eigenlijk als echt moeten, bijna dwangmatig, omdat ik bang was dat ik een zaadje zou missen. Tja, wat je hoofd wel niet allemaal kan doen. Ik wil net zo graag als iedereen, maar om 24 uur per dag er mee bezig te zijn was voor mij te veel. En ik besef nu dat het voor mij niet nodig is. Ik begrijp wel dat het voor sommige mensen lastiger is, mensen die veel langer als ik bezig zijn, en diegene die niet spontaan zwanger worden.. Dan kan ik me heel goed voorstellen dat je het niet meer uit je hoofd kan zetten..Ik wil die mensen een dikke knuffel geven, en al het geluk van de wereld wensen! Maar ik mag nog niet echt klagen vind ik zelf met 8 maanden. Er kan nog van alles gebeuren.. En ik ben blij dat ik nu de rust heb gevonden om het op een relaxere manier voort te zetten ipv krampachtig.. ik hoop voor de meiden die nog niet zo lang bezig zijn, en even obsessief als mij waren, ook wat rust kunnen vinden. Want er is echt een verschil met'" er mee bezig zijn op een leuke manier en krampachtig proberen zwanger te worden" ( de dagen durendan zooo lang, je leeft niet meer in het hier en nu,en je bent meer teleurgesteld als het niet lukt) lieve dikke knuffel dana
Wij proberen ook al een aantal maanden zwanger te worden en op een gegeven moment was ik er zo mee bezig dat de relatie niet lekker meer liep. Je MOET sex hebben op die dag, je MOET je pillen slikken en alle symptomen heb je ineens te pakken.....en dan weer die dag dat je teleur(on)gesteld wordt terwijl je overduidelijk zwanger was! ik ben er nu niet meer mee bezig. Als het gebeurt dan is het natuurlijk geweldig maar als het nog niet gebeurt dan zal het zo moeten zijn. Ik geloof erin dat een baby je wordt ' gegeven' als je er lichamelijk en emotioneel klaar voor bent. En tot die tijd klussen we gewoon lekker door als we er zin in hebben. Daarnaast was het testosterongehalte van mijn man te laag, libido dus ook , maar hij heeft er nu gel voor dat hij op zijn huid moet smeren. Misschien is dit het wondermiddel? Meiden succes met het klussen! Blijf er plezier in houden
Uhm dat is misschien wel het sprookje waar iedereen in gelooft maar niks is minder waar Er zijn zat 16 jarigen ook veel jonger die kindjes krijgen maar er geen flikker om geven of er emotioneel "klaar" voor zijn... Ik geloofde zelfs op een gegeven moment dat god mij geen kindje "gaf" omdat ik niet goed voor het kindje zou kunnen zorgen Echt dit ligt aan de natuur en niks anders...