ervaringen onbegrepen kinderloosheid

Hoi,

Bij ons is er ook niets gevonden. doe ook IUI in eigen cyclus heb zelf elke maand keurig een eitje maar tot nu toe na 5 pogingen nog steeds geen resultaat helaas. Is moeilijk te bevatten dat alles "goed"is en het toch niet lukt! wordt er soms moedeloos van. Heb al vanalles gedaan Osteopatie, acupunctuur maar ook dat leid tot niets zit nu in een rustperiode...kon de teleurstelling elke maand even niet meer aan.

Sterkte! hopelijk is het bij jullie snel raak!

 

hoi Jo,

Hier nog iemand waarbij ze helemaal niets kunnen vinden. Ben alweer 1,5 jaar bezig voor nr 2 (heb al een zoontje van 3 jaar) dus ik ben niet kinderloos. Ik kan me je frustratie goed voorstellen. Ik heb zelfs erg getwijffeld of de gyn het wel bij het juiste eind had, ik dacht dat er toch wat mis moest zijn. Ik heb vorige week vrij mijn eerste IUI gehad. Ik spuit ook puregon en pregnyl maar heb een goed ei van mezelf. Ik ons zkh doen ze geen IUI´s in het eigen cyclus volgens mij. Ik spuit 50 E maar heb ook veel last van de bijwerkingen. Ik had 2 eitjes dus hoop dat ze allebei mee doen deze keer.
Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat we allebei snel een zwangerschapsbanner kunnen aanschaffen.

Liefs Maaike

 

Ik heb in de eerste IUI ronde Clomid gebruikt maar had toen 4 eitjes.
Vandaar dat ze daarmee gestopt zijn. Mijn vriend heeft ook al 2 kinderen uit een eerdere relatie dus een tweeling wil hij liever niet ( in eerste instantie ook zowiezo niet meer) dus bij 2 eitjes haakt hij zowiezo al af. vandaar dat we het in eigen cyclus doen. maar tot op heden geen resultaat. we gaan in november op vakantie en wellicht dat we er daarna weer voor gaan.

 

Jojo, dat klopt inderdaad, hij heeft zoiets leuk als het gebeurt maar gebeurt het niet is het voor hem ook prima. Hij heeft niet echt de kinderwens ( ook nooit echt heel sterk gehad) Hoewel hij natuurlijk super blij is met de twee die hij heeft. Dat maakt het soms wel eens lastig je zit er allebei heel anders in he. Maar goed wie weet komt het nog ooit goed?

 

Zit in hetzelfde schuitje, hier ook "alles goed"

Wat heet, we zijn nu bezig met de 6de (en laatste) IUI , heb er 2 in eigen cyclus gehad en 4 met Menopur + Pregnyl.

Ik kan het soms heel moeilijk bevatten en nog minder mee omgaan, we zijn al zo lang bezig en inderdaad, we hebben 2 jaar de boel de boel gelaten, niet aan gedacht, niet mee bezig geweest etc. Nu dreigen we naar IVF door te moeten en ik kan het maar niet begrijpen

Ik hoop dat je hier veel steun zal vinden en dat je wat van je af kan schrijven, het blijft heel moeilijk.

Sterkte!

 

Ook hier een lotgenoot! Wij hebben twee weken geleden te horen gekregen dat er niets gevonden is en dat we het voorlopig moeten uitzingen tot februari 2009.
Ze hebben bij mij alleen geen HSG of kijkoperatie gedaan dus voor mezelf ben ik er niet voor 100% uit dat er niets aan de hand is...
Het geeft zo'n machtelos gevoel hè... Het kan nog alle kanten uit. Voor hetzelfde geld word je nog spontaan zwanger, maar voor hetzelfde geld lukt het nooit meer (tot misschien wel alle mislukte IVF-pogingen toe...). Klinkt misschien heel pessimistisch maar dat ging allemaal door mijn hoofd heen...

Heel veel sterkte meid! Ik vind onbegrepen kinderloosheid zeker een 'aparte tak' van de 'sport'. Het is zo heel anders dan dat je weet waar het aan ligt en welke behandelingen daar bij horen.

 

Bij ons is de reden wel heel duidelijk,mijn man heeft heel weinig/slecht zaad waardoor alleen icsi mogelijk is.
Maar het lijkt me zo vreselijk om allerlei onderzoeken te ondergaan en dan niks te vinden.nou ja,gelukkig ook maar,niks mankeren,maar wat moet je dan?
moeilijk hoor,veel succes hoor.
Liefs Marina

 

Hai meiden,

Ik schrijf eigenlijk vooral nog bij de 'walvismama's', maar af en toe kom ik nog wel eens kijken bij de vruchtbaarheidsbehandelingen en zag zo ook dit topic.
Ook bij ons werd de diagnose gesteld 'onbegrepen onvruchtbaarheid'....tja, en wat moet je ermee? Idd blij dat de onderzoeken niks vreemds laten zien en alles goed lijkt te zijn (zover ze dat dus kunnen onderzoeken), maar goed...nog steeds niet zwanger.
Het voelt idd dubbel. Ik probeerde me altijd maar te 'troosten' met de gedachte dat bij de mensen waar het wel bekend was, zij ook nog steeds niet de garantie hadden om zwanger te raken.
Ik weet dat wij (na anderhalf jaar werd deze diagnose gesteld) ook nog (volgens protocol) die 2 jaar vol moesten maken, maar mijn vertrouwen was uiteindelijk wel een heel eind verdwenen dat dat nog zou lukken.
Uiteindelijk IUI eerste paar met clomid en pregnyl en 2 met menopur en pregnyl. Ik was blij dat we wat gingen doen, want spontaan had ik er geen vertrouwen meer in. Helaas zijn de IUI's ook niet gelukt, maarrrr...het prachtige resultaat van de eerste IVF zie je aan mijn banner!
Het is alweer even geleden, maar kan me die gevoelens nog zo goed voor de geest halen die ik in het hele voortraject had. Als ik dan weer ongi werd dacht ik écht....zal ik wel ooit zwanger raken?! We hadden ook al het adoptieproces opgestart, al voelde dat ook heel dubbel. Maar het gaf, in ons geval, ook wel een beetje rust.
Ik wil jullie dan ook een hart onder de riem steken en ik hoop dat jullie als onbegrepen onvruchtbare mama's to be snel zwanger mogen raken!

Ik zal af en toe hier ook wel lezen, maar mocht je me iets willen vragen kun je me ook altijd een pb-tje sturen (dat zie ik ws sneller).

Groetjes, Erna.

 

Hoi hoi,

Hier ook een lotgenootje. Bij mij waren de onderzoeken goed en bij mijn man ook, behalve dat er traag zaad tussen zat, 2 x zaadonderzoek laten doen. Maar volgens de gyn moesten we ons hier niks van aantrekken want we konden prima zelf zwanger worden. Gewoon 'pech' dat het zo lang duurde. Makkelijk gezegd na bijna 2 jaar proberen.
Toch stemde ze ermee in, omdat ik alle hoop inmiddels had opgegeven, om in juli met IUI te beginnen. En net die maand werd ik toch zwanger! Helaas een missed abortion gehad met 6 weken.
14/10 heb ik weer een afspraak met mijn gyneacoloog en dan ga ik aangeven dat ik alsnog met IUi wil beginnen. Wordt er namelijk ook een beetje hopeloos van.
Ik krijg vaak opmerkingen van 'ja maar je kàn wel zelf zwanger worden'. Dat is ook mijn enige troost wat ik put uit mijn korte zwangerschap maar ik ben bang dat als we het weer zelf gaan proberen we weer 2 jaar verder zijn en die gok durf ik niet (weer) te nemen.

Succes iedereen!

Liefs Vanilia

 

Ook hier kregen we de titel van onverklaarbaar ontvruchbaar opgespelt.
Alleen na 6 mislukt iui pogingen bleek er wel een verklaring voor te zijn waarom wij niet zwanger konden worden.

Als ze bij ons de onderzoeken goed hadden gedaan dan hadden we niet (voor mijn geboel dan) een jaar weggegooid.

na de juiste onderzoelen en een ivf behandeling hebben we toch een prachtige dochter gekregen.
Misschien niet een erg positief verhaal maar wilde dit toch even kwijt.

Gr. Lydia

 

Hoi Lydia,

Mag ik je vragen wat er dan toch mis was waardoor IUI niet lukte. Wat stom dat ze bij je niet alle goede onderzoeken hebben gedaan. Ik heb alleen een hsg en bloedonderzoeken behad en heb het gevoel dat ze bij mij ook wat over het hoofd zien.

Alvast bedankt.

gr Maaike

 

Dat vroeg ik me dus ook af wat de oorzaak was?...

Wat ik ook heb gehoord is dat bij sommig vrouwen het eitje heel snel afsterft, sneller als gemiddeld. Dus al binnen een paar uur.
Vraag me af of hier een benaming voor is en met welk onderzoek dit ontdekt kan worden?

Grt Vanilia

 

Bij mij is niets aan de hand.
Mijn man zijn zaad is niet goed er zitten antistoffen bij.
Wat inhoud dat er een soort van hoorntjes opzitten die er dus afgehaald moeten worden.
Blijkbaar kunnen ze dit niet zien bij een standaard semenonderzoek.

Gr.Lydia

 

Hoi,

Heel herkenbaar! Bij ons is ook "niets" mis.....maar toch lukt het niet. In mijn ogen is er dan wel iets mis hoor! In januari 2008 heb ik een miskraam gehad, dus bij mij blijven ze maar zeggen: "Maar je bent een keer zwanger geweest!, dat mag je niet vergeten...." Nou, geloof me, dat vergeet ik ook echt niet hoor! Als alles goed was gegaan, was ik nu 2 weken mama geweest, en daar denk ik toch vaak aan. Maar het is inderdaad heel moeilijk te bevatten waarom het dan niet lukt. Ik wil ook telkens een antwoord op mijn vraag: "Maar waarom lukt het dan niet?"Dan krijg ik altijd het antwoord dat er stellen zijn waar niks mis mee is, maar toch nooit kinderen zullen krijgen.....en da's geen positief bericht! Want dan zou ik dus wel eens zo'n stel kunnen zijn.... (we hebben wel morgen onze 2e iui....spannend!)

Maar waar ik vooral heel veel moeite mee heb, is mijn gevoel. Ik voel me vaak jaloers, verdrietig, eenzaam, boos, opstandig en ik durf niet meer goed bij leeftijdsgenoten op bezoek, want ik ben bang voor dat zinnetje.... "wij zijn zwanger". Op zo'n moment verlies ik al mijn controle over mezelf..... dan ben ik echt mezelf niet meer en wil zo snel mogelijk uit de ruimte met de zwangere erin. Ik kan ook maar moeilijk meer blij zijn voor anderen, anderen zijn toch ook niet verdrietig voor ons?

Ik heb nu iemand "gevonden" die in hetzelfde schuitje zit....ik hoop dat ik er met haar over kan praten.... en natuurlijk met jullie. Dat zou me goed doen! Dus tot schrijfs.....

Groetjes Hanneke

 

hallo hanneke.... ik herken jou verhaal... niet omdat wij onbegrepen kinderloos zijn, het is duidelijk waarom het nog niet is gelukt..

ik heb ook op iedere verjaardag, op ieder familiebezoekje dat mijn hart overslaat als iemand zegt "wij hebben goed nieuws' meestal gaat het dan niet om een zwangerschap... maar alleen die zin al maakt dat de adrenaline bij mij gaat stromen.... en als iemand dan inderdaad zwanger is dan voel ik mij zo alleen, zo rot... echt met lichamelijke klachten erbij, en ik wil dan ook weg weg weg bij die zwangere.... weg bij die vreugde want vanaf die zin gaat het gesprek alleen maar over baby,s en komt altijd de vraag naar ons toe tjee... jullie zijn nu ook al 12 jaar samen zouden jullie er niet ook eens aan beginnen?

ik ben er op mijn werk per toeval achter gekomen dat mijn collega er 5 jaar over heeft gedaan zwanger te worden, de hele medische malle molen doorlopen en uiteindelijk uitbehandeld... toch is ze 3 keer spontaan zwanger geworden.. het is zo fijn om face to face met iemand kunnen praten die weet wat je doormaakt..

heel veel succes

jose

 

Hoi Jose,

Gelukkig een medestander! Ik dacht namelijk dat ik de enige persoon was die zo kon reageren en zo verdrietig, jaloers en boos kon zijn. Ik heb soms ook echt pijn in mijn hart als ik zo verdrietig ben. Tenminste ik denk dat het mijn hart is..... ik voel het namelijk op mijn borst. En dan kan ik zo intens veel verdriet hebben.

Momenteel ben ik 1 vriendin min of meer kwijt geraakt vanwege dat zij na 1 maandje proberen al zwanger was, en na dit vrolijke nieuws bleek ik zelf zwanger te zijn. Helaas na 1 weekje "genieten" heb ik een miskraam gehad. Zij is nu ondertussen mama geworden (al ongeveer 3 maanden) en wat ik ook probeer, het lukt me niet om bij haar op bezoek te gaan. Het cadeautje ligt nog steeds klaar....maar ik ben er niet tegen op gewassen... Ik voel me dan zo'n slechte vriendin. (dit komt ook doordat een andere vriendin dit tegen mij heeft gezegd) Momenteel heb ik weinig contact meer met mijn vriendinnen, vanwege dit alles...

Het is jammer, maar mijn leven wordt op dit moment zo opgeslokt door zwanger worden, baby's, verdriet en onderussen zelf nog al die behandelingen ondergaan. Ik vraag mezelf wel eens af, hoe ik ooit compleet gelukkig zou kunnen zijn als ik geen kindjes kan krijgen.... Ik ben gelukkig met mijn vriend, maar heb een ideaalbeeld in mijn hoofd (het perfecte gezinnetje) en ik weet niet hoe ik er mee om zou kunnen gaan als dit nooit waarheid wordt.

De fertiliteitarts wil hier met mij echt niet over praten, ze zegt dat ik wel realistisch mag zijn en hierover mag nadenken, maar dat zij wat ons betreft nog niet uitbehandeld is. Zij heeft namelijk een erg goed gevoel dat het bij ons wel eens zou kunnen lukken. Ik hoop het.

Duim je voor mij morgen?

Tot snel! Groetjes Hanneke

 

hey,
Hier nog een lotgenootje. Wij zijn alweer bijna 3 jaar bezig, en helaas is er nog nooit een zwangerschap opgetreden. Bij ons is ook alles goed verder, alle onderzoeken gehad. Na 6 iui's met clomid en menopur gaan we starten met ivf. De gyn in tilburg vertelde dat er een hele kleine kans is dat er helemaal geen bevruchting zal zijn en dat we dan door moeten voor icsi. De kans is heel klein,maar het kan. IK moet zeggen dat ik zoiets had van, nou, dan weten we tenminste waar het aan ligt als dat het geval zou zijn. Het is zo frustrerend als het allemaal goed is, en dat het dan toch niet wil lukken. dan moet er haast toch wel íets zijn denk je dan. Hopelijk wilt de ivf lukken of uiteindelijk duidelijkheid geven.
Jullie ook allemaal veel succes!