Hoe reageren naar omgeving.,

'Wanneer het komt?' 'Daar valt niets in te plannen.' 'Dat heb je niet voor het zeggen.'

Vervelend he? Ik snauw iedereen af tegenwoordig

 

Wij vertellen iedereen het gewoon als ze er naar vragen. Afhankelijk van mijn humeur en wie het vraagt krijgen ze een wat vriendelijkere uitleg of een snauw dat niet iedereen bij 1 blik al zwanger is

En wat smnee zegt, dingen als, dat heb je niet voor het zeggen.

Maar merk dat ik inderdaad mensen snel afsnauw als ze er over beginnen tegenwoordig

Ouders/vrienden en familie hebben we het trouwens met kerst verteld.. dat we al een dik jaar bezig waren en dat het niet lukte en we de opmerkingen een beetje zat waren. Dat vond ik wel heel prettig, dat geeft steun voor mij .

 

Gewoon zeggen; dat jullie er mee bezig zijn en dat het pijnlijk is als het steeds gevraagd wordt, omdat dat je eraan herinnert dat het niet lukt!

 

Heel irritant ja. Eigenlijk ook gewoon ontzettend brutaal om te vragen. Ik reageer meestal ook wel zoals Smnee zegt, maar ik heb ook weleens de neiging om als reactie zelf een onbeschofte vraag te stellen, gewoon om het ze duidelijk te maken.

 

Hoi! Ik zou gewoon eerlijk zijn, maar het is net hoe je daar zelf over denkt. Iemand vroeg aan mij (dochter is 4,5) willen jullie geen tweede? toen zei ik 'graag, maar de natuur kan je niet dwingen'... Je hoeft niet hardop te zeggen dat je keihard aan het proberen bent, maar ze begrijpen nu wel dat je het graag zou willen. Is het zo erg dat je kenbaar maakt dat je een tweede kindje zou willen?

 

Ik zou gewoon zoiets zeggen als:

'Als het zover is, dan horen jullie het wel'. Maar dat is natuurlijk aan jou. Als jij er eerlijk over wil zijn, is dat natuurlijk prima!

 

Heel herkenbaar zo'n vraag. Misschien is het fijn je familie en naatse familie in te lichten over jullie situatie. Geeft je wat meer rust/minder irritatie.

Echter wil dat niet altijd de vragen/opmerkingen tegenhouden. Mijn zusje zegt steeds: Je moet wel een beetje opschieten, straks ben ik je voor'. Erg irritant helemaal omdat ze weet dat we een mk hebben gehad en niet liever zouden willen dan weer zwanger worden.

Dat 'snauwen' doe ik meestal ook. Zeg vaak: 'Zou leuk zijn, regel jij het even??' Maar weet ook dat dit niet de beste manier is. De hiervoor genoemde voorbeelden zijn een stuk beter!

Succes!

 

Tja, die vragen/ opmerkingen zijn inderdaad vaak irritant en pijnlijk.
Als een bekende mij vraagt waar onze kinderen blijven of de vraag stelt van willen jullie kinderen dan reageer ik vaak in de trend van '' je zult het vanzelf merken'' of '' bijna ieder stel wil uiteindelijk kinderen, dus wij ook natuurlijk (met de onderliggende strekking: de meeste stellen tenminste, dus waarom die vraag).''

Maar Tempus heeft gelijk, die opmerkingen/ vragen van anderen zijn inderdaad tamelijk brutaal. De vraag van '' hebben jullie al kinderen?'' is bijvoorbeeld wel normaal, hoort bij een kennismakingsgesprekje.

Mensen die dichtbij ons zijn, weten het van ons. Het ligt er aan de manier waarop de vraag gesteld wordt en wie de vraag stelt.

 

Wij hebben de mensen die dichtbij ons staan verteld dat het hier niet vanzelf gaat. Verder wel vaak de vraag, nemen jullie geen kinderen? waar blijven de kinderen?

De laatste keer ben ik geflipt, en heb ik geroepen dat op het moment dat ze bij de Albert Heijn in de schappen liggen wij dr 1 "nemen"! Was dr ff klaar mee.
Over t algemeen vertel ik dat het niet bij iedereen vanzelf gaat, en dat de wens ontzettend groot is, maar dat niet te plannen is...

 

Ik heb na een half jaar ook gewoon besloten van eerlijk te zijn.
Dus als iemand vraagt wanneer de 2de komt dan zeg ik dat we er aan bezig zijn en dat die veel langer op zich laat wachten dan de 1ste.
Heb er eigenlijk niet zo probleem mee om dat te zeggen en tot nu toe altijd heel begripvolle reacties gekregen zoals: "we duimen mee voor jullie dat het snel mag lukken" of "ok, we zullen het dan wel horen als het zover is".

 

Ik vind dit dus ook heel lastig. Ik heb een hele tijd gezegd dat we nog niet wisten of er een tweede zou komen. Maar sommige mensen beginnen daar dan weer over door te leuteren van ja maar dat is toch leuk voor je dochter. Sinds kort zeg ik gewoon: Ja we willen heel graag nog een kind. Maar ik sta versteld over de vragen die mensen dan stellen. Oh zijn jullie bezig? Lukt het niet? Hoe lang al dan? En hoe lang duurde het bij de eerste? Dan word ik ook wel een beetje kribbig hoor....Helemaal erg vind ik de mensen die weten dat we al een tijdje bezig zijn en dan gaan vragen: En nog steeds niet gelukt? :x