Ik denk inderdaad dat dit het vooral is. Net zoals al die vrouwen die meteen de eerste ronde zwanger waren, die roepen er het hardst om. En dat snap ik ook wel hoor, maar je loopt er nu eenmaal niet mee te koop als het niet zo snel/makkelijk gaat en die verhalen hoor je dus niet zo snel. Ik heb een BBZ gehad. Had nog nooit iemand er over gehoord, terwijl het bij 1 op de 100 zwangerschappen voorkomt. En dat vind ik veel! Nu pas hoor ik verhalen van iedereen dat die en die van die het ook gehad heeft.
Nee, ik geloof er niet in ondanks dat het hier wel zo is gegaan, zodra ik het losliet was ik zwanger van kindje nr 1, 2 en 4.... Aan de andere kant ben ik 9x zwanger geweest en ook dus op de momenten dat ik er wel mee bezig was. Volgens mij is het dus puur toeval. als dit nl waar zou zijn zouden vrouwen die verkracht zijn, of pubers niet zwanger kunnen raken omdat ze geen kind willen en zo werkt het ook niet natuurlijk. Maar je moet wel ongeveer weten wanneer je eisprong is, want anders wordt het, wanneer het niet zo makkelijk gaat ook niks.
Ja ik weet precies wanneer mijn eisprong is etc. Ken mijn cyclus uit me hoofd. Maar word af en toe gek van mezelf
Snap ik, heb ik ook hoor Je bent er vrijwel elke dag mee bezig. Eerst menstruatie.. Dan begint het tellen. Dan je eisprong opsporen en actief aan de slag en dan het vervelende wachtbankje.. En dan begint het hele circus weer opnieuw! Ik ben wel van mening dat stress niet gezond is maar dat is voor niemand!
Soms word er geen oorzaak gevonden zoals bij ons Wij zijn inmiddels 3 jaar bezig Met tijden veel mee bezig tijden ook helemaal niet mee bezig en nog steeds niet zwanger
Ik geloof daar echt niet in. Ik ben zelf een enorme stresskip en helemaal bij het proberen zwanger te raken. Bij de 1e in 5 maanden zwanger en deze zwangerschap in de 8e maand. Als stress echt een zwangerschap zou tegenhouden was ik nooit zwanger geraakt. Hoe kan je er nou niet veel mee bezig zijn als je het zo vreselijk graag wilt? Als ik afleiding ging zoeken was ik er nog steeds bewust en onbewust mee bezig.
Vind het ook een stomme opmerking. Tuurlijk ben je er mee bezig, zodra je besluit voor een kindje te willen gaan, is elke maand wachten er 1 te veel. Met mijn eerste zwangerschap waren we 4 maanden bezig, toen een lang weekend Rome en zwanger teruggekomen, hieruit hebben we een prachtig mannetje gekregen. Bij mijn 2de zwangerschap was het gelijk de eerste ronde raak (ook tijdens een vakantie, meer tijd voor elkaar dan als we thuis zijn ivm. werk etc.), helaas is deze geëindigd in een miskraam/curettage, inmiddels zijn we 7 maanden verder.....en komt de uitgerekende datum steeds dichterbij. Waarmee het steeds lastig is om iedere x weer 'gewoon' ongesteld te worden. We hebben de afgelopen 2 maanden een kleine rustperiode ingelast, om de miskraam en het hele gebeuren erna een plekje te geven, want het werd bijna een obsessie om maar weer zwanger te worden.. en dan is het tussen de lakens ook niet meer leuk. Wij krijgen nu de opmerkingen.. jullie tijd komt nog wel of niet wanhopen hoor.. komt vanzelf goed. Goed bedoelt, maar daar hebben we niks aan.
Ik las onlangs in een boek het volgende: "Als je niet zwanger wordt, dan ben je er niet tevéél mee bezig, maar net te weinig." En vervolgens ging het over de cyclus, eisprongen en ovulatietests... ik vond het wel goed gevonden (al weet ik wel dat het niet van toepassing is op de TS).
Bij ons wist niemand het. Maar ik was er echt.Veel mee.bezig, heel veel. Naar 12 rondes was ik het zo beu dat ik de doos met baby dingen(boeken, flyers etc) op zolder heb gegooid, weer af en.toe.een.wijntje gaan drinken & filet ben gaat eten. Even geen baby. Die ronde werd ik zwanger..
1ste zwangerschap.. 8 maanden bezig.. iedere X stress.. 9de maand, december feestdagen... Gaf het geen schijn van kans.. ...zwanger... 2de zwangerschap, eerste x gericht gesext rond om ei sinds de 4 maanden dat we besloten klaar te zijn voor een 2de, echter, Tja, zo snel ging her de vorige x ook niet... Dua vooral niks in de gaten gehad... Ook niet bezig met symptomen... Zwanger.... Helaas.miskraam... Nu... Kans leek onmogelijk... 3 dagen en 1 dag voor ei dat volgens de app moest komen geklust... Vruchtbaar slijm 3 dagen later, dacht dus aan laat ei.. man zat in buitenland dus weer verloren ronden.. dacht ik... Totdat ik me een dikke week voor ongi anders dan anders voelde en dacht misschien toch zwanger te zijn... Zie banner... Naja... Misschien niet veel zeggend maar in mijn geval wel waar... Minder mee.bezig zijn... En in eens zwanger
Ooooh wat klinkt dit verschrikkelijk herkenbaar! De eerste 8 maanden heb ik nergens op gelet....niets gelezen over vruchtbare periode. Toen ben ik me er toch maar eens in gaan verdiepen. Ben aan de slag gegaan met ovulatietesten. Binnen 2 maanden zwanger. Helaas in januari een miskraam gehad. Na de miskraam heb ik de ovulatietesten even niet gebruikt. " ik zou nu wat vruchtbaarder zijn dus het kon wel weer snel raak zijn" kreeg ik vaak te horen. Na 6 maanden ben ik ze toch maar weer gaan gebruiken. Tot nu toe nog niets. We hebben de afgelopen maanden bloed- en spermaonderzoek laten doen. Mijn vriend is verminderd vruchtbaar maar niet erg genoeg om er actie op te ondernemen :-s Toevallig hebben wij afgelopen woensdag bij de huisarts gezeten. Hij zei :"als je erop gaat letten creëer je eigenlijk een probleem. " Ik kon hem wel over de tafel trekken! Ik heb hem wel de frustratie uitgelegd dat ik niet een knopje om kan zetten zodat ik me er niet meer mee bezig houdt, dat " me er niet mee bezighouden" ook geen resultaat heeft gehad en dat het toch echt wel belangrijk is om te weten wanneer mijn vruchtbare dagen zijn. Ik geloof dat de boodschap duidelijk is overgekomen. Heb nu een femiscope mee gekregen. ...hopelijk mag dat ons gaan helpen. Het geeft in ieder geval weer moed want die was ik ondertussen kwijt. .. Dus ik duim voor ons allemaal dat we binnenkort een positieve test in de handen mogen hebben!
Ik vind 'lichtelijk irritant' nog lief uitgedrukt. Ik vind het zwaar irritant en bovendien erg onwetend en lomp om zoiets te zeggen.
tja zij mag ook haar vraag stellen toch... ik denk dat het toch gewoon puur geluk is, alle factoren moeten in die maand goed gaan en dat zijn er nogal een hoop als je er je er echt in verdiept, het niet even zaadcel bereikt ei maar het gaat veel verder... en bovendien heb ik ergens gelezen dat stress ook een soort reactie aan het lichaam geeft, een soort waarschuwing dat het nu geen kindje kan gebruiken door de stress die zich in je lichaam bevindt...
Gaat het dan niet vooral om stress door bijvoorbeeld gebrek aan voeding, slechte levensomstandigheden, en dergelijke? Dat zou biologisch namelijk nut hebben. Ik zou het van moeder natuur namelijk moeilijker kunnen begrijpen dat je omwille van stress rond het moeilijk zwanger worden NOG moeilijker zwanger kunt worden.
De eerste 4 maand met ovutesten is het niet gelukt. 5e maand had ik er geen zin meer in (erg kort vergeleken jullie, maar dochter kwam door de pil dus had het wat sneller verwacht) geen ovutesten gedaan geen seks op een verplicht moment en jahoor, zwanger.. Vond het wel erg toevallig dat wanneer ik het los liet ik zwanger werd
Nou hier was het wel net andersom.. Het eerste jaar stonden wij er lekker onbevangen in, niks geen ovulatietesten niet temperaturen! En de maand dat ik begon met ovulatietesten was ik wel zwanger en toen was ik er veeeeeeeeeeeeeeeeel meer mee bezig! Dus tsja, aan mij heb je ook niks