Zo ergerlijk.. toevallig was ik 2x zwanger toen we naar het ziekenhuis gingen voor weer een onderzoek. Je wil niet weten hoevaak ik gehoord heb 'zie je wel, je liet het los'. Zelfs van de gyn die de bbz behandelde :x
Wat trouwens wel heel vervelend is om er zo mee bezig te zijn is bij mij dat ik wel al 1 jaar het gevoel heb zwanger te zijn.. Voel van alles en iedere maand denk ik dat het raak is.. Net als nu .. 5 december moet ik ongesteld worden, weer pijn aan me borsten buik etc. Maar dat heb ik steeds.. Best vervelend
Je kunt er ook zo weinig mee he. Doe het testje maar : denk niet aan een roze olifant... Wedden dat je nu een voorstelling hebt voor ogen van een roze olifant? Ergens bewust niet aan denken is onmogelijk. Wat misschien een heel klein beetje helpt is gezond leven, als je dit niet allang deed. En dan hebt ik het niet over voeding ( juist wel een wijntje en filet de eerste 2 weken van je cyclus, nog even genieten !) of vitamines, want dat doe je vast al. Maar activiteiten ondernemen die eventuele stress reduceren. Bij mij werkte het tijdens de opbouw van een hardloopschema, van 2 x in de week naar 3 x en toen was ik onverwacht zwanger. Als hardlopen niets voor je is, zoek iets waar je je hoofd even helemaal leeg mee krijgt, al is het handwerken of een tv-serie marathon. Als het niet direct werkt met zwanger worden ( hoogstwaarschijnlijk niet) dan heb je in ieder geval weer leuke momenten in je leven, wat je echt wel nodig hebt en verdient!
Ja dat bedoel ik ook min of meer aangezien een kindje in een stress situatie niet uitkomt en niet '' veilig'' is zal het lichaam het sneller afketsen... maar mijn gynaecoloog heeft altijd gezegd vrouwen zijn het moeilijkste zwanger te krijgen... en dat blijkt wel bij veel mensen...
Zowel mijn huisarts en therapeute hebben bevestigd dat het er teveel mee bezig zijn wel degelijk invloed kan hebben. Als je teveel stress hebt kan je blijkbaar geen eisprong meer krijgen (dat zei mijn huisarts, maar ik lees tegenstrijdige berichten). Ik was zelf enorm gestrest. Na het praten met mijn therapeute is dit gelukkig een heel stuk verminderd. Ik heb van haar wat oefeningen gehad. En wat spirituele dingen gehoord. Dus ik ben een stuk positiever nu. Ik vind de opmerkingen je bent er teveel mee bezig eigenlijk niet vervelend. Ze stellen me ergens wel gerust eigenlijk. Vooral de hoopgevende verhalen daarna. De opmerkingen van mensen die zeggen. Moet jij niet eens opschieten je bent al zo oud? Daar word ik wel woest van.
@ ikke92 een femiscope is een soort eendenbek die je zelf thuis kan gebruiken om te kijken wat de vruchtbare periode is. Kijk mmaar eens op Home
Ik vind het de meest pijnlijke opmerking die er is als zwanger worden niet makkelijk gaat, want je kunt er echt helemaal niks mee als je na jaren nog steeds met lege handen staat. Hoevaak we dat in de vijf jaar dat we bezig zijn geweest wel niet hebben gehoord... Ik was het vertrouwen in mezelf al helemaal kwijt en dit soort opmerkingen duwden mij nog dieper in de negatieve spiraal. Ik was er op het laatst helemaal klaar mee en heb dat de mensen die dat tegen ons zeiden laten weten ook, en daar heb ik geen spijt van. Ik kan de frustraties en de boosheid van 'toen' nog voelen.
ik begin er thans ook meer en meer in te geloven. ik heb deze maand ontiegelijk veel stress, en heb nog steeds geen eisprong terwijl alle andere maanden (zelfs voor het zwanger willen worden) precies 34 dagen waren. Eisprong was dinsdag uitgeteld, we zijn zondag en heb nog geen eisprong gehad
Ik heb eergister nog boos de telefoon erop gegooid. Mijn eigen moeder(!) zei het tegen mij... terwijl ze WIST dat het onmogelijk is om het 'los te laten' Hoe krijg je me kwaad :x Wij zijn al een jaar bij de gyn, en die zei het ook... dat heeft me heeel erg gekwetst, en zijn daarom voor een second opinion naar een ander ziekenhuis gegaan. Deze fertiliteitsarts zei dat het ONMOGELIJK is om het los te laten zodra de wens er is!! En zo voelt het ook! Je dag begint al met slikken van foliumzuur... Daarnaast hoor je altijd die stomme (excuse my language) verhalen van dat het lukte toen ze het los lieten. Maar je hoort nooit de buuf zeggen van 'die van die, die liet het los en was na twee jaar nog niet zwanger' Want dat is natuurlijk helemaal geen spannend verhaal... Alleen mensen die niet weten hoe het voelt om in deze situatie te zijn zeggen zo iets verschrikkelijk kwetsend... Ik wil je veel sterkte wensen TS, ik hou hoop, ik hoop jij ook
Na een jaar kun je naar de huisarts gaan Maar die opmerkingen vind ik maar dom. Je kunt het graag zwanger willen worden niet uitzetten. Zou wel eens opletten of je rond de juiste dagen klust, vruchtbare afscheiding of misschien ovulatietesten of temperaturen. Maar misschien doe je dit al.
Wat ben ik blij dat niemand dit soort opmerkingingen naar ons heeft gemaakt. Zonder hulp verwacht ik niet meer dat het lukt. Ik heb besloten dat dit de laatste kerst met zn 2en is. Volgend jaar wordt ons jaar. We zijn inmiddels 23 rondes verder. Loslaten lukt niet. Al ben ik momenteel niet bezig met ovulatietesten. Het geeft mij rust om geen testen of iets te gebruiken. Gebruik de app momenteel niet. We hebben gewoon om de dag gemeenschap dus een eventuele eisprong missen we niet. Ik zie wel wanneer ik ongesteld wordt. Even lekker er niet mee bezig zijn. Zwanger zal ik er niet door raken maar wat geeft het heerlijk veel rust.
Wat ik iedereen aan kan bevelen als het niet lukt, ga naar een goede psycholoog. Ik zat er zelf na ruim 2,5 jaar echt helemaal doorheen, voelde me een onwijze loser omdat ik niet eens zwanger kon worden. Alle onderzoeken gehad, maar geen medische oorzaak kunnen vinden. De psycholoog kon me toch laten inzien, dat het gewoon stomme pech was en dat het niet aan mezelf lag. Na 1 bezoekje voelde ik me al 1000x beter en gelukkiger en na 3x hoefde ik niet meer terug te komen. En guess what... Een maand later was ik zwanger. Dit zal wel gewoon toeval zijn, maar ik vond het al heel wat waard, dat ik me niet zo ontzettend rot meer voelde.
Zoooo herkenbaar.... Of het nou wel of niet meewerkt dat loslaten, het is op een gegeven moment gewoon onmogelijk om te doen. Want ja, iedereen om je heen wordt wel zwanger en je ziet de buiken groeien en de baby's geboren worden en ja, elke keer weer tegen je nod naar het toilet gaan en kijken of er bloed te zien is en ja elke keer weer dat klussen rond je vruchtbare dagen en ja elke keer weer toch die hoop als je denkt symptomen te hebben en zwanger te zijn en dan weer die rot teleurstelling moeten verwerken. Dus nee, loslaten lukt mij gewoonweg niet meer plus daarbij de bezoekjes aan de fert arts maakt t loslaten ook niet makkelijk want je bent er daardoor nog bewuster mee bezig. Kortom, het doet mij echt pijn om dat soort opmerkingen te krijgen! Mijn ergste opmerking nu is telkens 'ach, je hebt toch al een heerlijk meisje'. Ja, dat klopt, en daar ben ik ook heeeeeel erg dankbaar voor maar de wens voor een tweede is echt net zo sterk.
Mensen hebben geen idee hoeveel pijn zo'n opmerking kan doen. ze bedoelen het allemaal goed, maar juist het feit dat zij er zo relaxed over doen allemaal, maakt het alleen maar erger. Nee, ze weten niet of het allemaal goed komt; zeg het dan niet. Ik herken het helemaal. Hoe frustrerend vind ik het als manlief zegt: je bent er weer veel te veel mee bezig. Ja hallo, hoe kan ik er NIET mee bezig zijn? Je voelt van alles, je bent aan het wachten op wat wel of niet komen gaat en daarbij; je wilt het zo graag! Mijn tip voor iedereen die nog niet zwanger is, denk niet dat het aan jou ligt omdat je er teveel mee bezig zou zijn. Ik heb er de afgelopen maand net zo veel mee in mijn hoofd rondgelopen als de afgelopen 16 maanden en zie nu hieronder het resultaat. Het maakt dus NIKS uit hoeveel je er mee bezig bent!
Echte dooddoener. Volgens mijn fertiliteitsarts heeft stress helemaal niet zoveel te maken met onverklaarbare vruchtbaarheid als men denkt.. dan zou ik ook al 3 jaar stijf van de stress moeten staan..