Toen ik die bevalling zag dacht ik alleen maar Shit dit moet ik zelf ook doen En daarna tranen toen ze geboren werd
Je voelt de pijn weer haha Mijn man zei al: is vast nu je het hebt meegemaakt veel relaxter he?. Nee, ik weet nu wat er kan komen hahahaha
Nou ik zat m te knijpen hoor En inderdaad geef mij de onbekendheid van de eerste keer maar. Nu weet ik wat er komen gaat en dat is geen rustgevende gedachte
Wat een mooie uitzending. Vond de bevalling pittig om naar te kijken. Ze had het zo zwaar. Na al die jaren gun je haar een makkelijk(ere) bevalling. Marleen komt wat naïef over. Alsof zij niet eerder had kunnen bedenken dat op die manier een donor via internet vinden niet ideaal is. Hoe zou je gereageerd hebben als haar kindje een jongen zou zijn? Het moest wel een meisje zijn, leek het.
Ik denk dat haar dat echt was tegen gevallen. Ze was er zó van overtuigd, ze had de roze pakjes al in huis.
Ik vind het goed dat ze in beeld hebben gebracht dat Marleen toch besefte dat ze meer onderzoek had moeten doen. Het kwam daarvoor wel heel makkelijk en naïef over. ‘Hop, donor, hop, zwanger’. Er zijn vast stellen die gedacht hebben: ‘moooooooi lekker makkelijk. Gaan we doen’.
Ik had het idee dat Marleen het erg moeilijk had gevonden als het een jongen zou zijn omdat die dan misschien erg veel gelijkenis zou hebben met de vader, iets wat ze liever niet heeft.
Wauw wat een mooie bevalling van Lisa zeg! Ik zag mezelf ook weer zo liggen, wat nu bijna 1,5 jaar geleden was. Ik voelde bijna alles weer. Zo intens en mooi ook tegelijk maar wat een pijn moest ze weer doorstaan. Gelukkig gaat het met zowel moeder als dochter goed en kunnen ze nu echt genieten.
Hier precies hetzelfde! Ik wilde nog wegzappen, maar op de een of andere manier moest ik blijven kijken. Ik stond er redelijk blanco in, maar na deze beelden heb ik vannacht echt een paar uur wakker gelegen . En inderdaad emotie toen de kleine er was
Maar eerst nog even genieten van het guppie in je buik Succes alvast met de laatste loodjes! Hier ook tranen idd. bij de geboorte. Had niet verwacht dat ze dit letterlijk zouden laten zien! Prachtige naam ook btw. Net als die van grote broer (al stond die hier op de lijst voor een meisje en vind ik het ook nogsteeds een meisjesnaam )
Wat sommige hier zeggen over marleen dat ze het echt moeilijk had gevonden als het toch een jongetje bleek te zijn omdat ze zo graag een meisje wilde hoeft niet altijd zo te zijn. Om mijzelf als voorbeeld te noemen tijdens de zwangerschap en daarvoor wilde ik gewoon graag een meid, was er ook heilig van overtuigd dat het een meisje werd. Toen bleek bij de geslachtsbepaling dat het toch echt een jongen was, moest ik het hooguit de eerste minuten laten bezinken maar meer omdat ik het gevoel had een meisje in mijn buik te hebben dan dat ik een meisje hoopte. Daarna was en ben ik nog steeds ontzettend blij met mijn zoontje ondanks ik altijd riep een meisje te willen. Denk zelfs mocht een 2e nog lukken en dat een meisje blijkt te zijn, ik daar weer meer moet aan wennen dan aan weer een jongen. Dit programma brengt mij iedere keer weer een lach en een traan, Het gevoel dat het maar niet lukt en bij anderen wel en dat terwijl je groen licht hebt gekregen om zwanger te kunnen worden herken ik zo goed. Maar aan de andere kant zet het mij ook met beiden benen op de grond dat je in deze tijd gewoon zoveel meer mogelijkheden en kansen hebt waardoor de kans op een kindje ook groter is. Ondanks je dat soms niet meer voor ogen ziet omdat je alleen tegenslagen hebt in het zwanger worden. Laatst met mijn moeder over dit programma gehad en die zei ook van: wanneer je nu vruchtbaarheidsproblemen hebt is er zoveel meer mogelijk met goed resultaat.. In onze tijd had je gewoon veel minder geluk als je vruchtbaarheidsproblemen had en was de kans op een kind gewoon veel kleiner. Het enige waar ik mij niet in kan vinden is dat "hysterische" gedoe (althans dat vind ik) als er een zwangerschapstest gedaan wordt. Ik snap dat je benieuwd bent naar de uitslag maar zo zenuwslopend heb ik het testen nog nooit gemaakt. Je maakt alleen jezelf er gek mee, en zeker wanneer je maandelijks moet testen en dan negatief resultaat hebt. Of voor mij is testen helaas te gewoon geworden dat kan ook.. Ik test vaak en leg hem weg en ga ondertussen wat anders doen en na 5 minuten bekijk ik hem nogmaals en dan bij negatief resultaat denk ik ff van he shit! En ga weer door met de dagelijkse bezigheden. Ik moet echt niet iedere maand met een kop thee op de bank gaan zitten en de 5 minuten alsware aftellen tot ik het resultaat kan aflezen dan kan ik mijzelf weg dragen denk ik. (i know, mijn gedrag is puur zelfbescherming maar testen is ook niet meer leuk als je in een traject zit denk ik persoonlijk. ) Ik bedoel dan is het leuke er af, wat voor alles geldt als je in een traject zit om zwanger te worden.