Helemaal mee eens! Wij gebruiken een zaaddonor, niet-anoniem. We hebben enorm veel info over hem omdat wij ons toekomstige kindje in alles willen begeleiden. Want er komt een moment dat het kindje vragen gaat stellen! En inderdaad, ze laten het heel ‘makkelijk’ overkomen. Je mist bij deze programma’s het hele traject. Je ziet alleen het ‘eindstation’. Weet niet wat er nog gaat komen natuurlijk!
Verderop werd het wel even kort benoemd. Zat namelijk ook te wachten op een teken van die eerste kritieke maanden die toch voor enorme spanning zorgen
De focus op baby vind ik eigenlijk ook heel veel. Ze zal hoop ik erg kunnen genieten van baby tijd. Maar het baby zijn is er snel af. Daarna komt de peuter pubertijd en wordt het kind groter. Zelf merk ik nu de kinderen groter zijn ik echt af en toe moet slikken omdat de tijd van klein zijn zó snel voorbij gaat. Ook al krijgt ze meerdere kinderen. Het moment dat de laatste er komt en je weet dat meer niet verantwoord meer is komt. En is hoe dan ook toch ook het jezelf erover heen moeten zetten dat er geen baby meer komt. Mijn zus heeft 7 kinderen en zei dat het verlangen blijft en je daar toch voor jezelf een afsluiting voor moet zien te vinden. De blijdschap is werkelijk heel groot als de kinderwens vervuld wordt maar dat wil niet zeggen dat het verlangen naar een volgend kind weg is. Ook al denk je dat 1 kind dat gevoel weg neemt volgens mij is dat niet helemaal zo. Er zal altijd een soort afscheid zijn en als ik zie hoe ver ze gaat in het verlangen naar een kind hoop ik dat ze met dat "afscheid" wel goed om kan gaan. Vind het heel lastig uit te leggen wat ik bedoel hopelijk is het een beetje gelukt
ja vind ik ook heel moeilijk om te zien en te horen.. een vriendin roept ook al jaren dat ze naast eigen kinderen ook wil adopteren. Kan iets heel moois zijn, komt ook veel bij kijken waarvan ik niet weet of zij daar wel echt over nadenkt.. vervolgens riep ze vorige week dat ze ergens hoopt dat kindje dode ouders heeft dan, want ze wil niet dat haar kindje dan op zoek gaat naar biologische ouders want zij is al de moeder. En dan gaan mijn nek haren toch wel overeind staan, ik vind dat je dan niet om de juiste redenen wilt adopteren. Komt meer over alsof ze haar ego wilt gaan strelen.. Tijdens zo'n serie krijg je natuurlijk niet het gehele verhaal te horen, dat maakt het wel moeilijk om er echt iets van te zeggen maar ze riep zelf al hele tijd dat ze twijfelde of het wel het juiste was..
Ik denk dat dat een pure wanhoopsdaad is, "als de rest niet lukt of haalbaar is dan is er altijd nog de mogelijkheid tot adopteren". Ik zal niet ontkennen dat ik vroeger ook heb geroepen van als ik straks geen partner vindt dan doe ik het wel alleen. Nu is dat niet meer van toepassing en wanneer dat wel was geweest had ik er nu ook beter over nagedacht. Ik ben van mening dat iedereen het liefst een kind van zichzelf / partner heeft, Wanneer dat niet haalbaar is, kun je uitwijken na een eicel donor of sperma donor.. Maar hoe je het wendt of keert zo'n kindje gaat een leeftijd krijgen dat hij of zij er achter komt dat het verhaal anders in elkaar steekt. Daarom vind ik dan ook mocht je voor zo'n optie gaan dat je er ook voor open moet staan dat een kind eventueel op zoek wilt naar zijn biologische ouders en dat loslaat van jouw aandacht en liefde op dat moment voor het kind. En hem of haar daar in ondersteunt. Kun je dat niet of vind je dat ontzettend moeilijk / krom vind ik persoonlijk dat je niet geschikt bent om zo'n pad te kiezen omdat je niet in staat bent om die twee verschillende dingen van elkaar los te zien. Daarom ben ik ook wel blij dat in Nederland de regels strenger zijn, zodat zoiets nooit impulsief besloten moet worden. En het je daadwerkelijk moet aan kunnen in zo'n traject. Nu moet ik zeggen dat hier op het forum over het algemeen de vrouwen wel goed weten waar ze aan beginnen. Maar je moet een keuze maken die voor je eigen gevoel goed genoeg is, maar zeker ook later voor het kind. En het dan ook niet onderschatten.. Om die reden hebben wij hier thuis ook gezegd van mocht de 2e niet meer lukken dan laten we het erbij. Misschien nu makkelijk praten omdat we een kindje al hebben, maar wij zouden dat heel moeilijk vinden als een kindje maar "gedeeltelijk" van ons is of helemaal niet juist omdat bovenstaande. Ik zou dan ook geen draagmoeder kunnen zijn, lijkt mij ontzettend moeilijk om die knop om te zetten terwijl je vol hormonen zit en je compleet zwanger voelt voor iemands anders hun geluk. Maar dit is dan ook mijn persoonlijke mening, gelukkig denken anderen er ook anders over.
Ja klopt voor vele is dat zo, ik zou er ook zeker open voor staan om te adopteren maar dat is iets wat ik tegen die tijd eerst heel goed zal uitzoeken. Maar zoals vriendin het bedoelde is geen wanhoopsdaad, zij wil een kindje helpen naast dat ze haar eigen kinderen heeft wat opzich heel mooi is maar dan komt er achteraan hopelijk wel met dode ouders want ze wil niet dat haar kind op zoek kan gaan naar biologische ouders. Ik krijg dan een heel dubbel gevoel bij adopteren als iemand er zo tegenaan kijkt. Ja precies, zo kijk ik er ook tegen aan. Niet alle kinderen, maar denk de meerderheid wil opgeven moment weten waar hij/zij vandaan komt. Staat los van hoe jij bent als ouder, dat lijkt dan toch beetje in de mens te zitten ofzo. Die optie moet er wel zijn voor het kind vind ik. Ja gelukkig zijn ze wat strenger in Nederland, met sommige dingen misschien weer iets te. Is goed om te beseffen inderdaad, als jullie daar moeite mee hebben dan hoe moeilijk ook niet doen dan inderdaad. Als je er beide achter staat, is het goed. Wij hebben nog geen kindje en ik denk dat wij wel alle opties langs zouden gaan. Dat is nu nog te vroeg om te zeggen natuurlijk. Vind heel knap en mooi als je draagmoeder kan zijn, lijkt me heel bijzonder. Ik zelf ben daar ook totaal niet voor geschikt, ik zou het ergens heel graag doen voor een ander maar ik zou het niet kunnen.
Ze liet anders wel duidelijk merken er zelf ook moeite mee te hebben. Waarom kiest ze dan toch voor een anonieme donor en niet voor niet-anonieme vraag ik me af..?
Ik denk zelf omdat sommige daarin angstig zijn dat het kindje jou op de 2e plek zou zetten, omdat het kindje misschien meer gemeen heeft met de biologische ouders of dat ze die echt in hun leven willen hebben.. bang om hun kindje kwijt te raken.. is grotendeels enorme onzekerheid.. zoals die vriendin met adopteren ook zegt ze wil het liefst een kindje met dode ouders, want als zij gaat adopteren is zij de moeder en voed zij op en wil ze niet dat haar kind op zoek gaat naar "andere" ouders. Is echt angst... maar de vraag is of je dan daar überhaupt aan moet beginnen, je denkt dan aan jezelf en niet aan je kind..
Nou precies. Het is denk ook onwetendheid en niet de juiste begeleiding. Natuurlijk kan ze zelf gaan zoeken naar info en zelf nadenken. Maar onwetendheid/angst doen een hoop met een mens.
Ik heb zelf meerdere vriendinnen die zelf geadopteerd zijn of van een donor komen. Uiteindelijk zijn ze allemaal op zoek gegaan naar hun biologische “ouders” (al leefde het merendeel niet meer), maar ze bleven allemaal hun adoptie-ouders als ouders zien, de drang om te zoeken naar je biologische afkomst is een oerdrang, maar degene die ze opgevoed heeft zal altijd de ouder zijn. Dus die onzekerheid is zo onterecht, jammer dat mensen zulke keuzes maken uit angst dat hun kind later opzoek wil naar zijn afkomst. Uiteindelijk willen ze dat bijna allemaal, maar als het dan anoniem is geweest maak je er ook nog een jarenlange lijdensweg van, omdat het kind toch op zoek zal gaan. Je maakt het je kind alleen maar onnodig moeilijk. Als de donor of adoptie-ouder bekend is, kan het kind die behoefte om zijn afkomst te weten bevredigen en het zal echt zelden voorkomen dat een kind er dan blijvend contact mee wil.
Wat fijn om te lezen dat zij hun opvoed-ouders als ouders zijn blijven zien! En helemaal eens met wat je schrijft! Er zou meer bekendheid moeten komen rondom dit onderwerp. Ik heb er veel over gelezen en gesproken maar voorbeelden vanuit ‘de praktijk’ zijn zo fijn om te lezen. Fijn dat je dit deelt❤️
Dat is ook wat ik altijd dacht inderdaad.. Fijn om iemand te horen die er meer ervaringen mee heeft! Hopelijk komt er wat meer bekendheid/begeleiding voor!
Heb zelf een geadopteerde vriendin die helemaal geen behoefte heeft aan het opzoeken van haar biologische ouders. Ook niet nu ze al lang en breed volwassen is en zelf een gezin heeft.
Ik zat me in te denken he, ik zou daar zelf persoonlijk ook echt geen behoefte aan hebben. Misschien was dat raar maar nu ik dit lees toch niet zo raar. Kan mij jouw vriendin goed voorstellen!
Ik heb getwijfeld of ik hier zou reageren of dat ik op mn handen zou blijven zitten. Ik ben dus zo'n egoïstische moeder die 7 jaar geleden naar Spanje is uitgeweken voor eiceldonatie. De redenen waarom ik hiervoor gekozen heb hou ik voor me want ik heb absoluut niet de behoefte om me hiervoor te verantwoorden. Wat mij wel kwetst is dat er dus wordt gesproken over de biologische moeder. Dit gaat om eiceldonatie, geen adoptie. In de wet is vastgelegd dat de moeder die het kind gedragen en gebaard heeft de biologische moeder is. De donor is de genetische ouder, in hoeverre je haar tenminste een ouder kunt noemen. Verder hebben we er nooit een geheim van gemaakt hoe onze dochter "ontstaan" is. We hebben het haar al op jonge leeftijd verteld, en regelmatig komt het ter sprake. Voor haar is het een normaal iets. Hoe gaat zal zijn als ze straks een puber is weten we natuurlijk niet, maar ze is vreselijk gewenst en wordt liefdevol opgevoed.
Juist fijn om een reactie van je te krijgen! Dat ze gewenst is en liefdevol opgevoed word dat geloof ik zeker, dat was ook niet waar we het over hadden! Eiceldonatie is inderdaad anders dan adoptie, niet mijn bedoeling geweest om je daarmee te kwetsen in ieder geval. Ik heb adoptie er meer een beetje bijgehaald omdat ik me wel kan voorstellen dat net als bij anonieme eicel en zaadceldonatie, ik wel denk dat kinderen willen weten waar ze vandaan komen. In jouw geval kan je inderdaad niet echt spreken van ouders, bij adoptie in veel gevallen wel. Het ging mij er dus meer om dat kinderen niet de kans hebben om erachter te komen waar genetische eigenschappen vandaan komen en hun roots zegmaar en dat is bij anoniem niet mogelijk.Maar nogmaals sorry was niet bedoeling om je te kwetsen, heb niet nagedacht over de woordkeuze had ik beter wel kunnen doen!
Haha ik ook, maar als ik zou horen dat mijn moeder via onbekende mensen eicel en zaadcel gekregen heeft en er nooit een mogelijkheid is om er achter te komen zou ik er wel vrede mee hebben dan is dat zo. Ik zou het wel accepteren. Liever een liefdevolle moeder die mij zo zou opvoeden dan 2 ouders waar ik niet echt gewenst bij zou zijn of met huiselijk geweld ofzo. Ik zou het altijd positief proberen te bekijken.