Mijn dappere meid heeft na een jaar vechten eindelijk rust...we hadden haar graag langer in ons leven gehad
Lees nog wel mee hoor dames, maar juist omdat ik zo snel zwangr raakte vind ik het lastig om hier te vertellen. Snap dat jullie niet altijd op zulke verhalen zitten te wachten.
Voor mij geldt hetzelfde. Ik blijf mee lezen en duimen voor jullie. Hier weinig nieuws te melden. De vermoeidheid en kortademigheid is nu heel erg aanwezig, maar dat nemen we graag op de koop toe. Nog enkele dagen en dan de 12 weken bereikt.
He meiden, ook ik lees hier nog trouw mee en blijf ook duimen voor jullie. Maar ik heb hetzelfde als Anoniempje en Marg... Verder ook weinig te melden nu; morgen naar het academisch ziekenhuis voor intake en dan hoop ik meer te horen. Vanwege alle risico's en onzekerheid zitten wij niet echt op een grote roze wolk en is het nog moeilijk te genieten van de zwangerschap. En eigenlijk wil ik jullie daar ook weer niet "mee lastig vallen"... (weet even geen betere omschrijving...)
Heb verder helemaal geen zin in discussie hoor... maar jullie weten toch hoe het is? Mensen die niet meer tegen je praten en het sociale isolement wat je wordt opgedrongen vanwege je fertiliteitsproblemen. En nu zijn jullie zwanger en mijden jullie ons ook.. is dat niet een beetje gek? Misschien moeten we de zwangeren gewoon van de lijst afhalen, doen we dan alleen de mensen die nog in de mmm zitten.
Sorry als ik erg hard ben. Ik voel me enorm leeg nu. Het was ons eerste katje...ons eerste huisdier (op wat visse en hamsters na) samen. Ze was zo bijzonder en heeft zo veel mee moeten maken. Ik hoop dat ze nu eindelijk rust heeft.
Hi meiden. Hier even een reactie van mij. Snap dat t voor zwangeren lastig is om hier nog te reageren en misschien zich wel zouden willen terug trekken omdat je in een andere fase zit en niet in de mmm. Ik merk aan mezelf dat ik t lastig vind om m'n verhaal te doen als ik direct de roze teksten van zwanger zie en dat de meeste niets meer van zich laten horen. Zoals wachtende zegt is t Miss wel een idee om met mensen door te praten die in de mmm zitten. Niet om de zwangeren af te stoten maar om onderscheid te maken in de verschillende fasen. @ hier, korte update. Clomid sloeg vorige maand niet meer aan, afgelopen maand zelfde dosering genomen met weinig hoop. Maar nu vanmorgen echo gehad en er zitten 3 follikels, waarvan er 1 of 2 gaan springen. Spannend dus en ons huiswerk goed doen... @ wachtende: sterkte met t verlies van je kat. Naar hoor zo'n beestje moeten missen...
Lieve meiden, er moet mij iets van het hart. Ik heb er lang over nagedacht, maar wil toch iets aan de discussie toevoegen. Probeer je eens in de positie van de zwangere meiden onder ons te verplaatsen... Ze zijn netals wij door de MMM gegaan, weten van de ups and downs, van de spanning, van de blijdschap, van de tranen, van de lach. En dan opeens is het gewoon gelukt, en hoop je dat je wondertje 9 maanden blijft zitten en dat het gezond ter wereld komt. Je bent zwanger, en daarmee is (voorlopig) de MMM ten einde. Hoe vaak en hoe veel denk je dan dat je nog aan die periode herinnerd wil worden? Je bent misselijk, je bent moe, je bent emotioneel. Maar je zit ook op je roze wolk. Je bent met hele andere dingen bezig dan je cyclus, medicijnen en FM. Ik kan me zo voorstellen dat ze echt op twee gedachten hinken, ze willen ons blijven steunen, maar vinden het ook moeilijk om hun verhaal aan ons te doen. Ze weten precies hoe het is om van de zwangerschap van anderen te horen als je zelf nog in de MMM zit. Hoe blij je voor die ander kan zijn, omdat je weet hoe groot de wens kan zijn, maar ook die steek die je voelt: waarom zij wel en wij nog niet? Zelfs reageren op een verhaal van iemand anders wordt dan toch een hartstikke lastige situatie, omdat wij toch ook weten dat zij wel zwanger zijn en daar met hun post aan herinnerd worden? En mocht je het vergeten zijn, ze lezen echt nog wel met ons mee hoor. Ze schrijven dat iedere keer. Je zag het meteen, binnen 5 uur nadat deze discussie werd aangezwengeld kwam er reactie van 3 van onze zwangere meiden!!!!! Voor mij geldt juist dat ik blij ben als ik dat roze in ons overzichtje zie. Dan weet ik dat het kan en dat ik moed en hoop moet houden. Het mooie van een internet-forum is, is dat het redelijk anoniem is. Daardoor is er vrijheid om alles te delen en te zeggen, alles te doen en te laten. Maar dat kan natuurlijk zowel positief als negatief uitwerken (en vaak ligt dat ook maar aan hoe je er zelf in staat, wat je eigen visie is). Ik ontleen aan dit forum ontzettend veel steun, en ik weet zeker dat dat voor jullie ook geldt. Ik heb vorige week ook maar weinig van me laten horen, zit op het wachtbankje en was gewoon lekker druk met het klussen in huis. Soms heb je wat meer steun nodig, en soms wat minder. En soms ben je in staat om steun te geven, en soms niet. En ookal schrijven we even niets, we lezen wel alles in zo'n periode. Zonder dit forum zou die hele MMM nog verschrikkelijker zijn. We zitten volgens mij op dit forum om elkaar bij te staan door de MMM en alles wat daarbij komt. Om verhalen en ervaringen te delen, wat je niet altijd lukt met je man, een vriendin, je moeder, een zus. Laat iedereen dat doen zoals zij zich daar prettig bij voelt, laten we elkaar niet veroordelen. Volgens mij hebben jullie allemaal wel een volgende vriendschap: een vriendin waarbij je niet de deur platloopt, en waar soms weken of maanden overheen gaat voordat je elkaar weer spreekt. Maar als je elkaar dan belt of opzoekt, is het gewoon weer als vanouds. Je voelt je op je gemak, trekt je schoenen uit en kruipt beiden in een hoek van de bank met een kop thee of een glas wijn. Het gesprek gaat heen en weer tussen alledaagse ditjes en datjes en de grotere issues van het leven. Dit forum is als zo'n vriendin voor mij... Ik geloof dat dit het was. Ik heb het 36x nagelezen, omdat ik niet wil dat iemand zich persoonlijk aangevallen voel. Ik wilde jullie alleen mijn standpunt vertellen...
Lieve Zus, wat kan jij mooi schrijven! zal een boek gaan schrijven als ik jou was! Ik ben het helemaal met je eens! het is soms moeilijk om te zien dat er sommige mensen wel zwanger zijn geworden maar net als ons hebben ze het zelfde meegemaakt maar nu alleen geholpen om moeder te mogen worden. Het is idd een voorbeeld aan ons, hoe meer roze hoe beter, omdat je dan weet dat het kan en dat het moet! ze blijven ons steunen en soms wat meer of minder maar dat komt ook omdat ze met andere dingen bezig zijn! zij weten als geen ander hoe het voelt als het niet lukt! Soms is het wel verustrerend al die onderschriften dat het gelukt is maar je moet aan de andere kant daar ook weer postieve energie uithalen! het leven gaat niet altijd over rozen! en vertrouw op je lichaam en het komt echt met ons allemaal goed, de een met clomid, de andere met Puregon, uiteindelijk mogen wij ook op de roze wolk en wordt ons leven prachtig met een klein wondertje in je buik! We gaan ervoor meiden! Geef de moed niet op en alles komt goed!! 2012 wordt ons jaar!! Liefs
Nou wat een discussie! Zuss, idd mooi verwoord en ik ben het helemaal met je eens. Ik vind het dan ook erg jammer dat er dames zijn die daar anders over denken. In mijn geval was ik "per ongeluk" al zwanger voor de mmm echt begon! Ik weet heus wel dat dit voor jullie erg confronterend kan zijn. Ik wil ook helemaal niemand een ongelukkig gevoel bezorgen, dus hou ik me op de vlakte. Ik lees af en toe met jullie mee omdat ik jullie echt niet ben vergeten en het vreselijk vind dat het soms zo ontzettend moeilijk kan gaan... Maar elke keer reageren? Nee, ik zit idd in een hele ander fase en ben zeker met andere dingen bezig en daar wil ik jullie dan ook zeker niet mee "lastig vallen". Heel af en toe een berichtje zodat jullie weten dat er aan jullie gedacht wordt en om jullie een hart onder de riem te steken, tenminste dat was mijn gedachte er achter. Ik heb hier al eerder posts gelezen over het feit dat de zwangeren niks van zich laten horen. Dan voel ik me dus al helemaal bezwaard om nog te reageren. Nogmaals, ik vind het erg jammer dat er zo gedacht wordt want ik gun het jullie allemaal van harte! Maar zo hoeft het voor mij niet, dan sta ik liever niet op de lijst... Liefs Milo
Ik ben het met Milo eens, als het zo moet dan sta liever niet op de lijst. Maar ik blijf mijn hele leven lang PCO hebben, ook als het mis gaat of als ik een tweede wil zal ik toch weer MMM in moeten en dan ben ik wel weer welkom zoals ik in laatste berichtje al zie: Ik zou het toch wel fijn vinden om te weten hoe het met jullie gaat en jullie zijn de enigste die het begrijpen hoe het voelt om met behulp van de gyn zwanger te kunnen worden.
Jeetje zeg, ik schrik nogal van de reacties op de vorige pagina's. @ zuss.. mooi omschreven. De andere reacties; ik word er een beetje naar van eigenlijk. Ik schreef hier nog maar kort mee. Pas begonnen met clomid en opzoek naar mensen die hetzelfde doormaakten als ik. Vervolgens raak ik gelijk zwanger en vind ik het lastig om hier ontzettend blij te gaan zitten doen. Dat is ook wat jullie aangeven; dat het lastig is om dat te lezen. Wat ik volkomen begrijp. Tegelijkertijd zijn jullie gepikeerd dat we niet meeschrijven. Dan rest mij eigenlijk 1 vraag; wat willen jullie nou? Ben je clomid aan het slikken mag je meeschrijven, maar zodra je zwanger bent is het dagdag? Nee als het op deze manier moet haal je mij maar van de lijst.
Na deze reacties... ik heb er geen energie meer voor. Ik wilde toelichten wat ik bedoelde...want deze reacties...maar ik heb het gewoon niet meer. Ik haal mijn abbo weg.
Jemig, ook ik schrik van al deze reacties. Voor mij geldt dit forum echt als uitlaatklep om mijn verhaal kwijt te kunnen. Aanegezien we aan niemand vertellen dat we bezig zijn in de mmm en ik wel behoefte heb om het van me af te schrijven/vertellen doe ik mee. Na mijn verhaal over dat ik het graag wat rustiger aan wou doen, bleef het ook lang stil. Dat is ook niet fijn. Je wilt toch graag gehoord en gesteund worden, zowel in goede als in slechte tijden. Het blijft frustrerend als jij niet zwanger raakt en een ander wel. Dat moeten alle zwangeren toch ook weten. Ik begrijp de argumenten van de zwangeren ook wel, echter kan ik niet ontkennen dat jullie in een hele andere fase zitten dan ik. En dat maakt het soms even lastig, maar niet onmogelijk, om verhalen te kunnen blijven delen. Wat mij betreft is en blijft iedereen hier welkom om mee te schrijven. Zwanger of niet, in goede en slechte tijden. We delende vreugde, en helpen elkaar bij de dipjes. Ik heb juist heel veel aan dit forum en hoop daar ook nog lang en goed gebruik van te kunnen maken, ook als ik zwanger ben!
@all Ik stel voor dat we deze discussie laten voor wat die is, en gewoon verder gaan met het forum, zwanger of niet zwanger. Dus.. Donderdag moet ik naar de gyn, ik hoor dan wat de nieuwe medicatie gaat worden. Ik ben bloednerveus, want ik wil nu echt iets dat wel een eisprong gaat veroorzaken. @jolien Wat fijn dat het nu gewoon weer aanslaat, en 2 nog wel! Veel plezier met klussen
haah Twiss succes donderdag! @ wachtende, tot snel?? @ All, hier weer wat raars, ga net naar de wc, heb ik met afvegen heel klein beetje slijm en heeeee licht bruin..... wat is dat nou weer??? heb ik weer haha, maak me altijd al zo druk..
gezellig met zijn allen blijven kletsen ben helemaal voor!! weten jullie wat het verschil is tussen duphaston en provera?? en hoeveel dagen moesten jullie van de provera ik dacht 7 dagen en nu kijk ik op het doosje en staat 7.00 maar nu zitten er nog 3 in wat moet ik met die overige drie nog slikken of laten voor wat het is. denk een foutje van de apotheek maar welk foutje op het doosje of in het doosje., normaal kreeg ik duphaston en nu dus provera van de duphaston moest ik altijd 7 dagen slikken> groetjes