Nieuw forum

Hey meiden,

Vandaag voor ons een heftig dagje. Toen we in Maastricht aankwamen zeiden ze de gehele 20 weken echo overnieuw te doen voor beide kindjes. Eigenlijk was alles goed. Het jongetje had veel vruchtwater en lag bijna 2 weken voor op groei. Dit hadden ze bij ons ook geconstateerd en ik moet die suikertest dadelijk toch opnieuw doen. Het meisje lag een klein weekje voor op groei maar haar vruchtwater was normaal. De dubbele golfbal was niet iets om ons zorgen over te maken, het is wat kalk op het spiertje van het hartje en dit gaat vanzelf over en heeft ze geen last van. Toen de echo klaar was gingen ze even overleg plegen met de gynaecoloog van daar ivm de groei en het vruchtwater. Na ongeveer een half uur wachten kwam de gynaecoloog de kamer in en wilde toch nog even wat beelden bekijken dus kreeg opnieuw een echo. Ze wilde de jongen in 3D zien, en keek naar de stand van de oortjes en het aangezicht of dit mooi rond was. Dit zag er prima uit. Toen ik vroeg waarom ze dit wilde zien nam ze ons mee na haar spreekkamer, zodat de kamer weer gebruikt kon worden voor de volgende echo.
Toen we daar zaten zei ze in eerste instantie dat ze geen afwijkingen gezien hebben en dat het hartje er goed uit ziet. Daarna vroeg ze of we bekend zijn met het syndroom van noonan. Hier hadden we beide nog nooit van gehoord. Ze begon uit te leggen dat ze hier een studie na gedaan heeft en dat ze momenteel een boek aan het schrijven is over dit syndroom. Het wordt vaak pas ontdekt na de geboorte maar tegenwoordig ook door prenatale screening. Symptomen zijn vaak een hartafwijking, een andere stand van de oortjes, of vocht in het hoofd waardoor het kindje een breder of langer vorm hoofd kan hebben. Dit had ons kindje allemaal niet maar ons kindje had met 12 weken wel een nekplooi van 2.9 en nu veel vruchtwater. Ook dit behoord tot de symptomen dat je mogelijk een kindje met het syndroom van noonan kan hebben. Bij een mildere vorm is dit straks terug te zien bij je kind dat hij gedragsproblemen kan gaan vertonen, vaak woede aanvallen en concentratieproblematiek. Toen zei ze dat wanneer we dit zeker willen weten ze een vruchtwaterpunctie moeten afnemen, dit doen ze dan van beide kindjes omdat ik zwanger ben van een tweeling. Ze zei dat dit vandaag of morgen moest plaatsvinden omdat mochten we besluiten de zwangerschap te willen beeindigen dit voor 24 weken moet ivm juridische regels. Ze vertelde dat de uitslag 3 weken gaat duren dus dat er haast bij geboden wordt. Daarna ging ze gewoon verder met haar verhaal dat wanneer 1 van de twee kindjes het syndroom heeft en wij besluiten het kindje daarom niet te willen laten komen dat ze dan via een injectie het hartje doen laten stoppen met kloppen omdat het niet geboren kan worden ivm het tweede kindje.
Daar zaten we dan, weg roze wolk! Het was zo een klap dat iemand ineens praat over het beeindigen van je zwangerschap..
Mijn man en ik waren beide heel stellig dat we bij deze vorm van een afwijking de zwangerschap niet gaan beeindigen dus de conclusie was dat een vruchtwaterpunctie geen zin heeft. Ik wil ook niet het risico lopen dat mijn vliezen breken en ik 2 gezonde kindjes verlies. De gyn. stelde daarom voor om met 24 weken nog een suikertest te doen, en daarna een echo te plannen weer bij hun in combinatie met een genetica arts omdat het een genetische afwijking betreft. Daarna kwam de mededeling dat wanneer nou blijkt dat ik zwangerschapssuiker heb (waarvan het risico heel groot is omdat de baby's ook echt voor op groei liggen) dan kon ik die echo bij hun afzeggen.
Mijn man en ik liepen daar die spreekkamer uit en ik kon echt niet bevatten wat ons allemaal gezegd is, ik werd eigenlijk steeds bozer. Je gaat toch niet uitleggen hoe je een zwangerschap beeindigd terwijl de kans heeeel erg klein is en je vraagt toch eerst aan je patient of ze wel of geen vruchtwaterpunctie willen anders is die info toch ook overbodig. Ik heb echt bijna de hele terugweg naar huis gehuild.
Omdat ik om een folder had gevraagd over dat syndroom (wat er overigens niet was) zei de gyn dat ze voor mij wel wat info wilde gaan opzoeken en dat ik beter niet op internet kon kijken. Om 17uur vandaag belde ze me op dat ze een website voor me had met eerlijke info. Ze vroeg ook hoe het met me ging. Ik heb haar gezegd dat mijn gevoel zegt dat ik gewoon weer suiker heb (die kans is zelfs 50% bij een tweede zwangerschap), ze zei meteen, ja dat lijkt mij ook waarschijnlijker en ik heb haar terug gegeven dat het niet handig is om een procedure te gaan uitleggen over het beeindigen van een zwangerschap als je niet eens gevraagd hebt of je patient wel of geen punctie wil laten doen, ik heb gezegd dat dat erg hard binnenkwam. Ze zei dat ze het fijn vond dat ik haar dit terug gaf want daar kon ze wel wat mee... Nou daar ben je dan mee bedankt! Ik ga dit zo snel mogelijk met mijn eigen gyn. oppakken want wil graag zijn mening hierover horen.
Mijn gevoel is dat het voor haar ook om eigen belang ging. Ze is bezig met dit onderzoek, schrijft er een boek over en het is natuurlijk erg fijn als ze een patient ontdekt waarbij ze het syndroom voor de geboorte kan vaststellen, dat gevoel heb ik er nu een beetje aan overgehouden maar het blijft toch door je hoofd spoken.. De combinatie van een verdikte nekplooi met veel vruchtwater was overigens de minst heftige kenmerk, want een afwijking is er niet gezien... Ik moet het even laten bezinken maar dat is meer de manier hoe dit gebracht is, ik heb zelf het gevoel dat ik suiker heb, de vorige test was ook erg vroeg gedaan, eigenlijk te vroeg omdat je het pas vaak later ontwikkeld. Ik hou jullie op de hoogte.

 

@kimsel; afgelopen nacht is eigenlijk alle spanning eruit gekomen, ik werd om half 5 wakker en kon er niet meer van slapen en heb alleen maar gehuild. Ik heb mijn man vanochtend de poli laten bellen omdat ik zelf niet uit mijn woorden kon komen. Vandaag en morgen was echt geen plek, spreekuur zat vol en kon maandag pas terecht. Toen mijn man het verhaal vertelde ging ze hier een notitie van maken met de vraag of de gyn. mij daarover wil bellen. Nou nog geen 5 min later gaat mijn telefoon. De gyn. had het verhaal gisteravond nog doorgekregen van een collega gyn. (die gister de informatie heeft aangenomen van die gyn uit maastricht). Hij wilde mijn verhaal graag horen. Aangezien ik nogal emotioneel was heb ik het volledige verhaal tussen de tranen door kunnen vertellen en hij zei meteen dat dit echt niet kan hoe dit gebracht is, ze had nooit over het afbreken van een zwangerschap mogen praten. De gyn had zelf geen kennis van dit syndroom dus ik heb hem de website gegeven die ik gekregen heb van de gyn. uit maastricht. Mijn gyn. gaat dit doornemen en ik mag om half 2 even langskomen, hij had om 13 uur een korte operatie en om 14 uur begon zijn spreekuur maar dan konden we daarvoor even rustig om de tafel. Dit geeft meteen rust, wat een fijne man is het toch, een hele andere manier van omgang als daar in Maastricht..

 

Gister gesprek met de gyn was wel fijn maar ja hij kon er niet echt veel over zeggen. Hij zei wel dat ze nooit over het afbreken van een zwangerschap had mogen praten en daarnaast is het waarschijnlijker dat ik gewoon weer suiker heb ook gezien mijn voorgeschiedenis met rowi. Daarnaast zei die wel dat hij het allemaal een beetje vergezocht vind, ik word doorverwezen ivm het hartje en dan gebeurd dit ineens. Het was eigenlijk een heel informeel gesprek, kreeg zelfs een kopje thee erbij. Alleen al even die ruimte en een luisterend oor geeft je wel een fijn gevoel dat iemand ook echt betrokken is. We hebben afgesproken dat ik met 24 weken die suikertest opnieuw ga doen, over 3 weken dus. Mocht ik geen suiker hebben is de kans op dat syndroom nog maar heel klein maar dan laat ik de echo in Maastricht op 13 maart wel doorgaan, mocht ik suiker hebben zeg ik die af. Alle grote kenmerken van dat syndroom heeft ons kindje niet dus ik hou mezelf maar in gedachten dat ik me daarom ook geen zorgen moet maken maar toch blijft het wel in je achterhoofd aanwezig en beïnvloed wel een deel van je zwangerschap..

Hoe issie met de rest?

 

@kimsel; wat fijn dat Fiene nu goed reageert, lijkt me toch wel fijn he dat ook zij een beetje gewend is nu! Hier gaat het een beetje op en af. Ik probeer het hele gesprek een beetje naast me neer te leggen maar het blijft toch door m'n hoofd spoken en soms heb ik mijn emotionele momenten. Ik baal er gewoon van dat ik niet echt kan genieten van mijn zwangerschap. Ik kan zelfs niet lang staan of lopen, dan krijg ik al overal last van en ik moet toch nog echt een hele tijd en dan dit hele gebeuren erbij, de bloeddruk, hopelijk de suiker.. En die hartslag zit me ook niet lekker. Ik moet as dinsdag naar de gyn. en daarna naar de internist. Waarschijnlijk over 2 weken die suikertest. Dus nog even spannend allemaal.

@pp; bijna de echo? Spannend he..

@sasjuh; al even niets vernomen.. Hoe ist met jullie?

 

@sasjuh; dat peuterpeuberen hoort er helaas bij, ik heb soms het gevoel dat dat bij Rowi soms nu al begint.. Ik ben daarom ook echt benieuwd hoe ze dadelijk gaat reageren op haar broertje en zusje.. Zal voor ons allemaal erg wennen zijn!
Hoe gaat het met je studie? Hoe lang moet je eigenlijk?
Ik ben wel nog volledig aan het werk. Het scheelt dat ik mijn eigen afspraken plan en daar met de auto heen rij en tijdens gesprekken ik gewoon kan zitten, maar ik ga dinsdag wel al mijn klachten bespreken met de gyn. Als ik een uurtje door de stad slenter heb ik daar echt de hele dag last van want dan is vervolgens 5 min staan al teveel en krijg ik al een gespannen buik, daar baal ik wel enorm van want het beperkt me zo in het genieten nog samen met Rowi. En ik moet nog zo lang.. Want ik hoop toch echt heel erg dat ik ze binnen kan houden tot 37/38 weken en was afgelopen weekend pas 22 weken en mijn buik is al net zo groot als bij Rowi op het einde... Dat beloofd nog wat..

 

@pp; wauw wat een prachtplaatje!! Echt super fijn dat alles er goed uit zag, nu lekker genieten! Gefeliciteerd nogmaals. Hoe voel je je verder?

@kimsel; ik heb kitty inmiddels 2x een privebericht gestuurd en een krabbel achtergelaten op haar profiel en ze is zelfs nog een aantal keren online geweest dus ze heeft het moeten lezen maar ze laat gewoon niks horen. Vind het wel een beetje jammer dat ze helemaal niet reageerd al was het maar 1 regel of het wel of niet goed gaat want misschien maak ik me al weken zorgen om niks dus ga het maar gewoon loslaten.. Ik haal me de raarste dingen in m'n hoofd anders..
De namen waren we al heel snel over uit, heb er eigenlijk niet eens over na hoeven denken of moeite gedaan om nog andere namen te bekijken terwijl dit 2 hele andere namen zijn als dat we bij Rowi als overige opties hadden, gek he.. Maar we waren eigenlijk meteen eens over deze namen samen. De geboortekaartjes moeten we nog naar kijken maar momenteel eerst hier thuis de verbouwing afmaken want we zitten al weken in de rotzooi, zijn over de gehele breedte van het huis aan het aanbouwen en de bestaande keuken gaat verplaatst worden, die is al gedeeltelijk verplaatst en de stukadoors zijn hier aan de gang. Toen wij het huis gekocht hebben in 2009 hebben we alles al verbouwd naar onze smaak, nieuwe keuken etc maar achteraf gezien hadden we toen meteen een stukje eraan moeten bouwen.. Ik ben blij als het dadelijk klaar is zodat ik wat meer rust heb thuis maar het einde van de rotzooi is in zicht en dan op naar de babykamer Maar gelukkig hebben we het behang al in huis en Rowi haar kamertje is besteld, die verwachten we ergens midden maart.

Ik heb trouwens afgelopen donderdag in overleg met mijn leidinggevende besloten dat ik na volgende week vanaf maart 1 dag minder ga werken, dus 1 dag in de ziektewet. Dit omdat mijn gynaecoloog heeft geadviseerd alles wat af te bouwen en ik merk gewoon zelf dat ik niks meer kan... Het is dat ik met mijn auto naar mijn afspraken kan rijden en bij mijn clienten kan zitten maar 5 of 10 min staan wordt me al teveel, krijg dan pijn in mijn rug, buik en ook harde buiken dus moet echt wat rustiger aan gaan doen. Zelfs boodschappen doen word me al teveel.. Misschien toch maar eens een rolstoel overwegen, willen we nog iets leuks gaan doen, maar daar wil ik echt niet mee naar de stad ofzo, voel me dan toch niet op mijn gemak.. En ik moet nog zolang. Maar goed, wil ook niet zeuren, ik ben allang blij dat ik weer zwanger heb mogen worden en helaas hebben we de pech dat mijn zwangerschappen gewoon niet vanzelfsprekend verlopen..

 

@kimsel; dat is wel een goeie tip ja, want naar de winkel gaan, rowi in en uit de auto, in en uit de kar is echt al te zwaar.. Terwijl de supermarkt hier echt om de hoek zit is ook lopen met de buggy me te veel.
Ik heb vanochtend het ziekenhuis gebeld, ik heb veel harde buiken, ook in rust dus moet vanmiddag even langskomen. M'n gyn. ziet me weer aankomen, hebben onderhand wekelijks contact zo, ik baal er echt van! Maar ook als ik gewoon stil zit krijg ik een gespannen (vooral) bovenbuik. Dus voor mijn eigen geruststelling maar goed om toch even extra langs te gaan al voel ik me onderhand bezwaard om het ziekenhuis te bellen zo vaak kom ik er..
We hebben voor Rowi een groot bed besteld, kijk maar eens bij de tienerkamers van bopita, we hebben de kamer merel besteld. Het bed, het nachtkastje en de kast, ze blijft immers nog even op de kleinste kamer. De tweeling leggen we de eerste jaren nog samen op de kamer. Als Rowi groot genoeg is kan zij of wij naar de zolder aangezien dat straks de grootste kamer zal worden maar voor nu is dat nog een rommel opbergplaats haha.
Gaat het met Fiene goed in het grote bed? Hebben jullie zo een uitvalrekje ervoor? Dit is heel zeker de laatste zwangerschap!! Zouden jullie een derde willen?

@sasjuh; Grote kans dat Julie dadelijk Elin gaat inhalen qua gewicht.. Merk je grote verschillen tussen de meiden, ook in karakter? Ik ben dadelijk wel heel erg benieuwd naar overeenkomsten. Ik baal er ook echt van dat mijn zwangerschappen zo moeten verlopen. Ik wil helemaal niet klagen want besef me super goed dat ik blij moet zijn dat ik zwanger kan worden maar heb er evengoed de balen in dat het zo verloopt, ik kan alles behalve genieten en kijk nu al mijn dagen om. Voel me de hele dag benauwd en heb de hele dag het zuur en dan nog alle lichamelijke klachten.. Ik kan er echt vaak emotioneel van worden maar daar word het ook niet beter van.. Vanmiddag maar weer afwachten wat de gyn. erover zegt..