Hallo dames (en heren?), Ik ben Kim, 25 jaar en net afgestudeerd. Nog voor ik mijn diploma mag ophalen zijn we erachter gekomen dat ik zwanger ben, bijna 7 weken nu. Mijn vriend is 33 en dolbij hoewel het zeker niet gepland is, ik heb altijd wel geroepen dat ik 'jong' moeder wilde worden maar vind het eerlijk gezegd mega spannend.. Na het zien van de test geen tranen van blijdschap maar ik zag even alle dingen die ik nog wil doen voorbij trekken. Inmiddels ben ik er na een paar dagen wat meer aan het idee gewend en ik denk niet dat ik het over mijn hart zou kunnen verkrijgen om de zwangerschap te beëindigen omdat het 'nu even niet uit komt' (werk, ben aan het verhuizen naar mijn vriend dus wonen nog niet eens in theorie echt samen).. Heb ook geen idee hoe mijn omgeving hierop gaat reageren.. Conclusie: ik kan wel wat steun gebruiken! Aangenaam allemaal!
Tnx Maggely, Omdat ik nog het nog niet aan iemand kan/wil vertellen is het toch fijn om dat even van iemand te horen Gelukkig nog 9 maanden om aan het idee te wennen
Hi Kim, Ik ben ook nog maar net 5 minuten geregistreerd op deze site, dus kunnen we samen nieuwkomertje spelen! Hihi. Succes met alle tegenstrijdige gevoelens de komende tijd. Ik en ervan overtuigd dat als je buik straks groeit, je de echo hebt gezien, je het hartje hebt horen kloppen, je de baby gaat voelen, alles op zijn plek zal vallen! Grtz Judith
Hey Judith, fijn, zo'n hart onder de riem Ben je ook al opgezadeld met al die hormoon gedachten of nog aan het 'klussen'? (ik krijg een hele nieuwe woordenschat hier!)
Ow, laat maar, lees het al in het andere topic Zal je met al mijn twijfels lastigvallen aangezien je de weg al eens hebt bewandeld.. Gefeliciteerd!
Ja, ik heb inderdaad al een zoontje van bijna 2 jaar oud en ben nu dus voor de tweede keer in deze hormoonbom beland. Alhoewel, hormonen heb ik vorige keer niet echt last van gehad en nu ook nog niet. Ook misselijk ben ik nog niet, jij wel? Bij mij begonnen de klachten pas vanaf een maand of 5. 4 maanden lang blaasontsteking en steeds meer last van bekken en ribben. Mijn kind bleek te groot voor mijn iets te krappe baarmoeder en daar was meneer het, terecht, niet mee eens en dat liet hij weten ook, haha. maar hij is netjes na 38 weken geboren, dus hij heeft mij en zichzelf niet te lang laten lijden. En buiten die kwalen vond ik het zo ontzettend bijzonder om zwanger te zijn. En wat ik al zei, het is nu nog zo abstract en belachelijk spannend, nieuw en onzeker, het wordt pas echt tastbaar na de eerste echo, na het horen van het hartje en uiteindelijk vond ik, na de 20 weken echo en het trappelen van het kindje.... dus ik hoop dat je de komende tij in je hoofd alles op zijn plek krijgt, je hebt er immers 9 maanden de tijd voor en dan ga ik ervan uit dat alles bij je op zijn plek zal vallen... en zo niet.... kom maar op met je angsten, gooi ik jou plat met mijn onzekerheden
Haha, nou.. heb je even nee hoor, op dit moment wel behoorlijk misselijk (verschilt per dag) en voel me eigenlijk al een maand ongesteld qua buikpijn (en ik maar wachten op die menstruatie.. niet dus ). Vind het daarom ook lastig om heel blij te zijn, gezien het iets is wat nu alleen nog maar 'nare bijwerkingen' heeft (hoop niet dat ik iemand kwets hier op het forum met dit soort uitspraken). Eigenlijk weet ik vrij weinig over zwanger zijn en wat erbij komt kijken dus wil het liefst op mijn werk hele dag googlen naar kraamhulp, kinderopvang, verloskundigen, etc. Maar dat kan natuurlijk niet wat mijn werk (wat ik al niet leuk vond) op het moment niet makkelijker maakt. Maar aan alles komt een eind, dus daar vast ook wel aan Verder vooral heeeel erg moe! Hele dag gapen en van deze tijd ongeveer tot de wekker gaat in een coma! Herkenbaar? Heb je veel rust moeten houden met bekkenproblemen dan? Lijkt me heel vervelend? Hoe groot is de kans dat de nieuwe garnaal (zo heet ie hier in de volksmond) ook zo groot wordt? Hoe heet je kereltje? En ben natuurlijk wel benieuwd waar je bij zo'n tweede kindje dan nog onzeker over bent, je weet wat beter wat je te wachten staat? (of is dat juist het enge aan het geheel )
Welkom hier!!En natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap!! Onzekerheid blijft altijd wel..iedere zwangerschap is weer anders. Ik hoop dat je een fijne zwangerschap hebt
Ja, ik ben ook ontzettend moe, maar nog niet misselijk...alleen als ik een lege maag heb en heb dus de hele dag door honger en dat is niet goed, want ben vorige keer 28 kilo aangekomen.... inmiddels het grootste deel eraf, maar dat ging zeker niet vanzelf, dus wil het dit keer wat beperkt houden.... Mijn zoontje heet Aaron en hij was niet eens uitzonderlijk groot. 3945 gram bij de geboorte, is niet klein, maar ook niet mega. Ik had gewoon een kleine buik en kleine baarmoeder. De kans dat dit kind dezelfde afmetingen gaat hebben is wel groot denk ik, alhoewel elk kind kan verschillen, maar ze gaan we de grootte van het hoofd in de gaten houden. Aaron had nogal een groot hoofd en dat is zeer lastig bij het bevallen haha. Nou nee, ik ben niet onzeker omdat ik al weet wat er gaat komen, maar omdat ik nu andere dingen voel dan toen. Ik heb veel buikpijn en zelfs steken momenteel en dat had ik toen niet, dus maak ik me zorgen of alles wel goed zit en soms vrees ik zelfs voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, vast geen realistische gedachte, maar dat soort gedachten zijn moeilijk uit te schakelen. Als ik de eerste echo achter de rug heb, hoop ik wat meer vertrouwen te hebben. Ik snap dat het voor jou nog allemaal erg moeilijk is. Je hebt er niet direct voor gekozen, je hoofd is helemaal vol van alles en dan voel je je eigenlijk vooral belabberd.... je kunt je moeilijk concentreren op andere dingen, maar dat wordt wel van je verwacht. Geef jezelf de tijd om aan alles te wennen, dat moment komt echt wel.... nu gewoon toegeven aan je vermoeidheid en proberen niet over alles te piekeren, je hebt nog een hele tijd... hoe is je partner eronder? Ik werk in de zorg en loop me dus te pletter op een dag, ook trappen (geen mensen met lichamelijke beperkingen hoor, dus het werk zelf is niet zwaar, maar het lopen wel), dus moest na een maand of 6 op mijn werk wel veel gas terugnemen en deed nog vooral dag- en kantoordiensten. De kans dat dat weer gaat gebeuren is groot, bij een tweede zwangerschap vaak zelfs eerder. Maarre, ik ga even Bob de Bouwer kijken met mijn mopperkontje, succes met alles en tot spreeks weer. Grtz Judith. Ps. je woont in Brabant zie ik, ik ook! Leuk!
haha, misselijkheid valt mee als ik blijf eten inderdaad, bedankt voor de tip Heb nu maar een grote bak druiven naast me staan op werk.. (wordt je op den duur ook wel flauw van maar goed) Nooit geweten dat baarmoeders ook in grote verschillen! Je ziet soms kleine dames met enorme buiken en andersom dus nooit zo bij nagedacht.. Ik heb ook veel steken (voelt als heftige ongesteldheid) maar vk zegt (even gebeld) dat dat geen kwaad kan en heel normaal is. Lijkt me inderdaad spannend als dat weer heel anders is dan je vorige ervaringen! Maar mijn moeder zei gisteren (die weet nog van niets :S) dat alle twee de kinders heel anders waren, zowel in bevalling als qua opgroeien, voorkeuren, etc. Dus vast geen reden om je zorgen te maken! Mijn vriend is 33 en dolgelukkig, vind het wel heel rot voor hem dat ik er nog niet op en top blij mee ben. Natuurlijk veel tranen en kletsen samen, dus we komen er wel uit. Maar was voor hem leuker geweest als we samen een gat in de lucht sprongen natuurlijk. Maar uiteindelijk ben ik degene die met werk, optreden (we zijn alletwee parttime muzikanten, studentenfeestjes zingen met zo'n dikke buik is niet een goed idee denk ik ) en andere problemen kom te zitten.. Maar hij zou het graag van me overnemen als het kon zegt ie Ik woon trouwens hopelijk binnenkort bij hem in Eindhoven, zijn nog niet eens echt begonnen met verhuizen, nu maar een babykamer in de plannen meenemen dan.. :S Moet er deze dagen even niet aan denken om een hele drukke baan te hebben, werk nu zes dagen in twee baantjes en valt me al heel zwaar, maar zit dan vier dagen achter de computer en twee lekker buiten. Merk wel dat ik me beter voel als ik lekker bezig blijf.. Waar in Brabant woon je? Ik kom officieel van 'boven de rivieren' maar heb het hier mega naar mijn zin.. Verder iedereen bedankt voor de fijne reacties, ik moet er maar rustig aan wennen dat mijn leven over de kop gaat het komende jaar!
Als je net zwanger bent is het normaal dat je nu vooral allemaal beren op de weg ziet en haast niet kan overzien dat het ooit allemaal op zijn plek gaat vallen. Mijn eerste zwangerschap was zeer, meer dan gepland en gewenst en toch, zodra ik die twee roze strepen zag kreeg ik een soort gevoel van paniek. Allerlei realistische en niet realistische gedachten wisselden elkaar af. Ik was één van de eerste in mijn naaste omgeving met kids, maar gelukkig had één van mijn beste vriendinnen al wel twee kids, dus haar heb ik bijna dagelijks lastig gevallen met mijn vragen en onzekerheden. Nu ligt mijn onzekerheid dan vooral in of het wel goed blijft gaan, in mijn omgeving gebeurt nogal wat ellende omtrent zwanger worden, zwanger zijn en zwanger blijven, vandaar. Ook vraag ik me soms af of ik het aan kan, twee kids. Op zich is mijn zoontje geen moeilijk kind, maar toch vind een paar dagen echter elkaar met hem toch flink vermoeiend en hij slaapt weinig overdag, als er dan straks een baby bij komt, heeft die 's nachts veel aandacht nodig en Aaron overdag, lijkt me aardig pittig,... hopelijk een makkelijke en tevreden baby voor de boeg...dat was bij Aaron niet het geval. Fijn dat je zoveel steun krijgt van je partner... heel belangrijk...stel dat hij er niet achter zou staan of boos zou zijn, was dat zwaar voor je geweest, nu trekt hij je er wel doorheen... Zojuist grappig bericht gehad. Bij mijn vorige zwangerschap zat ik op gym met nog 6 andere meiden/vrouwen. Ik was toen als laatste uitgerekend (niet als laatste bevallen, want twee weken te vroeg en de twee meiden voor mij een week te laat). Nu dacht ik 'mooi, zit ik fijn in de middenmoot', want ik had van een aantal nog niets gehoord. Twee zijn er inmiddels al bevallen van een tweede en twee zijn er bijna uitgerekend. Nu blijken de andere twee ook zwanger en al wel een stukje langer dan ik, ben ik weer de laatste!! En ik vind al dat ik zo snel aan een tweede begonnen ben, voor mij dan!! Snelle vrouwen allemaal!! Leuk, zingen, ik kan het niet hoor, maar lijkt me super als je het zo goed kunt, dat je kan optreden en dat samen met je vriend! Ik kom van oorsprong uit de omgeving Bergen op Zoom en woon nu alweer wat jaartjes samen met mijn vriend in Tilburg, niet echt mijn stad, maar langzaam ben ik hier wel geaard. Ik ga GTST kijken, tot spreeks weer en fijn weekend!
Zo, even een aantal dagen geen tijd gehad ivm. werk, maar vandaag eindelijk een dagje vrij, dus weer even een mogelijkheid om achter de computer te duiken. Gisteren al om 22:30u in bed, dus nu na een lange slaap weer lekker fit. Moet er niet aan denken om morgen alweer aan het werk te gaan, maar voor nu even lekker rustig. Daarnaast kent mijn vriend een verloskundige hier dichtbij en als er niet teveel bevallingen zijn wilde ze vandaag wel een eerste echo doen, spannend dus! Kan me voorstellen dat aan een tweede beginnen weer een hele stap is, hoor vaak dat die zwangerschap ook een stuk zwaarder is omdat je inderdaad al een kleine 'aan je rokken hebt hangen' Maar hoe is de situatie met jouw vriend? Werken jullie alletwee of is hij veel weg? Je moet inderdaad voor wat extra rust voor jezelf zorgen denk ik.. En zorgen maken is alleen maar extra stress, dus die moet je maar uitzetten denk ik, makkelijker gezegd dan gedaan hè? Aan de andere kant: als er al veel in je omgeving mis gaat, is dit mooi de kans om het te compenseren met wat geluk! Ik werk trouwens in tilburg dus sta vast iedere dag voor je deur in de file Ben ook nog aan het bedenken wat voor 'gym' ik moet gaan doen, zie mezelf nog niet blazen en puffen, maar misschien toch wel handig? Wilde sowieso gaan zwemmen, is volgens mij heel fijn met die buik over een paar maanden. Wij vinden Tilburg ook niet echt leuk, maar zouden graag tussen Eindhoven en Breda willen wonen, dus begint langzaam wel een optie te worden (liever in een dorp maar rondom Tilburg is wel prijzig allemaal).. Anyhoe, hoe ver ben je met echo's enzo? En bij je Aaron ben je in het ziekenhuis bevallen dan denk ik? Knuffel en geniet van de zondag!
Wow, je eerste echo vandaag al! Wat super spannend! is dan nog wel een inwendige echo, dus dat is even wennen, vond ik toen, die enorme staaf naar binnen, maar je voelt er niks van! laat maar weten hoe je het vond, de echo, leuk zeg! Tja, Tilburg. Ik heb er ooit eerder gewoond en toen vond ik het vreselijk en zei er nooit meer te gaan wonen, toen kwam ik mijn vriend tegen en hij werkt in Eindhoven en ik in Breda, dus bleef Tilburg de beste optie. Zijn ouders en broer en schoonzus wonen vlakbij, dus oppastechnisch ook handig, want mijn moeder woont bijna een uur rijden bij ons vandaan, maar sinds Aaron er is, komt ze hier wekelijks hoor, haha! Ik ben toen op gym gegaan, niet voor het puffen en blazen, maar omdat ik toen net in Tilburg woonde en ik graag mensen wilde leren kennen, ik kende haast niemand en aangezien al die vrouwen in hetzelfde schuitje zaten leek me dat geschikt. En zo werd het ook, oefeningen en puffen vond ik niets aan, maar heb er leuke contacten aan over gehouden en zelfs een echte vriendin, haar dochtertje is dus even oud en dat is wel erg leuk en nu samen voor een tweede hihi. Mijn vriend werkt fulltime en ik 23 uur per week, maar omdat ik vooral 's avonds en in het weekend werk, ben ik overdag bijna altijd met Aaron en als je daarna je slaapdienst ingaat en 's ochtends weer heel de dag met Aaron bent en dat zo soms een hele week door, ben ik er soms best heel moe van en vraag ik me af hoe dat straks gaat met dikke buik en daarna een baby erbij. Tegenwoordig kan ik het goed handelen, maar het heeft lang geduurd voor ik niet 24 uur per dag moe meer was. Toen ik zwanger was van Aaron of daarvoor, kon ik altijd wat rusten overdag na een pittige dienst, nu niet meer en straks helemaal niet meer. Zal ik mijn weg in moeten vinden. Van Aaron ben ik in het ziekenhuis bevallen ja. Ik wilde eerst thuis bevallen, maar aangezien ik met 38 weken werd ingeleid, kon dat natuurlijk niet en maar goed ook, want de bevalling ging niet van een leien dakje en ik weet niet hoe het met Aaron afgelopen zou zijn thuis.... dus volgende bevalling zeker weer in ziekenhuis. Thuis lijkt me mooier, intiemer, maar als er iets niet goed gaat moet je alsnog in heel die toestand naar het ziekenhuis... oh, er wordt lunch voor mijn neus gezet haha, maar goed ook, want begin weer wat flauw en misselijk te worden. Ik hoor het wel van je echo en tot snel weer! P.s. wat voor werk doe je eigenlijk???